Alles gaat hier zijn gewone gang, met de ups en downs. Zaterdag was ik van dienst om koeien te helpen halen. Aangezien Koen zijn vader niet meer in auto mag rijden, zal dit vermoedelijk altijd zo zijn. Voor zijn trombose reed hij met de auto en nam de kinderen mee. Op zich vind ik dat niet erg. Alleen betekent dieren uithalen uit de bende, laden,... met alleen ons eigen gezin heel veel geroep en getier van Koen zijn zijde. Niets wat we doen is goed, en hij doet niets behalve roepen en tieren. Het toppunt was toen Thomas in de laatste weide onder zijn voeten kreeg, omdat hij te luid commentaar gaf aan Ruben. Dat brengt de dieren aan het schrikken zegt Koen, maar eigenlijk is hij continue op die manier bezig. :-?
Rekening houdend met het feit dat ik te dom ben om met koeien om te gaan, en te lui om mijn voeten te verzetten, aldus het continue commentaar van Koen, verliep alles eigenlijk vrij vlot. Zo draaide hij 's middags toch nog terug bij. Voldoende om te melden dat ik met de kinderen naar de stock wou gaan. Thomas wou nieuwe pijltjes voor zijn vogelpik. Met de vakantie is vogelpikken een nieuwe favoriete bezigheid van Thomas en Ruben. Ondertussen kreeg Ruben ook de filter voor zijn schildpaddenbak. Die was hij beloofd voor zijn goede schoolresultaten. Dit was wel een vrij dure cadeau, maar voor mij kon iets meer, omdat een vuile bak in huis ook niet kan, en dagelijks reinigen is voor mij ook teveel. Ruben kan het niet alleen. Het heeft wel wat moeite gekost om de filter op te starten, en dat, samen met het feit dat een externe filter toch wel plaats inneemt, was voldoende om terug in de vuurlinie te liggen. Wat dacht ik wel, schreeuwde Koen 's avonds, om aan zo'n vuiligheid mijn geld uit te geven! Pffffff. :roll: De webcam voor zijn dochter, ook omwille van de goede schoolresultaten, kon gelukkig op meer begrip rekenen.
Gisteren een dag zonder geroep en getier. Als ik maar probeer netjes te doen wat hij verwacht, dan lukt het soms wel... Och ja, ik leef al jaren op deze manier en ik red het wel. Ik maak me voor het ogenblik vooral zorgen om de manier waarop mijn schoonmoeder met mijn schoonvader omgaat : Nu hij terug thuis is, bepaalt zij alles : wanneer hij gaat slapen, wanneer hij opstaat, wanneer hij overdag moet rusten, wanneer en wat hij drinkt, wanneer en wat hij eet, wanneer hij TV kijkt,.... En vooral waakt ze er over dat hij niet te ver loopt. Net het tegenovergestelde van wat de dokter in het ziekenhuis zei : hij moet in beweging blijven!!!! Het baart mij het meest zorgen dat mijn schoonvader dit lijdzaam ondergaat, wel vreselijk gehumeurd is, wat mij doet vermoeden dat hij in een depressie aan het wegzinken is. Ervaren dat je niet veel meer kan, en dan nog continue er op gewezen worden,.... een mens zou het voor minder niet meer zien zitten. Het probleem is dat mijn schoonmoeder niet openstaat voor advies, zelfs negeert wat de arts zei, en ondertussen koppig haar eigen zin doet. Koen deelt het niet van een vreemde... Hij zou ook bepalen wanneer ik al of niet moe ben. En dat in combinatie met het temperamentvolle karakter van zijn vader.... Er dient dringend iets te gebeuren om de situatie voor mijn schoonvader te veranderen, maar helaas heb ik geen idee hoe.
En zo is er altijd iets om mij zorgen om te maken. Ik heb vanochtend wel een afspraak kunnen maken voor Thomas bij zijn therapeute. Ik heb het naar Koen toe vorige week kunnen uitleggen dat dit aangewezen is, om dat Thomas alles rond opa opkropt in plaats van te verwerken. Maar eigenlijk is het vooral de verhouding Thomas - Koen die opnieuw heel sterk mank loopt.
