De natuurloop van vorige zaterdag heb ik wijselijk aan mezelf laten voorbijgaan. Ik vond het nogal gewaagd om mijn lichaam te onderwerpen aan het lopen van een wedstrijdje wetende dat het me in een later stadium duur te staan zou komen. Heb ik gelijk, dat zal ik nooit weten maar achteraf bekeken was ik tevreden dat ik niet had meegelopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om naar het veldrijden te kijken. Ben ook geen Duveltje gaan drinken. ´s Avonds zijn mijn vrouwtje en ik gaan kijken naar een "ode" aan Wannes Van de Velde. Nog niet zovele jaren ben ik een fan van hem. De reden waarom in een verder verleden niet, kan ik me niet herinneren. Onder de titel "Gesloten hart" brachten enkele muzikanten en zang van Lucas Van den Eynde, Tine Bertels (die ik niet kende), Tom Van Stiphout (kan goed overweg met het Antwerps) en Kathleen Vandenhoudt het beste van zichzelf om Wannes te eren. Het waren niet zijn bekendste en meeste geliefde songs die ten gehore werden gebracht. Het was ook geen Wannesnaäperij maar men had nieuwe arrangementen gebruikt en éénieder had er zijn eigen persoonlijke finishing touch aan gegeven. persoonlijk heb ik er ongelooflijk van genoten, mijn vrouwtje vond het maar niks. Dat noemt men vrijheid van meningsuiting, ik heb nog een boel werk aan de winkel om ze te overtuigen dat Wannes Van de Velde "het" icoon van de vlaamse muziekscene is, was en blijft.
Een verlengd weekend dat weer veel te snel voorbij was. Donderdag gaan betogen en ´s avond vergadering van de Lierse sportraad. Met nog een kleine after-vergadering aan de toog. Vrijdagmorgen onder ons beidjes een ganse dag naar de sauna. Heerlijk relaxed. Al jaren gaan wij naar de Molenhoeve (http://www.molenhoeve.com/) in Ranst. Is het de beste, de gezelligste wie zal het zeggen wij gaan er graag vertoeven. Een infrarood, een droge en een eucalyptussauna en ´s middags lekker gegeten, meer moet dat voor een mens niet zijn. En men zegt dat zweten gezond is dus ... maar niet van het werken (hahaha). Ben dan mijn auto ingesprongen en naar Borsbeek gereden. Met enkele vrienden zijn we gaan eten in een klein marokkaaans restaurantje op de St. Bernardsesteenweg genaamd Méditerrannee. Je kiest je vis uit de verstoog en die wordt voor je klaargemaakt met een slaatje en brood. Meer dan 1kg vis per man hebben we opgegeten, maar het was toch zo lekker. Daarbij de nodige muntthee (geen duveltjes bij de maaltijd!) en een mens voelt zich helemaal voldaan (oef!). Ik ben nog naar een matchke volleybal gaan kijken maar dit is toch niet my kind of sport. Maar de besten hebben gewonnen. Zaterdagmorgen zoals gewoonlijk naar de markt, maar geen alcohol want ik moest nog een loopje ondernemen. Het was de eerste van 5 natuurlopen (http://www.aclyra.com/) en daar kan en mag ik niet ontbreken. We kozen voor de langste afstand, 10 mijl, maar was dat wel een goed idee? Ik had de laatste weken niet teveel gelopen om niet te zeggen praktisch niets. Vertrokken op een schema van 10km/u zou het wel lukken. Ik was na enkele km. in een groepje terechtgekomen maar het ging me zelfs daar blijkbaar nog te traag. Halverwege ben ik dan op eigen tempo gaan lopen en wonderwel hield ik dit tot het einde vast (laatste 6km in iets meer 30min).
Na 1u 27min bereikte ik de aankomst op de atletiekpiste en eigenlijk was ik net zo blij als een kind dat net een sinterklaasgeschenk had gekregen. Mijn plaats 219/275 deed hier weinig ter zake. Na een stevig douchke nog wat nagekaart, zonder alcohol, want we moesten nog ergens anders naartoe. ´s Avonds met ons tweetjes naar het CC De Mol om te gaan kijken en luisteren naar de "Frivole Framboos" (http://www.mallemolen.be/ff.asp). Dit was voor ons niet de eerste keer maar wel in zijn huidige bezetting (met Bart Van Caenegem). Een muzikale en vokale reis door de klassieke wereld op hedendaagse nummers. Ze gaan soms zo snel over van het ene in het andere nummer dat het moeilijk is om alles nog te volgen maar het klinkt gewoon fantastisch. Hij spreekt zelfs met zijn cello en ge kunt nog volgen ook. Kortom een absolute aanrader voor wie het nog nooit heeft meegemaakt. Zoals gewoonlijk hebben we (met vrienden) ook nu weer het cultuurcafé gesloten. Enkel de muzikale protagonisten waren nog aanwezig. Mijn vrouwtje was, ondanks het late uur, om 9u al paraat om een toertje te gaan lopen. Na de uitspattingen van gister liet ik dit maar eventjes aan mij voorbijgaan. Tegen 11u op pad om te gaan brunchen ter gelegenheid van de verkiezing van Lier als fair-tradegemeente (zie andere blog : www.bloggen.be/lierpolitiek/) . Het was een (h)eerlijke maaltijd, aperitiefje, soep, buffet en dessertenbuffet. Ik heb een lichte Bolivar gedronken, alles kwam uit de wereldwinkel. Om onze maaltijd wat te laten verteren hebben we nog een wandelingetje langs de stadsvesten gemaakt om uiteindelijk in mijn zeteltje te belanden en er niet meer uit te komen. Maar wat was dit drukke weekend alweer veel te snel voorbij.
Een verlengd weekend zich begevend over de landen België, Nederland en Duitsland, zwervend over de grenzen om uiteindelijk niet meer te weten waar je juist bent. Zover is het gelukkig niet gekomen. Het weer heeft ons (maar daar waren we niet alleen) danig in de steek gelaten. We hebben dan wat meer gebruik gemaakt van de plaatselijke gastronomie Dit heeft wel fysieke gevolgen ipv enkele kilootjes te verliezen (wandelen en joggen) heeft men ze er nu bijgegooid. Als Lierse bourgondiër neem je dat erbij, je moet wel (hahaha). Een bezoekje aan Aken, de Dom, maar vooral de "bäckerei" en de plaatselijke restaurants (hirschrücken heb ik gegeten) en voor de rest getracht om bij iets betere omstandigheden toch een wandelingetje te maken. Onze verblijfplaats "Landal" in Hoog-Vaals (http://www.landal.be/nl-nl/bungalowparken/nederland/limburg/hoog-vaals) kan ik aan iedereen ten zeerste aanbevelen. alles was tiptop in orde. Zondag liet de regen ons tijdelijk in de steek en hebben we het officiële (1 van de 3) drielandenpunt bezocht op het hoogste punt van Nederland (322m hoog). Maandag hebben we, tijdens ons terugtocht, nog een bezoekje gebracht aan Bokrijk. Helaas is dit openluchtmuseum in de winter gesloten maar ook daar viert de gastronomie hoogtij. Alle evenementen behoren nu helaas tot het verleden maar gelukkig is 2011 niet ver meer af en kunnen we alweer uitkijken naar nieuwe oorden.
Een weekje Ardennen heeft ons ongelooflijk goed gedaan zowel geestelijk als lichamelijk. De batterijtjes terug opgeladen en de fysiek in evenwicht gehouden door veel te wandelen en lekker te eten en te drinken. Het weer was vrij mooi, we hebben zelfs in t-shirt rondgewandeld en amper een paar uurtjes regen gehad. Maar de wandelpaadjes lagen er door de regen van de vorige weken wel drassig bij. We hebben ook genoten van de gastvrijheid en de vriendelijkeid van onze Waalse landgenoten, wat een enorm verschil met de soort verzuring die bij ons aan de gang is. Misschien vraag ik wel een Waals paspoort aan als er binnenkort moet gekozen worden. Onze dochter, Tom en hun hond Sado, hebben ons enkele dagen gezelschap gehouden en we hebben zelfs een verjaardagsfeestje gehouden. Maar laat ik niet te veel letters verbruiken, beelden spreken soms meer dan woorden. Nog een rustig weekendje en dan op weg naar ons volgend evenement. Volgende week een 5-tal dagen naar Vaals (drielandenpunt).
Donderdagavond vondt in CC De Mol een avond plaats in het teken van het 20 jaar overlijden (14 sept. 1990) van Wim De Craene. Dit project olv zoon Ramses ism enkele doorwinterde en een (voor mij) onbekende artiest(en) lokte niet echt een bomvolle zaal. Het merendeel van het publiek had de gezegende leeftijd van rond de 50 in het bereik. Voor mezelf een teruggaan in het verleden, een verleden waar net zoals De Craene, het rebelse niet ver weg was. Begin jaren 70 waren onze "publiciteitsjaren" waar voor ons alles kon en ook veel mocht. Toch een zweem van heimwee in mijn binnenste merkbaar. Het rebelse zit nog een beetje in mij maar de uitingen ervan zijn stilaan verdwenen. Het was een leuke avond, maar zijn liedjes, nu door anderen gezongen, blijven toch het mooist als hij ze zelf bracht. Andrea Crooenberghs, Mira en Tom Van Landuyt kennen het klappen van de zweep en deden hun uiterste best om de liedjes tot hun volste recht te laten komen. Della Bossiers permitteerde het zich om een liedje "over ..." te zingen, kort maar krachtig. De grootste verrassing voor mij was echter de benjamin van de groep, Lander. Met een totaal eigen stem, ogen toe de gitaarsnaren betokkelend, een beetje Cockeriaans, kortom een lust voor het oog en het oor. Ik had enkel gehoopt dat men zou afsluiten met "Recht naar de kroegen en de wijven" maar dat heb ik gemist. Dit was wel een reden om de volgende dagen mijn De Craene oeuvre nog eens boven te halen en in mijn zeteltje genieten van een veel te vroeg overleden artiest.
De Craene Wim (Gent, 13 juli 1950 - +14 september 1990) kleinkunst
BIOGRAFIE : Wikipedia,
Singels :
Recht naar de kroegen en de wijven/Revolutie nr2 (MCARec2031) (1970)
Portret van gisteren/Rozerood-oranje (1970)
De kleine man/Tante Emma (Omega36200Y) (1974)
Rozane/Sara (1975)
Marcellino/Stad (1976)
Help ik win een miljoen/Flatlied (1978)
St.Tropez/Rollen (1980)
Ravage/Zonder benzine (1980)
Hoor/Bwana kitoko (1982)
Ik kan geen kikker van de kant afduwen (1982)
Het exuberante leven van Leentje De Vries(1982)
Kristien/Matilda (1983)
Rikky/An en Jan (1983)
Laat me met je meegaan/Kraaknet (1983)
Breek uit jezelf/Levenslang (1987)
Vrijwillig/Desperado (1988)
Onderweg naar Kerstmis (1989)
Leen/Gaudi 1992 (1990)
Enkel in een broekje (1990)
Winter in Brussel/Hoger, hoger (1997)
Enkel in een broekje 99 (1999)
LP :
The world of .. Wim De Craene Alles is nog bij het oude Help ik win 1 miljoen
5 Sportieve Vlamingen werden in Mechelen opgepikt door 25 sportieve Nederlanders die één doel hadden de Mont Ventoux te bedwingen, al fietsend of al lopend. En met de bedoeling zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de stichting "Lotgenoten Nederland" (http://www.delotgenoten.nl/new/). Na een aangename reis werden we afgezet in Mazan (10k van Bédoin), waar we verbleven in enkele nette vakantiewoningen (www.lesolives.nl). Een deel verbleef ook nog op een camping. De catering werd optimaal verzorgd door 3 koks uit Utrecht die zich hier opofferden voor het goede doel. Lekker ontbijt, stevige spaghettimaaltijden enz... alles netjes verzorgd en meer dan genoeg. Vrijdag werd de bewuste berg met de wagen verkend en daarna was het tijd om de terrasjes van chalet Reynard en Bédoin onveilig te maken. wat was het schitterend weer, zeker 25°. Het bier is er wel niet zo lekker als bij ons maar het smaakte toch. Na een stevig avondmaal en nog wat weetjes en nieuwtjes uitwisselen was het tijd om ons bedje op te zoeken want zaterdag was het Ventouxhoogdag. Mijn zelfgemaakte pannenkoekjes naar binnengewerkt, veel gedronken en nog een laatste gelletje aan de start en ik was er "klaar" voor. Om 9u25 starten 6 knotsgekke lopers aan een 21,5km lang klimavontuur. De fietsers vertrokken iets meer dan een halfuurtje na ons en de 2 fietsende dames zijn enkele minuten voor ons vertrokken. Allen met hetzelfde doel, de top halen. Door mijn niet-optimale trainingsvolume liet ik de 5 anderen rustig voor me uitdraven en beperkte ik me tot het voetje voor voetje schuifelen om zo goed en zo kwaad mogelijk vooruit te komen. Eén na één kwamen, al aanmoedigend, de later gestarte fietsers me voorbij. In zulke omstandigheden heb ik wel een zeer, zeer slecht karakter en na 2u12min bereikte ik, al lopend, chalet Reynard (http://www.chalet-reynard.fr/). Mijn vatje was stilaan af, maar het was van hieruit nog maar 6km. Een truitje met lange mouwtjes aangetrokken, stevig gedronken en samen met mijn engelbewaarder Marc (die zichzelf opofferde om me te begeleiden) op pad. Een stukje lopen, wandelen, een stukje lopen, wandelen en de laatste 2km helemaal wandelend (mijn vatje was helemaal af) bereikte ik na 3u 19min zelfvoldaan de top van de Mont Ventoux. Met dank aan Marc . Luid aangemoedigd door de reeds aangekomen fiesers en lopers had ik alweer mezelf overtroffen. Ik was er fier op en niet een klein beetje. Een welgemeende proficiat aan iedereen, want met zijn allen bereikten we de top van deze magische berg. Vooral de meisjes, Annick en Hilde, hebben hun stoutste verwachtingen overtroffen en zijn met vereende krachten bovengeraakt. De fietsers in groep naar beneden om op een terrasje nog wat na te praten en wij met de auto naar de huisjes om ons lekker op te frissen en dan een heerlijk biertje te nuttigen. Het bereide avondmaal (stoverij, wortelpuree, brood, kaas) smaakte heerlijk en ging er vlotjes in. De Vlaamse enclave heeft zich dan teruggetrokken om nog wat na te kaarten en een glaasje wijn te nuttigen. Na een te korte nacht was het tijd om Mazan te verlaten en met de bus huiswaarts te keren. dat verliep allemaal zeer vlotjes tot Brussel op de kaart verscheen. Anderhalf uur om Brussel door te raken. Die Nederlanders hebben wel geen nette indruk van ons overgehouden, mensen die blikjes uit de auto wierpen, chaos aan de op-en afritten, het respectloos (middenvinger) overal tussenwringen om enkele seconden te winnen. Kortom de Belgen lieten zich van hun "sterkste" kant bewonderen, nl. een zootje ongeregeld. We werden netjes in Mechelen afgezet en na nog een belgisch Duveltje was het tijd om naar Lier terug te keren. Bedankt aan iedereen voor het aangename gezelschap waar ik deel mocht van uitmaken en zeker aan de Vlaamse enclave Hilde, Annick, Kris, Frank en mijn slaapmaatje Harry (is wel Nederlander maar woont al meer dan 30 jaar bij ons). Ad en Gerrit bedankt voor de Nederlands-Belgische gesprekken in het busje. De catering voor het lekkere eten. Marc voor het zijn van mijn engelbewaarder tijdens de laatste 6km van de beklimming. Speciale dank aan Marcoen, de organisator van deze ganse bedoening, en voor mij een vriend voor het leven. Het was alweer veel te snel voorbij.
Kris en Marcoen, lotgenoten maar 2 vrienden voor het leven
Ondanks de Franse staking (donderdag) had onze Thalys amper een halfuurtje vertraging. In amper 1u20min zoefden we van de Belgische naar de Franse hoofdstad waar we de eerstvolgende 4 dagen zouden verblijven. Zelfs de Parijse metro liet ons toe om zonder problemen ons hotel te bereiken. Hotelkamer opgezocht, bagage achtergelaten en opweg naar ... . Beelden zeggen meer dan woorden : http://picasaweb.google.com/ronyvanoosterwyck/Parijs#slideshow/5521930833355795874 Spijtig genoeg was het te vlug zondagnamiddag en moesten we de Lichtstad alweer verlaten. Een laatste ritje metro, de Thalys, en nog 2 treinritjes lieten ons toe om terug voet te zetten op Lierse bodem. Een schitterende 4-daagse was veel te snel voorbij.
Vanmorgen leek mijn keel wel schuurpapier, ze produceerde wel klanken maar die waren schor. Nochtans heb ik ze, op allerlei manieren, dit weekend voldoende gesmeerd. Vrijdagavond was het suikerfeest in het "Moevement". Niet de grote massa was aanwezig maar er was voldoende belangstelling om het aangenaam te maken. Na een korte speech van de schepen, las de Imam voor uit de Koran en werd een korte samenvatting gegeven wat "Ramadan" betekent. De Turkse en Marokkaanse gemeenschap hadden meer dan hun best gedaan om het de mensen zo aangenaam mogelijk te maken. Allerlei soorten thee, enkele Soedanese koude dranken en niet te vergeten de zeer zoete koekjes en pannekoeken. Overladen werden we veel was niet genoeg. En ondertussen de tijd genomen om een babbeltje hier en een babbeltje ginder te slaan. Een mens moet zijn sociale contacten toch verzorgen? Zaterdagavond was het BBQ van Chiro St. Gummarus (http://www.chirogummarus.be/). Vermits ik zelf een tiental jaren lid ben geweest, ook mijn vader, mijn broers, was het niet meer dan normaal dat we hen steunen en zeker nu ze fantastische nieuwe lokalen hebben. Onze groep (16) was iets te groot om samen te zitten maar we hebben ons geamuseerd. Goed en genoeg gegeten, een paar Duveltjes gedronken en meer moet dat niet zijn. Zondag was Lier autoloos. Vanaf 12u was de stad verboden terrein voor gemotoriseerd verkeer. Fietsers en voetgangers waren baas in eigen stad. Met Fietsersbond Lier hadden we op de Grote Markt een standje, waar we met folders en wat mondelinge uitleg de mensen trachten warm te maken om lid te worden van de Fietsersbond (http://www.fietsersbond.be/). Hopelijk heeft het wat opgeleverd. Ondertussen kon men zijn fiets laten graveren, er was een bewaakte fietsenstalling voorzien en er werden een aantal fietsen openbaar verkocht (heb gehoord dat ze nogal prijzig waren???). De winkelstraten hielden braderij, op de kiosk op de Markt werd gemusiceerd (door SAMWD), een kinderfanfare (de.fanfakids) toonde zich van hun beste zijde, de sportdienst had de Fitbus (http://www.provant.be/vrije_tijd/sport/jeugdsportfonds_cami/sensibiliserende_eve/fitbus/index.jsp) ingehuurd (waar men zich kon laten testen). Voor de kinderen waren er springkastelen, de jeugddienst was met een stand aanwezig en je kon worden rondgereden in een Indonesische fietstaxi (becak genaamd). Er was voor elk wat wils en geen toeterende auto die zich zenuwachtig gedroeg omdat je als fietser steeds in de weg rijdt. Velen zullen me tegenspreken maar van mij mag elke zondag autoloos zijn. Nog 3 keer slapen en ik ga met mijn vrouwtje naar Parijs, echt wel mijn lievelings(groot)stad.
Ik heb al zo dikwijls bij lier inbeeld geweest, nu heb ik Lierinbeeld zelf eens in beeld gebracht.
Vanmiddag bij onze dochter, Tom en Sado gaan eten, na een natte rit vanuit Lier, om dan een bezoekje te brengen aan de tuinbeurs in "De Maat" in Mol-Rauw. Bij aankomst goot het alweer pijpestelen, we moesten ons dan beperken tot het van tentje naar tentje lopen om aldaar een schuiloord te vinden. Het oude kasteelpark van De Maat is een prachtig groen decor voor deze feestelijke Tuin- en Plantenbeurs. Standhouders etaleren er een breed gamma van producten: planten, snoeischaren, tuinbeelden, fruitprodukten (Blueberry fields waar we net op beoek zijn geweest), juwelen, ecologische reinigingsproducten (Ecopower), verrekijkers, natuurboeken (Natuurpunt), www.ikgeeflevenaanmijnplaneet.be, ... Kemp vzw verzorgt regelmatig een demonstratie schapendrijven met border collie. We profiteerden van het eerstvolgende droge moment om een wandeling te maken in het natuurgebied, waar onze dochter en Sado hun wekelijkse kilometertjes joggen. Zij kennen er elk wegeltje en hebben ons veilig terug naar onze startplaats geleid. Na een drankje (een bier genaamd Belval, maar viel wat tegen) wij terug in de auto naar de woonplaats van Femke en Sado (beslijkt van onder tot boven, wat had hij zijn hartje opgehaald). En dan terug naar Lier, na een natte maar gezellige namiddag.
De Lierse Sportdienst en Sportraad organiseren op vrijdag 10 en zaterdag 11 september voor de vierde keer een sportbeurs. "De week van de sportclub wordt op gepaste wijze ingezet met een gigantische sportbeurs op zaterdag 11 september. Kom tussen 13 en 17 uur naar de Dungelhoeffsite (aan zwembad De Waterperels) en proef er GRATIS van tal van sporten. Atletiek, vechtsporten, dans, duiken, hockey, voetbal, struifvogel, darts, schieten, modelvliegen, yoga, tennis, turnen, petanque, tafeltennis, tai ji en rugby staan zeker op het programma. Daarnaast kan je ook genieten van een klimtoren met deathride. Iedereen, jong en oud, is welkom! Je krijgt initiaties en demonstraties, maar je kan ook alle nuttige informatie krijgen van de betrokken sportclubs. Voor de 4de maal zal in onze stad een sportbeurs plaatsvinden waar de Lierse sportclubs hun werking kunnen tonen aan de bevolking. Op vrijdag zal de beurs gebruikt worden door 850 kinderen die in Lier naar het 4de, 5de of 6de leerjaar gaan. Na 3 beurzen op de terreinen van de atletiekpiste en omgeving zullen ditmaal de tenten opgeslagen worden aan het het zwembad, de omgeving van de Lyraterreinen, de Pallieterhal en omgeving en de turnhal van Lyra turnkring.
C:UsersgebruikerrDocumentsstreekkrant 3 september 2010.htm
Het was, zoals gewoonlijk, een geslaagd weekendje. Vrijdagmiddag met mijn vrouwtje gaan lunchen (marnixhoeve) en dan een wandelingetje in ´t stad (neen niet Antwerpen, Lier!!!) en om af te sluiten nog een creemglaske gaan eten. ´s Avonds mosselen gegeten en ze waren lekker, heb ze ook zelf klaargemaakt (hahaha). Zaterdag is marktdag, voor de sociale contacten niet waar. In de namiddag was er een loopje gepland maar dat is door onvoorziene omstandigheden niet kunnen doorgaan. Uitstel is geen afstel en zondagmorgend om 8u30 had ik mijn sloefjes al aan en heb er, met de rapte, 9km doorgedraaid. Wij de auto in, gps aan en op weg naar Averbode (de sporthal waar volleyclub Everbeur zijn thuiswedstrijden speelt) (http://www.averbodebosenheide.be/), op weg voor een stevige wandeling van om en nabij de 13km.
Het weer heeft ons niet in de steek gelaten, wel overtrokken maar geen regen. Via enkele kleinere gemeenten en een tussenstop in Veerle-Laakdal bereikten we enkele uurtjes later onze startplaats terug. Per puur toeval ontmoeten we in Veerle een nonkel en een tante van mij (was reeds enkele jaartjes geleden) zij zijn gepensioneerden en wandelen 4 keer per week. Chapeau! Op tijd naar huis daar nog wat eten en dan op weg naar de Lotto-Arena voor de beslissende match van de Belgian Lions. Bij winst kwalificeerden ze zich na 18 jaar eindelijk nog eens voor een Europees kampioenschap. En zogezegd zo gedaan, maar makkelijk was het niet. Met een genaturaliseerde zwarte Pool en een Poolse NBA-er werden onze Lions bijna constant op achtervolgen aangewezen. Maar met de steun van een uitzinnig (6000!!! toeschouwers) publiek en de nooit aflatende "vechtlust" van de spelers werd de klus geklaard en nu op weg naar Litouen 2011. Van harte gefeliciteerd Belgian Lions en wij hebben van jullie spektakel genoten. (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20100829_072)
Zondag organiseerde VC Smash (nu ja enkel de secretaris was aanwezig en hij deed alles) op Lier Beach een beachvolleytornooi. 6 Ploegen hadden zich ingeschreven en speelden iedere tegen ieder, zodoende 5 matchkes, 2 sets en tot 21 punten. Per gewonnen set kreeg je 1 punt, diegene die de meeste punten had kreeg een extra punt en won je beide sets kreeg je 3 punten. Na 5 matchen behaalden we tot onze eigen verrassing (we waren eigenlijk gestart om laatste te eindigen, maar wel het meeste plezier te maken) de 2de plaats en speelden de finale. Die wonnen we dan ook maar met 2-1. Maar we hadden niet enkel gewonnen, we hadden het meeste plezier, we dronken het meest eigenlijk konden we zelfs niet volleyballen (Tom wel, maar voor Bruno en mezelf was het meer dan 30 (???) jaar geleden). Een gezellige namiddag die eindigde in de bar van Lier beach met een daverende wolkbreuk.
Meer dan 20 jaar was het gelden dat wij nog eens een motorcross van dichtbij hebben meegemaakt. Nochtans gingen we vroeger vrij regelmatig, met een jaarlijks bezoek aan de cross in Koningshooikt. De tijd van Jaak Van Velthoven, Roger De Coster enz..., ergens in huis moet ik nog wel wat vergeelde foto´s hebben liggen, bij gelegenheid ga ik wel eens op zoek. Wij, met ons 4, nu naar de Keiheuvel in Balen, voor de 4de manche van het lopende Belgische kampioenschap. Er werden meerdere reeksen gereden (van jeugd over beloften naar inters) maar het merendeel der toeschouwers was gekomen om de absolute vedetten van het hedendaagse motorcrosswereldje te bewonderen. Wij ook, want in de andere reeksen kwam niemand ons bekend voor. Maar het schouwspel was er niet minder om. De buitenlandse vedetten, Cairolli, Nagl, Leok ea deden hun uiterste best om onze landgenoten het vuur aan de schenen te leggen. Na een ware demonstratie van de huidige nr 1 in de wereld, Cairolli, in de eerste reeks nam Steve Ramon het heft in handen in de 2de reeks. Na het afhaken (???) van de Italiaan lag de weg open voor Ramon om het totaalklassement te winnen voor De Reuver en Nagl. Ondertussen was het stevig beginnen regenen en wij keerden met een lawaaïerig gehoor terug naar Mol en vervolgens naar Lier.
Neen dit is geen nieuw "werk"woord het heeft meer de uitstraling van een rustig dagje plezierige dingen doen maar vooral op het gemak, niet te vlug. Met de trein naar Mol gespoord en van daaruit naar Beringen-Mijn voor een bezoek (duurt toch 2,5 uur) aan het Mijnmuseum (http://www.steenkool.be/). Na een filmpje over de sociale leefomstandigheden (in die tijd) kregen we een rondgang in de nog resterende mijninfrastructuur. Ondergronds mag je niet meer, alle schachten zijn dichtgegooid met steen en beton en de onderaardse gangen staan onder water. Met een fantastische gids vlogen de uurtjes veel te snel voorbij. Ondertussen was het middag en we hebben ons tegoed gedaan aan een stevige portie "steppegras" in De Vagant (http://www.computervriendkoersel.be/devagant.html) in Stal-Koersel (een aanrader). Ons dagje limburgen werd voortgezet op de "blueberry fields" (heeft niets met oorlog en kerkhoven te maken) (http://www.blueberryfields.be/) waar we, na een kleine wandeling, bosbessen a volonté konden plukken (mijn dochter heeft er ondertussen confituur van gemaakt en zondag zal ik de eer hebben hem te proeven). We hebben onszelf tegoed gedaan aan ijskreem met bosbessen, bosbessentaart en bosbessensapjes (wel zurig van smaak). Na nog een kort bezoekje aan onze Limburges familiebanden (mijn moeder zaliger is Limburger) was het tijd om de trein naar huis te nemen. Maar dat was zonder de waard (of moet ik zeggen de loketbediende in het Molse station) gerekend. Verkeerde trein op het verkeerde spoor en ik op weg terug naar Limburg (Neerpelt) ipv naar Herentals. Belachelijk natuurlijk maar ik had een vergadering om 20u30 in Lier en daarom kon ik er eventjes niet om lachen. Eind goed al goed maar wees voorzichtig met stationspersoneel, vertrouw enkel op jezelf (en dan nog).
Na ons wekelijks bezoek, voor het sociaal engagement te versterken en de dorstigen te laven, was het zaterdagnamiddag nog eens loopdag. Mijn vrouwtje had enkele vriendinnen op bezoek en ik vond het geraadzaam om het huis te verlaten. Je kan dan op café gaan, zoals de meesten denk ik, of je kan je loopschoentjes aantrekken en de buurt verkennen. Voor mezelf was de keuze snel gemaakt, ik ben al in mijn 5de trainingsweek en ik hou het bij 3 sessies per week (zijnde een 30-tal km). De bedoeling was om het iets langer, anders een uurtje, vol te houden, maar het begin was niet al te denderend. Het beterde na een klein 1/2 uurtje en uiteindelijk heb ik het 76 min. (ongeveer 13 à 14km) volgehouden. Ik was niet enkel tevreden over mezelf maar oook nog fier dat dit me gelukt is. Hopelijk blijven de dipjes en kwetsuurtjes weg en ben ik vertrokken voor een hoopvol loopjaar. Zondagmorgen was het zoals gewoonlijk wandeldag.
Zandhoven (Antwerpen) 08.00-15.00u 33ste Kastelentochten 8-14-20-26-30 km
Een Aktivia organisatie Organisator: WANDELCLUB ST-AMELBERGA (372)
Tocht door verschillende kasteeldomeinen (slechts 1 dag per jaar geopend). Wij hadden gekozen voor de 14km. Buiten een fikse regenbui, die ons verplichte om onze regenjas tijdelijk aan te trekken was het een fantastisch mooie wandeling. Nochtans was het niet goed begonnen ik was mijn koussen vergeten en natuurlijk gaf ik mijn vrouwtje de schuld, wie moet ik anders beschuldigen (hahaha). Geen wandelschoen aan dan maar met blote voeten in mijn loopsloefjes, maar het is, buiten wat zweetvoeten (kan ook van de nattigheid geweest zijn) allemaal goed meegevallen. Langs verschillende kastelen en hoven (waar je zoals hierboven vermeld anders nooit binnen mag), hof van Liere (http://www.vliere.com/hof-van-lyere), kasteel Montens (http://inventaris.vioe.be/dibe/relict/14549), hof van Bautersem (http://inventaris.vioe.be/dibe/relict/14515) door de weiden en de bossen van de Zandhovense omgeving. Een drietal uurtjes genieten van de natuur (soms moet je er de geur bijnemen) en onderweg tijd maken om een drankje te nuttigen (neen geen alcohol). Het was een geslaagd sportief weekend, morgen dinsdag ga ik een ganse dag met mijn dochter limburgen.
Beelden zeggen meer dan woorden. Wij hebben in elk geval genoten van enkele uren puur spektakel. De vrouwen hebben we ´s morgens gemist maar deze heren zouden in elk circus ter wereld terecht kunnen. Trial van de bovenste plank op de Grote Markt van Antwerpen. (http://www.antwerptrial.be/)
Weg van onze normale omgeving, geen gsm, geen pc´tje in de buurt, ZAAAAAAAAAAAAAAAALIG. Onze dochter op vakantie en wij hebben hun stekje ingenomen om enkele dagen te verblijven. Dinsdagavond alles ingeladen, zeker de fietsen niet vergeten en een klein uurtje rijden tot Mol, Rauw. Nog wat buiten genieten van de warmte met een koel drankje en dan geprofiteerd om wat andere filmpjes (Prime) te bekijken dan we thuis zien. Vroeg opgestaan, heerlijk, stevig ontbijt achter de kiezen en wijle weg. Omdat het onze nationale feestdag was en om de drukte te vermijden wij richting Nederland, (heerlijk fietsen in Nederland) het fietsland bij uitstek. En het werd voor de zoveelste keer bewaarheid. (het gedicht onderaan spreekt over de "Nete) Rond de middag waren we in Postel, (abdij in Postel) hebben er lekker gegeten en voorraad ingeslagen (brood, kaas en speculoos) om ´s avonds van te genieten. Via het knooppuntennetwerk bereikten we onze startplaats op een redelijk uur terug. Zelfde rituueel als de dag ervoor en moe maar voldaan in bed. Klaar voor een nieuwe fietstocht dit keer in en om Mol, niet voor niets één van de grootste gemeenten (in oppervlakte) van Vlaanderen. (koeltorens in Mol) We kennen ze nu allemaal, Gompel, Ginderbuiten, Ezaart, Postel, Rauw enz... . Op tijd en stond stoppen om een drankje te nuttigen was het devies, maar blijkbaar niet altijd goed op te volgen. De Watermolen aan de Nete (ik denk op de scheiding met Kasterlee) was dan ook een welgekomen rustpunt. Stilaan vielen er druppels uit de hemel en "De Onthaasting" in Mol was een toepasselijke stop om een heerlijk lunch-dinertje te verorberen. Ondertussen viel de regen met bakken uit de hemelsluizen maar geen probleem we (z)aten goed. Na nog een uurtje fietsen bereikten we onze eindbestemming, allebei zo dood als een pier. Niets zijn we gewoon, 2 dagen meer dan 60km is voor ons van het goede teveel. We hebben in elk geval allebei goed geslapen. Vrijdag hebben we niet echt veel gepresteerd en ik moest me mentaal voorbereiden want ´s avonds was het bijeenkomst van ons Roparun-team. We hebben onze batterijtjes (nu ja) weer wat opgeladen en we kijken er beiden naar uit om in september alweer enkele dagen van de aardbodem te verdwijnen.
Wij gaan de zaak hier verlaten voor enkele dagen. Geen pc´tje geen gsm en jullie hoeven ons ook niet te komen zoeken. Tot één dezer en iedereen veel (lang)weekend plezier. Fietsen, wandelen, lekker gaan eten en Duvel drinken zullen onze vaste bezigheden zijn.
(
Dit was voor ons niet de eerste keer maar wel in zijn huidige bezetting (met Bart Van Caenegem). Een muzikale en vokale reis door de klassieke wereld op hedendaagse nummers. Ze gaan soms zo snel over van het ene in het andere nummer dat het moeilijk is om alles nog te volgen maar het klinkt gewoon fantastisch. Hij spreekt zelfs met zijn cello en ge kunt nog volgen ook. Kortom een absolute aanrader voor wie het nog nooit heeft meegemaakt. Zoals gewoonlijk hebben we (met vrienden) ook nu weer het cultuurcafé gesloten. Enkel de muzikale protagonisten waren nog aanwezig.
gedronken, alles kwam uit de wereldwinkel. Om onze maaltijd wat te laten verteren hebben we nog een wandelingetje langs de stadsvesten gemaakt om uiteindelijk in mijn zeteltje te belanden en er niet meer uit te komen.
Ventoux te bedwingen, al fietsend of al lopend. En met de bedoeling zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de stichting "Lotgenoten Nederland" (
. Een deel verbleef ook nog op een camping. 
en Bédoin onveilig te maken. wat was het schitterend weer, zeker 25°. Het bier is er wel niet zo lekker als bij ons maar het smaakte toch. Na een stevig avondmaal en nog wat weetjes en nieuwtjes uitwisselen was het tijd om ons bedje op te zoeken want zaterdag was het Ventouxhoogdag.
de top van de Mont Ventoux. Met dank aan Marc
. Luid aangemoedigd door de reeds aangekomen fiesers en lopers had ik alweer mezelf overtroffen. Ik was er fier op en niet een klein beetje. Een welgemeende proficiat aan iedereen, want met zijn allen bereikten we de top van deze magische berg. Vooral de meisjes, Annick en Hilde, hebben hun stoutste verwachtingen overtroffen en zijn met vereende krachten bovengeraakt. 
bedankt voor de Nederlands-Belgische gesprekken in het busje. De catering voor het lekkere eten. Marc voor het zijn van mijn engelbewaarder tijdens de laatste 6km van de beklimming.
metro liet ons toe om zonder problemen ons hotel te bereiken. Hotelkamer opgezocht, bagage achtergelaten en opweg naar ... .
Lier hadden we op de Grote Markt een standje, waar we met folders en wat mondelinge uitleg de mensen trachten warm te maken om lid te worden van de Fietsersbond (
graveren, er was een bewaakte fietsenstalling voorzien en er werden een aantal fietsen openbaar verkocht 
(heb gehoord dat ze nogal prijzig waren???). De winkelstraten hielden braderij, op de kiosk op de Markt werd gemusiceerd (door SAMWD), een kinderfanfare 
(
had de Fitbus (
was met een stand aanwezig en je kon worden rondgereden in een Indonesische fietstaxi 
(becak genaamd). Er was voor elk wat wils en geen toeterende auto die zich zenuwachtig gedroeg omdat je als fietser steeds in de weg rijdt. Velen zullen me tegenspreken maar van mij mag elke zondag autoloos zijn.
schapendrijven met border collie. 
van onder tot boven, wat had hij zijn hartje opgehaald). 
ons 4, nu naar de Keiheuvel in Balen, voor de 4de manche van het lopende Belgische kampioenschap. Er werden meerdere reeksen gereden (van jeugd over beloften naar inters) maar het merendeel der toeschouwers was gekomen om de absolute vedetten van het hedendaagse motorcrosswereldje te bewonderen. Wij ook, want in de andere reeksen kwam niemand ons bekend voor. Maar het schouwspel 
was er niet minder om. De buitenlandse vedetten, Cairolli, Nagl, Leok ea deden hun uiterste best om onze landgenoten het vuur aan de schenen te leggen.
(???) van de Italiaan lag de weg open voor Ramon om het totaalklassement te winnen voor De Reuver en Nagl.
konden plukken 
uit de hemel en "De Onthaasting" in Mol was een toepasselijke stop om een heerlijk lunch-dinertje te verorberen. Ondertussen viel de regen met bakken uit de hemelsluizen maar geen probleem we 
