Gisteren zat de schrik er bij mij toch wel in : ik verwachtte opnieuw een negatieve reactie van Koen op de poetsvrouw. Ik kon niet zeggen dat zijn humeur de voorbije dagen de goede kant op gegaan was, en zijn frustraties moet hij toch ergens op afreageren. Niet op de poetsvrouw zelf natuurlijk, maar eenvoudiger is mij de volle lading en schuld geven omdat de poetsvrouw volgens hem haar werk niet goed doet.

Aangezien de poetsvrouw nog altijd op dezelfde manier werkt zoals in het begin : heel vlug, maar details over het hoofd zien, kan ik daar niet echt veel aan veranderen, tenzij haar op details wijzen. Het feit dat ze zoveel mogelijk de vuile was die er ligt meeneemt, ervaar IK als positief, en omdat de ramen zemen buiten er voor het ogenblik niet in zit, en omdat Koen daarnaast steeds meer beslag op me legt tijdens het weekend, zou ik daar eigenlijk liever geen verandering in brengen. Koen zou moeten tevreden zijn, want hij is het die steigert wanneer er teveel vuile was ligt.

Bijkomend was dan nog dat ik om de jongens naar school moest, omwille van het slechte weer, en ik dus niet thuis zou zijn op het ogenblik dat de poetsvrouw vertrok. Meestal is dat iets te vroeg, maar aangezien ze er meestal voor tijd is, is dat geen probleem voor mij. Alleen vergeet Koen het ene, en vergroot hij het te vroeg vertrekken uit. Ik verwachtte dus dat hij het tijdstip van haar vertrek zeker in de gaten zou houden. Aangezien hij altijd beweert dat ik veel langer weggeweest ben, dan in werkelijkheid het geval is, (vorige dinsdag was ik weg van 15u30 tot 16u55 en dat was voor hem meer dan twee uur!), kan ik op zijn beweringen hoe vroeg ze vertrokken is, niet voortgaan, maar ik krijg wel de volle lading ervoor!

Groot was dan ook mijn verbazing toen hij gisterenavond vol lof was over de poetsvrouw! Vorige week had ze niets gedaan, deze week had ze schitterend werk geleverd! In werkelijkheid heeft ze telkens gewoon haar werk gedaan, en zie ik weinig verschil. Op mijn vraag of ze op tijd vertrokken was, heeft hij geantwoord : ik heb niet gekeken. Waarom zou ze te vroeg vertrekken? Ik zou niet weten waarom dat niet in orde zou geweest zijn! Op zo'n momenten zou iedereen wel met zijn mond vol tanden staan. Ook al ben ik dik tevreden, dat hij er zo tegenaan kijkt deze week, dit mist toch alle samenhang??? 

Hij staat er niet bij stil dat ik sterk ben in het oplossen van zijn raadseltjes : Hij had zeker een kwartier tijd tussen het vertrek van de poetsvrouw en het ogenblik dat ik thuis kwam met de kinderen, waarin hij zeker kon zijn dat niemand plots voor zijn neus stond. Ik heb de krat pils gecheckt, en voor de eerste keer sinds ik hem betrapt heb, was er één verdwenen!  Maar één pint? Dat is toch niks? Ja, maar één pint, maar het effect op Koen is enorm! Groot genoeg om alle ergernis om te buigen in pure euforie!

Wat ik er bij voel? Ik weet het niet. Ik besef al langer dat ik hem van de drank niet zal houden. Dat hij met zijn gezondheid speelt, dat is zijn probleem. Door te roken als hartpatiënt legt hij ook een zware hypotheek op zijn eigen gezondheid. Ik ben niet verantwoordelijk daarvoor.
Drinken is natuurlijk nog iets anders, omdat zijn manier van reageren daar sterk van afhangt. Dat hij voor het ogenblik terug goed gezind is, is een opluchting, maar tegelijkertijd besef ik wel dat dit niet blijft duren, weet ik al lang dat het om extreme hoogten en laagten in zijn gedrag gaat. Maar wat doe ik er aan?
Genieten van de ogenblikken dat het goed gaat? Meer kan ik niet doen, vrees ik! En ik weiger nog langer te piekeren op zo'n ogenblikken over wat zal volgen. Dat brengt toch geen zoden aan de dijk, en vernietigt het positieve.