Gisteren na de zware uitval verwachtte ik storm voor de komende dagen. Er is al zo vaak zware storm, zonder enige gegronde reden en nu had hij een reden. Ik wil daarbij niet beweren dat zijn felle reactie gegrond was, ik wil hier ook niet uitwijden over hoe groot zijn aandeel was in mijn reactie om te liegen of in hoeverre hij "leugenloos" recht in zijn schoenen staat, maar heb het alleen over het objectieve feit dat ik gelogen had.
Na de voorbije tijd heel duidelijk met mezelf bezig geweest te zijn, stond ik vrij stevig in mijn schoenen, waardoor ik onder andere hem kon wijzen op zijn verantwoordelijkheid in het geheel : zeggen dat die zaak gesloten was, en dat ik naar een andere plaats om melkpoeder gereden was, zou hem alleen maar extra op stang gejaagd hebben, en dat wou ik vermijden, voor mezelf en voor de kinderen. Niet dat ik verwacht dat hij zijn eigen rol in het geheel beseft, maar het doet deugd om toch eens van je af te bijten, in plaats van gewoon te ondergaan. En toch slaagt hij er in om me volledig van de kaart te krijgen, me te doen sidderen en beven.
Ik had Ruben gevraagd om mee te gaan naar buiten als ik de kalveren gaf, omdat ik het niet aankon om alleen bij Koen te zijn, en nogmaals de verwijten te horen. Dat Ruben bij me is, valt niet op. Dat gebeurt wel vaker, en als één van de kinderen er bij is, is dat toch een rem. Ik verwachtte wel een norse Koen, maar tot mijn verbazing reageerde die alsof er niets gebeurt was... Ook later op de avond, en vanmorgen... Gisteren kwam er wel een bevriende landbouwer langs, en kreeg ik achteraf wel onder mijn voeten omdat ik "niet weet wat ik zeg" en altijd "mijn mond voorbij klap". Ik ben dat al gewoon, zou eigenlijk beter niets zeggen, in plaats van de onzin die hij vaak uitkraamt proberen recht te trekken. :roll: Het ging hierbij vooral om het feit dat ik gezegd had dat het wel zou mogen regenen omwille van de waterputten. Onze waterput staat aan de lage kant, zoals eigenlijk op heel veel bedrijven hier in de omgeving. Ik mocht dat niet verteld hebben omdat die landbouwer ook goed bevriend is met onze buren, waarmee Koen dus ook in onmin leeft. En die man zou dat wel eens kunnen vertellen aan de buren, en dat gaat hun niet aan dat onze waterput zo laag staat... Toen Koen buiten was, stelde Thomas de vraag hoe gek Koen het eigenlijk nog zou bedenken : ik mag niet vertellen dat de waterput laag staat om dat de buren dat zouden te weten kunnen komen, terwijl de buren vanuit hun woning recht op onze waterput kijken, en het beter kunnen zien dan wijzelf vanuit de woning hoe hoog of laag het water staat!!!!!
Dit om tussendoor even aan te tonen hoe ver Koen soms doorslaat. En meestal is hij dagen boos omwille van zo'n zaken die echt kant nog wal raken. En nu hij wel een "echte" reden heeft, draait hij plots volledig om en doet alsof er niets aan de hand is. Zijn terechtwijziging over wat ik allemaal teveel gezegd had, veranderde al heel vlug in kritiek ten opzichte van onze bezoeker. "Ik kan die man niet uitstaan!" Het is wel iemand waarmee Koen af en toe contact onderhoud, maar blijkbaar kwam die persoon niet op het juiste ogenblik... Trouwens, ik vraag me de laatste tijd wel eens af, wie Koen wel nog kan uitstaan...
Om terug te komen op de kern van mijn verhaal : Ik begrijp het niet. Ook vanmorgen doet hij alsof er niets aan de hand is.... Mooi meegenomen natuurlijk, maar ik snap het niet... Om de meest onzinnige zaken blijft hij dagenlang mijn hoofd er af bijten, wordt ik behandeld als het grootste vuil dat ergens rond loopt, dreigt hij evengoed met mij buiten te gooien,... en nu.... Hopelijk zit er geen serieuze adder onder het gras...
Ondertussen ben ik terug aan het opkrabbelen. Emotioneel lukt het me wel, maar ik voel me doodop. Dit vreet massa's energie.
