Gisterenavond, kort voor 18u besliste Koen plotseling dat we de dieren uit twee weiden zouden ontwormen én er enkele uit selecteren om later deze week weg te voeren. Dergelijke ingevingen zijn we gewoon, maar verrassend was het feit dat hij daarvoor de hulp van zijn broer zou inroepen. Verrassend, omdat hij al een hele tijd weigert de hulp van zijn broer in te roepen op momenten dat we hem wel kunnen gebruiken, en nu ik eigenlijk niet wist waarom we het niet zelf af zouden kunnen, vraagt hij wel hulp en gaat hij er bijkomend nog van uit, dat die niets anders te doen heeft, onmiddelijk in zijn wagen springt en komt helpen. Eigenlijk wel heel straf, aangezien hij enkele uren ervoor nog fel reageerde tegen het feit dat zijn moeder zo vlug mogelijk een relax wilde, en dat "iedereen" dat maar moet geloven. Zij mag er niet van uitgaan dat iedereen beschikbaar is. Hij blijkbaar wel!
Ik heb hem toch duidelijk geprezen om zijn beslissing zijn broer erbij te halen, want nodig of niet, voor mij en de kinderen maakt dit een enorm verschil uit. Behalve het feit dat ik mijn schoonbroer heel sterk waardeer en hem graag mag (de kinderen ook trouwens) is Koen totaal anders als hij er bij is. Geen geroep en getier, geen scherpe opmerkingen,... hij is gewoon rustig, zelfs attent en makkelijk in de omgang. In plaats van aan de uitgang van de weide te staan commanderen hoe wij het moeten doen (en de dieren door zijn geroep ongerust te maken) trok hij nu zelf mee de weide in. Op die manier is het plezant werken, verloopt alles meestal heel vlot.
Ook nadat zijn broer vertrokken was, verliep de rest van de avond aangenaam. Oef!
