Het lijkt de goede kant op te gaan met Koen zijn humeur. Ik hoop het want ik heb even tijd nodig om mijn emoties van de voorbije dagen te verwerken. Jarenlang heb ik alles opgekropt, maar dat wreekt zich. Nu probeer ik, telkens opnieuw, met kleine stapjes los te laten. Hoe komt het dat het tij gekeerd is? Niet zomaar.
In eerste instantie viel het gisteren nog mee : toen ik met Thomas op weg was naar zijn school, kreeg ik een telefoontje van Evy dat ze vroeger uit school waren dan verwacht, en dus een trein vroeger konden nemen. Fijn! Zo kon ik haar meteen oppikken. In school hadden we geluk. De klastitularis was net vrij, en Thomas zijn rapport was schitterend. 81,9% voor een derde Latijnse is niet niets. Vooral omdat het tijdens de examens de foute kant uit leek te gaan : Thomas had moeite om zich te concentreren, de leerstof opnemen vlotte niet. Hij moest wel tijdig stoppen en gaan slapen, maar sliep moeilijk 's nachts. Ik had een déja-vu van toen Thomas in zijn depressie belandde. Dat het hem ondanks alles gelukt is om toch zo'n resultaten te behalen, zelfs omhoog te zijn bij de vorige trimesters, vind ik vooral voor hem een duidelijke beloning. En voor het ogenblik lijkt het beter met hem te gaan, maar eigenlijk zou ik toch graag hebben dat hij terug met therapie start. Wat ik over twee jaar doorgemaakt heb, wil ik niet meer opnieuw meemaken. Maar ja, Koen is tegen. En als het van mij komt, is het voor het ogenblik zeker verkeerd.
Om terug te komen op gisterenvoormiddag : we waren heel vlot uit school, en we hebben de tijd genomen om ook nog iets te gaan drinken. Evy heeft zich daar bij ons gevoegd. Kleine dingen, iets gaan drinken, die ik vroeger nooit deed, maar die ik nu meepik, omdat dat klein beetje gestolen tijd toch wel heel belangrijk is voor mij en de kinderen. En Koen was toch tevreden dat we zo vroeg terug thuis waren. :)
Maar de hoofdreden dat Koen zijn verbale aggressie terug naar af gaat, ligt bij een nog heel andere reden : de poetsvrouw. We hebben al enkele jaren dezelfde poetsvrouw. Voor mezelf van onschatbare waarde, want met een eigen job, er volledig alleen voor staan voor de kinderen en het huishouden, en dan nog elke dag bijspringen op het landbouwbedrijf van mijn man, is er eigenlijk geen tijd om te poetsen. En het is ook mijn favoriete bezigheid niet. :roll: Maria betekent na al die jaren meer voor mij dan gewoon poetsvrouw. Ze kende de situatie hier, ik kon met haar er over praten, en zij kon haar ei kwijt over haar vechtscheiding. Maar het vlotte al een tijd niet meer tussen Maria en Koen. Nadat Koen een tijd terug op een vrij agressieve manier reageerde op het feit dat ze opgebeld werd tijdens het werk door haar werkgeefster, zei ze tegen hem niet meer dan het hoogstnodige. Niet dat ze niet correct bleef. Eigenlijk kon je op haar houding niet echt iets aanmerken. Maar voor hem kon dit dus niet. Dat ze tegen mij wel gewoon praatte stoorde hem nog meer. En dus zocht hij continue naar "fouten". Ze deed haar werk net als vroeger : Maria werkt heel snel, vlot en zelfstandig, maar gaat ook vlot over de details, zodat er wel eens een hoekje of kantje minder goed gekuisd is. Dat was al altijd zo, maar ze verzet zoveel werk in een korte tijd dat ik dat er altijd al bijnam. Dus begon Koen van zodra ze weg was de details te zoeken, ook te kijken wat ze niet gedaan had (een volledig huis kuisen in één dag betekent dat je niet elke week alles even grondig kunt doen!), en dat was de basis om haar af te breken. Ik ben er nooit willen op in gaan, omdat ik vond dat hij geen gelijk had. Alleen ergerde hem dat nog meer : dat ik hem geen gelijk gaf. Dus begon hij ook nog commentaar te geven over de manier waarop ze kuiste, over het feit dat ze teveel de stofzuiger gebruikte, dat de vloeren en voegen daardoor kapot zouden gaan,... en ik zie er tegenop om met iemand anders te starten, want het weer van nul af aan beginnen en ik weet vooraf dat ze vroeg of laat geconfronteerd zullen worden met de huiselijke situatie, en ik weet vooraf dat als er een persoonlijke band ontstaat, wat ik wel zo fijn vind als iemand wekelijks in je huis werkt, Koen dit niet zal kunnen verdragen. Dit bleek de basis te zijn van zijn gedrag het voorbije weekend. Zij moest buiten, kost wat kost. Ik was niet van plan te plooien??? Als hij maar me voldoende terrorissert, uitscheld, vernedert,... er alles bij sleurt wat hem in gedachten komt, tot ik het niet maar aankan, dan plooi ik. Ik heb gisteren een andere dienst gezocht die mij op korte termijn een goede poetsvrouw kon sturen. Volgende week kan ze beginnen. Hij gelukkig en tevree, ik moet het allemaal nog plaatsen.
