Per 10 oktober sluit ik mijn massagewinkeltje. Ik hoop in de komende 14 dagen nog zoveel te mogen/kunnen werken dat ik de periode tot nieuw inkomen wel in leven blijf ... anders roep ik hier wel ... en kom ik bij een ieder van u een avond eten ...
Ik baal als een stekker, maar het is niet anders (zie blog hier onder). Ik ben bozig, opstandig, ongelovig ...
Inmiddels weet ik als er een deur sluit er een raam opent. Dus wie weet kan ik over een jaar zeggen: ik dacht dat mijn wereld instortte ... maar dat viel toch weer eens mee achteraf gezien...Daar brand ik een kaars voor.
Ik werk vanaf mijn 18e, en heb er 38 jaar opzitten. Daarvan heb ik 1 jaar bijstand genoten, toen mijn dochter klein was en de werkloosheid in de jaren 80 hoog. Ook toen kreeg ik te horen ..."Mevrouw ... u bent te oud..." Ik was toen 32!
Ik weet dat ik NIET meer de particuliere zorg in ga. De definitie van de belastingdienst van dat soort werk als ZZPer maakt dat ik NU het probleem heb dat ik heb. Dus het wordt een bijstanduitkering of een vaste baan in de zorg. Misschien heeft de thuiszorg Wolvega nog wel een plek...
Goddank ben ik al jaren gewend sober te leven ... en heb ik een kind met een goede baan ... en ik ben een overlever ....
Ik houd vast tijd om te blijven schrijven! Maar op dit moment voel ik met K.T ... en is het moeilijk de silver line aan de wolk te zien.
Ondernemen, ondernemer ... en regels waar ik niets van snap...
Vervolg op eerder blog over belastingperikelen...
Gisteren had ik de mevrouw van de incasso afdeling van de belastingdienst aan de telefoon. Een paar weken geleden had ik van collega's van haar in te vullen formulieren mee gekregen. Omdat ik geen ontvangstbevestiging had gekregen dacht ik, de beste weg uit de problemen is er door heen ... ik bel maar eens!
Samenvattend heb ik begrepen:
Omdat ik NU ondernemer ben kom ik NIET in aanmerking voor kwijtschelding. Die papieren had ik niet eens mee moeten krijgen... Omdat ik ondernemer ben kom ik WEL in aamerking voor een afbetalingsregeling. Die max een jaar mag duren ... en waarvoor ik dan ook nog borg zou moeten stellen. Zonder eigen huis, auto, liggende gelden of echtgenoot ben ik borgloos. Volgens mij ook zorgelozer, maar that is an other story.
Afgezien van het borgprobleem zou het maandbedrag bijna zo hoog zijn als mijn hele maandinkomen ... dus dat schiet niet echt op! Omdat ik dit jaar niet aan 800 massages kom ... ben ik volgens een IB criterium niet eens ondernemer... en dat scheelt behoorlijk in de aftrekposten ... Een doortellende meter. Omdat ik over 2006, m.i. nog steeds onterecht, niet in aanmerking kwam voor ondernemersstatus kijk ik nu naar deze hoge belastingverplichting.
Weet u wat een oplossing lijkt te zijn? Ik houd op met werken, ondernemen ... meld mij bij de bijstand ... dan wordt de belastingverplichting oninbaar, maar niet vervallen, verklaard. Misschien worden de gettoblaster en mijn bank nog wel door een deurwaarder geveild ... Dat slaat een deuk in een pakje boter!
MIJN boerenverstand zegt dat de regel, als ik het goed begrijp om oneerlijke concurrentie tussen ondernemers tegen te gaan, zo vast niet bedoeld is .... Ik kost de gemeenschap dan bijstand, terwijl ik nu werkend zelf verdien. Ik vind mijn werk leuk, mijn clienten zijn blij met me, ik neem geen arbeidsplaats in ...
De mevrouw moet eea nog met haar superieur overleggen. Ik mag toch hopen dat ergens gezond verstand het wint van regeltjes... Zij was het wel met me eens dat de arbeidsmarkt vooruitzichten voor een 56 jarige dame niet echt rooskleurig zijn te noemen ... Opwekkende gedachte!
Vooralsnog werk ik voorlopig gewoon door ... en ben de kikker waar weinig van te plukken valt ... En ik pluk nog een dag, voor ik in een vaas eindig! Ik wens u toe dat u hetzelfde doet!
In 2004 had ik een zakelijk avontuur met mijn Tussentijd ... een brasserie annex cursuscentrum. Na een jaar keerde de wal het schip en ik ging het schip in met dik 100.000 euro in de min ... Het verbouwen van een postkantoor tot een horeca gelegenheid was budgetair erg uit de hand gelopen. Het was een jaar van 100 uur per week werken. Veel gelachen, veel gehuild, veel ruzie gemaakt! Het kostte me ruim een jaar om die klap te boven te komen. Het gevoel te hebben gefaald, mensen in de steek te hebben gelaten, overwerkt te zijn geraakt. Het is het enige avontuur in dit leven waarvan ik zeg: DAAR had ik NOOIT aan moeten beginnen ... en ik doe er geen dag meer van over ...
Deze maand vier ik het 1 jarig bestaan van mijn massagewinkeltje. En vergeleken met de vorige keer ... doe ik het deze keer een stuk beter. Meer investering dan een massagetafel, handdoeken, een website en wat advertentie's heb ik niet gedaan. En ik werk in mijn eigen huis, waarvan de huur toch betaald moet worden...
Toch ben ik wél trots. Ik heb weer een jaar overleefd, gezellig en goed gewerkt, mijn grenzen gezocht en bepaald. Heb niet toegegeven aan verleidingen van het grotere geld ...
En omdat er vele uren zijn waarop ik 'wacht' ben ik gaan schrijven ... in dit blog ... en aan mijn boekje(s). Dat ik het daarmee naar mijn zin heb moge duidelijk zijn. Ik ben benieuwd naar wat het komende jaar gaat brengen. Met elke dag een tevreden dag ... zal het ongetwijfeld weer een goed jaar worden. Mijn grootste zegen vind ik dagelijks de gezondheid van mijn kind en mijn eigen meewerkende lijf. Zolang dat zo blijft ... kan ik de hele wereld aan!
Dit weekend verhuisden we met behulp van de liefste vrienden van de wereld de spullen van mijn dochter om te beginnen naar mijn huis. Haar gekochte appartementje in Zwolle wordt later opgeleverd dan voor de bouwvak voorzien werd. En ze had de huur al opgezegd....
Ik zal voorlopig niet meer zeuren dat deze moeders oud aan het worden is ... Als een jonge hinde heb ik 120 keer een trap op en af en weer op gelopen ... zonder te vallen en met vandaag slechts beperkt pijn in mijn knieen. Ik heb ook nog een stukje van de huishoudboodschappen mogen verdienen en we kookten met elkaar de meest fantastische maaltijd van dingen die bij mijn dochter nog in de diepvries, die niet mee verhuisde maar wel leeg moest, zaten.
Kortom: het soort weekend dat je niet elke week moet willen doen ... want dan slijt je wel hard... M.n. de extra biertjes gisteravond hakten er hard in ... ik sliep zo maar tot 8 uur uit ....!
Denk nog eens aan je oefeningen .... adem, drink extra water,wandel en bewonder de blozende bomen, glimlach, doe iets aardigs, ben de vriend die je zou willen hebben ... Be happy!
Er was leven vóór internet ... maar mijn wereld zou heel anders zijn zonder... Gisteren kreeg ik een stoomcursus "Leer dank je wel zeggen" als iemand erggggggg veel aardige dingen tegelijk voor je doet.
Een trouwe blogvolger kwam voor een massage, met een tas vol cadeautjes. Prachtige bloemen sieren mijn tafel: voor de bijna eerste verjaardag van mijn massagewinkeltje, een leerzaam en amusant woordenboek "platte taal" (je wilt niet weten hoeveel woorden, uitdrukkingen er zijn die je niet tegen je schoonmoeder zou kunnen bezigen...), pindarotsjes om me de volgende sofdag door te helpen ... en een acupuntuurmat om uit te proberen. Zoals typisch is voor mij: ik zit dan 3 uur op zo'n fakir mat terwijl ik computer...En voel me nu alsof ik 3 uur op een spijkerbed heb gezeten. Spierpijn, snotterig, een rug vol met puntjes.... De endorfinestoffen die het ding zou moeten losmaken gieren waarschijnlijk OOK door het bloed. Vanmorgen was ik al weer erg vroeg, erg uitgerust wakker.
Blozend vind ik het, stiekem, leuk om verwend te worden... ik zou er aan kunnen wennen!
Adem, glimlach, drink wat extra water .... maak wat moois van deze dag ... het is de eerste van de rest van je leven...!
Gistermiddag at ik een hapje samen met een van mijn vaste klanten op een terrasje in het dorp. Het was nog terrassen weer ... en vandaag nog een keer ... Dus ik pluk de zonnenstralen zo lang ze er nog zijn. Gisteravond liet ik de derde klant van die dag uit en zag een prachtige volle maan ... Als je het ziet ... zijn het toch wonderen ... en die krijg je gewoon ... door te kijken en te zien!
Als elke dag minstens 1 oprechte glimlach oplevert ... als je aan het eind van de dag een goede dag afsluit ... dan ben je op weg naar "ik had een goed leven"...
Ik kijk uit naar opnieuw een goede dag ... met al 3 afspraken in de agenda weet ik me in ieder geval werkzaam bezig.... met leuke mensen ...Ik voel me rijk!
Fijne dag.
PS: weet iemand toevallig in Groningen 40 ha landbouwgrond te koop?
De afgelopen week hoor ik op de radio een reclameboodschap van de Bijenkorf. September heet HEBtember..HEBBE HEBBE HEBBE En dan denk ik: daar heeft iemand serieus over nagedacht ... en misschien werkt het ook wel ... maar NIET voor mij. Ik krijg zelfs last van plaatsvervangende schaamte ...
De winkels staan vol met dingen die ik gelukkig niet wil hebben ...
Ik hoor net dat Nederlanders weer terug gaan naar de filterkoffie ... en dan glimlach ik ... Ik vond een Senseo apparaat altijd te duur, en de koffie niet echt leker. Dus ik maak al jaren koffie met gekookt water en een koffiefilter. En maak koffie zoals koffie hoort te zijn: heet en sterk!
Als je lang genoeg wacht word je als achterblijver weer vooroploper!
Vorige week keek ik zoals gebruikelijk naar de Hour of Power. Mijn wekelijkse inspiratiemoment. Aan het eind van de dienst,tijdens de oproep van de dominee, om je 'over te geven' ... werd ik bevangen door de hitte van een opvlieger... Op mijn leeftijd heb je die regelmatig. Iemand meldde ooit dat dat wel tot je 80ste door kan gaan ... En ik dacht: dit noem ik geen opvlieger meer in het vervolg ... het is een glimlach ... van het leven, van God, van ....
Vanaf dat moment sta ik wat vaker stil bij mij innerlijke rust, mijn innerlijke glimlach ... namelijk elke keer als de opvlieger er is...
Als je op zondagmorgen niets te doen hebt ... kijk eens of er een zender is die je kan inspireren of bemoedigen. Er is keus genoeg! Je wordt er niet minder van!
Wie mijn blog al langer volgt weet dat ik mezelf een 'doe als of gelovige' noem. Wie het stukje daarover zou willen lezen, schrijft maar een mailtje. Dan stuur ik het je! Het is niet meer in het archief.
Al bijna een jaar adverteer ik met mijn massagewinkeltje op Marktplaats. Ik heb mijn 2e blog inmiddels aan die advertentie gelinkt en ga binnenkort de andere, duurdere, website niet verlengen. Ik ga op dat blog niet dagelijks schrijven ... zo spannend is de dagelijksheid nou ook weer niet ... Maar voor wie het nog niet gezien heeft... er is aan de linkerkant een link... Sommige stukjes kunt u hier al gelezen hebben ... Lang leve copy-past!
Gisteren kreeg ik een mailtje van iemand die mijn schrijfstijl vergeleek met die van Martin Bril ... Kippenvel kreeg ik daarvan, want dat is écht mijn voorbeeld ... Ach ja, net als iedereen word ik blij van een compliment, bij voorkeur gemeend!
Het weekend is begonnen. Mijn oppashondje is er even niet, dus ik kan gewoon op de fiets lekker makkelijk boodschappen doen!
Een versje dat ik ook in mijn boekje staat:
Zo blij als de hond is niemand als ik thuis kom na tien minuten.
De structuur van zo'n versje is 5-7-5 lettergrepen. Probeer eens zo de dagelijksheid te vangen. Verslaafbaar leuk!
Zolang ik me kan heugen ben ik een lettervreter. Ik las de schoolbieb leeg, vaak stiekem onder de dekens bij het licht van een zaklamp.
Ik heb meestal wel een paar boeken tegelijk onder handen, ook herlees ik regelmatig iets uit mijn eigen boekenkast. Grappig is dat je altijd weer iets nieuws tegenkomt.
En omdat ik de instelling heb dat één nieuw gezichtspunt een heel boek lezen de moeite waard maakt kom ik altijd wel aan mijn trekken!
Lezen was een luxe die ik deelde mijn een van de liefdes van mijn leven. We lazen samen één boek. Meestal las ik hem voor. Een uurtje per dag! En na een hoofdstuk bespraken we wat we er van vonden. Daarmee werd lezen een gedeelde beleving.
Natuurlijk is het ook knus om opgekruld, ieder onder een eigen lamp, ieder een eigen boek te lezen. Ook in mijn eentje in een hoekje van de bank kan ik me helemaal verliezen, of hervinden in een boek
Ik hoop nooit te hoeven zeggen: lezen was een luxe! Dat zou betekenen dat ik het niet meer kan. Dan zou ik écht gestraft zijn!
Stemmen in mijn hoofd. Natuurlijk heb ik ze ook. Luister maar naar ze ...
Gedraag ik me als een bokkig kind als ik denk .... ik schrijf pas weer als er 100 mensen ook ECHT doen wat ze beloofden, in dit geval het bestellen van mijn boekje. Met 100 downloads is mijn hele financiele probleem helemaal weg!
Ik houd ook dat lijstje bij in mijn hoofd ... omdat jij dit niet doet, doe ik niet dat ... Maar ook de rechtvaardiging: ik doe ook wat ik BELOOF ...
En: ik schrijf voor de kat zijn kont, mensen veranderen toch niet ... wat ik ook schrijf ... Heus: iedere individuele actie heeft een gevolg ... niet doen is ook doen...
Voor de duidelijkheid: iedere bestelling geeft de computer van de uitgeverij direct door ... En tot nu toe heeft 1 handje vol van u ook de moeite gedaan. Ik weet Wie en schreef ook een bedankje ... dat dan weer wel. De rest roept: wat goed van je, ik ben trots op je, ik ben jaloers, ik ga bestellen, ik heb besteld....of roept nix ... Emmertjes water ... een zwembad vol!
Ik teken voor 5 verkopen per week, de rest van mijn leven.... daar niet van ... maar toch is dat stemmetje aan het bokken ...
Dus ik deed de afgelopen dagen de dingen waarvan ik weet dat ze me OOK helpen. Ik houd op met verwachten, verwijten, afwachten ... Ik hang mijn eigen slingers op en hervind mezelf. Met een middagje slapen, een feel good dvd, hard werk, en een pond chocoladepindarotsjes.
En ik doe wat u van me gewend bent: ik zeg het gewoon... IK ben er weer van af ... Nog 95 verkopen te gaan ... of niet ...
Ik kreeg twee uitgebreide reactie's naar aanleiding van het stukje: ik schrijf even niet .. Van twee KOPERS ... ! Zij maakten dat ik weer greep kreeg op de stemmen in mijn hoofd, de verwachtingen weer in de hoek parkeer ... en weer schrijf.
En ik denk weer: zie je wel ... mensen zijn je spiegel, je bemoediging ... en ik dank ze!
Fijne dag, maak er wat moois van!
PS: een bestelling is goed gelukt als je binnen 3 minuten ook een bevestiging van de uitgever (pumbo) hebt ontvangen... Anders is er iets mis gegaan ... (de snelste manier is met internetbankieren via IDEAL) Liefs, Noelle
Op een of andere manier is het mij gelukt het stapeltje nog te betalen rekeningen te laten groeien tot het niveau dat ik er onrustig van ben. Die manier is natuurlijk keuzes maken ... wel een weekendje weg, wel de investering in de redacteur, wel die nieuwe b.h. in de opruiming, wel die banner op Hyves, wel dat ... en dat ... en dat ..
Onbalans tussen in en uit ga ik oplossen door te zorgen dat er meer binnen komt ... en dat doe ik door even niet hier dagelijks te schrijven tot dat ik weer 'bij' ben ... Ik doe dit blog met veel liefde en plezier, maar er gaat een boel tijd in zitten. Die tijd ga ik besteden aan werken ... schieten met hagel ... dus via fora kijken of ik meer blogvolgers, boekjes kopers of massageklanten kan werven.
De statistieken leren dat u gemiddeld 2 pagina's leest .... dus duik eens in het archief ...(aan de rechterkant van dit blog) kijk op het massageblog (hiernaast aanklikbaar) .. bestel mijn boekje ( hier boven) of mis me maar even ....!
Bijgaande foto is een opzet voor een muurschildering in mijn huis. Dezelfde schilder van wie je al eerder werk naast mijn blogjes hebt kunnen zien, Klaas Klazema, heeft aangeboden er één in mijn huis te maken. Ik had al jaren een ansichtkaart van De Tuinen in Ruinen en vroeg beschroomd of hij ook zo iets zou kunnen maken, omdat het een plaatje is dat MIJ erg blij maakt. De schroom was omdat ik dacht dat het heeeeel erg moeilijk zou zijn. HIJ vond het niet zo moeilijk ... en dit is het eerste plaatje van work in progress. Ik houd u op de hoogte!
Weet u dat intelligentie heel eerlijk verdeeld is? De meeste mensen vinden dat ze er genoeg van hebben ...
Van de week was mijn liefste vriendin uit Adam een dagje op bezoek. We lopen al 30 jaar samen op!
Ze bladerde door mijn boekje, glimlachte hier en daar en zei: "ik hoor je praten ... maar ik lees nog niets nieuws .."
Dank je de donder ... we kennen elkaar 30 jaar!
Ik denk écht dat als je de oefeningen uit mijn boekje écht doet ... tot een gewoonte weet te maken ... dat je écht een meer tevreden leven gaat krijgen.
Als je niet failliet gaat aan een uitgave van 13 euro ... download het Eboekje dan VANDAAG en oefen ... net zo lang tot het spontaan gaat!
Ik hoorde laatst in een preek, samengevat, het verhaal van een dame die aan somberheid leed. Haar therapeut nam haar mee naar het ziekenhuis en liet haar daar een middag alleen omdat hij dringend wat anders te doen had. Aan het eind van de middag kwam ze hem stralend tegemoet. Ze had een goede middag gehad met bijzondere gesprekken. De therapeut zei: "wat leuk dat je, per ongeluk, iets hebt gevonden waar je je goed van gaat voelen ..." De dame zei: verontwaardigd "je denkt toch niet dat ik dat iedere dag/week ga doen.....?"
Vanmorgen had ik een gesprek met iemand die zei: "je kunt iemand ook te veel verwennen". En ik dacht en zei: volgens mij niet, net zo min als je teveel van iemand kunt houden ... je kunt WEL te veel verwachten...
Vaak gaat houden van gepaard met verwachtingen ... gaat het niet om liefdevolle, onbaatzuchtige liefde ... Gewoon omdat het heerlijk is om een ander zich geliefd, gewaardeerd, (h) erkend te laten weten.Omdat het in je eigen lijf heerlijk is om de stroom van houden van te voelen stromen... Warm, blijmakend, zingend, jubelend!
In veel relatie's houden we stiekem lijstjes bij ... vrouwen zijn er een meester in ... een boekhouding in het hoofd.Omdat jij wel dit en niet dat deed, of andersom ...doe ik nu dit wel en dat niet ...Jammer.
Het aardige is dat elke dag de eerste is van de rest van je leven. Je kunt bij wilsbesluit een liefdevoller mens zijn ... In ieder geval oefenen ...tot het spontaan gaat. Als je begint met van je zelf te houden ... dan komt de rest van de wereld van zelf! En als je sommige dagen leeft alsof het je laatste is ... dan wordt het leven NOG leuker ... je hebt nix te verliezen!
Een paar maanden geleden maakte ik dit versje (het staat in mijn boekje, niet meer in het archief!
Age is just a number vleit die leuke jonge man die wel met mij wil minnen! Toch niet aan beginnen zeggen de zielenkrassen levenswijs of bang?
Maar ware dit mijn laatste dag op aarde dan zou ik mijn zielenkrassen begraven onder vrijerij!
Oefen zei de Meester, en verwacht niets ... dat is alles (een Oosterse wijsheid)
Elke dag besteed ik even tijd aan het zoeken en vinden van een nieuw forum om mijn boekje en blog onder de aandacht te brengen. Gisteren kwam ik op een vrouwenforum van Unilver. 150.000 geregistreerde lezeressen die met elkaar over van alles chatten. Ik plaatste een stukje uit het BOEKje en een vermelding van deze site. Het mooiste compliment kreeg ik van iemand die schreef: "Eigenlijk ben ik niet zo'n boekenlezer, maar ik bleef lezen....". Daar doe ik het voor....
Voor die nieuwe lezers: Welkom. Aan de rechterkant van dit blog vindt u een archief, een gastenboek en de mogelijkheid u aan te melden voor de maillinglijst. Bovenin is een aanklikbare link naar de bestelpagina van mijn boekje.Aan de linkerkant een link naar mijn 2e blog, met stukjes over mijn massage winkeltje. Ik word blij van elk commentaar, van elk handje hulp...
De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens...
Ik bedenk wekelijks dat ik mijn codicil nog moet veranderen. Ik bedenk maandelijks tijdens de dienst dat ik wel donateur kan worden van The Hour of Power. Ik neem mij voor om wel eens attent te zijn bij verjaardagen van anderen. Ik bedenk zeeeeeeeeeeer regelmatig dat stoppen met roken de verstandigste keuze zou zijn, in ieder geval een besparende...
Op dit moment stap ik op de fiets ... naar de benzinepomp ... Mijn nicotinevoorrad is uitgeput ... Gelukkig is het droog buiten, nog wel!
Maar morgen .... Ach ... het is nooit morgen , zei mijn Yogaleraar al! Ik weet het wel ... in mijn hoofd. Doen is vers twee.
Bijgaand een link naar een Youtubefilmpje dat ik van de week kreeg toegestuurd. Ik vind het erg leuk en ook waar. Kijk maar eens ...
In mijn BOEKje heb ik een stukje: Er is er maar 1 dat ben JIJ! Over hetzelfde gegeven als bijgaand liedje. Hoe denk je dat een ander van je zou willen houden, jou de HOOFDprijs zou willen zien, als je dat zelf al niet doet? Dan geloof je die ander toch niet? Waarom zou ze/ hij?
We zaten een uurtje op het terras in de zon in Scheveningen en wilden een hapje eten en genieten van de live muziek in The Crazy Pianos. Vanaf 2005 kom ik daar zo 2 keer per jaar en vertel per jaar zeker 10 mensen dat ze daar een erg leuke avond uit kunnen beleven.
We waren wel tevreden met het tafeltje vlak bij de deur, bestelden een 3 gangen menu en stelden ons in op een paar uur lekkere muziek.
Tussen de soep en de steak bleek dat we midden in de verbouwingszone zaten.
Tafels en stoelen werden binnen gedragen en gereden, er werd geschoven en gedekt. Er werd zitplaats bij gemaakt voor minstens nog 40 gasten.
Ik voelde me ongemakkelijk en onwelkom en sprak de manager aan. We wilden wel weg en van het toetje afzien.
Hij vond zichzelf heel coulant. De toetjes hoefde ik niet te
betalen
Hij had wel begrip voor mijn ongenoegen, en gaf zelfs toe dat er wel vaker geklaagd wordt over die procedure. Want zo doen ze het al 11 jaar, op zaterdagavond
Dan zakt mijn broek af
Gelukkig maakte een collega horeca ondernemer op zondag ons hele weekend goed.
Een gastvrij, hondvriendelijk terras met heerlijk eten, live muziek en volop zon. Aan het eind van het Zwarte Pad de trap af, 1e terras links.
Er was eens een onderzoekje; Tevreden horeca gasten zeggen het voort aan 4 mensen, ontevreden gasten aan 10. Behalve als ze bloggen dan weten een boel meer mensen het!
Mijn dochter en ik gaan een dagje pierewaaien ... Lekker wandelen met de hond op het strand. Nachtje hotel ... Lekker uit eten en genieten van live muziek ... en ONTBIJTbuffetten. Voelt erg luxe ... , sterker nog het is erg luxe! En het weer lijkt ook nog mee te zitten. Ik wens u allen een fijne weekend!
Het schilderij is van Klaas Klazema. U vindt meer over hem via Google!
Ik kreeg net een mailtje van het gezin waar k vorig jaar om deze tijd een weekje kraamverzorgde. Via Marktplaats had de a.s. moeder me destijds gevonden. Ze dacht alles goed geregeld te hebben en kreeg 2 weken voor de bevallingsdatum te horen dat de kraamzorgorganisatie slechts 3/4 uur zorg kon garanderen, vanwege vakantiedrukte. Met de ervaring van al 3 keizersnedes wist ze dat ze niet genoeg daar aan zou hebben. Ik was een soort geschenk uit de hemel. We hadden een goede week met elkaar en zij was, achteraf gezien, de aanleiding voor mijn carriereswitch ...
Ik realiseerde me dat ik een boel kan en weet, dat ik helemaal niet NOG een extra opleiding hoefde te gaan zoeken. En van de verdiensten van die week richtte ik een paar weken later een massagekamer in.
Grappig dat ik net in bad zat te denken: wanneer zou de baby van vorig jaar jarig zijn ... dat moet dezer dagen zijn ... en toen was haar mailtje er... Grappig hoe een enkele ontmoeting je leven een andere wending kan geven.
Realiseer je vandaag dat je zo maar een verschil kunt maken in iemand anders leven. Gewoon ... door jezelf te zijn!
Gisteren maakte de meneer van de belastingdienst mij een compliment: "Mevrouw wat heeft u een goed geheugen..., u zegt nu precies hetzelfde als 3 maanden geleden, en dat is weer hetzelfde als u 4 jaar geleden opschreef.... "Dat is het heerlijke van EERLIJK zijn ... feiten veranderen niet ... ik werkte waar ik werkte ... niet meer en niet minder. Ik zeg wel eens: mijn geheugen is niet goed genoeg om te liegen ... dat kan ik niet onthouden ...
Omdat de belastingdienst zorgverleners in particuliere zorg anders bekijkt dan wij, en de zorgbeniddelingsorganisatie's deden komt er een onvoorziene aap uit de mouw ... De ondernemersaftrek geldt niet .... en de ondernemersstatus die ik dacht te hebben wordt die van freelancer...En dat over een paar jaar ... tel uit ...
Ik houd het hoofd steeds net leuk boven water, klaag niet, maar heb geen liggende gelden. Dus er zal een regeling moeten komen. In het gunstigste geval een gedeeltelijke kwijting ... in het slechtste geval ga ik failliet ...Maar schuld aan de belasting verjaart niet.
De heren haalden er een collega bij om mij vast formulieren mee te kunnen geven. De man vroeg: "Mevrouw over welke bedragen hebben we het?" Ik zei: ik heb geen idee ... Daar snapte hij niets van . Ik zei: daarom slaap ik misschien nog steeds goed! Toen ik het bedrag hoorde ... moest ik wel lachen ... Ik denk een betaalregeling tot mijn dood te moeten treffen .... of ik moet de dienstverlening toch maar uitbreiden naar betere tariefstelling.... !
Ach in een huurhuis, zonder auto, zonder banktegoeden is er niet zo erg veel dat me kan gebeuren. Wat je niet hebt, kun je ook niet kwijt raken. Ik blijf zeggen: Ik wil GRAAG mee maken dat ik terecht een miljoen belasting mag betalen! Toch maar die bestseller?
Vervolg op eerder blog over belastingperikelen...
Op een of andere manier is het mij gelukt het stapeltje nog te betalen rekeningen te laten groeien tot het niveau dat ik er onrustig van ben.
Mijn dochter en ik gaan een dagje pierewaaien ... Lekker wandelen met de hond op het strand. Nachtje hotel ... Lekker uit eten en genieten van live muziek ... en ONTBIJTbuffetten. Voelt erg luxe ... , sterker nog het is erg luxe! En het weer lijkt ook nog mee te zitten.
