Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Normaalgezien kom ik zelden of nooit op CST (de stadscampus), omdat ik les volg op CDE (campus Drie Eiken). Voor mijn thesis moest ik echter enkele mogelijk interessante boeken bekijken die zich zouden bevinden op CST. Dus ging ik op 7/2/07 naar CST, alwaar ik trouwens komend semester twee vakken zal volgen. Eenmaal daar aangekomen, bleek de goeie ouwe bieb verschwunden!!! Ik ga gewoonlijk via 'het achterdeurtje', maar dat had een onverlaat op slot gedaan...meende ik toen nog. Een niet onaardige jongen had net zoals ik het plan opgevat om langs daar de bieb binnen te gaan, en zijn verbazing was al even groot als de mijne toen bleek dat dit niet zou lukken. We zagen wel bordjes met: "nieuwe ingang bieb => gebouw C". Aangezien hij noch ik een idee hadden where in hell gebouw C zou kunnen zijn, probeerden we eerst de bieb binnen te dringen via de aloude hoofdingang. Zonder succes, want de oude hoofdingang bleek nu een werf te zijn en van een bieb was zelfs helemaal niks meer te zien . Uiteindelijk volgden we dan maar, met hangende pootjes, de bordjes die ons naar de nieuwe locatie van de bieb zouden moeten leiden. Dat ging niet van een leien dakje omdat de bordjes iets te ver uit elkaar stonden - wat tot verwarring zorgt in een gebouw met vele (zij)gangen - maar uiteindelijk leidde onze sperutocht naar een ijzeren deur, omringd door houten platen, met op die deur een papiertje: "ingang bibliotheek". Ik dacht: "Dit kan niet, dit geeft uit op en bouwwerf! !". En dat bleek ook zo te zijn, maar via een soortement ijzeren loopstijger kwamen we terecht in wat dus de nieuwe bieb is. Mijn staat van verwarring duurde nog eventjes voort, omdat je in de oude bieb je jassen en tassen in de (hopeloos overroepen) 'vestiare' moest achterlaten, terwijl ik hier niet eens een kapstok zag. Gelukkig was er een andere niet onaardige student die mij zei dat zoiets nu niet meer moest. De verkenning van de nieuwe bieb kon beginnen!!!
Het moet gezegd: het gebouw is nagelnieuw en ziet er piekfijn uit! Er is veel meer (adem)ruimte dan in het oude gebouw, er zijn nog veel meer boekenrekken, er zijn enkele computerruimtes en naar het schijnt ook ruimtes voor groepswerkjes, maar die heb ik nog niet gevonden. Het ziet er allemaal chique uit, en het gebouw is opgetrokken in een modernistische stijl, wat erg rustgevend is voor drukke zielen zoals mij. Eén ding is echter bij het oude gebleven: het personeel is NOG ALTIJD afgrijselijk onvriendelijk! De onvriendelijkheid van de mensen van deze bieb was voorheen al legendarisch, en blijkbaar konden ze geen afscheid nemen van deze traditie. Op de eerste verdieping moest ik zijn, want daar staan de boeken van Letteren & Wijsbegeerte. Nu had ik echter vooral boeken uit het magazijn nodig. Ik ging naar de balie op die verdieping om te vragen of ik iets uit het magazijn mocht bestellen, waarop de bediende niet al te enthousiast zei dat ik daarvoor aan de balie beneden moest zijn. Ik die gigantische trap af (slecht voor mijn knieën ), en ik herhaalde aan deze balie mijn verzoek. Ik kreeg een vuile blik, zo van "jij komt zeker uit een achtergesteld Oostblokland, dat je nog niet doorhebt hoe dit moet", en dan het onvriendelijke antwoord dat het bestellen nu elektronisch gebeurt en dat ik dus gebruik moest maken van één van de pc's in de computerruimte. Daarna vroeg het mens nog - al dan niet wantrouwig - of ik wel lid was (alleen leden kunnen op de pc's). Enfin, ik had geen idee hoe ik zo'n boek elektronisch moest bestellen uit het magazijn, maar ik vertikte het om verdere uitleg te vragen. Ik had immers al tijd genoeg verspeeld aan het onvriendelijke UA-personeel en bovendien ben ik 20 jaar jonger dan hen, dus moet ik aan hen toch zeker geen pc-gerelateerde uitleg vragen. Na enkele verwoede pogingen op de pc had ik helaas nog steeds niet uitgevist HOE je in hemelsnaam iets uit het magazijn moet bestellen. En dat voor een whizzkid...Moedeloos keerde ik terug naar de eerste verdieping, om dan maar een reeds gevonden boekje uit te lenen. Aan de balie op de eerste verdieping was ik echter getuige van een conversatie tussen de baliebediende en een buitenlandse studente Die laatste had klaarblijkelijk hetzelfde probleem als ik dus was ik zo vrij de conversatie tussen de ongeduldige bediende en de wanhopige studente af te luisteren. Ondanks het gebrekkige Engels van beide partijen kreeg ik toch enkele indicaties over hoe het nu moest. Toen de studente wandelen werd gestuurd om het eens te proberen, zond de bediende haar nog een geërgerde blik achterna. Het was mijn beurt en ik gaf aan dat ik een boek wou uitlenen. Ook ik werd (voor de tweede keer reeeds) wandelen gestuurd, want uitlenen doe je ook aan de balie beneden. Zucht. Na het niet al te vriendelijke antwoord van dat stuk baliekluiver had ik toch ferm goesting om uit te roepen: "WAT DOE JIJ HIER DAN EIGENLIJK??? JE BROEK VERSLIJTEN???". Maar ik bleef beleefd en maakte voor de zoveelste keer de afdaling van die gigantische trap. Ik besloot meteen nog maar eens een poging te doen om toch maar dat boek uit het magazijn te halen, en voorwaar: na veel gezoek lukte het!!! Na dat andere boek uitgeleend te hebben, vertrok ik nog naar de bieb van CDE, want ik moest daar ook nog even zijn. Daar aangekomen, was ik getuige van een lieflijk tafereeltje: de bibliothecaris was een meisje (uitgebreid en supervriendelijk) iets aan het uitleggen op pc...Het contrast met de bieb van CST was schokkend...
Zo, na deze inleiding kan de medestudent die dit heeft gelezen, zich in de bureaucratie van de nieuwe bieb van CST storten! Het is echt de moeite. Je zult zien dat het één groot avontuur is.
PS: Pas op, want de pc's van de bieb van CST zijn letterlijk aan de ketting gelegd. Ja, ik zie mezelf echt al een beeldscherm in mijn binnenzak steken en fluitend naar buiten wandelen ...
Ik heb dé oplossing gevonden voor het probleem rond de toekomstige reis naar Congo van onze koning!!! Stuur MIJ in zijn plaats! Ik ben een "neutraal" iemand, dus we stoten er niemand mee voor het hoofd. Dan is de hele discussie van de baan en ziet er iemand haar droom in vervulling gaan (ik dus ). Zo, nu deze pijnlijke kwestie opgelost is, zou de regering zich misschien aub kunnen bezighouden met dringendere zaken? En ach, Albert II zal wel een ander keertje naar onze ex-kolonie gaan...Hij heeft toch tijd en geld genoeg. Desnoods gaat-ie incognito, da's misschien nog wel het beste.
Vandaag wil ik het eens hebben over 's werelds toekomstplannen met de maan. De volgende decennia zullen cruciaal zijn voor onze satelliet. De mensheid is immers niet langer van plan om de maan te blijven bekijken door z'n ruimtetelescoop. Heel wat landen hebben nu grootsere plannen...
Æ De Europese Unie zal tot 2008 nog geen beslissingen nemen omtrent maanmissies. Maar wat niet is, kan nog komen natuurlijk...
Æ China wil in 2024 een bemande missie naar onze satelliet sturen.
Æ In 2009 stuurt India een onbemande vlucht naar de maan.
Æ Japan heeft dezelfde plannen als India, "binnen de 10 jaar" moet het er van komen.
Æ De Verenigde Staten zijn zoals gewoonlijk erg ambitieus: tegen 2020 moet die maanbasis er staan!
Æ Ook het Verenigd Koninkrijk wil een eigen missie naar janneke maan sturen, en wel in 2010.
Verder koesteren zowel de ESA, India, de NASA als Rusland plannen om een al dan niet bemande ruimtemissie naar Mars te sturen, maar dit geheel terzijde. Dit klinkt allemaal wel leuk en avontuurlijk en zo, maar er zijn toch een paar dingen die we in ons achterhoofd moeten houden. Ruimtevaart staat vaak niet in dienst van de wetenschap maar van de politiek. De maanlanding van Neil Armstrong & Co in de sixties was tenslotte ook een onderdeel van een wedstrijdje 'om ter eerst' met de Russen. Eens ze daar geweest waren (of misschien wel niet het kan echt in een studio zijn opgenomen hé) stopte de race naar de maan. Maar nu lijkt het weer allemaal van voor af aan begonnen te zijn, en er zijn meer kandidaten in de running dan ooit. Maanonderzoek kan interessant zijn, de vraag is alleen: zal de maan dan geen tweede slagveld worden? Want wie zegt dat al die verschillende naties en organisaties vreedzaam gaan samenwerken? De maan is groot genoeg, zegt u. Maar ze is nog altijd kleiner dan de aarde, en moet je zien hoe slecht we hier al overeenkomen met elkaar. Het probleem is dat men ook nog andere plannen heeft dan wetenschappelijk onderzoek. De voornoemde partijen willen onze satelliet ook graag koloniseren. De wereldleiders beschouwen onze satelliet namelijk als het zesde continent. Ik heb het persoonlijk niet zo begrepen op zo'n veroveringsdrang. Er is in de geschiedenis nog geen enkel continent geweest dat geen ellende heeft gekend tijdens en na de kolonisatie door de westerlingen, die meenden dat zíj recht hadden op dat land. Wat gaat de kolonisatie van de maan dan brengen? Nog meer ellende? En waarom ook moet die witte bol aan de hemel per sé gekoloniseerd worden? Vaak wordt er als reden genoemd: om het voortbestaan van de mensheid te verzekeren. Want: we zijn al met te veel op deze aardkluit, we hebben onze eigen planeet kapot gemaakt en wat als er een reusachtige asteroïde op ons af komt? Dit zijn echter drogredenen! - als we nu al met te veel zijn, zullen we ook nog met veel meer zijn als we de maan gaan bevolken. Het is als een put vullen door een andere te graven: je verschuift het probleem gewoon. - het is onze eigen schuld dat we de aarde hebben kapot gemaakt. We zullen ook de maan kapot maken als we met z'n allen naar daar emigreren. Ook hier zou men het probleem gewoon verschuiven. Je lost er niks mee op. - als die asteroïde er komt: het werd tijd ook! - je neemt typisch menselijke dingen mee naar onze nieuwe kolonie: vervuiling, grootheidswaanzin, ongebreidelde machtzucht, de drang om zoveel mogelijk te verdienen of te bezitten, en misschien wel het gevaarlijkste: etniciteit. Spijtig genoeg is er op de maan niet zo veel ruimte om elkaar uit de weg te gaan. Moet onze satelliet het toneel worden van Wereldoorlog III? - het is bekend dat minder capabele wereldleiders als Bush, Blair, Poetin e.a. de kolonisatie van de maan vooral zien als prestigeproject, omdat het op andere vlakken veel minder goed gaat in hun land. Zo kan Amerika wel een oppepper gebruiken na de desastreuze oorlogen in Afghanistan en Irak. Bovendien maakt zo'n maanproject lekker indruk op vijandige landen.
Het hele maanproject van de VS zou volgens een realistische schatting minstens 600 miljard dollar kosten! 600 000 000 000 $!!! Waarom dat bedrag niet besteden aan ontwikkelingshulp? Of aan sociale zekerheid, onderwijs en ziektebijstand in eigen land. Want ik heb begrepen dat zoiets amper is uitgebouwd in de Verenigde Staten, Land of the Free.
Volgens mij is de mensheid gewoon niet klaar om de maan te koloniseren. Nu niet en over 100 jaar ook nog niet. Want we moeten eerst onze aardse problemen oplossen, wat volgens mij al een harde dobber op zich gaat zijn. Wie geeft ons trouwens het recht om de maan te koloniseren? Van wie is de maan eigenlijk? Van niemand volgens mij (houden zo!). En zelfs als je de maan toch zou koloniseren, welke plannen heb je dan concreet met deze satelliet? - Hou je de maan zo veel mogelijk zoals ze was, met enkel een centrum om wetenschappelijk onderzoek te doen? M.a.w. een intacte maan, als studieobject? - Of probeer je van de maan een bewoonbare (en liefst winstegevende) wereld te maken, met atmosfeer, vruchtbare grond, mijnen met grondstoffen en al die andere zaken? M.a.w de maan moet geëploiteerd worden?
Wel, je mag zelf eens kiezen - en vul jouw keuze in bij de reacties...
Het was alweer een tijdje geleden dat ik een Afrika-film had gezien, dus het deed deugd om me weer te verliezen in de prachtige filmbeelden van dit fascinerende continent. Dat was echter niet enige dat mij diep geraakt heeft. De gruwelijke recente geschiedenis van Sierra Leone, het land waar de film zich grotendeels afspeelt, is ronduit schokkend.
De film gaat over zogenaamde 'bloeddiamanten': diamanten opgegraven in conflictzones (vaak in Afrika), die gewoonlijk die conflicten mee helpen financieren. De herkomst van zulke diamanten is duister en er kleeft bloed aan die steentjes. De grote bonzen die deze diamanten opkopen en verkopen, stellen zich meestal geen vragen en helpen zo die conflicten aan de gang te houden. De mensen die deze diamanten aan de grote diamanthandelaars verkopen, kopen met het verkegen geld (en dat is heel wat) immers wapens en ander oorlogsmaterieel. 'Blood Diamond' draait rond drie personages: de malafide diamantsmokkelaar Danny Archer (Leonardo DiCaprio), de oorlogsjournaliste Maddy Bowen (Jennifer Connelly) die graag de hele zaak ivm de bloeddiamantenhandel aan het licht wil brengen, en Solomon Vandy (Djimon Hounsou), die door de burgeroorlog gescheiden is geraakt van zijn gezin en die als slaaf moet zoeken naar bloeddiamanten. Solomon Vandy vindt een knoert van een bloeddiamant, verbergt hem en dan zit het spel op de wagen. Captain Poison, een opzichter in de mijn, wil de diamant. Danny Archer wil ook graag de diamant, zodat hij een nieuw leven kan beginnen buiten dat vervloekte continent Afrika. Eén van zijn connecties (die meeverdient aan Archer's smokkelwaar), The Colonel, wil óók graag de diamant. En Solomon Vandy is hun enige kans om die steen te vinden... Vandy begint te begrijpen dat hij op die manier een ongekende macht kan uitoefenen: in ruil voor de diamant moet Archer hem helpen zijn familie weer te vinden. En Archer heeft de juiste connecties: hij belooft journaliste Maddy Bowen een goed verhaal over de handel in bloeddiamanten als zij opzoekt waar Vandy's gezin is. De zaken worden echter ingewikkelder als blijkt dat Vandy's zoon Dia gekidnapt is door de rebellen in Sierra Leone (de R.U.F) en als kindsoldaat onder Captain Poison dient...
Deze film heeft niet alleen een sterke verhaallijn rond een bloeddiamand, maar brengt ook de waanzin van de burgeroorlog in Sierra Leone in beeld. Verder krijgt ook de problematiek rond de kindsoldaten in Afrika veel aandacht. Het Afrikaanse decor is natuurlijk betoverend mooi en de muziek zal de soundtrackliefhebbers onder u bekoren. DiCaprio, Hounsou, Connelly en vele anderen zetten een ijzersterke acteerprestatie neer. Het is een kei-harde film met veel geweld, wat hem minder geschikt maakt voor een jonger publiek. Men kan echter niet de recente geschiedenis van Sierra Leone verfilmen zonder geweld te tonen, aangezien daar in de jaren '90 de gruwelijkste dingen zijn gebeurd.
Wie mij kan zeggen in welke winkel ze de soundtrack van 'Blood Diamond' verkopen tegen een schappelijke prijs, zal ik eeuwig dankbaar zijn. Verder wil ik de juwelenliefhebbers onder mijn bloglezers graag vragen om, bij aankoop van een diamant, altijd vragen te stellen over de afkomst. Koop geen bloeddiamanten! Ook is het aardig om uit respect geen diamanten te dragen wanneer u naar deze film gaat kijken.
Binnenkort komen er nog meer Afrika-films uit; dat belooft een leuk filmjaar te worden!
U hebt het ongetwijfeld gehoord gisteren in het nieuws: in St-Niklaas weigert een koppel hun huwelijk te laten zegenen door kersverse schepen Wouter Van Bellingen, omdat meneer Van Bellingen zwart is. Burgemeester Freddy Willockx zegt geen toegevingen te zullen doen: ofwel trouwen ze dan maar niet, ofwel rotten ze op naar een andere gemeente. St-Niklaas is een stad die vlakbij mijn gemeente Beveren ligt, dus voel ik me geroepen hier toch wel iets over te zeggen. Ik vind het chique dat burgemeester Willocxk geen duimbreed wil toegeven, chapeau! Het is belachelijk van dat koppel om te weigeren te trouwen bij die schepen, gewoon omdat hij een andere huidskleur heeft. Dit is duidelijk een racistische daad en nu kunnen jullie eens met jullie eigen ogen zien, wat het Vlaams Belang in Vlaanderen gezaaid heeft: onverdraagzaamheid, racisme, discriminatie, angst voor alles wat anders is, en vooral HAAT! Ik heb een interview met meneer Van Bellingen gelezen en ik kan zeggen: die mens is volgens mij 100% aangepast. Meneer Van Bellingen werd trouwens als kind geadopteerd door een normaal Vlaams gezin en heeft dus ook een Vlaamse opvoeding gehad. Er is dus geen enkele reden om te weigeren om bij deze schepen te trouwen. Gelukkig neemt meneer Van Bellingen het nogal goed op: hij wou geen commotie en zei ook "dat hij het eigenlijk al gewend was". Dat laatste is toch wel erg. Toen ik als kind voor het eerst een zwarte zag, moest ik ook wel even goed kijken, maar dat lijkt mij enigzins normaal. Daar hield het bij mij ook op en ik beschouw mensen met een andere huidskleur niet als minderwaardige of vieze schepsels. Het gedrag van dat koppel vind ik schandalig. Wat is er in hemelsnaam mis met een schepen met een andere huidskleur??? Deze schepen zal je trouwfoto's heus niet verknallen hoor, integendeel. Of is dit weer een geval van "Vlaams conservatisme": ' getrouwd worden door een zwarte man, dat hoort toch niet'. Nog even en we zijn even erg (of erger?) dan Amerika. Dit zijn ook mensen zoals wij hoor. Vaak hebben mensen met een andere huidskleur of van een andere cultuur meer dingen met ons gemeen dan wij denken. Ik heb een vriendin met een zwarte huid. Wij houden allebei van: make-up, bezig zijn met ons haar, lachen, dans, muziek, naar de film gaan, onze huisdiertjes, literatuur, kunst, en nodeloos veel tijd verspillen op het internet. No big deal, right? Natúúrlijk zijn er verschillen! Dat maakt het juist interessant. Het zijn de verschillen die ons mooi maken. Ik doe dan ook niks liever dan vragen stellen over hun huidskleur, over hun haar dat anders is dan het onze, over de cultuur vanwaar zij afkomstig zijn. Sommige Vlamingen zouden het indiscreet vinden om zulke vragen te stellen aan iemand van een andere origine, maar volgens mij vinden die mensen het juist leuk om dat soort vragen te beantwoorden. Iedereen praat graag over zichzelf, toch? Bovendien is het vleiend als anderen interesse tonen in jouw cultuur en ras. Ik heb vorig jaar aan iemand met een gele huidskleur nog gevraagd of zij ook bruin(er) wordt in de zomer. Die persoon zei op een doodnormale toon: "Natuurlijk. Mijn zus wordt zelfs zwart tijdens de zomermaanden." Ik heb nog nooit een blauw oog opgelopen omdat ik zulke vragen stelde. Alleen mijn landgenoten maken er een probleem van: "zoiets vraag je toch niet aan die mensen. ". Maar ik ben nu eenmaal erg nieuwsgierig. Zowel blanken als gekleurde mensen kunnen van een beetje verdraagzaamheid en openheid beter worden. Bij mijn zwarte vriendin kan ik mijn Engels oefenen, en zij kan bij mij haar Nederlands oefenen. Goed, er zit uitschot bij de mensen van een ander ras of een andere cultuur - net zoals wij uitschot hebben zoals Dutroux. Okay, sommigen profiteren van onze sociale zekerheid - zoals ook bepaalde marginale Vlamingen liever lui dan moe zijn en van 'dopper' hun beroep hebben gemaakt. Ja, "die anderen" dragen soms belachelijke kleren - net zoals bepaalde blanken hier absoluut geen smaak hebben qua kledij. En oh ja, ze spreken slecht Nederlands of ze willen het niet eens leren - zoals sommigen Vlamingen pertinent weigeren een beetje Algemeen Nederlands te spreken tegen mensen die uit een andere streek komen en zich dus evengoed onverstaanbaar maken. Maar ze zijn heus niet de baarlijke duivel.
Het is een pijnlijke zaak dat anno 2007 mensen nog zo bekrompen reageren als een schepen, verpleegster of welke werknemer dan ook een andere huidskleur heeft. We moeten meer openstaan voor elkaars cultuur en ras. Zwarte mensen bijten niet hoor. Als ik de metro uitwandel, heb ik de gewoonte de deur nog eventjes open te houden (en vriendelijk te glimlachen) als er mensen vlak achter mij komen. Het is immers beleefder zo de deur aan te reiken dan hem gewoon voor iemands neus dicht te gooien. Op een keer gaf ik deur aan een zwarte man die vlak achter mij kwam, terwijl ik even vriendelijk glimlachte. De ogen van de zwarte man lichtten op (blijkbaar was ie dat niet echt gewend hier in België) en hij zei vriendelijk "dank oe". Zulke dingen maken je dag goed . Een beetje wellevendheid, ook ten opzichte van de gekleurde medemens, kan geen kwaad...
May it be a light to you in dark places when all other lights go out
Morgen, 1 februari, worden we verzocht om 19.55 u met z'n allen 5 minuten alle lichten te doven. Dit om de aandacht van de gewone mens maar ook die van de media en de politiek te vestigen op de enorme energieverspilling en de klimaatsverandering. Als alle lichtjes gedoofd worden, beseffen de machthebbers misschien dat er iets mis is. Ook in onze buurlanden wordt er opgeroepen tot deze actie. Een reden te meer om er aan deel te nemen dus. Voor de rest is het natuurlijk een leuke energiebesparing en is er voor 5 minuutjes eens even geen lichtvervuiling meer. En in die 5 minuutjes kunnen we misschien eens nadenken over onze wereld en het klimaat die erg aan het veranderen zijn, of over het feit dat het merendeel van de wereldbevolking helemaal geen electriciteit heeft. Of je kan eens een gezellige babbel in het donker slaan met je huisgenoten . Of je kan die 5 minuutjes aanwenden om wat te mediteren en tot rust te komen. Of denken aan de Tweede Wereldoorlog toen de Duitse bezetter afkondigde dat er 's avonds geen licht uit de huizen mocht schijnen.Whatever! Zolang we maar met z'n allen de lichtjes morgen doven om 19.55, is het goed!
Ik ga alvast proberen mijn huisgenoten te overtuigen om mee te doen aan deze actie, en ik hoop van jullie hetzelfde!
And remember: there will always be a light to you when all other lights go out...
Ondertussen is er wel al het een en ander gebeurd met mijn caafje Cleo wat haar gezondheid betreft. Een aantal dagen geleden begon ze symptomen van verkoudheid te tonen. Verkoudheid is voor de westerse mens in de 21e eeuw eerder lastig dan gevaarlijk, maar zo zit het nog niet bij cavia's. Dus heb ik direct Cleo en Sheba van elkaar gescheiden vanwege het besmettingsgevaar, en mocht Cleo verkassen naar het ziekenkooitje. Daar zit ze nu nog in. Ze is er een aantal dagen behoorlijk beroerd aan toe geweest, maar nu gaat het beter. Enkele dagen geleden begon haar ontlasting wel op diarree te lijken, dus ze krijgt al enkele dagen hooithee en banaan met kaneel (wat een recepten! ). Helaas is ze nog altijd te mager. Ze komt gewoon niet aan. En het is moeilijk haar te dwangvoederen, want ze spuwt het voedsel nog liever in je gezicht dan het door te slikken. Het bijkomen in gewicht zal dus 'vanzelf' moeten gebeuren, vrees ik . Maar als ze nog lang ondergewicht heeft, dan zal ik toch weer een beroep moeten doen op de dierenarts. Het goeie nieuws is dat ze de laatste dagen er beter uitziet. Heldere, alerte blik, glanzende pels...En ze begint ook weer streken te krijgen. Ze vindt al dat gepruts aan haar lijf ergerlijk, hoewel ze nog altijd graag in mijn armen ligt. Nu het grootste besmettingsgevaar geweken is, mag ze dagelijks even met Sheba spelen in huis - dat is een welkome afwisseling voor Cleo want hele dagen in een ziekenkooitje is ook maar saai. Als ze Sheba ziet, gaat ze altijd op hoge poten lopen met opgezette haren, want ze wil graag duidelijk maken wie er de baas is. Cleo kan het zelfs niet verdragen dat Sheba iets krijgt en zij niet, en dan wordt ze pas echt een kreng. Als je tot zulk gedrag in staat bent, lig je in ieder geval niet direct op sterven . Vandaag heeft Sheba trouwens Cleo lik op stuk gegeven: toen Cleo té strekerig werd, kreeg ze een - euh- koude douche. Caviakenners weten wel wat ik bedoel . Verder vindt Cleo het speelkwartiertje met Sheba heel leuk, want ik zie ze steeds vrolijk onder de tafel en tussen de stoelen ronddartelen. Enkele weken geleden zou het wel anders zijn geweest.
Ik heb dus nog wat hoop. Ik zou mijn kleine lieve Cleo nu nog niet willen afgeven. Soms is het net alsof ik voor een babytje zorg. Zodra ik maar een niesje hoor, storm ik al naar de ziekenkooi om Cleo te bemoederen . Maar mijn caafjes zijn natuurlijk ook echt 'mijn kleintjes' ...
Niks is zo leuk als verboden boeken lezen. De grote bestsellers uit de geschiedenis waren dan ook vaak werken die volgens de plaatselijke overheid of kerk niet door de beugel konden. Dat zal je altijd zien, als je iets verbiedt wordt het een hit ! In De Morgen van 27-12-06 stond een top 13 van de verboden klassiekers. Je staat er nog van versteld van wat ze vroeger allemaal verboden of toch op zijn minst sterk gecensureerd hebben!
1. Het werk van Sappho. De Griekse dichteres werd ervan verdacht lesbisch te zijn. Nu kennen we haar dichtkunst alleen nog maar van een hoopje - per toeval gevonden - fragmenten.
2. De komedies van Aristofanes. Té seksueel getint voor die tijd. Bekend is onder andere de komedie Lysistrata, waarin vrouwen hun oorlogszuchtige mannen tot meer vredelievend gedrag willen dwingen door in seks-staking te gaan . Ergens eigenlijk nog geen slecht idee .
3. Poets wederom poets: Plato, die zelf niks liever deed dan andermans werk af te keuren, neer te sabelen en te censureren, werd uiteindelijk zelf ook gecensureerd. Dat komt ervan he! De kruik gaat zolang te water tot ze barst, jaja . Vooral zijn werk Symposium, de lofzang op de liefde was het mikpunt van censuur. Omdat er homo-erotische en zelfs pedofiele tintjes aan zitten.
4. Ook de Bijbel ontsnapte er niet aan. Sommigen mogen dan nog wel denken dat het een kuis boekje is, maar niets is minder waar: verhalen vol dronkenschap, overspel, seks, voorhuiden, incest enz! Ik weet waarover ik spreek, want ik heb het zelf ook gelezen . Wie een vertaling durfde maken van die lollige verhaaltjes in de volkstaal, riskeerde een gratis verassing op kosten van de Kerk. In de 16e eeuw was het dan weer gevaarlijk Luthers versie op zak te hebben. Ook in de 20e eeuw bleef de Bijbel hier en daar een vuil boekske, zo was het onder meer verboden in Rusland, China en het Derde Rijk van A. Hitler. En zeggen dat Paulus zelf pleitte voor boekverbranding. Waarschijnlijk had hij niet dít boek in gedachten.
5. Ook de Decamerone van Boccaccio was obsceen. De schrijver zelf vond er achteraf maar niks aan, en tot in de vorige eeuw werd het boek gewoon doodgezwegen.
6. De Vertellingen van duizen-en-één nacht zijn niet zo onschuldig als men op het eerst zicht denkt. Iedereen denkt aan Disney-achtige verhaaltjes, maar oorspronkelijk ging het er best erotisch aan toe in die vertellingen. By the way, die onzin over Ali Baba en Aladdin zijn eigenlijk Europese verzinsels.
7. Lof der Zotheid van Erasmus. Ook Erasmus schopte het tot de Index librorum prohibitorum! Ikzelf heb hem, tot mijn grote schande als germanist, nooit gelezen.
8. Il Principe van Macchiavelli. Al zijn werk is trouwens op de index beland! Geen slechte carrierezet trouwens, want het werk verkocht wel degelijk! Fidel Castro maakte er zelfs verplichte lectuur van.
9. Shakespeare! Er zijn geen zekerheden meer in het leven hé. Maar gekke koningen die afgezet dienen te worden, dat is inderdaad een onderwerp dat aan kan zetten tot gevaarlijk gedrag. Vonden de koningen uit die tijd toch.
10. Candide van Voltaire. Ironie: Voltaire kwam op voor vrije meningsuiting. Wat een pechvogel toch! Candide gaat over de slechtheid van deze wereld, en om de censuur te omzeilen, werd het boek voorgesteld als "een vertaling uit het Duits". De Duitsers hebben het ook altíjd gedaan he!
11. Uncle Tom's Cabin van H. B. Stowe. Het werk werd van bij het begin geboycot vanuit alle mogelijke hoeken! Zelfs Tsaar Nicholaas I vond er niks leuk aan.
12. Ulysses van James Joyce. Ulysses komt ook in een andere top voor, nl. die van de beroemdste boeken die het minst gelezen worden. Hadden ze het maar nooit gecensureerd, dan had ik die brol ook niet moeten lezen voor school.
13. Surprise, surprise: Harry Potter (J.K. Rowling) is gevaarlijk voor onze zieltjes! Harry Potter mocht al heuse boekverbrandingen ondergaan, omdat de reeks satanistisch zou zijn.
Je houdt het niet voor mogelijk welke -beroemde - auteurs in de geschiedenis allemaal gecensureerd zijn. In Frankrijk, het land van de "Liberté", bijvoorbeeld: Rabelais, Voltaire, Honoré de Balzac (okay, met die naam...), Flaubert, Baudelaire, Victor Hugo, Emile Zola, André Gide ...En zeggen dat ze nu zo trots zijn op hun auteurs! Maar censuur is iets dat nog steeds voorkomt in de wereld, en vaker dan je denkt. In China kan je niet vrij op het internet surfen, alle schadelijke websites (zoals Wikipedia) worden stelselmatig geblokkeerd. In de Verenigde Staten denk je maar beter twee keer na voordat je kiekjes van je peuters laat ontwikkelen. De kans is groot dat je gearresteerd wordt als je de foto's gaat afhalen...als je kindjes er naakt op staan (in dat geval heb ik er al een hele pornocarriere opzitten, want er bestaan wel wat naaktfoto's van mij als baby of peuter ). In datzelfde Amerika mag er in sommige scholen de evolutietheorie van Darwin niet meer onderwezen worden. Godlasterlijk, "want God heeft alles in 6 dagen geschapen"! Die mens moet dan toch wel héél hard gewerkt hebben.
Het valt me op dat ik de laatste tijd vaak over oorlog, bomaanslagen en meer van dat fraais droom. Zo droomde ik onlangs over de metro waarin voortdurend bomaanslagen gebeurden. Erg natuurlijk, maar in mijn droom was iedereen er al min of meer aan gewend geraakt. Het maakte deel uit van onze leefwereld. En enkele dagen daarna een droom over een trein vol giftige producten die opgeblazen werd! Je wordt met een angstig gevoel wakker de volgende ochtend. Weer een paar dagen later een vreselijke droom over een burgeroorlog. Het leek wel Irak maar dan hier! De oorlog speelde zich onder andere af in mijn eigen gemeente. Vreemd genoeg was het níet mijn gemeente. Want ik was als oorlogsjournalist naar hier gekomen en ik verstond de taal niet die hier gesproken werd. Het was echt een vuile oorlog. Want een van de partijen bestookte een vluchtelingenkamp met vrouwen en kinderen met mortiergranaten. Gelukkig ontploften die niet. Daarna kwam een van de belagers tot bij ons en bedreigde ons; hij wou ons in brand steken. De tussenkomst van een collega-oorlogsjournalist kon dat maar net op tijd voorkomen. Zulke dromen laten je badend in het zweet wakker worden... Nu heb ik heel vaak fantasierijke dromen en af en toe zit daar inderdaad een zeer levendige oorlogsdroom in. Maar de laatste tijd is het toch wel erg. Heeft er iemand van jullie een idee wat die dromen betekenen, of van waar ze komen?
Komt het van de stress, nu ik in volle examenperiode zit? Worden deze dromen veroorzaakt door innerlijke onrust? Zijn het beelden van de toekomst ?
Of zijn er misschien gewoon wel iets te veel oorlogen in deze wereld...?
En vandaag in de rubriek quotes: Floyd Landis, de Amerikaanse wielrenner die in 2006 al dan niet de Tour heeft gewonnen.
1. "Ik heb geen uitleg voor deze slechte dag." Floyd Landis, die tot dan de Tour leek te winnen, krijgt opeens een spectaculaire inzinking in de 16e etappe van de Tour. Alles lijkt verloren voor hem.
2. "Iedereen dacht dat ik gek was. Maar hier ben ik weer." Landis maakt de dag na zijn inzinking een al even spectaculaire come-back en is weer in de running voor de eindzege. Het lijkt wel een verrijzenis. Ondergetekende voelt een zeer sterke argwaan.
3. "Ik heb schildklierproblemen en had de avond voor de rit veel bier en whisky gedronken." Floyd test positief op doping en probeert zich er een eerste maal uit te praten.
4. "Ik heb altijd al een hoge testosteronwaarde gehad." Floyd Landis verandert van gedachten ivm zijn positieve test.
5. "Landis testte positief door dehydratatie." Floyd's advocaat komt met de grootst mogelijke onzin opzetten; wetenschappers weerleggen deze theorie.
6. "Het idee van de whisky kwam niet van mij. Ik heb mezelf in een lastig parket gewerkt door meteen een verklaring af te leggen in de media." Landis begint waarschijnlijk te beseffen dat hij misschien niet al te geloofwaardig overkomt.
7. "Er is kans dat ik voedsel innam dat de positieve test veroorzaakte." Zie je wel, het ligt aan de kok. Of heeft de Russische geheime dienst hem misschien vergiftigd?
8. "Er zijn te veel strijdigheden in het A- en B-staal. Experts vonden fouten in de dopingtest." Landis durft zelfs de bekwaamheid van de Franse laboratoria te betwisten. Als je het toch niet allemaal zelf doet hé.
Er is maar één conclusie: de positieve test kwam door een combinatie van veel bier & whisky, dehydratatie, schildklierproblemen, een natuurlijk hoge testosteronwaarde, slecht voedsel en geknoei van professionals in een laboratorium. Misschien heeft de Russische FSB hier ook de hand in, of hebben concurrenten hem met opzet veel bier en whisky laten drinken. Maar hoe kom je dan aan die dehydratatie?
Als je om de week van verklaring verandert, word je na een tijdje wel héél erg ongeloofwaardig. Ik heb weliswaar nog altijd liever Landis dan zijn ex-collega Lance, van wie ik zelfs vermoed dat hij eigenlijk een robot is. Ik vraag me echter af hoe iemand die schildklierproblemen heeft, uitgedroogd is en veel bier en whisky tot zich heeft genomen, de Tour überhaupt kan uitrijden. Tot dit mysterie is opgelost, kunnen wij nog genieten van de bijzonder lachwekkende quotes van Floyd Landis die zich in allerlei bochten probeert te wringen om zich hieruit te praten
Niet roken of drugs zijn de verslavingen van de 21e eeuw, echte gevaar komt van het internet!!! Beware, beware, the internet is everywhere! Men heeft zelfs al enkele nieuwe termen uit moeten vinden voor de verschillende verslavingen die je kan opdoen dankzij het World Wide Web:
* De Wikipediholici kunnen het niet laten steeds opnieuw hun steentje bij te dragen aan Wikipedia, de vrije en neutrale internetencyclopedie. Het updates van pagina's op deze site is voor hen dagelijkse kost.
* Een nogal vreemde verslaving is photolurking:het bekijken van foto's van wildvreemde mensen. Hoogst bizar, en er zijn ondertussen al enkele sites waar je je verslaving op kan botvieren!
* Dan is er nog cyberchondria. Cyberchonders kan je beschouwen als de virtuele equivalent van het soort mensen dat constant kwaaltjes heeft - al dan niet ingebeeld - en de symptomen steeds gaat opzoeken in hun medische encyclopedie. Cyberchonders houden dezelfde zoektocht op het internet, met alle gevolgen van dien.
* Wie heeft er nog nooit aan googlestalking gedaan? Obsessief je vrienden en kennissen nachecken via zoekmachines, en eventueel hele dossiertjes aanleggen met alle info die je zo over hen op die manier te weten bent gekomen. Iedereen speelt wel eens privé-inlichtingendienstje, maar als je de bewuste personen nog eens gaat blackmailen (in alle betekenissen van het woord) met die info, dan heb je een serieus probleem!
* Een volgens mij ernstige verslaving is MySpaceritis! Je kan er al aan lijden door minstens twee uur per dag op MySpace te zitten. De extreme gevallen besteden 24 uur van hun tijd op deze site! Het is ook zeer verleidelijk: je kan er foto's en profielen bijouden, weblogs en fora starten en op zoek gaan naar andere verslaafden - excuseer, naar sociale contacten dus. Sommigen gaan zich er zelfs te buiten aan exhibionisme!
Herkent u zich in één (of meerdere) bovenstaande berschrijvingen, meld u dan zo vlug mogelijk bij uw huisdokter. Of spreek er hier over .
Ondertussen gaat het ietsje beter met mijn lieve kleine cavia Cleo. De wondjes lijken goed te genezen. Dat mag ook wel, aangezien de behandeling een ware marteling was voor het arme beestje. Wat ze allemaal niet gedaan heeft om eraan te ontkomen!!! Van de tafel springen, onder mijn trui kruipen...ze heeft zelfs al eens geprobeerd in de zak hooi te springen! Maar er was geen ontkomen aan. Ze is echter wel nog altijd erg passief en mager, en ze krabt zich ook nog veel. Maar er is misschien licht aan het einde van de tunnel: de dokter is vandaag de vitaminen komen brengen. Nu moet ik haar een kuur geven. De vitaminedruppeltjes moeten in haar drinkwater gedaan worden en dan maar hopen dat ze het opdrinkt. Gelukkig weet ik dat Cleo van nature een dorstige cavia is. Je hebt nl. ook caafjes die zelden drinken - ze nemen het merendeel van het noodzakelijke vocht op uit groenten en fruit. Dat vitaminedrankje lijkt nog het meest op die lekker ruikende vitaminesiroop die ik als kind soms nam. De gelijkenissen tussen cavia'tjes en kindjes zijn al vaker opgemerkt . Ik geloof dat ik het product al eens eerder nodig heb gehad voor een caafje, ik denk bij Bieke (die in 2005 stierf). Cavia Cleo is dan zogezegd wel oud, maar ik hoop dat ze nog lang bij me mag blijven. Ik zou graag hebben dat ze Bieke's record (6 jaar) breekt! Nog minstens drie jaar te gaan dus.
Op dit moment ligt Cleo er meestal echter nog bij zoals op deze foto, alleen wat magerder en met een doffere pels...
Hopelijk is m'n kleine meissie vlug weer die vlugge, glanzende, eigenwijze caaf!
Mobutu Sese Seko (Zaïre) Saddam Hoessein (Irak) Keizer Bokassa I (Centraal-Afrikaanse Republiek) Augusto Pinochet (Chili) - tevens ondersteund door Margaret Thatcher De Contra's (Nicaragua) Fulgencio Batista (Cuba) Georgios Papadopoulos (Griekenland) Ook het Al-Qaeda van Osama Bin Laden zou in den beginnen steun gekregen hebben van de Verenigde Staten.
Als je de achtergrond van al deze namen onderzoekt, kan je maar één ding concluderen: de Verenigde Staten van Amerika kiezen hun vriendjes bijzonder slecht!
Ik hoop dat dit lijstje van namen genoeg zegt...
Het is niet omdat vroeger de communisten en tegenwoordig de islamisten de "slechten" zijn, dat de USA daarom de "goeien" zijn.
Het gaat de laatste tijd minder goed met mijn kleine prinsesje Cleo. Ze werd minder actief, haar pels werd doffer, ze vermagerde...Ik ontdekte op een gegeven moment luizen en ik dacht dat het daardoor kwam. Na de behandeling tegen luizen verbeterde haar toestand echter niet. Integendeel, Cleo krabde zichzelf als nooit tevoren en de korstjes op haar lijfje werden serieuze korsten. Die ze dan weeral openkrabde wat een heel akelig zicht gaf. Hoog tijd voor wat medische assistentie dus. Ikzelf dacht dat ze een schurftige cavia was geworden, en de dierenarts achtte dat wel mogelijk, maar hij dacht toch eerder dat het aan de ouderdom van het beestje kon liggen. Wat, MIJN Cleo oud??? Een jonge begeerlijk deerne van 3 jaar! Wat een belediging! Cleo was tot dan toe mak geweest tijdens het onderzoek, maar toen ze dát hoorde leek ze diep gekrenkt. Vanaf dat moment deed ze ook alles om de dokter tegen te werken . Op een gegeven moment begon ze zelfs luidkeels te piepen, wat ze in geen 2 jaar meer gedaan had. Enfin, doordat ze ouder wordt, heeft ze meer vitamines nodig en door een gebrek daaraan krijgt ze huidproblemen. Gisteravond zou ik de uitslag weten: een schurftige cavia of een oude cavia. Ondertussen kreeg ik al een siroopje voor Cleo tegen de infecties, en de raad om de wondjes te ontsmetten met iso-bethadine. Zowel het siroopje als het ontsmettingsmiddel moet ik 's ochtends en 's avonds gebruiken. Zeer tegen de zin van Cleo, die al dat gefrummel aan haar lijfje maar niks vindt. En het siroopje ruikt erg lekker en volgens de dokter smaakt dat helemaal niet slecht, maar Cleo deelt onze mening níet! Elke ochtend en avond is het dus een gevecht om alles in orde te krijgen. Cleo is wel een lastige maar gelukkig geen aggresieve patiënt. Dat ontsmetten gaat moeilijker dan verwacht, want ze heeft - logischerwijze - overal haar staan en zo kan ik minder goed aan de korstjes. Toen ik die cursus EHBO volgde, had ik me toch iets anders voorgesteld hoor . Sheba is verder al flink jaloers omdat Cleo een speciale behandeling krijgt en zij niet. Tsssss... Gisteravond kwam de dokter dan melden dat hij geen parasieten heeft gevonden op het huidstaaltje dat hij bij haar had genomen. Een oude cavia dus. Ze zal regelmatig een vitaminekuur moeten volgen. Ondertussen vertonen de wondes al tekenen van genezing, knap hoor! Dit is werkelijk een kundige dierenarts.
Ik hoop dat mijn kleine lieve Cleo vlug herstelt en dat ze gauw weer haar koningin Cleopatra-allures krijgt...
- afstuderen (liefst mét onderscheiding) - werk vinden - rijbewijs halen - meer sporten (helaas ben ik daarin beperkt wegens twee peesontstekingen ) - lenzen beginnen dragen - nóg gezonder leven - meer Swahili leren - mijn Frans er terug in stampen - mijn Duits er terug in stampfen - een heleboel interessante boeken lezen (waar ik weeral geen tijd voor ga hebben, ik voel het ) - mijn tijd vrijmaken voor mijn caafjes <3<3<3 - heeeeel héél misschien zelfstandig gaan wonen (?) - een heleboel leuke films zien in de bioscoop, zoals Blood Diamond, The Last King of Scotland, Pirates III, die film over de Maya's etc - het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (Tervuren) bezoeken, vóór de maand mei want dan is de speciale tentoonstelling over exotische vlinders afgelopen - de tentoonstelling "Meesters van de precolumbiaanse kunst" (Jubelpark, Brussel) bezoeken - de DVD Hotel Rwanda aanschaffen - de DVD's Shooting Dogs en Tsotsi huren in de bibliotheek - eindelijk eens dat formulier invullen waarmee geregeld wordt dat mijn organen móeten afgestaan worden na mijn dood - voor het eerst bloed gaan geven
Goede voornemens voor in de algemene toekomst, vroeg of laat
- ooit eens naar Afrika gaan - een cursus kalligrafie volgen - een cursus fotografie volgen - een cursus salsa volgen - met dolfijnen zwemmen - met walvissen zwemmen - misschien ooit toch maar eens die watervrees overwinnen (maar hoe? ) - meer mensen van vreemde culturen leren kennen - de nieuwe van The Beatles, "Love", aanschaffen als de prijs wat gedaald is - vlot kunnen overschakelen van Nederlands naar Frans naar Engels naar Duits naar Swahili (ja, ik bén veeleisend) - regelmatig eens bloed geven - kinderen krijgen - veel tekeningen maken - veel lezen - veel leuke films zien en vaak naar de cinema gaan - veel tentoonstellingen en musea bezoeken - gezond blijven - slank blijven - fit blijven - jong blijven ;-) (in meerdere betekenissen van het woord) - mezelf blijven
Genoeg voornemens om in de Hel te komen! Over exact een jaar zal ik op deze blog bespreken welke voornemens ik waargemaakt heb! Tenminste, als het tenminste niet vergeet door mijn oprukkende dementie...grapje! Soit, als ik over een jaar toch zou vergeten mijn eigen verdict te vellen, doe mij er eens aan denken.
Gelukkig Nieuwjaar iedereen! Maak er allemaal maar een beestig jaar van! Mijn beste wensen.
We zijn nu een nieuw jaar ingegaan, voor mij is dit hopelijk ook een nieuwe start. Meer dan een jaar geleden ben ik ziek geworden. Het begon in november met een week van slapeloosheid. Niet kunnen slapen en daardoor uitgeput zijn en dan toch weeral niet kunnen slapen, dat is...erg. Het zou het begin van een lijdensweg van maanden worden. De week nadien overviel mij een algemeen gevoel van ziekte: hoodpijn, misselijkheid zonder braken (wat heel ongewoon is voor mij), draaierigheid, zwakte etc. Tot overmaat van ramp ontdekte ik knobbeltjes op verschillende plaatsen op mijn lichaam. De angst greep mij naar de keel en ik wou de week daarop meteen naar de dokter gaan zodra ik een moment vrij had. Het was nog niet eens zover of mijn toestand was er weer op achteruit gegaan: mijn keel werd "dichtgeknepen". Algauw kon ik niks meer eten en vermeed ik het zelfs te spreken omdat alles zo, zo erg pijn deed...De dokter's diagnose was gelukkig niet kanker, het slechte nieuws was dat de ziekte niet behandelbaar was en "vanzelf" weg moest gaan. Ondertussen bleef mijn hele toestand er stelselmatig op achteruit gaan. Zelfs de zwaarste pijnstillers die ik zonder voorschrift kon krijgen, hielpen niet - ze brachten zelfs niet de slaap waar ik toen al weken naar verlangde. Door mijn dichtgesnoerde keel moest ik leven op babypapjes en zelfs dat was een marteling om naar binnen te krijgen. Tegen het einde van de eerste week van december was ik 5 kilo kwijt en begon ik uitputtingsverschijnselen te tonen. Mijn lichaam werd graatmager, mijn gezicht begon "in te vallen" en er verschenen ontkleurde haren op mijn hoofd (één van de tekenen van ondervoeding). Ik begon stilletjes aan te lijken op de Joodse vrouwen in concentratiekampen uit WO II. Alleen al de tocht naar school werd een hele opgave en alles deed pijn tegen dat ik daar was. Na enkele weken waren de ergste kwellingen voorbij maar de gevolgen waren groot. Ik heb twee deadlines van papers moeten laten uitstellen en alleen zo ben ik de examenperiode zonder brokken doorgekomen. Na de examens ging het beter. Maar nooit écht goed. En regelmatig kreeg ik een "aanval", vooral bij stress of fysieke inspanningen. Ik leek wel Frodo nadat hij de One Ring had afgeleverd. De hete zomer deed mij deugd. En het viel niet zo op dat ik minder energie had, want iedereen had minder energie. Toen het weer begon te verslechteren, kreeg ik weer nieuwe aanvallen. In september liet ik een bloedtest doen. De dokter zag er eerst niet het nut van in; ze lachte dat het wel aan de stress te wijten zou zijn. Toen ze de resultaten kreeg belde ze ongerust en verward naar ons thuis: "Er zitten nog antistoffen in het bloed. euh...Ik begrijp niet hoe dat kan...Ik-ik weet niet wat er aan te doen is...". Pas sinds november 2006, nadat ik buikgriep kreeg en een dagje mocht afzien met 39 ° koorts, pas sindsdien heb ik me echt genezen gevoeld. De gevolgen van mijn ziekte waren groot. Ik heb er bijna een jaar over gedaan om mijn gewicht, dat tot onder de 50 was gedaald, weer op peil te krijgen. Die enkele ontkleurde haren heb ik kort geknipt; ik kon het zicht niet meer verdragen. De aanvallen lijken voorbij maar ik draag nog steeds de gevolgen van mijn ziekte. Sinds de uitbraak heb ik last van concentratiestoornissen. Ergerlijk in de klas, ronduit gevaarlijk tijdens autorijlessen. Vroeger was ik een echt blokbeest; ik kon gemakkelijk van 8 u 's morgens tot 21 u 's avonds studeren - nu is dat onmogelijk. Ik kán het gewoon niet meer. Vroeger zat ik niet graag in de zon. Sinds 2006 wil ik niets liever dan de hete zon die brandt op mijn lijf!!! Het lijkt wel alsof ik de ziekte uit mijn lijf wou branden. Ik ben ook "wild" geworden. Als je mij in een witloofkwekerij zou zetten, zou ik rauw in de planten beginnen bijten - als een beest. Ik lijk echt veranderd sinds de ziekte. Dat is niet alleen in negatieve zin, want doordat ik geen blokbeest meer ben, heb ik ook leren genieten van minder stresserende dingen. Nu doe ik regelmatig een uurtje volstrekt niks...zonder mij daarover druk te zitten maken.
De ziekte lijkt voorbij. Ik heb in november op korte tijd twee presentatie moeten doen...in het Engels dan nog wel. En kijk...ik heb geen aanval gehad Vorig jaar was een blokje om wandelen nog "de activiteit van de dag", nu is er heel wat meer nodig om me uit te putten. Onvoorstelbaar, eigenlijk. De herinnering is nog levendig, maar ik hoop dat ze spoedig zal vervagen.
Deze ochtend is de Irakese dictator Saddam Hoessein geëxecuteerd door middel van ophanging. De ex-dictator was eerder in een proces veroordeeld tot de doodstraf wegens misdaden tegen de menselijkheid. Saddam was president in Irak van 1979 tot 2003. Het minste wat je kan zeggen is dat zijn aanwezigheid een - eh - stempel heeft gedrukt op de recente geschiedenis van Irak. Onder andere naar schatting 182 000 Irakese Koerden werden uitgemoord in 1988 onder zijn bevel. In 1987 was hij al begonnen met het bombarderen van Koerdische dorpen met uiterst giftige chemische wapens. In 1991 viel hij Koeweit binnen omwille van de olierijkdom aldaar. Na zes weken moest het Irakese leger reeds terugtrekken maar niet voordat ze de olievelden in brand hadden gestoken (weer zo'n sprankelend ideetje van Saddam). Op die manier kwam niet alleen enorm veel giftige rook vrij, ook de pijplijnen zelf werden opengezet zodat al die olie terechtkwam in de Perzische Golf, met een ecologische ramp tot gevolg.
Wat vind ikzelf van Saddam's executie? Bij zijn terdoodveroordeling kreeg ik een soortgelijke vraag: "Do, wat vind jij, als anti-Amerikaan, van de doodstraf voor Saddam?". Ten eerste, ik ben geen anti-Amerikaan. Ik ben weliswaar anti-Bush en erg kritisch voor Amerika in het algemeen, maar ik heb geen plannen om de Verenigde Staten "uit te roeien". Ik ben trouwens niet alleen anti-Bush, maar ook anti-Putin, anti-Ahmadinejad, anti-Ayatollah, anti-Hezbollah, anti-Al-Qaeda, anti-Kim Jong Il, anti-Hamas enz! Eigenlijk tegen alles ! Dus ook tegen Saddam Hoessein. Maar we dwalen af. De doostraf voor Saddam dus. Tja, wat kan ik daar op tegen hebben? Hoe kan je zo'n dictator nog anders straffen? Het is niet aan mij om over leven en dood te beslissen maar ik dit geval durf ik toch wel te opperen dat hij de doodstraf misschien wel ergens verdiend had. We hadden hem ook in de vreselijkste omstandigheden laten verkommeren op Guantanamo of Abu Graib, maar is dat dan "menselijker"? Ik hou niet van de doodstraf, maar in sommige gevallen (seriemoordenaars, verkrachters, psychopaten, massamoordenaars) is het beter zo denk ik! Ik had het zelfs graag live op tv gezien (sorry voor deze paparazzi-achtige neiging die nu plots opduikt), een executie van een dictator maak je immers maar zelden mee. Meestal kunnen ze niet eens berecht worden. Wel had ik het liever niet zo "overhaast" gehad; het lijkt wel alsof het snel-snel moest. Ik vind het niet echt passen bij deze tijd van het jaar - in het Westen vieren ze Kerstmis, in de Arabische wereld het Offerfeest. Dit is geen periode om rekeningen te gaan verheffen. Verder vind ik "de dood met de kogel" een dictator meer waardig dan de strop. Gefussileerd worden past er veel beter bij; ik had dus liever een echte, goeie ouderwetse executie gezien met die hele tralala errond enzo.
Laten we hopen dat de Iraki's nu deze zwarte bladzijde uit hun geschiedenis kunnen omslaan, en dat er spoedig vrede moge zijn in dit veel geplaagde land...
Internationale onderhandelaars hebben het niet kunnen tegenhouden: er is weer oorlog in Somalië. De Ethiopische troepen, gesteund door de - officiele - Somalische interim-regering - lijken voorlopig aan de winnende hand. Berichten over al te gruwelijke oorlogstoestanden hebben ons nog niet bereikt ( maar wie oh wie weet wat er zich daar écht afspeelt? ). Het is bang afwachten hoe de hele situatie zal evolueren. Ik moet toegeven dat ik meer voel voor de Ethiopische troepen en de interim-regering dan voor de Unie van Islamitische Tribunalen, die tot voor kort de plak zwaaiden over grote delen van Somalië. De Islamtische Rechtbanken wilden immers een nieuwe sharia-staat, rechtspraak gebaseerd op letterlijke interpretatie van de Koran. Met als gevolg dat je voor het stelen van een appel riskeert dat je hand en voet er zonder verdoving afgesneden worden met een aardappelmes. En dit is geen fictief voorbeeld, mocht u er aan twijfelen. Anderzijds, de Islamitische rechtbanken hebben voor een stabiliteit gezorgd waartoe de interim-regering nooit in staat is gebleken. Voor de Unie van Islamitische Tribunalen de overwinning behaalde in de jaren '90, was Somalië de prooi van gewetenloze krijgsheren - een strijd van iedereen tegen iedereen. Onder de Tribunalen was er mogelijkheid tot gezondheidszorg en was iedereen tenminste niet meer constánt onder invloed van drank en drugs. Als de Ethiopische troepen uiteindelijk overwinnen, loopt het land het risico wederom in een hallucinante burgeroorlog te verzeilen. Men vreest dat het conflict van de hele "Hoorn van Afrika" een brandhaard zal maken. Wordt het een veelbelovende toekomst of een tweede Irak? Zal er een nieuwe generatie kinderen verpest worden omdat ze alleen geweld, tanks en kalashnikovs hebben gekend? Komt er een zoveelste hongersnood of kan men eindelijk met de opbouw van het land beginnen? Raakt de hoofdstad Mogadishu eindelijk af van de weinig flatterende titel "een van de gevaarlijkste plaatsen ter wereld"?
Only the future can tell...
Voor wie een poging wil doen om het conflict dat al sinds de jaren '90 aan de gang is, beter te begrijpen, raad ik dit boek aan: "Een grap van God" van Dirk Draulans (u allen waarschijnlijk bekend als tv-bioloog maar in een vorig leven nog oorlogsjournalist). Een deel van het boek gaat over Somalië ten tijde van de krijgsheren en in de beginperiode van de Islamitische tribunalen. Dirk Draulans zat er zelf middenin en je krijgt zijn persoonlijke verslag van de hele toestand. Waarschuwing: bepaalde passages zijn erg schokkend.
. Uiteindelijk volgden we dan maar, met hangende pootjes, de bordjes die ons naar de nieuwe locatie van de bieb zouden moeten leiden. Dat ging niet van een leien dakje omdat de bordjes iets te ver uit elkaar stonden - wat tot verwarring zorgt in een gebouw met vele (zij)gangen - maar uiteindelijk leidde onze sperutocht naar een ijzeren deur, omringd door houten platen, met op die deur een papiertje: "ingang bibliotheek". Ik dacht: "Dit kan niet, dit geeft uit op en bouwwerf!
!". En dat bleek ook zo te zijn, maar via een soortement ijzeren loopstijger kwamen we terecht in wat dus de nieuwe bieb is. Mijn staat van verwarring duurde nog eventjes voort, omdat je in de oude bieb je jassen en tassen in de (hopeloos overroepen) 'vestiare' moest achterlaten, terwijl ik hier niet eens een kapstok zag. Gelukkig was er een andere niet onaardige student die mij zei dat zoiets nu niet meer moest. De verkenning van de nieuwe bieb kon beginnen!!!
De onvriendelijkheid van de mensen van deze bieb was voorheen al legendarisch, en blijkbaar konden ze geen afscheid nemen van deze traditie. Op de eerste verdieping moest ik zijn, want daar staan de boeken van Letteren & Wijsbegeerte. Nu had ik echter vooral boeken uit het magazijn nodig. Ik ging naar de balie op die verdieping om te vragen of ik iets uit het magazijn mocht bestellen, waarop de bediende niet al te enthousiast zei dat ik daarvoor aan de balie beneden moest zijn. Ik die gigantische trap af (slecht voor mijn knieën
), en ik herhaalde aan deze balie mijn verzoek. Ik kreeg een vuile blik, zo van "jij komt zeker uit een achtergesteld Oostblokland, dat je nog niet doorhebt hoe dit moet", en dan het onvriendelijke antwoord dat het bestellen nu elektronisch gebeurt en dat ik dus gebruik moest maken van één van de pc's in de computerruimte. Daarna vroeg het mens nog - al dan niet wantrouwig - of ik wel lid was (alleen leden kunnen op de pc's). Enfin, ik had geen idee hoe ik zo'n boek elektronisch moest bestellen uit het magazijn, maar ik vertikte het om verdere uitleg te vragen. Ik had immers al tijd genoeg verspeeld aan het onvriendelijke UA-personeel en bovendien ben ik 20 jaar jonger dan hen, dus moet ik aan hen toch zeker geen pc-gerelateerde uitleg vragen. Na enkele verwoede pogingen op de pc had ik helaas nog steeds niet uitgevist HOE je in hemelsnaam iets uit het magazijn moet bestellen. En dat voor een whizzkid...Moedeloos keerde ik terug naar de eerste verdieping, om dan maar een reeds gevonden boekje uit te lenen. Aan de balie op de eerste verdieping was ik echter getuige van een conversatie tussen de baliebediende en een buitenlandse studente Die laatste had klaarblijkelijk hetzelfde probleem als ik dus was ik zo vrij de conversatie tussen de ongeduldige bediende en de wanhopige studente af te luisteren. Ondanks het gebrekkige Engels van beide partijen kreeg ik toch enkele indicaties over hoe het nu moest. Toen de studente wandelen werd gestuurd om het eens te proberen, zond de bediende haar nog een geërgerde blik achterna. Het was mijn beurt en ik gaf aan dat ik een boek wou uitlenen. Ook ik werd (voor de tweede keer reeeds) wandelen gestuurd, want uitlenen doe je ook aan de balie beneden. Zucht. Na het niet al te vriendelijke antwoord van dat stuk baliekluiver had ik toch ferm goesting om uit te roepen: "WAT DOE JIJ HIER DAN EIGENLIJK??? JE BROEK VERSLIJTEN???". Maar ik bleef beleefd en maakte voor de zoveelste keer de afdaling van die gigantische trap. Ik besloot meteen nog maar eens een poging te doen om toch maar dat boek uit het magazijn te halen, en voorwaar: na veel gezoek lukte het!!!
). Zo, nu deze pijnlijke kwestie opgelost is, zou de regering zich misschien aub kunnen bezighouden met dringendere zaken?
Vandaag wil ik het eens hebben over 's werelds toekomstplannen met de maan. De volgende decennia zullen cruciaal zijn voor onze satelliet. De mensheid is immers niet langer van plan om de maan te blijven bekijken door z'n ruimtetelescoop. Heel wat landen hebben nu grootsere plannen...
het kan echt in een studio zijn opgenomen hé) stopte de race naar de maan. Maar nu lijkt het weer allemaal van voor af aan begonnen te zijn, en er zijn meer kandidaten in de running dan ooit. Maanonderzoek kan interessant zijn, de vraag is alleen: zal de maan dan geen tweede slagveld worden? Want wie zegt dat al die verschillende naties en organisaties vreedzaam gaan samenwerken? De maan is groot genoeg, zegt u. Maar ze is nog altijd kleiner dan de aarde, en moet je zien hoe slecht we hier al overeenkomen met elkaar. Het probleem is dat men ook nog andere plannen heeft dan wetenschappelijk onderzoek. De voornoemde partijen willen onze satelliet ook graag koloniseren. De wereldleiders beschouwen onze satelliet namelijk als het zesde continent. Ik heb het persoonlijk niet zo begrepen op zo'n veroveringsdrang. Er is in de geschiedenis nog geen enkel continent geweest dat geen ellende heeft gekend tijdens en na de kolonisatie door de westerlingen, die meenden dat zíj recht hadden op dat land. Wat gaat de kolonisatie van de maan dan brengen? Nog meer ellende?
U hebt het ongetwijfeld gehoord gisteren in het nieuws: in St-Niklaas weigert een koppel hun huwelijk te laten zegenen door kersverse schepen Wouter Van Bellingen, omdat meneer Van Bellingen zwart is. Burgemeester Freddy Willockx zegt geen toegevingen te zullen doen: ofwel trouwen ze dan maar niet, ofwel rotten ze op naar een andere gemeente. St-Niklaas is een stad die vlakbij mijn gemeente Beveren ligt, dus voel ik me geroepen hier toch wel iets over te zeggen. Ik vind het chique dat burgemeester Willocxk geen duimbreed wil toegeven, chapeau!
". Maar ik ben nu eenmaal erg nieuwsgierig. Zowel blanken als gekleurde mensen kunnen van een beetje verdraagzaamheid en openheid beter worden. Bij mijn zwarte vriendin kan ik mijn Engels oefenen, en zij kan bij mij haar Nederlands oefenen. 
Morgen, 1 februari, worden we verzocht om 19.55 u met z'n allen 5 minuten alle lichten te doven. Dit om de aandacht van de gewone mens maar ook die van de media en de politiek te vestigen op de enorme energieverspilling en de klimaatsverandering. Als alle lichtjes gedoofd worden, beseffen de machthebbers misschien dat er iets mis is. Ook in onze buurlanden wordt er opgeroepen tot deze actie. Een reden te meer om er aan deel te nemen dus. Voor de rest is het natuurlijk een leuke energiebesparing en is er voor 5 minuutjes eens even geen lichtvervuiling meer. En in die 5 minuutjes kunnen we misschien eens nadenken over onze wereld en het klimaat die erg aan het veranderen zijn, of over het feit dat het merendeel van de wereldbevolking helemaal geen electriciteit heeft. Of je kan eens een gezellige babbel in het donker slaan met je huisgenoten
Ondertussen is er wel al het een en ander gebeurd met mijn caafje Cleo wat haar gezondheid betreft. Een aantal dagen geleden begon ze symptomen van verkoudheid te tonen. Verkoudheid is voor de westerse mens in de 21e eeuw eerder lastig dan gevaarlijk, maar zo zit het nog niet bij cavia's. Dus heb ik direct Cleo en Sheba van elkaar gescheiden vanwege het besmettingsgevaar, en mocht Cleo verkassen naar het ziekenkooitje. Daar zit ze nu nog in. Ze is er een aantal dagen behoorlijk beroerd aan toe geweest, maar nu gaat het beter. Enkele dagen geleden begon haar ontlasting wel op diarree te lijken, dus ze krijgt al enkele dagen hooithee en banaan met kaneel (wat een recepten!
Als je tot zulk gedrag in staat bent, lig je in ieder geval niet direct op sterven
Niks is zo leuk als verboden boeken lezen. De grote bestsellers uit de geschiedenis waren dan ook vaak werken die volgens de plaatselijke overheid of kerk niet door de beugel konden. Dat zal je altijd zien, als je iets verbiedt wordt het een hit
Het valt me op dat ik de laatste tijd vaak over oorlog, bomaanslagen en meer van dat fraais droom. Zo droomde ik onlangs over de metro waarin voortdurend bomaanslagen gebeurden. Erg natuurlijk, maar in mijn droom was iedereen er al min of meer aan gewend geraakt. Het maakte deel uit van onze leefwereld. En enkele dagen daarna een droom over een trein vol giftige producten die opgeblazen werd! Je wordt met een angstig gevoel wakker de volgende ochtend. Weer een paar dagen later een vreselijke droom over een burgeroorlog. Het leek wel Irak maar dan hier! De oorlog speelde zich onder andere af in mijn eigen gemeente. Vreemd genoeg was het níet mijn gemeente. Want ik was als oorlogsjournalist naar hier gekomen en ik verstond de taal niet die hier gesproken werd. Het was echt een vuile oorlog. Want een van de partijen bestookte een vluchtelingenkamp met vrouwen en kinderen met mortiergranaten. Gelukkig ontploften die niet. Daarna kwam een van de belagers tot bij ons en bedreigde ons; hij wou ons in brand steken. De tussenkomst van een collega-oorlogsjournalist kon dat maar net op tijd voorkomen. Zulke dromen laten je badend in het zweet wakker worden...
