Met mijn schoonvader gaat het de goede kant op, en thuis is de sfeer ook verbetert. Nu maar proberen me even te ontspannen, want ik heb mijn bedenkingen erbij : de ommekeer kwam plots gisteren, nadat ik twee uur met mijn schoonmoeder in het ziekenhuis gewacht had op de arts, en ze tenslotte toch niet gezien. Ze was opgeroepen voor een noodgeval en het zou zeker twee uur duren voor ze terug was... Dus zijn we maar naar huis getrokken. Ik verwachtte me, in het verlengde van de voorbije dagen, aan het nodige "commentaar". Neen, helemaal niet, alhoewel hij toch wel moest opmerken dat zijn schoonzus, die vandaag mee gaat om de arts te spreken, dat wel zou lukken, én dat ze daar zoveel tijd niet voor nodig zou hebben. Maar vergeleken met de voorbije week was dit niets. Hij was zelfs attent. Pas toen ik merkte dat hij toch wel heel veel praatte, en heel veel hetzelfde herhaalde, werd ik achterdochtig en bekeek de krat met pils. Er was één pils extra verdwenen. Wat betekent nu één pils? Voor Koen heel veel.

Omwille van een drankprobleem en een hartziekte heeft hij om medische redenen een volledig drankverbod. Dit al meer dan vijf jaar. Op dat ogenblik, en tot grote verbazing van de behandelende artsen, is hij volledig gestopt met drinken. Vandaag verslaafd, en morgen de knop omdraaien... Het schijnt te maken te hebben met autisme : de hersenen leggen bepaalde linken niet. Voor het gezin was het meer dan nodig. De kinderen en ik hadden opnieuw ademruimte.
Een groot jaar terug merkte ik dat zijn gedrag veranderde. En toen bleek dat af een toe een biertje verdween. Hij is wel meestal thuis, maar ook niet altijd, en ik heb er dus helemaal geen zicht op of hij dan ook stopt om er eentje te pakken. Zijn gedrag schommelde toen van extreem lief, naar extreem verbaal aggressief. En hij vermagerde zonder reden. Ik wou dat ik zelf kon vermageren door extra te snoepen. :-) Bij de maandelingse controle van de stolling van  zijn bloed omwille van zijn medicatie bleek zijn bloed iets dunner en moest hij de dosis aanpassen.
Tot op het ogenblik dat ik hem op de man af gevraagd heb of hij soms terug dronk. Hij ontkende het, en is toen duidelijk gestopt. Dit was duidelijk merkbaar aan zijn gedrag én er verdween geen pils meer, ook al was het toen winter en is hij dan meestal thuis.  Daarnaast werd zijn bloed terug te dik en moest hij terug naar de vroegere dosis. Duidelijker kon het niet!

Nu is het al terug enkele maanden dat ik vermoed dat hij af en toe terug drinkt. Als er iemand langs geweest is, vooral als ik niet thuis ben, dan drinkt die wel erg veel. :roll: En het is al een hele tijd dat hij heel vaak een reden had om weg te moeten. De ene keer had hij dit tekort, de andere keer moet het dringend gaan kijken voor dat,... in plaats van in één keer alle dieren te gaan bekijken die op weiden verder van huis lopen, gebeurt dit in verschillende keren. Vandaag wei X, morgen wei Y,...
Zijn gedrag kent weer pieken en dalen en zijn bloed is de laatste keren weer aan de dunne kant. Ik vermoed dat hij wel nog oplet de week voor hij op controle gaat, zodat het wel nog steeds binnen de normale marges blijft. Ik heb veertien dagen geleden opnieuw de vraag gesteld naar drinken, in de hoop dat dit hetzelfde effect zou hebben als vorig jaar, maar helaas,... En ik heb geen echte zwart-op-wit bewijzen. Alleen heel veel elementen die samenvallen zodat niet meer over toeval kan gesproken worden. Hij is ook opnieuw duidelijk vermagerd. Hoeveel weet ik niet, want ik mag, sinds hij de vorige keer zo afviel, zijn gewicht niet meer weten.

Om terug te komen op het heden : in eerste instantie lijkt drank positief te werken op zijn humeur, en lijkt Koen veel toegangkelijker. Alleen slaat dit plots om in het andere extreme, en wordt hij op die momenten helemaal onredelijk. En toch hou ik vast aan het positieve nu, ook al is zijn gedrag erg claimend en denkt hij me voor alles nodig te hebben. Het is zo belangrijk om even te kunnen opladen, even afstand te nemen. Niet dat het nu al echt lukt : ik voel mezelf verstarren, maak me onbewust klaar om zijn verwijten te incasseren, telkens ik hem hoor of zie. Er zal nog even tijd nodig zijn om afstand te nemen van de voorbije periode.