De druk is opnieuw groter aan het worden. Koen is voor het ogenblik opnieuw licht ontvlambaar, en een detail is voldoende om te exploderen. Gisteren was de poetsvrouw 10 minuten te vroeg vertrokken, en ze was 's middag 55 seconden te laat terug. Dat was voldoende om mij de volle lading te geven : ik kon geen poetsvrouw in het werk houden. Na enkele weken weten ze al lang dat ze bij mij niet moeten werken. Hij zou niemand durven zeggen dat er vandaag de hele dag een poetsvrouw geweest was,... En ik die vond dat ze gisteren net zoveel gedaan had! Datgene waar hij over viel was het terras dat niet proper was (heeft ze tot nu toe nooit gepoetst) en het keukenraam, dat niet gepoetst was. Volgens mij heeft ze het wel gedaan, maar heeft de vieze aanslag van de mist haar werk ongedaan gemaakt... Maar dat proberen uit te leggen.... Hij ziet één ding dat in zijn ogen niet proper genoeg is, en de rest, wat allemaal wel gedaan werd, ziet hij niet meer... En dan krijgen we te horen dat ze het in het begin wel kon, dat ze in het begin tijd over had. Wat ze in het begin niet deed, wat hij ook niet zag of door de vingers zag, en ze nu wel meeneemt, dat ziet hij niet. :-(:-(:-( :roll: En onmiddelijk roepen en tieren dat, als dat nog één keer gebeurt, IK ze onmiddelijk moet buitengooien... Wordt dit nu echt terug stressen iedere donderdag? Met de eindeloze discutie of ze nu al of niet vijf minuten te veel of te kort gewerkt heeft??
De explosie hield opnieuw net zo plots op als ze begonnen was, maar dit keer geraakte ik de spanningen niet zo vlug meer kwijt. Het noteren van mijn uren is iets dat ik zelf in handen heb, en ik weet dat ik correct ben. In de discutie met de poetsvrouw sta ik ertussen : ik weet wel dat hij onredelijk is, maar hij eist dat ik ervoor zorg dat zijn onredelijke eisen (heel het huis van kop tot teen poetsen, elke week) uitgevoerd worden. En kan dat niet, dan krijg ik de volle lading!
Vanmorgen was hij bezig over ZIJN geld. Uit de berekening die ik maakte (in opdracht van hem) blijkt dat hij dit jaar tot nu toe nog niets verdiend heeft. Hij betaalt niets inzake de kinderen en het huishouden, en hij heeft nauwelijks een euro over in vergelijking met vorig jaar. Niet vreemd, aangezien de landbouwsector in het algemeen dit jaar verlieslatend was. Niets om ons echt zorgen te maken, want aangezien hij enkel zijn bedrijf draaiende dient te houden, is er de nodige reserve om een eventueel verlies te overbruggen. Alleen weet ik dat het volgens hem niet kan dat je een heel jaar gewerkt hebt en niets verdiend hebt. Ik weet uit ervaring dat hij dan plots tot de conclusie komt, dat ik dan maar zijn geld moet gepakt hebben en weggegeven, ook al kan ik perfect aantonen wat er binnengekomen is, en wat hij betaald heeft. Maar dat komt op zo'n moment niet bij hem binnen : het enige wat in zijn hoofd hangt is dat hij niets verdiend heeft, en dat dit niet kan!!! Tot nu toe lijkt hij het te snappen, maar aangezien hij er blijft over zeuren,... En anders vrees ik dat hij al vlug opnieuw mijn rekening zal maken. Hij verwacht wel van mij dat ik 5000 euro netto verdien per maand en daarvan de helft kan opzij leggen, terwijl ik in werkelijkheid net genoeg verdien om alles te betalen, huishouden, school,... De rekeningen voor mij van deze week : 150 euro boeken Thomas, 300 euro internaat Evy, 760 euro stookolie verwarming, 477 euro autoverzekering,... + de gewone wekelijks boodschappen.
Op dit moment is stress afbouwen, en relaxen, dan ook helemaal niet evident. Integendeel zelfs : ik voel continue de spanningen in mijn lijf, ben steeds op mijn hoede, en voel mezelf verstrakken als Koen ook maar in de buurt komt. Hij hoeft daarvoor nog zijn mond niet open te doen.
Het is al enkele weken dat ik eigenlijk opnieuw zou willen starten met lopen. In die enkele weken dat ik liep voelde ik goed hoe dit een manier is om spanningen kwijt te geraken. Alleen geldt dit enkel als ik MAG lopen en ik niet op mijn hoede hoef te zijn voor explosies daaromtrent achteraf. En net dat zal voor het ogenblik zeker niet lukken. Ik heb me al suf gepiekerd hoe of wie hem kan doen inzien dat lopen positief is, en dient ondersteund te worden, maar ik zie geen oplossing. Zijn broer is de enige van wie hij nog veel aanneemt, maar ik vind het niet kunnen dat ik altijd alles via hem erdoor moet krijgen. Ik zou trouwens voor het ogenblik echt niet weten hoe ik de mogelijkheid zou kunnen hebben om het er met mijn schoonzus over te hebben. Mijn agenda wordt te krap gevolgd en de erbij horende afrekeningen ook.
