Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
03-06-2018
Waar condoleren voor Eddy C. Bertin?
Eddy was samen met zijn vrouw en enkele anderen op vakantie op Kreta, toen hij onwel werd. Hij is daar naar het ziekenhuis gevoerd en overleed door een hartaanval. Dat was op 21 mei 2018.
Hij werd gecremeerd in het Crematorium Westlede op zaterdag, 2 juni om 14.30 uur (zie de rouwkaart in mijn vorige bericht).
De uitvaart werd verzorgd door Uitvaart Mussche. Zij geven ook de gelegenheid om hier online te condoleren.
Toen ik op internet surfte, vond ik onderstaande tekst van Eddy C. Bertin. Het was een brief die hij in 1978 stuurde naar het tijdschrift van Guido Eekhaut, Rigel Magazine. De tekst telt maar 540 woorden - al doet de (...) vermoeden dat Guido Eekhaut heeft ingekort - maar ze vertelt ons veel over Eddy: zijn ideeën over sf, over het onderscheid hard core sf / soft core sf, over space opera, over goeie en slechte schijvers ... Er blijkt ook het nerd-karakter uit, dat in het fandom van de sciencefiction veel voorkomt.
Brief van Eddy C. Bertin (2.6.78):
To be hard core or
not, m.a.w. je commentaar op mijn brief van l0.12 in Rigel 62: natuurlijk is er
een groot verschil, mijn beste, dat hoor jij toch te weten! Hard core is sf
gebaseerd op zuivere 'harde' wetenschap (astronomie, ruimtevaart, biologie,
enz) met verwerking (én kennis) van door de wetenschap aanvaarde feiten en
theorieën: dus het soort sf dat geschreven werd door bv Asimov, Clarke, om de
twee grootsten te noemen op dat gebied; het genre dat voortgezet wordt door bv
Larry Niven om bij de recentere auteurs te komen. Natuurlijk dient dit te
gebeuren in een avontuurlijk en boeiend verhaal, maar dat maakt het nog geen
'space opera'.
Space Opera is bv wat
Edmond Hamilton, Leigh Brackett e.d. ons leverden in de jaren waarover ik
sprak, en meer recent zelfs auteurs zoals Vance, Carter (die mengt het dan weer
met Sword & Sorcery). Soft core sf is die sf die steunt op de wetenschappen
die niks met 'hard core' te maken hebben, bv. sociologie, psychologie, futurologie,
extrapolatieve biologie, enz. Star Wars is zuivere Space Opera, maar ondanks
het feit dat er veel met sterretjes en hardware (dwz: ruimteschepen, computers)
gesold wordt is het geen hard-core sf. CE3K daarentegen is zuivere soft core.
De oude SF (1920-1935) had overwegend twee kenmerken: space opera en hard core,
dus ofwel avontuurtjes met ruimtepiraten en BEM's ofwel wetenschappelijk
verantwoorde zeurverhaaltjes waar weinig actie en nog minder psychologie bij te
pas kwam .
Precies in de Golden
Age (1940-55) kwam een verandering door introductie van zowel de soft core, als
het menselijke aspect. De meeste goede verhalen uit die periode zijn precies
een vermenging van hard core, soft core en psychologisch-menselijke tintjes.
(...)
re: Holland's
FLOATING WORLDS. Natuurlijk vergelijkt iedereen Holland met Leguin... maar
Leguin schrijft BOEIEND. Wat Holland niét doet. Leguin schept personages waarin
je gelooft en die je IETS TE ZEGGEN HEBBEN. Hollands vrouwelijke hoofdpersonage
twijfelt het hele boek door aan wat ze zelf wil (de lezer twijfelt mee), en op
het einde weet ze eigenlijk zelf nog niet wat ze wil. Nu is het misschien wel
leuk een dergelijk dik boek te schrijven over een personage dat zich zo maar
laat meedrijven met de stroom, er dat misschien ook wel eigen ideeën erop
nahoudt...maar als auteur dien je dat dan ook AAN DE LEZER TE COMMUNICEREN.
Cecelia Holland faalt omdat ze 1e een boek durft te leveren dat boordevol gaten
zit wat wetenschap, sociologie, psychologie en logica betreft; als ik een dergelijk
absurd brouwsel voor de neus krijg kàn ik het niet meer serieus nemen; 2e omdat
ze gans het boek door nergens ook maar probeert haar personage zélf uit te
diepen, haar motieven uit te leggen; we worden als lezers verondersteld alles
uit te maken door contacten met andere personages, maar dat loopt helemaal in
de war. Kortom, een enorme zeur van een boek, waar ik twee volle weken aan
geworsteld heb om het uit te krijgen.
Smets bespreekt
CATHOLICS? Kon je wel even vermelden dat het reeds in 1973 in het Nederlands
verscheen als KATOLIEK (Contact), hetgeen de meeste lezers beslist
interessanter zullen vinden dan de vermelding van een Penguin uitgave van 1972.
Blij dat je tenminste akkoord bent met mij over het afschuwelijke ROCKET SHIP
GALILEO
(bron: Rigel
Magazine, nr. 66, februari 1979, p. 19)
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:eddy c bertin, eddy charly bertin, rigel magazine, guido eekhaut, ursula le guin, isaac asimov, jack vance, arthur clarke, larry niven, robert smets, cecelia holland,
29-05-2018
Eddy Charly Bertin, 26 december 1944 â 21 mei 2018
Nu bereikt me het bericht dat Eddy C. Bertin op maandag 21 mei 2018 tijdens zijn laatste vakantie aan een hartaanval is overleden.
We wisten wel dat hij ziek was hij had immers een probleem met kanker en dat was onrustwekkend. Maar het leek genoeg onder controle te zijn. In elk geval leek hij er niet veel last van te hebben, want hij was op vakantie in Kreta.
En daar kreeg hij een hartaanval.
Vreemd genoeg wordt zijn overlijden alleen vermeld in de regionale katern van Het Laatste Nieuws, terwijl hij toch heel wat prijzen heeft gekregen en in de loop van de jaren 70 en 80 een tiental boeken en bundels heeft gepubliceerd.
Hij schreef al heel jong verhalen. Eind de jaren 60 verschenen zijn eerste sciencefiction- en horrorverhalen voor volwassenen.
Het bekendste werd hij door zijn verhalen over de membraancyclus, met bundels zoals Eenzame bloedvogel, De sluimerende stranden van de geest, en Het blinde, doofstomme beest op de kale berg.
In 1984 verscheen zijn eerste kinderboek, en daarmee had hij misschien nog het meeste succes, al was hij voor mij daardoor onder de radar verdwenen.
Zijn kinder- en jeugdboeken brachten hem zelfs tot op de ABC-eilanden om er enkele schoollezingen te houden.
Eddy at en ademde griezel en sciencefiction. Daardoor gaf hij jarenlang zijn eigen blad SF-Gids uit, en werkte mij aan diverse andere bladen. Hij loopt als een rode draad door de hele geschiedenis van de horror, sciencefiction en fantasy vanaf de jaren 70 in Vlaanderen en Nederland. Hij verscheen in bijna alle bladen, gaf er zelf enkele uit, en was bij een massa bijeenkomsten betrokken. Er verschenen zelfs drie verhalen van Eddy in De Tijdlijn en hij was gast op de eerste sf-conventie die ik organiseerde. Hij was ook gastschrijver van mijn bundel Atlas in 2013.
Hij werkte intens mee aan bladen en organisaties van Alfons J. Maes, die enige tijd geleden overleed. Van 1994 tot 2003 was Eddy secretaris van het Griezelgenootschap, acht schrijvers van griezelverhalen voor de jeugd, die bij uitgeverij Elzenga jaarlijks een bundel naar een specifiek jaarthema samenstelden.
Eddy is 73 jaar geworden.
Hij zal gecremeerd worden in het crematorium Westerlede.
Door allerlei omstandigheden, die te veel tijd zouden kosten om hier uit te leggen, moet ik enkele van mijn blogs verhuizen. Voor strips ga ik door hier op Ezzulia: http://www.ezzulia.nl/forum/viewforum.php?f=188. Op de site Ezzulia komen zowat alle lees-onderwerpen aan bod: papieren boeken, e-books, stripboeken, romans enz ...
Grensverleggend 950
Geraardsbergen, de stad van de vrijheden
1068: de vrijheid van de keure
2018: de vrijheid van de kunst
Tijdens de Week van de amateurkunsten stellen de leerlingen van de Kunstacademie van Geraardsbergen tentoon in de Dierkosttoren.
Ingang
- gratis
Datum
- zaterdag en zondag 28 en 29 april 2018
- dinsdag 1 mei 2018
- zaterdag en zondag 5 en 6 mei 2018
Uur
- van 10.00 uur tot 12.00 uur
- van 14.00 uur tot 17.00 uur
Plaats
- Dierkosttoren op de Vesten, Geraardsbergen
Onder leiding van Jimmy Carnier, met medewerking van Kunstacademie Geraardsbergen, Stad Geraardsbergen en copywriter-vertaler Peter Motte
Frank Roger is bekend door zijn satirische toekomstvisies, die zowel onze maatschappij als menselijk gedrag kritisch benaderen.
In zijn nieuwste korte roman, "Santiago! Santiago!", neemt hij religieus fanatisme op de korrel.
"Santiago! Santiago!", door Frank Roger, 2017, Nieuw Vennep (NL), uitg. St. Fantastische Vertellingen, Rare Boekjes-reeks 46, geïllustreerd door Fred Hemmes, omslagontwerp Ingrid Heit, paperbeck, 17,5 x 11 cm, 81 blz, ISBN 978-90-78499-38-1, 5 euro
Verkrijgbaar via de Stichting Fantastische Vertellingen
Pen Stewart werd op 7 april 1977 geboren in Gent (België), en woont nog altijd in die streek.
Haar creatieve activiteiten waren aanvankelijk sterk op schilderen gericht. Pas toen ze door persoonlijke omstandigheden tijdelijk niet meer kon schilderen, begon ze te schrijven.
In haar jongste fantasyroman, "Wintercode", heeft ze schrijven en schilderen samengebracht door het boek zelf te illustreren.
"Wintercode 1", Pen Stewart, 2017, Quasis Uitgevers, paperback, 220 mm x 150 mm x 36 mm, 440 p's, ISBN 9789492099303, 20 euro
Verkrijgbaar via Quasis en via De Standaard Boekhandel
Deze thematische bundel van de avonturen van Yoko Tsuno brengt de Duitse avonturen samen waarin Ingrid een rol speelt.
Net als in de vorige bundel is ook hierin een thematische inleiding, in dit geval over Roger Leloup en zijn belangstelling voor Duitsland, en vooral het Rijngebied op de Duits-Franse grens.
Open door or closed door?
by Peter Motte, 265 words
Lots of greenies will have been irritated by it from the early beginning, and lots of shivery people too: retailers keeping the doors open during the whole day, irrespective of the weather, hoping that walkers would be blown into the shop by the breeze.
But does it work?
A scientific study has been conducted using counters in the shops. That gave researchers more than ten thousand registrations, supplemented by street camera's with almost one and a half million registrations of passerbys. The shopkeepers were asked to follow a cycle of closed doors during one week, and open doors the next week, during in total five weeks. In that way a bunch of data was collected, which made it possible to compare the entering clients with passerbys in case of closed or open doors.
That information could also be compared with outside temperatures and the days of the week. After all, a sunny Saturday afternoon draws more visitors than a rainy Monday morning, and the type of shop is important too.
After comparing the figures in all possible ways, it turned out that closed or opened doors don't make any difference in the number of visitors or in the turnover. But it does make in difference in energy consumption: apparently closed doors prevent 39% of the energy to walk out of the store.
The research was conducted by Eandis, collaborating with Stadslab2050, Haystack International, the Flemish Energy Agency, the City of Antwerp, the shop keepers organisation Quartier National and the freelancers organisation Unizo.
Wednesday, 15 November 2017
translator: Peter Motte
Deurtje open of deurtje dicht?
door Peter Motte, 221 woorden
Het zal de groene jongens wel vanaf het begin hebben geïrriteerd, en de koukleumen zeker: handelaren die de hele dag door hun voordeur wagenwijd laten openstaan in de hoop dat passerende wandelaars door tocht in de winkel worden geblazen.
Maar werkt dat ook?
Er werd een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd met behulp van tellers in de winkel. Dat leverde meer dan tienduizend registraties op, door straatcamera's aangevuld met bijna anderhalf miljoen registraties van voorbijgangers. De winkeliers werd gevraagd hun deur afwisselend een week open en een week dicht te houden, en dat gedurende vijf weken. Daardoor werd een massa gegevens verzameld waarbij binnenkomende klanten konden worden vergeleken met passanten in geval van open en gesloten deuren.
Die data werden ook vergeleken met buitentemperaturen en de dag van de week. Een milde zaterdagmiddag trekt immers meer bezoekers aan dan een regenachtige maandagochtend, en de aard van de winkel speelt ook een rol.
Na de cijfers op alle mogelijke manieren met elkaar te hebben vergeleken, bleek dat gesloten of open deuren geen verschil maken in het aantal bezoekers, en evenmin in de omzet. Wel in het energieverbruik: als de deuren dicht blijven, gaat er 39% minder energie vandoor.
Het onderzoek werd uitgevoerd door een samenwerking tussen Eandis, Stadslab2050, Haystack International, het Vlaamse Energieagentschap, de Stad Antwerpen, winkelvereniging Quartier National en de zelfstandigenorganisatie Unizo.
woensdag, 15 november 2017
Bemoedigende afscheidsmail van een klant voor vertalingen
In september 2017 kreeg ik een e-mail van een project manager, die ik jullie niet wil onthouden.
"Dearest XXXXX Translators,
This is my goodbye message because, after three years, tomorrow is my last day (...).
I would like to express my deep and sincere respect for the way you work and the way you are as people. You have been reminding me how significant, demanding and at the same time exciting the translation profession is. Could we imagine the world without (good) translators? ;) Please always remember how meaningful your work is, and never underrate yourselves. You are the highest level.
During our cooperation I could unalterably rely on you, and I think that we could create kind of mutual trust and... comfortable, friendly relationship, which has been of a great importance to me and has made my work simply pleasurable. Well, working with you has been the best thing that could happen to me here.
Just not to keep that message too long (because who likes too long messages), let me finish with virtual massive thanks and the very best wishes for the future: loads of health, energy and passion! I really hope that you will remember me in a more positive than negative way. ;)
Warm wishes,"
Daarmee toont die language project manager waardering voor de vertalingen die ik drie jaar lang via hem uitvoerde.
Het ging om gebruikshandleidingen en onderhoudshandleidingen voor zwaar materiaal.
Meer informatie over mijn vertaalwerk
De uitgever doet hard z'n best om de nieuwe Robbedoes Special deel 1 âHappy Familyâ te steunen, en organiseert nu ook een wedstrijd in samenwerking met TUI waarmee je een reis naar Zuid-Frankrijk kunt winnen.
Iedereen mag meedoen!
Klik op de link en beantwoord de vragen.
Onlangs mocht ik van Ballon Media tekeergaan op de eerste integrale uitgave van de reeks Yoko Tsuno.
Ik heb me er enkele avonden lang op gegooid om de tekst van de strips zelf, dus vanaf pagina 27 tot en met 164, zo foutloos mogelijk te krijgen, dus niet de inleiding, het portfolio of andere tekst.
Van het resultaat daarvan krijg je in dit filmpje een voorproefje:
Robbedoes zoals je hem nog nooit zag!
Nog een paar nachtjes slapen voor de GROTE ONTHULLING!
Je komt alles te weten op maandag 29 mei 2017!
Ontmoet de fans met #Robbedoes!
Eddy was samen met zijn vrouw en enkele anderen op vakantie op Kreta, toen hij onwel werd. Hij is daar naar het ziekenhuis gevoerd en overleed door een hartaanval. Dat was op 21 mei 2018.
Nu bereikt me het bericht dat Eddy C. Bertin op maandag 21 mei 2018 tijdens zijn laatste vakantie aan een hartaanval is overleden.
Grensverleggend 950
Geraardsbergen, de stad van de vrijheden
1068: de vrijheid van de keure
2018: de vrijheid van de kunst
Tijdens de Week van de amateurkunsten stellen de leerlingen van de Kunstacademie van Geraardsbergen tentoon in de Dierkosttoren.
Ingang
- gratis
Datum
- zaterdag en zondag 28 en 29 april 2018
- dinsdag 1 mei 2018
- zaterdag en zondag 5 en 6 mei 2018
Uur
- van 10.00 uur tot 12.00 uur
- van 14.00 uur tot 17.00 uur
Plaats
- Dierkosttoren op de Vesten, Geraardsbergen
Onder leiding van Jimmy Carnier, met medewerking van Kunstacademie Geraardsbergen, Stad Geraardsbergen en copywriter-vertaler Peter Motte
Frank Roger is bekend door zijn satirische toekomstvisies, die zowel onze maatschappij als menselijk gedrag kritisch benaderen.
In zijn nieuwste korte roman, "Santiago! Santiago!", neemt hij religieus fanatisme op de korrel.
"Santiago! Santiago!", door Frank Roger, 2017, Nieuw Vennep (NL), uitg. St. Fantastische Vertellingen, Rare Boekjes-reeks 46, geïllustreerd door Fred Hemmes, omslagontwerp Ingrid Heit, paperbeck, 17,5 x 11 cm, 81 blz, ISBN 978-90-78499-38-1, 5 euro
Verkrijgbaar via de 
Pen Stewart werd op 7 april 1977 geboren in Gent (België), en woont nog altijd in die streek.
Haar creatieve activiteiten waren aanvankelijk sterk op schilderen gericht. Pas toen ze door persoonlijke omstandigheden tijdelijk niet meer kon schilderen, begon ze te schrijven.
In haar jongste fantasyroman, "Wintercode", heeft ze schrijven en schilderen samengebracht door het boek zelf te illustreren.
"Wintercode 1", Pen Stewart, 2017, Quasis Uitgevers, paperback, 220 mm x 150 mm x 36 mm, 440 p's, ISBN 9789492099303, 20 euro
Verkrijgbaar via 
Open door or closed door?
by Peter Motte, 265 words
Lots of greenies will have been irritated by it from the early beginning, and lots of shivery people too: retailers keeping the doors open during the whole day, irrespective of the weather, hoping that walkers would be blown into the shop by the breeze.
But does it work?
A scientific study has been conducted using counters in the shops. That gave researchers more than ten thousand registrations, supplemented by street camera's with almost one and a half million registrations of passerbys. The shopkeepers were asked to follow a cycle of closed doors during one week, and open doors the next week, during in total five weeks. In that way a bunch of data was collected, which made it possible to compare the entering clients with passerbys in case of closed or open doors.
That information could also be compared with outside temperatures and the days of the week. After all, a sunny Saturday afternoon draws more visitors than a rainy Monday morning, and the type of shop is important too.
After comparing the figures in all possible ways, it turned out that closed or opened doors don't make any difference in the number of visitors or in the turnover. But it does make in difference in energy consumption: apparently closed doors prevent 39% of the energy to walk out of the store.
The research was conducted by Eandis, collaborating with Stadslab2050, Haystack International, the Flemish Energy Agency, the City of Antwerp, the shop keepers organisation Quartier National and the freelancers organisation Unizo.
Wednesday, 15 November 2017
translator: Peter Motte
Deurtje open of deurtje dicht?
door Peter Motte, 221 woorden
Het zal de groene jongens wel vanaf het begin hebben geïrriteerd, en de koukleumen zeker: handelaren die de hele dag door hun voordeur wagenwijd laten openstaan in de hoop dat passerende wandelaars door tocht in de winkel worden geblazen.
Maar werkt dat ook?
Er werd een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd met behulp van tellers in de winkel. Dat leverde meer dan tienduizend registraties op, door straatcamera's aangevuld met bijna anderhalf miljoen registraties van voorbijgangers. De winkeliers werd gevraagd hun deur afwisselend een week open en een week dicht te houden, en dat gedurende vijf weken. Daardoor werd een massa gegevens verzameld waarbij binnenkomende klanten konden worden vergeleken met passanten in geval van open en gesloten deuren.
Die data werden ook vergeleken met buitentemperaturen en de dag van de week. Een milde zaterdagmiddag trekt immers meer bezoekers aan dan een regenachtige maandagochtend, en de aard van de winkel speelt ook een rol.
Na de cijfers op alle mogelijke manieren met elkaar te hebben vergeleken, bleek dat gesloten of open deuren geen verschil maken in het aantal bezoekers, en evenmin in de omzet. Wel in het energieverbruik: als de deuren dicht blijven, gaat er 39% minder energie vandoor.
Het onderzoek werd uitgevoerd door een samenwerking tussen Eandis, Stadslab2050, Haystack International, het Vlaamse Energieagentschap, de Stad Antwerpen, winkelvereniging Quartier National en de zelfstandigenorganisatie Unizo.
woensdag, 15 november 2017
In september 2017 kreeg ik een e-mail van een project manager, die ik jullie niet wil onthouden.
"Dearest XXXXX Translators,
This is my goodbye message because, after three years, tomorrow is my last day (...).
I would like to express my deep and sincere respect for the way you work and the way you are as people. You have been reminding me how significant, demanding and at the same time exciting the translation profession is. Could we imagine the world without (good) translators? ;) Please always remember how meaningful your work is, and never underrate yourselves. You are the highest level.
During our cooperation I could unalterably rely on you, and I think that we could create kind of mutual trust and... comfortable, friendly relationship, which has been of a great importance to me and has made my work simply pleasurable. Well, working with you has been the best thing that could happen to me here.
Just not to keep that message too long (because who likes too long messages), let me finish with virtual massive thanks and the very best wishes for the future: loads of health, energy and passion! I really hope that you will remember me in a more positive than negative way. ;)
Warm wishes,"
Daarmee toont die language project manager waardering voor de vertalingen die ik drie jaar lang via hem uitvoerde.
Het ging om gebruikshandleidingen en onderhoudshandleidingen voor zwaar materiaal.
In memoriam: Alfons J. Maes (1950 - 2017) [1 - voor noten: zie onderaan artikel, na de bronnen]
door Peter Motte, 1987 woorden
1. Het begin
Begin de jaren tachtig trokken twee Antwerpse vrienden vaak naar Rotterdam om er zich in de winkel "Fantastic Visions" met sciencefiction en fantasy te bevoorraden. Schertsend vonden ze dat ze een vereniging waren, en in 1982 noemden ze zich "The Academy of Science-Fiction, Fantasy & Horror vzw". Die vrienden, Alfons J. Maes en Willy van Osdorp, begonnen een tijdschrift uit te geven, "Survival Magazine", waardoor het zaakje plots ernstig werd. Voor het tijdschrift betrok Alfons zijn neef Louis Hoornaert bij de zaak. Maar dat "The Academy" scherstend was, blijkt uit het vierde lid: George Breams. Hij was nodig om aan de statutaire eisen te voldoen, maar het was een fictieve naam: George Breams bestond niet! [2]
Het was niet de eerste activiteit van Alfons Maes. Hij was drummer van verschillende Antwerpse bandjes. Pas na het stopzetten van de laatste band waarin hij speelde, richtte hij "Cerberus" op. Samen met zijn vrouw Christiane reisde hij de hele wereld rond voor muziek- en sciencefictionactiviteiten. Hij gaf altijd toe dat het dankzij haar was, dat hij zich zo veel met muziek kon bezighouden. [3]
2. Survival Magazine en Cerberus
De bombastische naam "The Academy of Science-Fiction, Fantasy & Horror" verraadde de komische basis ervan, maar de vereniging organiseerde veel. Het tijdschrift "Survival Magazine" is daarvan het best overgeleverde bewijs. In mei 1982 verscheen het nulnummer. De eerste aflevering was gepland voor augustus 1982, en verscheen in september. De laatste aflevering was nummer 52 in november 1990, en Alfons Maes was altijd de redacteur. Het was in zwart-wit geïllustreerd en uitgegeven op gefotokopieerde A4-pagina's, die aan de linkerkant van het blok waren samengeniet. De linkersnede van de pagina's werd met tape van boven tot onder afgeplakt, zodat de nietjes verborgen werden en de korte linkerkant van de bladzijden niet kon omkrullen. Het magazine was vooral een recensietijdschrift, maar bevatte ook verhalen, nieuws en aankondigingen.
In 1991 sloeg Alfons met "Survival Magazine" een andere richting uit. Zijn vereniging "The Academy of Science-Fiction, Fantasy & Horror" was aangesloten bij een overkoepelende organisatie van de Belgische sciencefiction-, fantasy- en horrorverenigingen, nl. "SF Belgium". Die ontstond in 1988 te Brussel in het café "The Drum". Daar besloten de Belgische verenigingen die zich met die onderwerpen bezighielden om hun krachten te bundelen.[4] Al heel snel verdwenen of fusioneerden de clubs. In 1989 waren de overblijvers The Academy en SFAN, en er werd besloten om ze samen te voegen. In februari 1991 verscheen de eerste aflevering van "Cerberus", de fusie van "Survival Magazine" en Eddy C. Bertins "SF-Gids", dat al een tijdje de enige activiteit van de Belgische vereniging SFAN was. [5] Qua uitvoering was "Cerberus" hetzelfde als "Survival Magazine", en het verscheen eveneens tweemaandelijks.
Maar Alfons wou verder. "Cerberus" was zwart-wit, en hij wou kleur. Bovendien klaagde hij al een hele tijd dat de verzendkosten te hoog werden. [6] Uitgeven op papier werd te duur. In juli/augustus 2001 veranderde "Cerberus" na 63 afleveringen in een website: "Cerberus Online". [7] Het was een onderdeel van de vzw "Flanders Fantastic", die op 1 maart 1982 was opgericht [8] met BTW-nummer BE 0423.633.543.[9] "Survival Magazine" en "Cerberus" telden samen 115 tweemaandelijkse afleveringen, waardoor de lijn."Survival Magazine - Cerberus" een van de grootste Nederlandstalige sciencefiction-, fantasy- en horrorbladen is.
De website van "Cerberus Online" bestaat nog op het moment van schrijven, maar wordt sinds 26 augustus 2014 niet meer bijgewerkt. [10] Toen verhuisde de organisatie naar "Out of this World". [11] Daarvan veranderde de url twee keer: een eerste keer begin 2016, en een tweede keer op 8 mei 2017. [12] Voortdurend veranderen van url's, domeinnamen en providers lijkt de ziekte van het internettijdperk. "Cerberus Online" had al een beperkte afdeling over sf-schrijvers in het Engels, maar "Out of this World" telde veel meer Engelse teksten.
3. Diram
Eind de jaren tachtig wou Alfons Maes samen met Didier Rypens (1960-2010) [13] verder gaan dan louter een sf-blad voor een vereniging uitgeven, en in 1987 vormden ze uitgeverij "DIRAM" [14] (DIdier Rypens en Alfons Maes). In de loop van 1987 en 1989 gaven ze twee romans [15] en twee bundels uit, waaronder "Ganymedes 11" van samensteller Vincent van der Linden, dat door Bruna was stopgezet. [16] De andere bundel was "Bizarre Visioenen", samengesteld door Alfons J. Maes, dat de vijf beste verhalen bevatte van de verhalenwedstrijd voor de eerste en enige "Academy Award", uitgeschreven in 1987. De bundel bevat een korte verklaring van Alfons J. Maes over de wedstrijd. [17] De uitgeverij werd officieel failliet verklaard, omdat een van de uitgevers (hoogstwaarschijnlijk Didier Rypens) in een echtscheiding was beland. "Diram" behoorde tot de bezittingen van Didier Rypens, en werd daardoor bij de echtscheiding betrokken. Om te veel complicaties bij de echtscheiding te vermijden doordat Alfons mede-eigenaar van de uitgeverij was, besloten ze "Diram" failliet te verklaren. Het duo was er één keer in geslaagd om de krachten te bundelen, maar een nieuwe gelegenheid deed zich niet meer voor. Exit "Diram". [18]
Alfons J. Maes laat Brian Stableford enkele boeken signeren tijdens The Comeback-Con. Vanaf linksboven en rechtsom: 1 Vermoedelijk Colin Harris aan de stand van Critical Wave, 2 Peter Motte, 3 Gerard Uytdenhouwen, 4 Jan Motte, 5 de echtgenote van Brian Stableford, 6 Alfons J. Maes, 7 Brian Stableford, 8 Guido Eekhaut, bijna volledig buiten beeld
4. The Comeback-Con
Maar Alfons Maes was een gemotiveerde organisator. Rond 1990 was er het gevoel dat er meer moest gebeuren voor sciencefiction, fantasy en horror in Vlaanderen. Nederland kende jaarlijks één tot twee bijeenkomsten, onder leiding van goed georganiseerde verenigingen zoals het "Nederlands Contactcentrum voor de Science Fiction" en de "Perry Rhodan Science Fiction Vereniging Terra".
In Vlaanderen was het op dat gebied kaal. De Vlaamse fans hielden contact met elkaar via tijdschriften, zoals "Cerberus" en "De Tijdlijn", en ze ontmoeten elkaar af en toe in een kroeg. Maar een bijeenkomst met allerlei activiteiten zoals panelgesprekken, lezingen, signeersessies door auteurs en acteurs, filmvertoningen, tentoonstellingen, kraampjes met boeken en tijdschriften, en informatiestands van verenigingen, waarop bezoekers uit binnen- en buitenland zouden komen en ook mensen die het verenigingsleven niet kenden of die meer wilden weten over de drie genres van de verbeelding, werden slechts zeer sporadisch georganiseerd.
Dat werd door liefhebbers en vakmensen als een tekort ervaren. Internet bestond nog niet, en er was daardoor weinig kans om gelijkgezinden te vinden, beginnende schrijvers konden moeilijk ervaringen uitwisselen of hun eerste werk aan belangstellenden aanbieden, en professionele auteurs en uitgevers hadden weinig kans om zich voor te stellen aan het publiek.
Alfons besloot aan de kar te trekken, en de kernen van het toenmalige fandom, waaronder groepjes uit Gent, Aalst, Leuven en "De Tijdlijn", zetten zich samen met de organisatie van Maes in om het fandom "terug te laten komen" in Vlaanderen. De bijeenkomst werd "The Comeback-Con" genoemd, en vond plaats in Antwerpen, van 30 april tot 1 mei 1994. [19]
Er is niet echt een vervolg op gekomen. Het Vlaamse fandom had erg geleden onder te klein en te versnipperd, al was ook het Nederlandse fandom geen eenheid. Sommigen vermoeden dat de stedelijke agglomeratie van de Randstad het geografisch en verkeersinfrastructureel gemakkelijker maakte om verspreid wonende liefhebbers een tot twee keer per jaar samen te brengen. De aanwezigheid van de belangrijkste uitgeverijen voor sciencefiction en fantasy in de Nederlanden te Amsterdam kan een rol hebben gespeeld. Ook het woon-werk-verkeer is verschillend. Er was een periode na de Tweede Wereldoorlog waarin Vlamingen niet meer in hun eigen dorp of stadje werkten, maar als forenzen elke dag naar hun werk trokken. Nederlanders daarentegen verhuisden vaker voor hun werk. Daardoor werkten Vlamingen verder van huis, en zouden ze minder geneigd zijn geweest om in het weekend ergens heen te gaan, terwijl dat voor Nederlanders net een gelegenheid was om de vertrouwde omgeving eens te verlaten. Een gelijksoortig effect merkte auteur dezes op bij de leden van de beroepsvereniging de "Belgische Kamer voor Vertalers en Tolken": op bijeenkomsten waren er altijd veel meer vertalers dan tolken aanwezig, vermoedelijk omdat tolken bijna nooit thuis werken en vaak zelfs moeilijke verplaatsingen moeten doen, terwijl vertalers thuiswerkers zijn of elke dag op dezelfde plek aan hetzelfde bureau zitten. En misschien geven Nederlanders gewoon minder om een kilometer meer of minder dan Vlamingen.
Maar dat verklaart niet waarom de BeneluxCons desondanks ontstonden in België. De Vlaamse sciencefictionclub "SFAN" organiseerde in 1970 voor de eerste keer een bijeenkomst, en dat groeide uit tot het eerste BeneluxCon: "Sfancon 4" in 1974 te Gent. Daarvoor werkten Nederlandse en Belgische (Vlaamse en Waalse) verenigingen samen. Sindsdien was er afwisselend in Nederland en België een BeneluxCon. Half de jaren 80 werd het echter altijd moeilijker om iets in Vlaanderen gedaan te krijgen, waardoor "Fantasy World" in Antwerpen in 1988 de laatste BeneluxCon in België werd. Dat was het tekort dat Maes en enkele anderen besloten te verhelpen. En daarom heette die bijeenkomst in Antwerpen "The Comeback-Con". [20] Maes had trouwens aan de laatste BeneluxCons in Vlaanderen meegewerkt. [21]
"The Comeback-Con" had de sciencefictionconventies in Vlaanderen niet echt geherlanceerd, maar Maes heeft achteraf nog diverse andere bijeenkomsten georganiseerd.
5. Het einde
Nadat Maes als drummer was gestopt, motiveerde zijn belangstelling voor muziek hem om in januari 2001 [22] de muzieksite "Keys and Chords" op te richten. [23] Als onderdeel daarvan begon hij in 2010 met Concert Pixels, [24] een website voor foto's van concerten. [25] In 2011 breidde hij zijn muziekactiviteiten uit als event manager met "Woodland Hillcrest Promotion". [26] Het was een promotiekantoor voor jong beginnend muzikaal talent, [27] zowel in België als in het buitenland, en voor de promotie voor nieuwe cd's, dvd's, boeken, enz. Hij trad ook op als organisator van muzikale events. Op LinkedIn vermeldde hij zelfs twee locaties voor "Woodland Hillcrest Promotion": Europa en de VS. [28] Daardoor kon hij ten volle genieten van muziek en festivals. Maar tijdens de "Vostertfeesten" van 2016 [29] werd hij ziek, brak zijn bezoek af, en ging naar huis. [30] Hij bleek een ver uitgezaaide kanker te hebben. Zijn activiteiten voor sciencefiction en fantasy waren al sterk verminderd, maar hij hield nog vol voor de muzieksite "Keys and Chords". Eddy C. Bertin vertelde op 2 september 2017 dat het de laatste maanden van Alfons waren. [31] Frank R. F. De Cuyper antwoordde daarop, dat die prognoses onzeker waren, en dat hij een vrouw kende die nog jaren had geleefd ondanks de slechte vooruitzichten. Dat Alfons al negen dagen later stierf, was dus ook voor ingewijden onverwachts.
Bibliografische links:
--- Alle opmerkingen over fouten en hiaten zijn welkom ---
Valerian and the City of a Thousand Planets:
filmbespreking door Peter Motte
DE SPECIEÃN
Al sinds "Valerian and the City of a Thousand Planets" in de bioscopen kwam, volg ik op Box Office Mojo de ontvangsten ervan op. Maar het is een Amerikaanse site, en het duurde lang voor de inkomsten van buiten de V.S. werden vermeld. Van de Belgen of de Nederlanders duurde het nog langer.
Na een kleine twee weken was het totaal (VS + andere landen) 61 miljoen. Dat is een flinke hap, maar de film kostte ongeveer 200 miljoen, en naar het schijnt mag je op die bedragen altijd een schep reclamekosten bijdoen. Reken maar op zo'n 240 miljoen. Bovendien betekent het niet dat hij 30 miljoen per week zal blijven opbrengen. Op die site zie je al na één week de inkomsten soms met 2/3e zakken.
DE GETROUWHEID AAN DE STRIEP
Om te beginnen is Ravian in de film inderdaad de blufferige antiheld uit de strip, die vaak zichzelf in problemen brengt en daar door Laureline uit moet worden gered. Wat ze in de film ook wel eens doet.
Toen de strip eind de jaren 60 verscheen, was dat een groot verschil met helden zoals Jan KORDAAT, Rik Ringers, De Blauwe Sperwer, Ginger, Luc Orient (mag in dit lijstje zeker niet ontbreken) enz. Vrouwen speelden daarin zelden een belangrijke rol, en de reeks Kuifje heeft zelfs misogyne trekjes. Ravian brak met die traditionele mannelijke heldenrol, al was dat niet direct zo. Hij kreeg zelfs trekjes van een antiheld, en dat aspect is in de film behouden.
Geen chemie tussen Ravian/Valerian en Laureline? Nogal wiedes: Laureline is aanvankelijk niet echt dol op hem. Het duo is door hun oversten in hetzelfde team gezet, en zit zo'n beetje met elkaar opgescheept. Ravian wil de versierder uithangen, en Laureline is daar niet blij mee. Net als in de strip speelt ze vaak "poten thuis".
DE STORIE
De opmerking dat er geen verhaal in de film zou zitten, heb ik nooit gesnapt. En ben ik nu de enige die de parallel heeft gezien tussen Ravians stommiteit en het gedrag van commandant Arün Filitt?
Ravian gaat zijn boekje te buiten door een energie-parel te stelen. Zijn opdracht was de convertor weg te halen, niet ook nog die energie-parel. Maar als het wat kortzichtige ettertje dat hij is, maakt hij van de situatie misbruik door die parel in te pikken. Die parel diende om Igon Siruss te betalen voor de convertor. Wat Igon extra motiveert om Ravian op te jagen. Dat kan nog vuurwerk geven in de volgende films, en veroorzaakt in dit deel al de dood van het volledige plaatselijke ondersteuningsteam. Het is het geblunder van de Ravian uit de latere strips.
De plot bevat daardoor een parallellisme tussen het gedrag van Ravian, en op grotere schaal het gedrag van commandant Arün Filitt. Die laatste begint iedereen te vermoorden die aan het licht zou kunnen brengen dat hij zelf een volk heeft uitgeroeid. Die genocide zou je nog het gevolg van geopolitieke omstandigheden kunnen noemen: die buitenaardsen waren in de grand scheme of things op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, en werden een vorm van collatoral dammage op interstellaire schaal. Zoals veel inwoners van eilanden in de Grote Oceaan overkwam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar als Arün Filitt anderen doodt zodat zijn fout niet wordt ontdekt, probeert hij gewoon zijn eigen hachje te redden.
DE KRIETIESCHE MASSA
Ravian en de commandant zijn dus blijkbaar uit hetzelfde hout gesneden, al heeft Ravian wel het morele inzicht om de energie-parel terug te geven. Maar hij is majoor, en geen hooggeplaatste commandant. Laureline, daarentegen, die Ravian op de menselijke kant van de zaak wijst, is sergeant. Of: hoe hoger de militaire rang, hoe immoreler ze lijken te worden. Toegegeven, de generaal en de minister keuren het gedrag van de commandant af, maar door die parallellen en die kritiek wordt de film meer dan een reeks mooie plaatjes. De trailers hebben dat goed verborgen.
DE SUPERAKTRIESE
Overigens heeft Cara Delevingne de moeilijke scènes uit de film goed aangepakt. En haar bewegingen in de vechtscènes zijn niet helemaal getrukeerd. Ze is echt wel zo lenig als het lijkt. Al bij al heeft ze meer in haar mars dan wat supermodelleren.
DE PERFECTIE
Wie beweert dat er gaten in de plot zitten, of zelfs dat er helemaal geen verhaal is, heeft niet goed opgelet. Het schijnt dat bioscoopbezoekers tegenwoordig meer aandacht hebben voor de emmers popcorn en cola die ze binnenwerken, en voor wat hun buren zeggen, dan voor de film zelf. Sommigen zetten zelfs hun smartphone niet meer af.
Wel heeft Besson het verhaal soms kort verteld. Als Ravian Laureline apart neemt om te overleggen over het weggeven van de converter, stelt zij plots dat Ravian niet weet wat liefde is. Ze lijkt van de hak op de tak te springen. Het is zo'n plek waar een bruggetje mist. Iets zoals: "Jij kunt niet aanvoelen wat die opdracht voor mensen betekent. Net zoals je niet kunt aanvoelen wat liefde is".
Perfect is de film dus niet, maar het blijft twee uur amusement, en wie echt naar de film kijkt, vindt er meer in dan alleen maar speciale effecten over een flinterdun verhaaltje. De film mag gezien worden.
woensdag, 2 - maandag, 7 augustus 2017
De uitgever doet hard z'n best om de nieuwe Robbedoes Special deel 1 âHappy Familyâ te steunen, en organiseert nu ook een wedstrijd in samenwerking met TUI waarmee je een reis naar Zuid-Frankrijk kunt winnen.
Iedereen mag meedoen!
Klik op de 
HET nieuws uit eerste hand over #Robbedoes
Robbedoes Special deel 1: Happy Family!
Maandag 29 mei werd dé nieuwe telg in de Robbedoes-familie voorgesteld, de strip voor de hele familie: Robbedoes Special 1. Happy Family.
Een primeur, want voor het eerst in 79 (!) jaar mochten twee Vlamingen aan de slag met het rijke Robbedoes-universum: tekenaar Charel Cambré en scenarist Marc Legendre (het duo van o.a. Amoras)
In het bijzijn van de uitgever, de auteurs, de trotse Robbedoes-peter Guga Baúl, het zesde leerjaar van de Sint-Ludgardis basisschool in Antwerpen en de pers, werd dit eerste album uit de reeks zopas boven het doopvont gehouden in de kapel van het Elzenveld in hartje Antwerpen.
Het verhaal is een avontuurlijke roadtrip!
Een superbrein ter grootte van een ei? Dat kan alleen maar uit de koker van de graaf van Rommelgem komen. Met zijn nieuwe uitvinding vliegen vliegtuigen zonder piloot en parkeren autoâs zichzelf op de krapste plekjes. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar ook mensen met minder nobele bedoelingen hebben het op het ei gemunt. Hij rekent op Robbedoes om zich als een moederkloek over het ei te ontfermen.
Een link naar de PREVIEW van het album: http://player.yieha.be/read/9789031435012.html
Extra info vind je in BM MAG: http://www.ballonmedia.com/Aanbiedingsfolder
Het album Robbedoes Special 1.Happy Family is vanaf woensdag 31 mei te koop in de boekhandel en stripspeciaalzaak. Deel 2 volgt in december, deel 3 is voor het voorjaar van 2018.
Copyright cover: Dupuis 2017
Ontmoet de fans met #Robbedoes!
