|
Ik krijg kop nog staart aan Koen zijn gedrag : Het ene moment hangt hij de grapjas uit, het andere moment loopt het weer helemaal mis. Uiteindelijk vindt niemand in huis zijn grapjes nog grappig, enerzijds omdat we ons gewoon niet meer kunnen ontspannen, anderzijds omdat ze vaak zo naïef zijn dat niemand nog het grappige ervan in ziet. Ik maakte me wel de bedenking dat het die naïviteit was die me aantrok in Koen toen ik hem leerde kennen, en ik besef heel goed dat dit zijn charmes heeft, maar de andere kant van Koen is zo overheersend, dat dit er niet meer tegen opweegt. Ik vraag me af in welke mate hij beseft dat zijn manier waarop hij het altijd terug probeerde goed te maken, iedereen rond zijn vinger te winden, uiteindelijk nauwelijks nog werkt...
Even confronterend is zijn volledige afhankelijkheid. Kan hij echt niets zelf, behalve de gewone routine??? Vrijdagnamiddag ben ik mee gaan kijken naar de mais die hij op het oog had, op zijn uitdrukkelijk verzoek (lees : bevel). Niet dat ik dat niet wil doen, maar uiteindelijk zijn dit dingen die hij zelf zou moeten kunnen beslissen. Ik heb ook geen enkele behoefte om me er in te mengen, maar uiteindelijk blijft hij er over door drammen, en komen we niet verder, tot ik zeg waar het op staat. Hij heeft dit jaar zelf de mais gekocht, maar ik heb hem moeten zeggen (hij bleef maar doorvragen) hoeveel en welke. Nogmaals, niet dat ik dat niet wil doen, maar uiteindelijk zou hij dit zelf moeten kunnen, en smaakt het feit dat hij wel degelijk doet wat ik zeg eigenlijk bitter, omdat hij al een hele tijd, als ik op zijn uitdrukkelijke vragen over de aankoop van maïs antwoord, maar niet zeg wat hij graag zou willen horen, roept en tiert dat ik er toch niets van ken, dat ik er geen verstand van heb, gewoonweg te dom ben. Waarom ik dan antwoord? Als ik het niet doe, is het huis helemaal te klein. Dus antwoord ik toch maar en krijg ik al een maand verwijten dat ik niet zo belachelijk moet doen, als ik, op zijn uitdrukkelijke vraag, probeer duidelijk te maken dat mindere kwaliteit van maïs betekent dat je méér oppervlakte maïs moet kopen om dezelfde hoeveelheid eten te hebben.... Net zoals hij niet snapte dat, indien je op 10km betere maïs kan kopen voor een zelfde prijs, dit ruimschoots de extra prijs van het vervoer compenseert... En uiteindelijk gebruikt hij dan mijn woorden als zijn waarheid naar zijn broer toe.... Mijn mening heeft dan toch nog betekenis, en uiteindelijk zorgen mijn antwoorden er wel voor dat het niet helemaal in het honderd loopt, met nog meer frustraties en uitbarstingen bij Koen tot gevolg. Maar hij zal zeker nooit toegeven dat het door mij komt!
Ondertussen snapt hij ook niet dat als hij dinsdag hakselt, en zijn broer dinsdagavond kan de silo komen helpen dekken, dit niet automatisch betekent dat hij ook mij en de jongens zowel maandag- als dinsdagavond gewoon ter beschikking heeft... Iedereen doet zijn best om zoveel mogelijk vooruit te werken, om dan tijd te kunnen maken, maar dat ziet hij niet, en dat is niet voldoende... Als zijn broer er is, MOET iedereen beschikbaar zijn....
Het wordt bij mij een opeenstapeling van kleine ergernissen, net zoals het feit dat hij vrijdagmorgen demonstratief hinkend opstond met de mededeling dat hij een pijnlijk knie had. Ik wil wel geloven dat hij een pijnlijke knie had, want zijn knie en been waren gezwollen, maar de manier waarop hij dat etaleert om toch maar medelijden op te wekken, ergert iedereen. Want volgens hem is zijn pijn erg (oordeel ik niet over), maar het feit dat Ruben al maanden pijn heeft, en het feit dat mijn arm die ik na zijn laatste operatie overbelast heeft, nog steeds regelmatig pijn doet, en dat ik de laatste tijd ook met een pijnlijke knie zit, dat is onbelangrijk volgens hem. Daar kan hij geen rekening mee houden, zegt hij zelf!
Uiteindelijk maakt hij zich tegenover de kinderen nog meer belachelijk door te stellen dat die pijn komt van met de fiets te rijden. "Voor een keer dat ik met de fiets rij!" Hij heeft 400 meter gereden naar ons maïsveld, omdat ik weg was met de auto en hij niet kon wachten, en 400 meter terug, bergaf, zodat hij niet eens moest duwen.... En ondertussen begreep hij niet dat Ruben voor het ogenblik geen 10km naar school aan kan met de fiets... Daar moet ik echter niet meer over beginnen, want plots is het wel verantwoord dat er stappen ondernomen worden voor Ruben zijn voeten : Sinds hij weet dat zijn broer en nichtje ook steunzolen dragen, is dat helemaal geen belachelijke oplossing meer, maar een must. Sinds zijn broer hem er op gewezen heeft dat dit ook in rubberlaarzen kan, is het helemaal niet meer belachelijk dat Ruben altijd die steunzolen moet dragen, en sinds zijn broer gisteren het normaal vond dat Ruben meer pijn had de eerste dagen, accepteert hij dat zelfs. Of herinnert hij zich nog hoe pijnlijk zijn knie was???
Het meest frappante vond ik dan toch dat sinds ik hem op ZIJN verantwoordelijkheid wees (ofwel is het jicht en drink je gewoon veel te weinig water, ofwel hou je water op, en dat betekent dat je hart niet naar behoren werkt,...) hij geen woord meer zegt over een pijnlijk knie en weer perfect normaal stapt.
Uiteindelijk neemt hij zijn verantwoordelijkheid niet : hij weet al meer dan zeven jaar dat hij dagelijks op de weegschaal moet staan, want dat een plotse gewichtsstijging (2 tot 5kg in enkele dagen tijd) duidt op water vasthouden en een falend hart. Bij een dergelijk signaal moet hij onmiddellijk naar het ziekenhuis. Hij staat de laatste jaren NOOIT meer op de weegschaal, en kan dus ook niet weten of hij plots vocht vasthoudt...
Nog even kwam hij gisterenavond terug op de knie : hij had zich herinnerd dat hij een stamp van een koe gekregen had en dus was dit de oorzaak. Het viel op dat hij dit zogezegd terloops even vertelde, in de hoop dat ik nu besef dat het niet aan hem lag... en hij dus gewoon verder kan doen zoals hij bezig is...
Heel veel ergernis gaat over zaken die eigenlijk zijn onkunde en onvermogen illustreren. Dat besef ik wel, en uiteindelijk is er heel veel op te vangen, als hij zich zou laten sturen, als hij uiteindelijk eens zou beseffen dat hij heel veel niet alleen kan. Alleen lijkt het er op, dat op het ogenblik dat hij zo iets begint in te zien, toch maar iets moet vinden om mij neer te meppen (figuurlijk dan), om mij toch maar duidelijk te maken dat ik niet van belang ben, dat het allemaal beter zou gaan zonder mij...
De eerste explosie kwam toen hij een fles medicamenten voor de kalveren brak : Het lag aan mij. Ik kon zelfs nog geen fles fatsoenlijk in een kast plaatsen. Ze stond volgens hem niet waar ze moest staan. Ze was er uit gesprongen toen hij iets anders wilde nemen... Ik had inderdaad die fles weg gezet, en wist nog heel goed dat ze wel op haar plaats stond, voor een andere doos. Als hij die andere doos uit de kast neemt en die fles niet opmerkt, zodat ze uit de kast valt, ligt dat niet aan mij. Trouwens, hij had die fles nodig die vooraan stond, niet die doos er achter. Zijn uitleg klopt dus gewoon niet, en is enkel bedoeld om het in mijn schoenen te schuiven... En dan maar staan roepen en tieren dat hij die fles nodig heeft, en dat ze kapot is. Bellen naar de veearts om een andere? Hoe moest hij dan verklaren dat hij er geen meer had? Gewoon zeggen dat hij ze had laten vallen?? Kan toch iedereen overkomen??? Oh, nee, hij is te perfect. Dat gebeurt hem niet!!!
Ik heb tenslotte zelf gebeld naar de veearts om een andere fles, met de melding dat IK de vorige had laten vallen. Ben ik tenminste nog een gewoon mens in plaats van supermens.
De tweede explosie was al even irreëel : Mijn wasmachine blokkeerde plots : op het scherm zag je dat hij gewoon het programma afliep, maar hij deed niets : geen water opnemen, geen water afpompen, niet zwieren,... Wat ik ook deed, het veranderde niet. Er stond nog water in, zodat ik ook de deur niet kon openen. Per toeval komt Koen er op. Als ze kapot is heeft dat toch geen zin om te verzwijgen : ze moet hersteld worden, en dat merkt hij toch, aangezien zijn werk thuis is. Maar zijn reactie was niet mis : ik koop alleen maar om alles kapot te helpen, om dat opnieuw een nieuwe te kunnen kopen. Ik kon niets goeds doen. Alles wat ik in mijn handen krijg, moet kapot. Ik ben volledig onbekwaam om met een wasmachine te werken, vernielzuchtig, en ik had deze nog niet zo lang. Hoe had ik dat gedaan om deze nu al kapot te krijgen. HIJ wist hoe het kwam : die wasmachine vind je niet meer terug onder de hoop vuiligheid!
????????? Waar haalt hij dat nu weer? Op de machine ligt een handdoek als bescherming, die regelmatig ververst wordt, en daarop staan mijn wasproducten én één emmertje, waarin alle kleinigheden vliegen die ik uit de zakken haal. Ze staan zelfs netjes geordend!
Ik heb hem dat ook gezegd, maar dat klopte niet. Ik wist niet wat orde en netheid was. Hoe zou ik het dan netjes kunnen houden??? Blijkbaar besefte hij toch dat zijn visie niet houdbaar was, want hij vond onmiddellijk een nieuwe reden : de pomp zat geblokkeerd omdat ik nog nooit de filter uit gekuist had en ik nooit de zakken leegde voor ik alles in de machine stopte.
Waar haalde hij dat nu uit? Alhoewel, ik weet al langer dat als hij niet ziet dat ik doe, ik volgens hem ook niets doe. Ik doe dus eigenlijk bitter weinig op een dag...
Enfin, hij bleef dus maar razen dat het aan mij lag, hoe vernielzuchtig en slecht ik wel was. Ik heb nog aangehaald dat er aan zijn machine ook een defect geweest was, waar hij niets kon aan doen, maar dat was volgens hem totaal iets anders... Het lag op mijn tong om te zeggen dat hij er wel in geslaagd was om van een machine van veertien dagen oud, die 50 keer zo veel kost als mijn wasmachine, het spatbord dubbel te rijden, maar ik heb uiteindelijk gezwegen. Het was niet het geschikte moment. :-(
Ik heb het boekje van de wasmachine uit gehaald, en de instructies gevolgd die er op staan bij een technisch defect : stekker uit, water afsluiten, water aflaten, (terwijl ik bezig was ook de filter nagezien!)
deur geopend, deur opnieuw dicht, stekker terug in, waterkraan open, en opnieuw gestart... En ze werkt opnieuw zoals het hoort... Geen compliment voor mijn kunnen (niet dat het zo moeilijk was, maar hij zou het alvast niet geprobeerd hebben), geen opluchting dat ze toch niet defect is, maar voor hem wel het bewijs dat ik niet met een wasmachine kan werken, want anders zou dat niet gebeurd zijn...
Hoeveel "mankementen" heeft hij al gehad met zijn machine????
|
