Het gaat niet goed met Evy. Gisterenavond zat ze te huilen op haar kamer. Waarom wist ze niet. Ze gaf wel aan de laatste tijd nog nauwelijks te slapen... Ik vermoedde het dat dit in de vakantie de verkeerde kant zou opgaan. Thuis zitten, geen structuur, af en toe wel moeten helpen in het huishouden of met Koen, maar de hulp in het huishouden is miniem, en de hulp die Koen vraagt is weinig gestructureerd, en dat doet ze met het gevoel dat het toch nooit goed is wat ze doet... En ondertussen steeds maar vluchten naar haar kamer... voedingsbodem genoeg om een depressie terug te laten oplaaien. Wat zij nodig heeft is gestructureerde en begeleide actie. De vakantiejob die ze niet mag doen,was ideaal daarvoor. Volgens Koen zouden de beter betaalde vakantiejobs zomaar uit de lucht vallen, zouden er nog een heleboel mogelijkheden zijn. Tot nu toe is dat NIETS! Ik had ook niets anders verwacht. De betere vakantiejobs liggen ook niet zo voor het rapen.
Morgen gaat ze een dagje op stap met vrienden. Hopelijk kan ze zich daar een stuk aan optrekken, maar ik vrees ervoor. Ondertussen probeer ik een afspraak te maken met haar therapeute, in de hoop haar toch min of meer door deze vakantie heen te helpen. En dat terwijl het op een totaal andere manier had gekund...
