Op verzoek van mijn dochter, en omdat ik een prima huisarts heb die daar aan mee wil werken, wordt er voor mijn vertrek gekeken of ik eventueel 'enge' ziektes onder de leden heb. Gisteren een uitstrijkje in het kader van bevolkingsonderzoek baarmoederkanker en binnenkort een mammografie om te kijken of de borsten OK zijn. De dokter haalde ook 2 moedervlekken weg. Eentje laat ze onderzoeken onder het motto: als het de moeite waard is om het weg te halen ... dan is het verstandig om het te laten bekijken. De andere was echt voor mijn gevoel van mooier worden zonder ... Ze moest lachen toen ik zei: hoe ouder hoe meer ijdel... Ze vroeg naar mogelijk allergische reactie's en ik vertelde een maal in mijn leven een allergische reactie te hebben gehad, volgens mij na het eten van kwarteleieren. Nu heb ik ook een recept voor anti-allergiepillen ... voor je kan niet weten ... daar in donker Afrika! Ik heb een super huisarts!
Ik kan me niet voorstellen dat de uitslagen niet goed zouden zijn ... ALS ik al aan iets anders dan ouderdom ooit doodga dan is het aan een te vaak gebroken hart ... spot ik wel eens maar ik pas er al jaren goed op ... dus dat valt vast ook wel mee.
Ik heb het lekker druk: lees boekjes over groentetuinen, vegetarisch koken, swahilitaalles. EN ik mag lekker werken aan/met fijne mensen op mijn massagebank. Ik voel me een bevoorrecht mens.
Gisteren vielen de beloofde Tshillingen in de brievenbus. Biljetten van 5000 (4 euro) ... DAAR word ik makkelijker miljonair dan hier.
Gisteren was Rick Felderhof op de televisie. Dit maal was hij te gast. Hij heeft een huis in Tanzania en één zinnetje dat hij zei, naar aanleiding van zijn ervaringen in Afrika, bleef me bij: arme mensen delen makkelijker armoede dan rijke mensen hun rijkdom. Als je veel hebt dat je wilt houden ... moet je je verstoppen achter hoge hekken en je laten bewaken. En je bent bang om wat je hebt te verliezen....
Freedom is just an other word for nothing left to lose.
In de zaterdagkrant van Trouw las ik een onderzoek naar de relatie tussen de geluksbeleving van mensen en geld. Tanzanianen beoordelen volgens dat bericht hun leven met een 3 ... Ik schrok daarvan. Heb ik het zo verkeerd gezien? Of maken de omstandigheden op de plek waar ik naar toe wil gaan, en waar al ruim 40 jaar geld en kennis vanuit Nederland naar toe komt inderdaad op kleine schaal wél dat verschil... Op de Kilangalamissie komt water uit kranen (niet een in ieder huis, maar toch), zijn er scholingsmogelijkheden, is er een medische post, hebben de meeste mensen hun eigen akker en levert een aggregaat 's avonds stroom.Wekelijks zit de kerk bomvol en zingen 3 koren vol overgave. Ik herinner me dappere, trotse, fiere, hardwerkende, gelovige, zich om elkaar bekommerende mensen.
Het onderzoek toonde ook aan dat boven 60.000 euro per jaar het verdienen van nog meer geld ... geen verschil meer maakt in geluksbeleving. Waarom zoveel mensen dan toch nog jagen op een bonus ... schiet mij maar lek!
Wel blijf ik denken: IK zou het probleem van het hebben van veel te veel geld graag hebben, de rest van mijn leven. Ik blijf gewoon delen! Toch maar een Oudejaarslot kopen.
Gisteren was ik bij een 2e voorstelling van Afrikaans amusement. Vorig jaar zag ik de zang en dansvoorstelling Daughters of Africa. Gisteren was er een circusachtige voorstelling onder de titel Mother Africa. Opvallend is dat beide gezelschappen in no time in staat waren het 'nuchtere' Steenwijkse publiek enthousiast te maken, te laten klappen en dansen en swingen en meezingen! Ik kon al enkele zinnetjes van de liedjes verstaan! De kleuren van de mannenkostuums herkende ik als de stof van dameskleding ... Mannen zag ik daar gewoon in spijkerbroek.... ach ... als een Nederlandse groep folklore uitbeeldt dan komen de klompen en rode zakdoeken in beeld ... Dus tijgerprint op turnpakken zijn voor de sfeer denk ik dan maar.......er waren prachtige dia's op de achtergrond, de muziek was fantastisch. De mensen vol energie, superlening, ware evenwichtskunstenaars. En typische Afrikaans: je gaat door tot het NIET meer goed gaat. Voorbeeld: een man op een skatebord op een bal op een tafel ... dat is wat. Maar uiteindelijk stond hij op 4 tegen elkaar indraaiende ballen en dozen ook nog met hoelahoephoepels aan zijn armen te draaien.... In real life zie je dat aan soms omgevallen busjes langs de kant van de weg. Je kunt wel denken ... ach die ene die kan er nog wel bij ... voor een busje komt ooit het moment van topzwaar ... De woorden die ze de zaal lieten meezingen waren Hakuna matisa... Geen probleem .... Vaak dachten we: dat is nu het échte probleem ... ze vinden heel veel dingen geen probleem. Soms moet je problemen onder ogen zien ... om ze op te kunnen lossen! En ook typisch Afrikaans: menskracht is niet echt waar je op bespaart. Dus de groep was een man/vrouw van 40 groot! Gelukkig waren er wel 800 mensen publiek.
Het eten was goed verzorgd. Al met al was het een mooie invulling van de 2e Kerstdag.
Mijn werkagenda raakt gezellig gevuld. Morgenmiddag ga ik op bezoek bij de Stichting van het landbouwproject (die de baan niet meer heeft ... maar met wie ik wel graag kennis wil maken!).
Fijne dag en dank voor alle bemoediging en ondersteuning..........Heel veel dank!
Mijn dochter nam een lief, klein boekje mee met de titel Voor de liefste moeder ... 386 kleine blaadjes met ontroerende teksten. Zij had het gekocht op de titel, maar óók om de uitspraak van een 7 jarige op de eerste pagina: Moeders zijn op de wereld gezet om voor kinderen te zorgen... Dat boekje gaat in ieder geval met me mee!
Mijn dagelijksheid is sinds een jaar niet met veel mensen om me heen ... Met maximaal 3 mensen op de bank en een paar goede vriendinnen die af en toe langs komen leid ik vaak een alleenzaam, maar overwegend tevreden, leven. Dus gisteren had ik een 'overdosis' aan menselijke energie: mijn dochter voor het ontbijt, vrienden voor de brunch, een volle kerk met een prachtige dienst, iemand op de bank om te masseren en een avondmaal voor te maken... Een warme, liefdevolle dag! Maar toen om 8 uur de tijd gekomen was om samen te gaan dansen .... toen haakte ik af: ik zocht mijn bedje en alleenzaamheid weer op. Tevreden ..., dankbaar en moe! Moeders is geen 20 meer ... zelfs geen 50 ... de batterij laadt 's nachts weer op om de volgende dag met plezier en vernieuwd weer een nieuwe dag aan te gaan. Maar ik moet het niet meer overdrijven.
Ik wil graag mijn huis opruimen voor ik weg ga. Inmiddels heeft iemand mij aangeboden om de rommelkamer en zolder samen met mij op te ruimen. Hij is een hobby- rommelmarktverkoper en neemt mijn overbodige spullen mee naar de markten. Dingen die écht geen nieuwe eigenaar meer zullen krijgen gaan naar de stort en ook daar helpt hij me mee! Daar word ik zo blij van.
Van iemand die mij volgt via mijn blog ... kreeg ik een telefoontje. We spraken elkaar in het afgelopen jaar een paar keer aan de telefoon, maar het is er nog steeds niet van gekomen dat hij ook écht op de bank was. Hij zei: geef je gironummer maar ... ik wil je wel een stukje sponsoren ... Ik word dan zooooooooooooo verlegen ... maar tegelijk ook zo bemoedigd ... Er gebeuren wonderen ...
De vader van mijn kind heeft laten weten dat hij nog niet direct met me mee wil ... maar misschien in de toekomst, als hij zich beterder voelt, wél wil komen. Nog even en ik krijg meer visite in Tanzania dan in Wolvega ... That will be the day!
Ik wens u een liefdevolle dag ... en als u zich niet blij voelt ... kruip onder de wol ... het wordt vanzelf nieuw jaar en weer lente!
Voor iedereen die moeite heeft met dit en komend week-end: OOK deze dagen gaan gewoon voorbij! Rustig doorgaan met ademhalen, zet een feel-good film op, lees een inspirerend boek, bel iemand .... of verstop je onder de dekens met een doos bonbons en een boek!
Gisteren las ik de uitkomst van een of ander onderzoek: Het diepste verlangen van een ieder van ons schijnt te zijn : NODIG te zijn.
Voor mij geldt dat wel; ik vind het fijn om te horen dat mensen me een lief, leuk, aardig, inspirerend mens vinden.
Ik heb nog wel de nodige (fin) middelen nodig om met schoon schip hier in Afrika te kunnen beginnen. Ik vroeg van de week aan iemand met wie ik het heel bijzonder heb gehad het afgelopen jaar op de man af, met lood in mijn schoenen, ... kun jij me een stukje helpen. Ik vroeg niet om 1000 euro ... niet om honderd ... met een download van mijn BOEKje (5 euro in mijn spaarpot!) was ik al heel tevreden geweest. Ik moest wel even vijf maal slikken toen het antwoord nee was. Uit narrigheid zei ik: als je in de komende maand nogmaals van mijn lijfelijkheid ...mijn massage- en kookkunst zou willen genieten .... begin dan nu maar vast te sparen ... Een jaar lang deed ik dat voor de lust en de liefde voor nix in de aanbieding ..., maakte mijn agenda vrij, paste me aan. Het is genoeg!
Kennelijk ben ik nog steeds minder onbaatzuchtig dan ik mezelf zou wensen. Ik verwachtte iets ... De tijd waarin ik het gewoon kan verdienen is te kort om deze maand rondjes van het huis te doen... Maar met des te meer plezier maak ik voor iedereen die denkt: NU is ze er nog, een plek in mijn agenda en mijn hart! Laat mij maar werken en het komt goed!
Gisteren was ik op het prikbord Tanzania. Ik reageerde op een advertentie van een dame die nog Tanzaniaanse Shillingen in haar beurs had. Eigenlijk mag je dat geld niet in- of uitvoeren ... Na wat schrijven heeft ze beloofd ze naar me op de post te doen. Voor het bedrag kan ik kilo's bonen en vruchten kopen op de plaatselijke markt ... 25 euro is DAAR een weekloon!
Ik overweeg of ik een enkele reis zal boeken. Het scheelt de helft ... Maar ten eerste weet ik eigenlijk niet of dat mag ... en ten tweede voelt het wel een beetje eng. Stel dat ik op stel en sprong terug zou moeten komen ... dan is een datumverandering misschien makkelijker/goedkoper te regelen dan een nieuw ticket. Is dit nou angst, of verstandige rationaliteit. Ik weet het niet ... ik doe maar wat. Maar wel met plezier!
Gisteren vertelde ik over een site die betaalt voor geschreven stukjes. Ik schreef al 4 artikeltjes onder de titel Broodschrijven. Ze staan nog in een wachtrij om goedgekeurd te raken. Als dat zo ver is plaats ik een link en weet dat u met het lezen van DIE stukjes mij ondersteunt ... Google geeft 3 cent per gelezen artikel...
Gisteravond belde ik met Moses, de manager van Kilangala, onder het motto: IWAPO (stel je voor in Swahili) dat ik alleen maar denk dat ik daar welkom ben... dan zit ik straks met mijn hoofd vol plannen en een volle koffer ... dan heb ik pas écht een probleem.
Knap van hem vond ik dat hij na de eerste verbazing en uitbundige begroeting gelijk de vinger op de zwakke plek legde: "wat vindt Herman er van?" Herman is belangrijk voor Kilangala, hij zette er de kleuterschool op en zorgt daar nog steeds voor ... Dus met hem wil Moses, terecht, geen onmin.
Op mijn antwoord dat het zelfs Hermans aanbod om in zijn huis te mogen logeren was geweest dat deze bal aan het rollen heeft gebracht ... was het direct een warm welkom. En dat voelt dan erg goed. Ik mag komen wanneer ik wil en blijven zolang ik wil. Het feit dat ik zonder fin. ondersteuning, zonder baan, ga komen vond hij zelfs wel 'prettig'. So you are a free woman, nobody's worker...!
Natuurlijk kan ik op verzoek voor deze of gene organisatie wel dingen uitzoeken of uitvoeren, maar verder ben ik net als de mensen daar. Aangewezen op mijn eigen creativiteit ... met mijn ADHD ervaring ... maak ik me daar geen zorgen over! En wonend in een goed huis! Ik vroeg Moses of hij alvast wil regelen dat het huis en bed weer muizenvrij gemaakt gaan worden ... Vorig jaar was een logee het huis ontvlucht vanwege de overlast ... Misschien is er ook wel een kat voor me. De hond van Herman woont nog steeds daar. Dus 1 beestenvriend heb ik zeker!
Gisteren schreef ik me in op een site die mensen betaalt om te schrijven. Ik ga het eens uitzoeken. Wie weet houd ik mezelf schrijvend voor een deel in leven.
Ik dank iedereen die deze week mijn BOEKje kocht! Ik hoop dat je er wat aan hebt! Ik hoor het graag!
Vanmorgen beweerde iemand op de radio dat wij hier ... in ons rijke Westen met de Kerstdagen gemiddeld zoveel te veel eten dat je 150 uren wandelen nodig hebt om weer van die calorieen af te komen! Slim he, om aansluitend aan een sober maal te gaan dansen ...
En dat Kerst een zeeeeeeeeeeeeeeer stressvolle periode is, m.n. voor moeders. Kort door de bocht oplossing: verwacht er niet zo veel van ... dan valt er niet veel tegen! Goh ... dat probeer ik ook als het geen Kerst is ... En dan denk ik: welke wetenschapper mocht tegen welke vergoeding een onderzoek doen om deze open deur in te trappen! Echt als je luistert ... dan ligt de verbazing voor het oprapen!
Iemand die ik leerde kennen via mijn werk, en die ik inmiddels een dierbare vriend weet, was vanmorgen door ijzel en sneeuw gereisd om er weer eens in real life te zijn.
Heerlijk zoals hij mijn plannen beluisterde en zijn ruime kennis op het gebied van water met me deelt! DAAR heb ik wat aan!
Iedere dag doe ik een stapje, brei ik een draadje en stapje voor stapje komt mijn doel dichterbij. Het voelt alsof de kosmos samenspant om de energie de goede kant op te laten stromen.... Het komt, zoals altijd ..., niet uit de lucht vallen. Ik mag/moet zelf werk doen, de taal leren, dingen uitzoeken en organiseren. Maar het voelt zooooooooo goed, zo ondersteunt, en dat maakt erg tevreden!
Ondanks het slechte weer zijn er dappere mensen op mijn massagebank ... en daar mag ik het toch mee verdienen!
Gisteren bedacht ik dat de vader van mijn kind misschien wel een paar maanden mee wil naar de zon! Als zijn gezondheid het toe laat ziet hij het wel zitten! Mijn dochter grapte: " kinderen in Afrika worden wees door Aids, ik word hier een soort wees door Afrika!" Fijn om te weten dat ze het wel een goed plan vindt en 'gewoon' op vakantie die kant op zal komen.
En als mijn ex mee die kant op zou gaan ... dan heb IK in ieder geval iemand om ruzie mee te maken ... Want daar waren we goed in, samen!
Net kreeg ik een telefoontje van iemand die als 'klant op de bank' al eerder is geweest en met wie ik al eerder aansluitend aan de massage gezellig ben gaan dansen. Hij had in dit blog gelezen dat mijn Kerstagenda nog niet helemaal vol is... De 1e dag nu dus wel ... Nou ja, tot 12 uur heb ik nog tijd! Daarna bruchen en naar de kerk met vrienden. en dan werken en dansen....!
Voor de 2e dag is er iemand anders die gezellig tussen 1 en half 3 voor een rondje massage heeft geboekt ... Daarna Afrikaans theater met aansluitend buffet.
Als het even wil is dit voorlopig mijn laatste witte kerst ... ik werk hard aan/voor mijn reis! haba na haba ... als iedereen die mij een warm hart toedraagt mij nog minstens 1 keer laat werken in de komende weken ...... en/of mijn BOEKje koopt ... nou dan kan het écht lukken! De link naar het boekje zet ik nogmaals hieronder...!
Het vordert met mijn les in Swahili! De titel boven dit stukje betekent een beetje en een beetje vult de maat ... dus elke dag een draadje... maakt een hemdsmouw in een jaar!
Vanmorgen viel mijn oog op de oude laptop van mijn dochter ... en met de lage snelheid die je in Afrika ook hebt met een computer kan ik nu toch mijn stukjes schrijven, betalingen doen en me verbonden weten met de buitenwereld.
Een buitenwereld die koud en witter aan het worden is.
Gisteren vroeg een vriend: "waarom wil je nou eigenlijk écht weg ...?"
Ik moet bekennen dat het puur egoisme is ... ik ga NIET de wereld redden. Ik wil gewoon leven en werken onder de zon. In een land waar mensen, net als ik hier..., dagelijks het probleem oplossen; wat eten we vandaag, is er werk?
Een vriendin vroeg: " Vind je het niet eng?" en ik dacht het perspectief om NIET te gaan vind ik veel enger ... Ik heb het idee, gevoel ... dat ik naar huis mag ...
Gisteren deed ik mijn 400 ste massage sinds het begin van mijn eigen praktijk! En als ik blijf heb ik er dus nog 4000 te gaan, tot mijn AOW ... en dat is veeeeeeeeeeeeeeeeel. Hier leef ik na aftrek van de vaste lasten sober ... daar zijn de vaste lasten beperkt tot verzekering en wat diesel! En de tomaten zijn DAAR smakelijker, zon gerijpter, dan hier.
In Kilangala ben ik 'gewoon' een wijze, oude, witte dame. Voor daar, met een gemiddelde leeftijd van 52, ben ik stokoud! Ik ben in ieder geval géén aaibare, verleidbare .... voor mijn leeftijd zeker.... aantrekkelijke vrouw. En na een jaar te hebben genoten van alle complimenten ... heb ik er wel genoeg gehad. Mijn haar mag grijs worden ...
Ter voorbereiding was ik ook bij de tandarts. Een kies, achterin, verklaarde hij problematisch! Hij zou een week of nog 5 jaar mee kunnen! Ik heb hem maar laten trekken. Ik weet dat ik hier goed verdoofd word, en zonder nabloeding zo'n ingreep overleef. En ik grinnekte in mezelf: het is een beetje als het krijgen van een kind ... daarvan zegt het bakerpraatje dat ieder kind een tand kost ...
En zijn al 2 mensen die hebben aangegeven DAAR bij me te willen komen logeren. Je kunt er verrukkelijk overwinteren ... en structureel wat overtollige kilo's kwijt raken ... is daar een fluitje van een cent. Veel wandelen ... sober maar heerlijk eten ... scheelt zo maar 5 kilo in een maand!
U leest het ... het idee om daar naar toe te gaan voor minimaal een jaar ... neemt vastere vormen aan.
Liefs, zing ... adem ... bid ... lach ... en verwonder ... ! Maak er wat van vandaag!
Grappig is dat veel mensen reageren met " IK zou het ongezellig vinden als je naar Afrika gaat"....
Op zich lief...
Toch is écht houden van, althans volgens mij ... iemand het beste gunnen ... Egocentrische liefde is meer apeliefde ... En ik denk dat voor MIJ, this moment in time, een periode mogen wonen en werken in Tanzania het beste is...
Dus: IK hoop dat het me gegund word. Dat het past in het plan voor mijn leven.
Dat wie mij écht liefheeft ... mij steunt en/of opzoekt!
En mijn blog bljft ... met spannender verhalen ... denk ik NU!
Maar voor het zo ver is gaat er nog wel wat water naar de zee. Ik droom, werk, bid!
Mijn laptop heeft een stuk moederbord. Repareren is net zo duur als de goedkoopste nieuwe. Voorlopig behelp ik me via de bieb, of zoals nu, via de laptop van mijn dochter.
De baanvergevende stichting heeft laten weten dat de vacature niet meer op de site had moeten staan .... Het contract is zelfs al bijna afgelopen en de pot is (bijna) leeg ... Zelfs als ik ga leven als een Tanzaniaan, dus met eieren en tomaten ... dan heb ik toch een minimaal bedrag per maand nodig ... voor mijn ziektekostenverzekering en telefoonkaarten om te kunnen internetten....En heel af e toe ergens een biefstuk kunnen eten en een biertje drinken ... is toch ook wel ergggggggggggg plezierig. Maar ik heb wel gevraagd of ik eventueel als vrijwilliger welkom zou zijn.
Want in mijn hoofd en lijf kriebelt het heeeeeeeeeeeeeel erg om een poosje langer die kant op te gaan. In het verleden heb ik een bedrijfsplan gemaakt om ter plekke een kapperswinkel te beginnen. En ik zou in luxe hotel(s) een paar weken per jaar aan westere mensen kunnen masseren.....En het organiseren van een reis die kant op lijkt me ook erg leuk. Voor 600 euro heb je een ticket, voor 30 euro reis je met de bus 2.300 km en voor een bijdrage van 100 euro krijg je een bed en te eten.... en ben je meer dan welkom in kerk, weehuis, scholen en bij mij thuis. En dat alles in een prachtige omgeving, en veel zon.......! GEEN zwembad, geen golfbaan, en aanpassing aan de zeden en gewoonte daar wordt wel op prijs gesteld (dus niet in bikini flaneren... in de hoofdstraat!)
Ook zijn er diverse stichtingen die ik zou kunnen benaderen voor een stukje sponsoring... Dus deze droom zomaar in duigen laten vallen ... toch maar niet!
Ik zal binnenkort aan een langer stuk proberen te werken WAAROM ik daar naar toe wil en wat ik denk daar te kunnen doen en beleven.
Vooralsnog heb ik het hier ook weer goed. Van de week zag ik de prachtige berijpte bomen ... en nu is de tuin weer ontdooid en roept: DOE iets ... als het morgen lekker zacht is ... dan ga ik tuinieren!
Ik schrijf dit blog vanaf de computer van de bieb. Mijn eigen laptop is bij de reparatiedokter. Waarschijnlijk is de harde schijf stuk. Voor 120 eur is hij dan weer gemaakt .......... en nieuwe kost 290 ... dus reparatie is beter. Maar het komt natuurlijk slecht uit.
Wat voel ik me onthand zonder dat ding. En wat leuk dat ik weet dat Tanzania bereikbaar is via het wilde web.... Met een soort dongel en een telefoonkaart kan ik met de hele wereld in contact blijven.
Ik fantaseer nog steeds in het wilde weg. Van de baanvergevende stichting hoorde ik nog niets... Ik zal zo nog eens over een ontvangstbevestiging mailen.
Tot mijn laptop weer gemaakt is kan ik wel korte stukjes mailen met mijn mobiele telefoon. Niet zo gezellig .... maar het is niet anders!
Ik wens u allen een heerlijke dag! Droom je eigen dromen ... en/of mee met de mijne!
Ik schreef in een blog, dat nu in mijn BOEKje staat ... over mijn verbleekte ADHD. (alle dagen heel druk!) In tijden als deze, waarin ik weer druk ben met plannen maken, vind ik deze eigenschap een zegen. Ik kan alles en iedereen aan elkaar combineren en bij elkaar verzinnen. Een beetje druk is het wel in mijn hoofd. En ik slaap dan ook korter. Ik heb een lijstje waar ik alle invallen op noteer. Dat heb ik wel geleerd ... en werk het lijstje af.
Ik heb nog niet gehoord van de Stichting die de baan te vergeven heeft. En zonder baan kan ik gewoon die kant niet op. Maar wat ik via via hoorde ... zou dit een droomkans kunnen zijn. Dus als het past in het plan voor mijn leven, als het goed voor me is ... dan komt het goed.
Mijn dochter reageerde prachtig: DIT is een goed moment mam ... dan ben je daar wel uitgewerkt tegen de tijd dat IK je nodig heb als oma ... Ik kan nog wel een paar jaar weg!
Voor wie denkt: kan IK wat bijdragen ... is het antwoord GRAAG! Elke suggestie, ondersteunende opmerking is meer dan welkom. Fin. steunt u mij door het kopen van mijn BOEKje (aan een download verdien ik net zo veel als aan een gedrukt exemplaar ...!), dan wel het boeken van een massage. IK werk er graag voor! Ook tijdens de feesdtdagen ... als u dat wilt!
Gisteren vroeg iemand mij om de forwards van mijn ervaringen in Tanzania. En ik herlas ze ... en was weer even daar ... en was ook al weer een boel vergeten. Ik dank mijn goede geweten aan mijn slechte geheugen denk ik wel eens.
Ook leuk om te merken is dat mijn schrijven beter wordt. Ja bescheidenheid is een deugd!
Ik denk wel eens dat ik in een vorig leven Afrikaan was. Ik leef ook van dag naar dag. Als het probleem: wat eten we vandaag is opgelost, ach dan zijn er eigenlijk geen problemen, toch? De meeste mensen snappen dat niet ... hoe ik kan leven met een saldo van een dubbeltje en geen opgebouwd pensioen.
Voor een deel is het een keuze. Ik had het afgelopen jaar me rijk(er), veeeeeeeeeeeeeeeel rijker kunnen werken. Dat is in mijn vak niet zo moeilijk. Maar ik koos voor keurig. Denkend: ik doe dit vak nog een jaar of 10 .... Als ik meer met de dag geleefd had, dan had ik het geld voor een ticket al lang ... maar misschien had ik minder goed geslapen ... of meer problemen bij Petrus aan de poort ...
Voor iedereen die dacht: ach ......... ze is er altijd wel ... Pluk de dag ... kom, schrijf of bel ... NU ben ik er nog. En als ik écht voor 2 jaar weg zou gaan ... dan geef ik een afscheidsfeestje, en dan blijf ik mailen, indien mogelijk bloggen, ga ik reizen die kant op organiseren, en kom ik eens per jaar een maand naar Nederland.
Ben voorzichtig waar je om vraagt ... je zou het kunnen krijgen ....
Gisteren wees een vriendin me op een site die gaat over een landbouwproject in Kilangala, Tanzania. En op die site staat een vacature ... voor een baan voor 2 jaar als manager om het project op te starten ... Een droombaan ... voor MIJ!
Pas nadat ik al een informatieverzoek had gemaild zag ik dat het een oud bericht is.....Waarschijnlijk is de baan al hoog en breed vergeven ...
Ik merk dat ik me makkelijker kan voorstellen DAAR voor 2 jaar naar toe te gaan dan voor 4 weken.....
Ik stofte mijn taalcursus Swahili af en die draait nu op de achtergrond (van al die Kertmuziek op Sky word ik toch niet echt vrolijk.....) en bid: Als het goed voor mij is, mag dan deze dagdroom uitkomen?
Met mijn dochter goed onder dak qua huis en werk, mijn gezondheid en levenslust nog prima, en met zonder dagelijks lief die droef word als ik een poosje elders ben ... zou dit een heel goed moment zijn voor zo'n avontuur.
In ieder geval is het een prachtig dagdroom. Ik deel hem graag met u!
Voor wie belangstelling heeft: ik maakte tijdens mijn eerder reizen verslagjes. Van mijn laatste 2 maanden zitten ze nog ergens in deze computer. Ik stuur ze met liefde en plezier als forward. Laat maar weten.
Natuurlijk ben ik blij dat er nog mensen in de auto durven stappen om een uurtje bij me op de massagebank door te brengen. Vorig jaar, met de eerste week sneeuw en vorst was het doodstil ... geen mail ... geen telefoon. Dat is dit jaar gelukkig anders, dankzij een groter bestand ... met meer mensen die al eens eerder geweest zijn is de kans op een telefoontje van een herhaler gewoon groter... leert de statistiek.
Maar een nieuw iemand die met dit weer op een avond vanuit Den Haag wil komen ... die verklaar ik voor onvoorzichtig .., zelfs een beetje dom.
Het gaat vanzelf weer warm water regenen, het wordt zelfs ooit gewoon weer lente ... en IK loop niet weg. (hoogstens een maandje naar Afrika! als de Jackpot valt ....)
Blijf gewoon binnen als je niet naar buiten moet. Ongelukjes zitten in kleine hoekjes .......
In Colombia zijn vele mensen dakloos door modder en hevige regens. In de Flevopolder is het spekglad en is de weg afgesloten Ik drink, bij gebrek aan beter, decafe met zoetjes ........ ik moet toch maar weer boodschappen gaan doen! De sneeuwschuiver reed net hier langs, dus het moet kunnen! Maar eerst mag ik al aan het werk. Mijn klanten zijn bikkels ... die laten zich niet door wat sneeuw tegenhouden. Gelukkig maar, dan kan ik de koffie ook gewoon betalen......
De douche lekt niet meer. Het kostte een technische man een hele morgen, maar het is hem gelukt. De tulpen zijn dood en weer weg. 2 van de 3 delen van mijn omnibus zijn op ...... met deel 3 ben ik zoet. Buiten lijkt het op een Kerstkaart. Mooi die sneeuw! Mijn buurman schuift sneeuw ... en het gaat vandaag dooien! De belastingdienst kwam mij met een haalbaar afbetalingsvoorstel tegemoet. Ik dagdroom nog steeds over een reis naar de zon in Tanzania ......(wil er iemand mee?)
U bent weer bij!
Dank voor de leuke mails die ik de afgelopen week kreeg.
Gisteren bedankte mijn dochter me voor mijn deel van haar DNA. Ze had al 2 weken een griep weerstaan en gewoon doorgewerkt. Maar met gevoelstemperaturen van -13 kreeg ze onontkoombaar huisarrest. 39 graden koorts is zelfs voor een zeeeeeeeeeeeeer loyale medewerkster te veel van het goede. Ze is haar eigen moeder in haar nieuwe huis. Zorgt voor goed voor zichzelf en slaapt zichzelf weer beter. Ze is volwassen en ik ben trots!
Ik heb er geen koorts voor nodig. Ik bleef gewoon binnen!
Nu schijnt er een zonnetje, dus maar even naar buiten voor nieuwe proviand. Fijne dag, Noelle
Van de week las ik een boekje met columns van Umberto Eco. Als schrijfster moet ik meer lezen ... adviseerde een lezer me ...
Eco schreef, uit mijn hoofd, over alledaagse dingen schrijven is voor een schrijver het moeilijkst ...
En ik dacht: O ... is het DAT ... Maar ja, de dagelijksheid is niet spannender, of niet geschikt om te delen, en mijn fantasie niet groter.
De laatste weken krijg ik regelmatig nieuwe mensen op de bank die komen dankzij mijn stukjes ... en ook trouwe lezers laten genoeg weten dat ze genoegen beleven aan dit blog ... dus wie schrijft die blijft ...
Voor 2e Kerstdag boekte ik een voorstelling in het theater in Steenwijk. Kerstcircus door Afrikanen ... zang, dans en acrobatiek! Met dinerbuffet toe ... Is die dag ook weer gezellig ingevuld ...
Fijne dag: glimlach, werk, zing, bid en verwonder........!
Gisteren was ik in de boekhandel en kocht voor 9 euro de Gouden Strop Omnibus. 884 pagina's dik ... 3 spannende boeken. Daar kan volgens mij niemand welvarend van worden ...
De mevrouw van de boekwinkel vertelde dat dit winterweer helemaal HAAR weer is. Gelukkig zijn we allemaal anders.
IK krulde me op in een hoek van de bank, zat achter glas in de zon en genoot van een goed geschreven verhaal. In huis geurt de soeppan. Ik maak troostsoep ... Verschillende soorten bonen, goed voor de buik!
Het is nog net geen winterslaap, maar zo kom ik de dagen wel door! Nog 2 delen te gaan.
Ondertussen fantaseer ik over het aanbod om te mogen logeren in het huis van mijn oud lief in Tanzania. Zal ik het aandurven om een maand alleen die kant op te gaan? In februari of maart ....? In ieder geval is de dagdroom al fijn.Voorpret is ook pret!
