Na Beaufort 02 (2007) waren we in blijde verwachting (???) wat het ditmaal zou opleveren. Mijn vrouwtje en ik waren echter unaniem de vorige Beaufort was veel spectaculairder dan deze. Er zijn inderdaad wel mooie werken te zien maar het spectakel (oa de kinderbeeldjes, nu in Blankenberge, de spin enz...) ontbreekt een beetje. Maar oordeel zelf, op uitzondering van een 3-tal werken, heb ik alles gefotografeerd en het resultaat is hier te bekijken. http://picasaweb.google.com/ronyvanoosterwyck/Beaufort032009#slideshow/5347973097264383218
Toch loont het nog altijd de moeite om er een tweetal dagen voor uit te trekken en met de kusttram alle bezienswaardigheden te gaan bezoeken.
Onderstaande teksten zijn niet van mij maar ... je kan er even blijven bij stilstaan en kippevel krijgen is toegelaten :
Ik had ergens gelezen : deelnemen aan de Roparun is een ervaring voor het leven. Ik kan dit alleen maar beamen. Ook ik ben zeer tevreden dat ik mocht/kon deelnemen om zo een schakeltje te zijn binnen het team. Oprechte dank aan iedereen.
Om het te zeggen met de woorden uit tv serie -het eiland-: " Ik ben blij dat ik in jullie team zit"
Roparun
De dieren in het bos waren diep aan het slapen
want de dag was warm geweest en nu was het koel in de nacht
De Grote Beer,zijn vriend Maan en een deel van zijn vrienden Lotgenoten stonden een paar lichtjaren verder geamuseerd te kijken naar een stoet van kleine lichtjes op de aarde
Om een of andere reden was daar precies iets bezig van zuid naar noord
Tussen hen en de stoetwas er geen enkel obstakel, alleen tijd
Dan werd de maan moe en ze tikte af met de zon want die stond klaar op het wisselpunt en ze stond te springen van ongeduld
Tijdens de wissel schaterde de maan en ze zei dat het de moeite was, daar op aarde was een groep mensen bezig met iets héél speciaals.
Yés, zei de zon, ze trok haar vuist naar beneden, wreef in haar handen en ze kreeg nog meer goesting voor de dag, voor glimmende pannekoekbenen, parelend water, zweetdamp en warme voeten.
Rustig inlopen dacht ze, de dag werd stillekes geboren en de dieren werden eerst wakker.
Komaan mensen, dacht de zon, elke dag is een feest, geen tijd verliezen. Toen zag ze een paar stoetmensen voorzichtig uit de deur van hun mobilhome stappen Ze moest eens goed lachen met die slaapogen. Mille gust, dacht de zon, ze zien er niet uit maar ze hebben de boodschap wel gesnapt.
De maan moest nog wat stretchen en ging rusten. De chauffeur van de cosmos had ook maar kort geslapen en keek met zijn navigator naar Het Plan
YES, WE DID IT AGAIN!!!
En de woorden van Kris (Hazes) zijn hier zeker op zijn plaats:
TRIOMF, TRIOMF, TRIOMF!
We stonden er toch maar weer. En ik realiseerde me vanmorgen dat ik van de meesten van jullie niet eens goed weet wat jullie in het dagelijks leven doen, wat jullie job is... Maar dat is ook niet belangrijk. Ik weet wie jullie ZIJN: Stuk voor stuk STERKE MENSEN: mensen die er staan, ook op moeilijke momenten.
Het waren intense 48 uren: vooral heel veel gelachen, maar ook al eens een traan. Geknuffeld, lepeltje-lepeltje gelegen (of boem tegen boem), schouderklopjes uitgedeeld, diep moeten gaan...
De rustplaats Dendermonde gaf een speciaal gevoel; Simonne en Sven en Carine waren er ook. Het gevoel van de groep is compleet. Ook voor jullie heben we het gedaan en de finish gehaald; een extra motivatie.
Het is nu nog een beetje chaotisch (en moe) in m'n hoofd, maar er zullen de volgende dagen nog veel gevoelens naar boven komen (van chemo-kip naar emo-kip).
Het was dan ook (alweer) een ervaring voor het leven.
Bedankt hiervoor, allemaal!
Hallo allemaal,
Intens ingrijpende ervaring Kanker Verlies van geliefde lichaamsdelen Weg vanzelfsprekendheid van leven Een tweede kans Hier en nu leven, genieten .
Intens ingrijpende ervaring Was ook de Roparun 48 uur samen met lotgenoten Ieder zijn inzet Steun en warmte, Vreugde aan de eindstreep
Voor de 25ste editie van de Pallieterjogging was er blijkbaar een ietsje minder volk naar het Netestadje afgezakt (uit de monden van de toeschouwers) dan in een nabij verleden. Na hetgeen ik in een aantal krantenartikels had gelezen, wou men er een feestelijke editie van maken. 25-jarigen mochten gratis deelnemen, demonstratie zumba, djembe-spelers aan de aankomst maar voor de rest was het een meer dan normale Pallieterjogging. Indien dit een culturele verjaardag was geweest had men er meer van gemaakt, maar dit is maar een kleine sportieve prestatie. Voor mezelf was het mijn 24ste deelname iets waar ik (terecht) fier op ben. ik heb er dan ook enorm van genoten. De eerste 5km met mijn Groen!e vrienden (zie www.bloggen.be/lierpolitiek), de volgende 5km ben ik van loper naar loopster gelopen. Op vele plaatsen in de stad werden we op een zeer sportieve manier door de toeschouwers aangemoedigd.
misschien ben ik hier al fout en moet ik beginnen met "hey familieleden"...
Want net als vorig jaar heb ik weer het gevoel dat ik met een ganse familie op stap was.
Net als vorig jaar is wéér gebleken dat iedere schakel in het geheel wel degelijk noodzakelijk is om de streep te halen. Voor mij persoonlijk is de voldoening nóg groter dan vorig jaar.
Niet dat enkel de lopers van tel zijn, integendeel.
Maar vorig jaar werd ik pas een dikke maand aan de groep toegevoegd, terwijl ik nu het ganse proces kon volgen en opbouwen naar de absolute climax.
Scheppers, Ranzige Roze Ronny, Winy de Pooh, Jack Russel, de Barmoeder, het Piepkuiken... uit schrik om iemand te vergeten stop ik maar met opsommen.
Eens te meer is bewezen hoe men aan team-building moet doen!
Men gooit een aantal individuen samen en stuurt ze op verwen-weekend naar Parijs en Rotterdam, gegarandeerd succes!
Pijn, plezier, eten en ja, zelfs het bed en het toilet worden gedeeld.
Het "knopje" werd meer dan eens omgedraaid, zonder daar bij stil te staan. We hadden geen keuze...
Misschien moet de slogan van ROPARUN worden aangepast naar;
Ruik
Onze
Passie
Anders
Raakt
U
Nergens!
Want eens te meer was ons busje een allegaartje van rozegeur en zweetvoeten, maar niemand die erover ouwehoert!
Een mens is blijkbaar tot veel in staat, ook al is het in het belang van onze medemens.
Een voorbeeld voor velen.
Alé Lotjes, hier moet ik afronden want de tifosi wachten op mij...
WAT EEN TRIOMF!!!
Kris.
dag rony,
Nog eens al mijn bewondering voor de tweede Roparun. Ik had al verslag gekregen van Kristien.
Groet,
Phara
Hallo schatjes allemaal,
Na het lezen van al deze mooie berichten komen er heel wat emoties te boven. Prachtige herinneringen,tevredenheid,appreciatie,geluk... en kracht om voor een doel te gaan. Vele mensen om je heen en ongelooflijk veel helpende handen, een ECHT team,zalig!!!
WACHT NIET TOT MORGEN OM WIE ONTMOEDIGD IS DE HAND TE REIKEN, WANT GIJ KUNT DE HOUVAST ZIJN DIE DE ANDER NODIG HEEFT.
WACHT NIET TOT MORGEN OM WIE HET UITSTEKEND DOET VAN HARTE TE FELICITEREN, WANT JOU AANMOEDIGING MIST HIJ OM IN ZICHZELF TE GELOVEN.
WACHT NIET TOT MORGEN OM DIEGENE TE BEDANKEN DIE ONNOEMELIJK VEEL VOOR JE BETEKENT.
Winny Knippen, de drijvende kracht achter de Lotgenoten
Vermoeid maar voldaan, bereikten we gisteren om 16u de Coolsingel in Rotterdam. Een tochtje van 520 km van Parijs naar Rotterdam, zat er op, in vier verschillende verplaatsingsmiddelen. 1000 km met de mobilhome (verplaatsen en slapen!!!), 200 km in het busje, 80 km gefietst en 65 km gelopen. 25 Mensen dag en nacht in de weer om het ieder naar zijn zin te maken. Om vooral de lopers te bemoederen, catering, chauffeurs, fietsers, begeleiders niets was hen teveel. BEDANKT!!! En "special personal" BEDANKT aan Heidi, Inge en Kris, kine's 24u op 24 beschikbaar. Zij hebben mijn beentjes toegelaten om het einde te halen, ondanks alles. Net als vorig jaar was het drukkend warm, 's nachts was de temperatuur draaglijker. Liters vloeistof zijn er naar binnen gewerkt, eten was voor mezelf iets minder (ben 4 kg afgevallen) en slapen was helemaal niet aan de orde. Zaterdagnamiddag 16u05 zijn we gestart en eens Parijs voorbij was het genieten van het mooie Franse landschap. Na ongeveer 60 km werden we afgelost door onze 2de groep (4 lopers). En zo ging het telkens opnieuw, ongeveer 5u lopen en dan 5u rust. Tot de laatste 35 km die we met zijn achten (1 loper en 7 lopers op de fiets) gezamenlijk aflegden. In Zele, dat oranje zag, was het één groot feest. Kris mocht, als plaatselijke BV samen met de schepen van sport, met de tandem door Zele rijden en daarna mocht hij nog een intervieuwtje geven op de radio. Spijtig genoeg is het hem naar het hoofd gestegen want hij begon te raaskallen over "fans" of zoiets. Verrassing want aan de tunnel stond mijn goede vriend Dirk me op te wachten om een eindje mee te fietsen. In Antwerpen waren er, ondanks het vroege uur (6u), toch nog die-harders om ons aan te moedigen. En dan richting Nederland waar het feest pas echt goed begon. Elke stad of dorp is er Roparungek. Ik kan je verzekeren dat je kippevel krijgt bij de aanmoedigingen die al deze mensen in petto hebben. En dan uiteindelijk de finish op de Coolsingel. Duizenden toeschouwers loodsen je door de laatste km, de vermoeidheid valt voor eventjes weer helemaal weg. Na een verdient nederlands pintje en een ritje tot Mechelen zat onze Roparun 2009 er op. Voor mij was het definitief de laatste keer als loper, maar volgend jaar keer ik weer met een eigen team voor de Roparun 2010.
Als lange-afstandsloper (in een vorig leven) voel ik me aangetrokken door wedstrijden die het uiterste in een mens vragen. Als kankerpatiënt voel ik me betrokken bij organisaties die geld inzamelen die tot doel (in dit geval Kom op tegen kanker) hebben een bijdrage te leveren om deze ziekte te helpen bestrijden. In onze moderne samenleving zijn steeds meer mensen slachtoffer van deze ziekte, welke de redenen hiervan ook mogen zijn.
Vorig jaar nam ik voor de eerste keer deel, met de bedoeling dat het ook de laatste keer zou zijn. Via de Ronde Tafel 101 Lier, die me een cheque ter beschikking stelden van 3000 euro, zou ik zelf met een ploeg Lierenaars aan de Roparun deel nemen. Helaas heeft de organisatie voor de eerste keer een ploegenstop ingelast en kon onze ploeg niet meer meedoen. Uitstel is geen afstel alles wordt verplaatst naar volgend jaar.
Hierdoor heb ik me laten overhalen om zelf een 2de keer mee te lopen, maar niet meer om mezelf te bewijzen maar om sommige vrienden (die ik vorig jaar gemaakt heb) een groot plezier te doen.
Een loopwedstrijd van Parijs naar Rotterdam (530km) af te leggen in, vorig jaar, 50u,met 8 aflossingslo(o)p(st)ers. Wij hebben de eer om als eerste ploeg in Parijs te mogen vertrekken (zat. 30 mei om 16u05, dit is afhankelijk van de opgegeven gemiddelde snelheid die je ploeg wil bereiken). Wij zijn opgedeeld in 2 teams van 4 pers. Terwijl het ene team loopt kan het andere team slapen en omgekeerd. Dit jaar komt de Roparun voor het eerst in de Antwerpse binnenstad. Moesten er mensen interesse hebben, via bovenstaand mailadres kan je alles live volgen, wij zullen ongeveer tussen 3u en 5u (s morgens) de Grote markt http://team231.skynetblogs.be/post/6997086/antwerpen-geeft -roparun-een-handjeen de Groenplaats in Antwerpen betreden. Ons team Lotgenoten Vlaanderen, http://www.roparun.be/node/26 met startnummer 239, allemaal kanker- of ex-kankerpatiënten bestaat in totaal uit 26 personen, gaande van fietsers over chauffeurs tot kinesisten.
Het is ook de bedoeling om zoveel mogelijk geld in te zamelen, wat ondertussen door een aantal projecten al goed gelukt is. Kunst tegen Kanker bracht maar eventjes 12 500 euro op. Mensen die interesse hebben tot een financiële bijdrage ten voordele van Kom op tegen Kanker kunnen dit op nr. 733-0473221-85 (stortingen van 30 euro of meer zijn fiscaal aftrekbaar, afschrift door Kom op tegen Kanker).
Voor mezelf heeft deze Roparun een extra pigment. Als kandidaat op de lijst Groen! voor het Vlaams Parlement vind ik het zelf even belangrijker te lopen voor het goede doel dan stemmen te gaan ronselen op de markten of te gaan bussen kortom reclame te maken voor mezelf. Maar er zijn een aantal mensen bereidt gevonden om mijn taak naar behoren over te nemen. Vanaf 2 juni zijn we weer helemaal Groen! gekleurd.
Dit is in één cryptische zin gezegd wat wij dit weekend hebben uitgespookt. Vrijdagavond moesten mijn vrouwtje en ik gaan eten, buitenshuis, zij het niet op dezelfde plaats. Nelly in restaurant Pataya in Mortsel en ik ... . Abdel, een werkvriend, en zijn vrouw hebben ons fantastisch verzorgd met Marokkaanse gerechten. voorgerechtjes, hoofdschotel m'hancha aux fruits de mer (mmm lekkeeeeer) en zoete nagerechtjes met muntthee. Het was gezellig, drietalig (vlaams, frans en arabisch) keuvelen tot na middernacht. Zaterdag ben ik een kijkje ga nemen op de atletiekpiste tijdens de Pallietercup. Vorig jaar had ik nog zelf een ploegje ingeschreven, maar wegens te weinig tijd dit jaar niet. Ondanks de dreigende wolken heeft het bitter weinig geregend en dit tot vreugde van Michel (sportfunctionaris) die er de ganse tijd wat ongerust bijliep. Zondagnamiddag was het "Energiefeest" (Igemo) op de Grote Markt. http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=BLMVA_20090518_001&utm_source=newsletter&utm_medium=text&utm_campaign= regionewsletters&utm_content=regio_artikel
Op zaterdag 9 mei 2009 organiseert de provincie Antwerpen de tweede editie van G sport toch mee?! In nauwe samenwerking met de stad Lier, de sportregio Dijle-Nete, de Vlaamse Liga Gehandicaptensport, Recreas en Sporta To Walk Again, zet de provincie Antwerpen mensen met een handicap aan tot gezonde vrijetijdsbesteding. (http://www.provant.be/vrije_tijd/sport/nieuwsbriefarchief/3jg8_gsporttochmee.jsp?referer=tcm:7-80631-64)
Lier was zaterdag the place-to-be voor de provinciale gehandicapten-(G)-sportdag. Sportcentrum 't Sas was door de provinciale en Lierse sportdienst (ism verschillende vrijwilligers) klaargemaakt om alle sporters te ontvangen. Het heerlijk, aangename zonnetje deed nog een extra duit in het zakje om deze dag op een schitterende manier te laten verlopen. Misschien geven enkele beelden de juiste sfeer weer die er heerste op deze happening.
Hier werden alle sporters en begeleiders ontvangen en hier heb ik mijn (klein) steentje bijgedragen
Van maandag tot zondag ((27 april- 3 mei) hebben we, eerst met ons 2-tjes vanaf vrijdag met vrienden, genoten van een weekje weg uit de drukte van de stad en het werk. Een klein dorpje, Cielle, op 2 km van La Roche centrum, was onze uitvalsbasis voor de vele wandelingen, terrasjes of eetgelegenheden. Op een voormiddag na was het ook nog lekker weer (ben zelfs verbrand). Er was maar één minpunt, de Nederlanders (niet allemaal natuurlijk). Het was er van vergeven en ze kunnen toch zo arrogant en luidruchtig zijn. Nochtans in eigen land zijn het de vriendelijkste mensen, want ik vertoef er zeer graag, maar eens de landsgrenzen overschreden !!! Wij hebben genoten en zijn heerlijk uitgerust. Geniet even mee!
Voordat ik voor een week van de aardbodem verdwijn, geen gsm, geen e-mail, nothing, niets wil ik toch nog even kwijt dat zelfs mensen uit het verre Portugal mijn blog lezen.
Beste Heer Rony,
Het heeft mij veel plezier gedaan , nog eens iemand van mijn geboorte STAD LIER, te horen.
Ik volg natuurlijk nog steeds alles over mijn geboorte-stad, alhoewel ik er al meer dan 55 jaar weg ben.
Niet alleen het VOETBAL , geel en zwart, maar ook de politiek met alles erop en eraan.
Ik ben ook ingeschreven voor het feestelijk evenement LIER 2012, voor al diegenen die STAD verlaten hebben.
Als ik het natuurlijk nog haal, want ik ben niet meer van de jongsten !!
Het is nog steeds goed vertoeven in CASCAIS, alhoewel de ZON nog altijd de hoofdrol blijft spelen.
Ik wens je veel geluk bij de aanstaande verkiezingen.
't allerbeste van Willy.
Ooit was ik er zelf op vakantie. In de maand september zijn gepensioneerden er zeer actief (toen alleszins en ik hoop nu nog) want het is er aangenaam vertoeven.
Als sporter kan ik mij achter alle sportieve initiatieven scharen, hoe sporter hoe beter. En dat men er in slaagt een primeur naar onze stad te halen daar kan ik mij ook in vinden. Wat bezielt me dan om op deze reeks artikels te reageren? Neem eerst de kans om ze even te lezen (uit Het Nieuwsblad 22/04/09)
Ontdek Lier op een sportieve manier LIER - Sightjogging is een samentrekking van sightseeing en jogging. Je gaat de stad dus lopend de stad verkennen. 'We hebben sightjogging niet zelf uitgevonden', zegt toerismedirecteur Paul Boënne. 'Het heeft zich vanaf 2001 via Hamburg over heel Duitsland verspreid en is vanaf 2006 via Rome en Barcelona de Grote Plas overgestoken naar New York en Chicago. Het is een manier om tijdens het sporten iets bij te leren, zoals de architecturale rijkdom en de panorama's van een stad. Of een manier om tijdens een toeristisch bezoek tegelijkertijd de benen los te gooien. Een gids begeleidt een groepje van maximum acht personen en geeft onderweg een beknopte historiek of beschrijving van gebouwen, monumenten en de groene panorama's van Lier.' 'Lier leent zich enorm goed voor sightjogging', onderstreept schepen van Toerisme Guido Van den Bogaert (CD&V/N-VA). 'We hebben een kleine binnenstad waar op korte afstand enorm veel te zien is. Maar bovendien ben je van op de Grote Markt in enkele minuten tijd in de volle natuur. Daar zijn natuurlijk de stadsvesten, de groene long van Lier. Maar ook in het Pallieterland, Anderstad en op het Nazaretpad loop je in prachtig bewaarde panorama's. Deze toerismesport richt zich zowel tot de drukke zakenman, sportieve gezinnen als actieve citytrippers. Een sightjogging kan zelfs als teambuildingactiviteit fungeren.' De allereerste sightjogging wordt uit de startblokken geschoten op 1 mei op de Grote Markt. Om precies 14 uur zullen de gidsen een aantal joggers op sleeptouw nemen voor hun maidentrip. (lvl)
Opmerkingen : 1) men geeft toe dat men het niet heeft uitgevonden, maar de steden waar het vandaan komt zijn allemaal X keren groter dan onze stad. 2) de veiligheid, een goed gevoel heb ik er persoonlijk niet bij. Ik heb ooit eens de trein moeten halen en heb de stad al lopend gedwarst (???), stoep op, stoep af, slalom tussen de voetgangers, op straat lopen (levensgevaarlijk, 30km/u !!!), over de markt lopen (???) 3) het prijskaartje : 50 euro voor max. 8 personen (gem.6,5 euro,veel joggings zijn goedkoper), daar kan ik al wandelend een museatje van bezoeken 4) de gezondheid, lopen tussen de uitstoot van CO2, met een bezweet lichaam ergens halt houden om wat uitleg te krijgen. Wat met opwarming en cooling down? Er zijn in onze stad gezondere plaatsen om te bewegen.
Conclusie : schoenmaker blijf bij je leest, er zijn op toeristisch gebied in Lier wel andere mogelijkheden. Spijtig kan ik er op 1 mei niet bij zijn, je moet tenslotte eerst proefondervindelijk vaststellen!!!
Wandelaars NIET welkom te Lier (2) (uit GVA 14/04/09)
Wandelclub raakt centrum Lier niet in
28 Jaar mocht het, maar zondag niet. De wandelaars van de internationale wandeltocht van WSV De Ranstuilen konden de Lierse binnenstad niet in.Een stadsambtenaar had het politiereglement te strikt toegepast. Hierdoor bleven meer dan 400 bezoekers uit Lier weg. Pech voor de vele horecazaken in het stadscentrum.
Teleurgesteld
Onze wandeltocht vertrekt in Broechem, zegt voorzitter Willy Van Immerseel. De grotere tochten gaan via Emblem naar Lier, waar een rustpost is, om daarna via de vesten, het begijnhof, het Zimmerplein, de Kleine en Grote Nete naar Kessel te wandelen. Maar dit jaar hebben we ons parcours na 28 jaar in allerijl moeten aanpassen, omdat we in de binnenstad van Lier niet meer welkom zijn. Volgens een of ander politiereglement is het namelijk verboden om binnen de stadsvesten wegwijzers aan te brengen. Ik begrijp dit echt niet. In Ranst ben ik lid van de adviesraad Toerisme en wij doen er alles aan om bezoekers naar onze gemeente te lokken, beweert Van Immerseel. In Lier doet het schepencollege nu het omgekeerde. Van de meer dan tweeduizend deelnemers aan onze wandeltocht zouden er minstens vierhonderd door Lier getrokken zijn. Een wandelclub uit Wallonië met dik honderd deelnemers was hierover trouwens heel teleurgesteld.
Kleine bordjes
Een van de deelnemers aan de wandeltocht was Groen!-voorzitter Rony Van Oosterwijck uit Lier. Aan het vertrekpunt in Broechem lazen we over de parcourswijziging. Nochtans heb ik over een verbod op bewegwijzering niets teruggevonden. Bovendien gaat het om bordjes van amper 18 bij 6 centimeter groot die op paasmaandag weer worden weggenomen. Wat 28 jaar kon, kan nu plots niet meer, omdat Lier even de puntjes op de i wil zetten. Er was zelfs een stopplaats gepland, met dus inkomsten voor de Lierse horeca. stelt Van Oosterwijck. De weigering kwam van de Verkeersdienst, die onder de bevoegdheid van schepen Jan Hermans (Lier&Ko) valt. Die reageert nochtans verbaasd. Om wildgroei tegen te gaan, is het plaatsen van wegwijzers verboden. Maar voor georganiseerde wandelingen wijken we bij mijn weten steeds van die regel af. Ik vind het jammer dat dat dit keer niet gebeurd is.
Zoals meestal op zondagmorgen maken wij een stevige, georganiseerde wandeling. Onze keuze viel op de internationale wandeltocht van de Ranstuilen te Broechem.
WSV DE RANSTUILEN 29ste Int. wandeltocht K7 Zevenmaalkempen Officiële wisselbekertocht
Maar wat moest ik bij binnenkomst met verbijstering vaststellen :
Wij hebben na 28 jaar onze wandeltocht moeten wijzigen vermits we niet welkom zijn in de binnenstad (binnen de stadsvesten) van Lier.
Dit liet aan duidelijkheid niets te wensen over en ik heb dan even navraag gedaan bij de voorzitter. En inderdaad omwille van één of ander politiereglement (GAS-regelement???, maar heb niets specifiek gevonden) mag men geen bewegwijzering meer aanbrengen (het gaat hier over bordjes van 6/18cm, die s avonds reeds verwijderd zijn).
Wat 28 jaar kon, kan nu plots niet meer omdat men even de puntjes op de i wil zetten. Er was zelfs een stopplaats voorzien (inkomsten voor horeca), waar zijn we eigenlijk allemaal mee bezig. Wordt hier toch niet stilletjes een grens overschreden. Moet het reglement (waar over wegwijzertjes niets gezegd wordt) zo strikt toegepast worden. Wandelclubs kunnen het zich niet permitteren om alles te laten hangen en rondslingeren, zij hebben meer respect voor have en goed dan wie ook. Men zou met vreugde en plezier iedereen moet toejuichen die onze stad, op welke manier ook, bezoekt. Meer dan 2000 wandelaars hebben bovenstaande tekst gelezen, hopelijk nemen ze niet de verkeerde besluiten. De wandeling was voor de rest super-ok, wij hebben genoten van het mooie weer, de bloesem van de fruitbomen en het gezelschap van vele medewandelaars.
Met 2 knasse knarren (mijn vader en mijn nonkel) zijn we de tentoonstelling "Lyra 100 jaar" (lyra100.be kan nog tot eind april) gaan bezoeken. Het viel me op dat de meeste bezoekers, en er waren er wel wat, gepensioneerden waren die in een ver verleden enige affiniteit met deze club hebben gehad. En het was aangenaam vertoeven in hun gezelschap want ieder van hen heeft zijn eigen Lyra-verhaal. Momenteel heeft, zoals de voorzitter het zo spectaculair uitdrukt, de grootste socio-culturele vereniging van onze stad, voetballers, basketters, turners, atleten, toneelspelers en tennissers in zijn rangen. De drumband, handballers en korfballers zijn in de loop der jaren uit de vereniging verdwenen om welke reden ook. Het is absoluut, ook al ben je niet rood-wit, een aanrader om eens langs te lopen en te genieten van (vooral) fotomateriaal uit het verleden en het heden. Ook voor mezelf was het een aangename verrassing om enkele gezichten (uit een ver verleden) terug te zien. Al speelde ik toen voor een andere rood-witte basketploeg (Bus Lier), met veel Lyra-spelers heb ik later nog samengespeeld. In mijn generatie werd je als Lierenaar geboren of rood-wit of geel-zwart, je had zelf geen bepalende keuze. Dit zat je, bij manier van spreken, in de genen. En mijn genen waren rood en wit, ik was dus voorbestemd om ooit die kleuren te dragen. En dat gebeurde ook, ik ben 6 jaar meer dan lid geweest van de atletiekafdeling. In het klaarliggende gastenboek hebben wij met veel overtuiging geschreven : Vanwege de Van Oosterwijck-familie Lyra fans in hart en nieren. Nogmaals ik kan iedereen aanraden eens een bezoekje te brengen in de oude gebouwen van de CM , Antwerpsestraat te Lier.
Een zalig rustgevend weekend, met mijn broers een terrasje tijdens de wekelijkse markt, een loopje van 6km (met nadien een verkwikkende douche) meer moest mijn zaterdag niet inhouden. Zondag was sportdag, 2 marathons (Parijs en Rotterdam) gevolgd (schitterende tijden : 2u05'), zelf een klein loopje (4km) en in de namiddag genoten van Vlaanderens' mooiste. Maar ... Dit was wel noodzakelijk na een redelijk drukke week. Dinsdag alweer naar de dokter, voor de zoveelste keer. Woensdag was het buitenspeeldag . Als ouderdomsdeken (de monitoren en monitrices zijn ongeveer de helft van mijn leeftijd) heb ik er ongelooflijk van genoten. De kinderen konden proeven van een 20-tal speelmogelijkheden (van klimmuur, over netbal tot go-carten). Mijn verantwoordelijkheid waren de "gekke fietsen". En of ze gek waren (eentje plooide dubbel, fietsen met een autostuur, achteruittrappen om vooruit te rijden enz...) er is wat afgelachen, zowel door de kinderen als door de ouders en natuurlijk ook door mezelf. Het was nog eens fantastisch om tussen de kinderen te staan. Maar voor mij was de dag lang niet voorbij (lees andere blog : www.bloggen.be/lierpolitiek/).
Dankzij Ronde Tafel 101 Lier, mocht ik in naam van de Lotgenoten Vlaanderen een cheque in ontvangst gaan nemen. Ongeveer 120 bedrijfsleiders waren samengekomen in de toonzaal van Garage Deprince te Lier en ik had het ware genoegen een woordje over de Roparun, Lotgenoten Vlaanderen en onze activiteiten te mogen vertellen. Ik was aangenaam verrast door de aandacht die iedereen aan ons verhaal schonk en verschillende onder hen spraken mij op de receptie zeer positief toe. 3000 euro, waarmee we volgend jaar met een eigen Lierse ploeg en om te presteren, zullen deelnemen aan de Roparun. We zulen in de loop van dit en volgend jaar zelf nog enkele activiteiten organiseren, maar daarover later meer. Al het ingezamelde geld wordt teruggestort aan "Kom op tegen Kanker" en daar vooral is het mij om te doen. Jaarlijks sponsort de Ronde Tafel een aantal initiatieven die in het verlengde liggen van een goed doel. Met dank nogmaals aan Peter en Jo (om mij te introduceren) en Bart en zijn Ronde Tafelaars om naar ons te luisteren en mee te stappen in ons verhaal.
Sinds 2 maart (de dag dat mijn vrouwtje en ik 30 jaar gehuwd waren) had onze dochter ons aan het lijntje gehouden. Tips zoals fietsen, wandelen veel eten, spijkers, 1934 enz ... hadden we gekregen, maar daar kwamen we niet verder mee. Donderdagavond kregen we de verlossende tip : Volmolenheide 57, Mol. Na een googeltje hadden we door dat dit een "Bed & Breakfast" is. Leuk. Onze koffers gepakt, wandelschoenen in de koffer en goed humeur bij de hand en wijle weg. tSpijker was the place to be voor het weekend. 1934 is de naam van één van de kamers, wij sliepen in de "Alkoof". Zo vielen alle stukjes van de puzzel (tips!!!) snel op hun plaats. Een iets mindere nacht (een alkoof is toch niet echt mijn ding), maar dit werd goedgemaakt door een overheerlijk ontbijt (waw). Onze dochter opgehaald en richting Lommel, waar we het Glazen Huis (www.glazenhuis.be) bezochten. Een film over het maken van alle soorten glas, een tentoonstelling over Booms glas en een workshop glasblazen in actie, genoeg om ons een ganse morgen alert te houden. Na een stevige maaltijd was het tijd om te presteren. Wij onze (nieuwe) wandelschoenen aan en samen met Sado (onze dochters' labrador) op weg voor een stevige wandeling. Ongeveer 10km langs de Molse meren. En net op tijd terug om Boonen te zien verliezen van Pozatto. Na een heerlijk avondmaal (een diversiteitsmaaltijd, grieks voorgerecht, chinese hoofdschotel en Limburgse vlaai als nagerecht) was het tijd om terug naar tSpijker te rijden. Deze nacht verliep iets comfortabeler dan de vorige, maar het gevarieerde, optimale (veel te veel) ontbijt maakte het begin van deze zondag supergoed. Ik kan enkel toevoegen dat éénieder die een weekendje Kempen wil doorbrengen zich zeker zal thuisvoelen in tSpijker, waar vooral mevrouw Bea de gasten op hun wenken bedient. Normaal is zondag onze wandeldag dus ook vandaag was dit niet anders. Scherpenheuvel was de startplaats en we zullen het geweten hebben. we hadden beter een kaars gebrand op voorhand. Zwaar man, helling na helling, vettige kleigrond en slijk, veel slijk. De ideale benodigdheden om onszelf 12km te pijnigen. Twee schitterende wandelingen en geen druppel regen gehad (wel voor- en nadien), Scherpenheuvel heeft toch zijn mirakeltje gedaan. In de namiddag werd er ten huize Van Oosterwijck-Bruynseels niet veel meer gepresteerd, boeken toe en de luie zetel in. Bedankt dochter voor dit verassende maar fantastisch weekendje, meer moet een mens niet hebben.
De laatste natuurloop van het seizoen 08-09 is voorbij. Bijna 800 atleten passeerden op deze zonnige namiddag de revue in sportief Lier. Was het oorspronkelijke AC Lyra-doel, op naar de 3000 lopers, dan moesten ze vlug hun mening herzien. Meer dan 3500 vrouwelijke en mannelijke atleten vonden de weg naar het Netestadion. Ettelijken onder hen konden vandaag naar huis met het originele Natuurloop-t-shirt, zij hadden in alle vijf lopen de sportieve klus geklaard. Ook ik was één van hen, na zovele jaren organisatorisch betrokken te zijn, en ik ben er wat fier op. Dit shirt heeft me "blood, sweat en tears" gekost. Spijtig genoeg heeft het niet gezorgd voor een voortdurende stijging in mijn fysieke mogelijkheden. Na de vorige loop had ik er zelfs zodanig genoeg van dat ik mijn sloefkes in de vuilbak wou gooien. Plezier was er al lang niet meer bij en dat kan toch de enige bedoeling zijn als het er op aankomt om me fysiek af te matten. Maar mijn vrouwtje (en dat is niet de eerste keer), aangevuld met mijn "dark side" hebben me over de streep getrokken. En dus was ik paraat om er iets van te maken en het is redelijk goed gelukt. Ik heb er zelfs van genoten, buiten de 2 laatste km's toch. Ik heb wat opzoekingswerk gedaan en hieronder staan de resultaten van dit seizoen natuurlopen (tussen haakjes de tijden van vorig jaar) 167 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 54.31 (56.40) 155 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 53.38 (nd) 257
3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 58.40 (nd) 215 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 57.20 (53.36) 241 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 54.36 (50.54)
Ten slotte wil ik eindigen met een ongelooflijke proficiat aan het Lyra-team dat ervoor gezorgd heeft dat deze natuurlopen hun weg hebben gevonden in het Vlaamse joggingwereldje. Doe verder op de ingeslagen weg en laat de recreatieve atleet toe dat hij zich hier thuis voelt. Ook de mensen van "lierinbeeld" verdienen een hoogwaardige proficiat met al het naar de buitenstaander geleverde fotografisch werk. Dit is geen goodbye maar een tot weerziens in november 2009 voor de volgende reeks natuurlopen.
Na een redelijk Groen! getint weekend, vrijdagavond fuif Groen! Nijlen, zaterdagmorgen de Groen!e big bang en 's namiddags onze ecologische uiteenzetting, was het zondag de ideale moment om me eens van een andere zijde te laten zien. De Turkse (vzw Safa), Marokkaanse gemeenschap en de Witte Parel organiseerden in CC De Mol een benefietnamiddag voor Gaza. 's Morgens om 9u30 stond ik paraat om samen met hen het cultureel centrum een beetje feestelijker aan te kleden. Tafels en stoelen klaarzetten, versiering aanbrengen, de toog aanvullen, tafels voor het buffet klaarmaken, een springkasteel voor de kinderen installeren kortom alles wat nodig was om er een feestelijke dag van te maken. Hierdoor had ik de kans om enkele mensen van de allochtone gemeenschap wat beter te leren kennen. Het aanbrengen van klaargemaakte Turkse en Marokkaanse etenswaren bleef maar komen, sommige vrouwen waren al 3 dagen in de weer om dit organisatorisch voor mekaar te brengen. Daar kunnen we met zijn allen toch weleen lesje uit leren, zij hangen ongelooflijk aan mekaar, wij doen niets liever dan elkaar de duvel aandoen. Vanaf 14u kwam het volk, eerst geleidelijk maar dan met ganse groepen tegelijkertijd binnen. Ikzelf ben dan een paar uurtjes naar huis gegaan en 's avonds ben ik met mijn Nellytje nog eens lekker gaan eten (tahgin, suikergoed als dessert en muntthee). Ik hoop voor de allochtone gemeenschap dat dit evenement wat geld in het laatje heeft gebracht. De centen worden gebruikt om prefab-huizen (van Noorse makelij) in de Gazastraak neer te zetten, 230 000 mensen zitter daar nog steeds zonder een redelijk dak boven hun hoofd. Mijn steentje, hoe klein ook, zal er mee voor zorgen dat deze huisjes realiteit worden.
Na het nodige voorbereidingswerk van de sportdienst en de werkgroep "Nacht van de sport" was het vrijdagavond alweer le moment supreme voor het Lierse sportleven. Een ganse dag met de vrienden van de werkgroep en de sportdienst hard gewerkt om van ons cultureel centrum een heuse sporttempel te maken. Vanop het podium zag de zaal er prachtig uit om bijna 500 sportminnende Lierenaars te ontvangen. Meisjes uit de hotelschool zorgde voor de aangename ontvangst, iedereen van notabele tot pa en ma van een genomineerd atleetje werden professioneel naar hun plaats begeleid. Om 20u stipt en na enkele spraakmakende speeches kon het echte feest beginnen. Alle provinciale, Vlaamse en Belgische kampioenen werden op het grote podium in de picture gezet. Vrijwillligers in de sportclub zijn een must, zonder hen zou geen enkele club overleven. Het is dan ook een goede gewoonte geworden dat men ook deze vrijwilligers in de kijker zet. En terecht. Iedereen die sport is belangrijk maar één keer per jaar is het nodig om even de sportiefste prestatie wat meer glans te geven en daar is absoluut niets mis mee. De Lierse jongeren kiezen zelf hun sportiefste leeftijdsgenoot. De keuze viel dit jaar op de 14-jarige tennisster An-Sophie Mestach. Een nieuwe Kim in spe? Maar de weg is nog lang en ligt vol valkuilen. Naar jaarlijkse gewoonte worden ook de recreatieve sporters beloond met een sportieve trofee. De G-kidstrainers van AC Lyra wonnen de trofee voor ex-kankerpatiënte Annemie Cuyckens. De belangrijkste trofee, sportverdienste, werd alweer veroverd door iemand uit de AC-Lyrafamilie. Heidi Paesen (Belgisch kampioene hinkstapspringen masters) wist het aflossingsteam van AC Lierse en de dames tenniskampioenen van TC Zevenbergen achter zich te houden. Daarna was het de beurt aan dj Bob om alle kampioenen uit te nodigen op de dansvloer. Hopelijk wordt 2009 op zijn minst een even vruchtbaar sportjaar als het voorbijgaande. Op naar de verkiezingen in 2010.
Na Beaufort 02 (2007) waren we in blijde verwachting (???) wat het ditmaal zou opleveren. Mijn vrouwtje en ik waren echter unaniem de vorige Beaufort was veel spectaculairder dan deze. Er zijn inderdaad wel mooie werken te zien maar het spectakel 
(oa de kinderbeeldjes, nu in Blankenberge, de spin enz...) ontbreekt een beetje.
Beste leesgenoten geniet mee van een rondje Parijs - Amsterdam in 48u.
(mmm lekkeeeeer) en 
de Grote Plas overgestoken naar New York en Chicago. Het is een manier om tijdens het sporten iets bij te leren, zoals de architecturale rijkdom en de panorama's van een stad. Of een manier om tijdens een toeristisch bezoek tegelijkertijd de benen los te gooien. Een gids begeleidt een groepje van maximum acht personen en geeft onderweg een beknopte historiek of beschrijving van gebouwen, monumenten en de groene panorama's van Lier.'
bordjes van 6/18cm, die s avonds reeds verwijderd zijn). 
(
atletiekafdeling. 
. Als ouderdomsdeken (de monitoren en monitrices zijn ongeveer de helft van mijn leeftijd) heb ik er ongelooflijk van genoten. De kinderen konden proeven van een 20-tal speelmogelijkheden (van klimmuur, over netbal tot go-carten). Mijn verantwoordelijkheid waren de 
bedrijfsleiders waren samengekomen in de toonzaal van Garage Deprince te Lier en ik had het ware genoegen een woordje over de Roparun,
Lotgenoten Vlaanderen en onze activiteiten te mogen vertellen. Ik was aangenaam verrast door de aandacht die iedereen aan ons verhaal schonk en verschillende onder hen spraken mij op de receptie zeer positief toe. 3000 euro, 
tSpijker was the place to be voor het weekend. 1934 is de naam van één van de kamers, wij sliepen in de 
Een film over het maken van alle soorten glas, een tentoonstelling over Booms glas en een workshop glasblazen in actie, genoeg om ons een ganse morgen alert te houden. Na een stevige maaltijd was het tijd om te presteren. Wij onze (nieuwe) wandelschoenen aan en samen met Sado (onze dochters' labrador) 
op weg voor een stevige wandeling. Ongeveer 10km langs de Molse meren. En net op tijd terug om Boonen te zien verliezen van Pozatto. 
kon het echte feest beginnen. Alle provinciale, Vlaamse en Belgische 
kampioenen werden op het grote podium in de picture gezet.
vrijwilligers in de kijker zet. En terecht.
An-Sophie Mestach. Een nieuwe Kim in spe? Maar de weg is nog lang en ligt vol valkuilen.
Annemie Cuyckens. De belangrijkste trofee, sportverdienste, werd alweer veroverd door iemand uit de AC-Lyrafamilie. 
Heidi Paesen (Belgisch kampioene hinkstapspringen masters) wist het aflossingsteam van AC Lierse en de dames tenniskampioenen van TC Zevenbergen achter zich te houden. 
