Vorige nacht weinig geslapen. De hele crisissituatie rond Evy heeft bij mij heel veel losgemaakt. Na een gesprek en een behandeling bij de therapeute van de kinderen is het mij duidelijk geworden dat ik opnieuw op een keerpunt in mijn leven sta. Het is een feit dat ik de voorbije jaren een weg gevonden heb om met de gegeven situatie thuis om te leren gaan. De vraag is of ik zo verder wil, of dit hetgeen is wat ik de rest van mijn leven wil...

En op die vraag hoef ik eigenlijk niet te twijfelen : neen! Maar wat ik dan wel wil? In het kader van beslissingen nemen in het leven zei ik de therapeute : "Als er iets met Koen gebeurd, dan wil ik de landbouwgebouwen een nieuwe invulling geven!" Haar reactie : het is goed dat je ideeën hebt, maar er zit één fout in je redenering. Die fout wist ik zelf ook wel : "als er iets met Koen gebeurd..." Misschien gebeurt er gewoon niets met Koen, en ondertussen sijpelt mijn leven door mijn vingers weg! Confronterend, maar eigenlijk, nu ik er 46 ben is het hoog tijd om wakker te worden, om te beseffen dat ik dit niet zomaar kan laten gebeuren.

Hoe moet ik het dan wel invullen? Hoe zorg ik voor een omwenteling in mijn leven, zonder dat die wankele constructie, waarbinnen ik me bevind compleet instort. Ik wil een positieve omwenteling, waarbinnen ik aandacht kan geven aan mezelf, en geen jaren puin ruimen omwille van het feit dat Koen als een razende te keer gaat op het ogenblik dat zijn "gezinnetje" niet meer overeind blijft. Weggaan is dan ook voor het ogenblik geen optie. En toch weet ik, na maandagavond voor de zoveelste keer uitgescholden te zijn, dat ik dat ook niet meer wil... Geloven in mezelf en het stap voor stap aanpakken? Realistisch of te spiritueel? Moeilijk om dit voor mezelf in te schatten, maar het bewust bezig zijn met mezelf biedt hoe dan ook een meerwaarde. Uiteindelijk vallen in het leven vaak de puzzelstukjes als vanzelf in elkaar, op het moment dat iedereen er klaar voor is. Pijn, al of niet uit het verleden, verwerken en positief openstaan voor de toekomst. Voor het ogenblik is dat volgens mij een stap in de goede richting. We zien wel verder...