Een week de nieuwe machine, met alle strubbelinegn vandien : - de eerste dagen werd regelmatig met de nieuwe machine gereden, meestal door de kinderen, terwijl Koen maar bleef zeggen hoe het wel of niet moest, maar zelf veilig aan de kant bleef staan.
- halfweg de week bleek hij voor de meeste zaken opnieuw de oude machine te gebruiken. Uitleg : ik kan het toch niet maken dat de voederbak geroest is op het ogenblik dat ze deze komen afhalen! Handig als je voor alles een uitweg weet... Zijn broer zei nog : de oude machine mag hier nog een week staan. Ze zal toch niet meer gebruikt worden. Blijkbaar kent hij Koen toch niet zo goed als ik...
- naar het eind van de week toe, naar ik vermoed na de nodige opmerkingen van Thomas, is hij plots zelf gestart met de nieuwe machine. Uiteindelijk is dit wel de bedoeling : dat hij zelf er mee werkt of leert mee werken. Maar dat is een hele opgave op zich. Het gevolg is dat zijn prikkelbaarheid duidelijk weer toegenomen is.
- Vanmorgen wou hij een nieuw kaartje. Het andere was niet leesbaar. Dus ik heb een nieuw kaartje uitgetypt, volgens zijn wensen, en geplastificeerd. Het vorige was geschreven op licht karton, en dat kon nog rechtstaan in de houder, maar uitgeprint op papier lukt dat dus niet. Voor de snelkoppeling moest ik in plaats van "open" en "toe" vermelden "in" en "uit". "Wie schrijft er dat nu ZO op?" "Ik heb het gewoon opgeschreven zoals jij het dicteerde" Gegrom, want dit kon niet. Dit was al te belachelijk dat hij dat op die manier gezegd zou hebben... Het kaartje mocht gewoon in de houder geschoven worden, en hoefde niet vast gemaakt te worden aan de andere kaartjes die origineel in de machine zitten....
En deze voormiddag... de eerste crash : Achteruitgereden tegen de hooiwagen, en het spatbord dubbel!!! Gelukkig zijn die spatborden in kunststof nog redelijk plooibaar en is deze dus niet gekraakt. De ijzeren bevestiging van machine naar spatbord was wel geplooid, maar dat hebben ze (Koen met de hulp van Thomas) toch zo goed als recht gekregen.... En de zwarte spuitbus die ik al had meegebracht wiste eventuele sporen in de verflaag uit. Oorzaak van het accident : In plaats van achteruit te kijken, zoals het hoort, keek Koen naar het kaartje dat ik gemaakt had... Dus wie was de schuldige : Ik natuurlijk, want ik had dat kaartje er niet goed in gestopt volgens hem! Dat kaartje moest vastgemaakt geweest zijn zoals de andere... Wie had ook weer gezegd dat het niet hoefde? Toch wel makkelijk als je altijd een schuldige vind. Maar dit was zo belachelijk, dat zelfs de jongens versteld stonden van zijn lef om dit aan mij toe te schrijven. Kaartje opnieuw gemaakt, met gaatjes erin om vast te maken. In het vorig kon het niet, omdat er tekst stond op de plaats waar de gaatjes moesten komen.
In de namiddag moest het één en ander gebeuren met de nieuwe machine, maar nu waren het de jongens die aan het stuur moesten zitten. Hij kroop er niet meer in. Op zich hebben zij daar geen problemen mee, want ze rijden beter én voorzichtiger dan hun vader. Alleen, Koen reed er niet mee, maar stond wel continue te roepen en te tieren, en elk manoeuver dat ze uitvoerden was verkeerd in zijn ogen. Op een bepaald moment was het zo erg, dat Thomas uitgevlogen is tegen zijn vader. En daar is toch heel veel voor nodig!
Oh ja, en de bal keert toch nog terug naar mij : Plots stond hij buiten te roepen en tieren dat ik onmiddelijk moest komen... Deed ik. "Dat is weer verkeerd! Waar "in" staat moet "uit" staan en omgekeerd!" "Ik heb het geschreven zoals jij het gezegd hebt!" "Net alsof ik het verkeerd zou gezegd hebben!" "Ben je wel zeker dat het verkeerd is?" "Ik zal het toch wel weten zeker!" Thomas zat op de machine, dus zei ik hem : doe het een keer zoals op het kaartje staat. Koen stond maar te roepen en te tieren en keek zelfs niet, maar ik zag dat het wel klopte! "Bekijk het nu! Dat klopt wel!" Koen kijkt, maar gelooft het niet, tot het een keer of drie uitgevoerd is. "Wie schrijft dat nu ook zo op! Hoe moet ik daar aan uit geraken? Verander dat in "bak aan" en "bak af"
Op een geplastificeerd kaartje kan je niet veranderen, dus nog een nieuw... Geduld is een schone deugd zeggen ze dan...
