Tegenwoordig is elke dag wel de "internationale dag" van iets. Volgens de scheurkalender van De Druivelaar is het vandaag de Werelddag van de Televisie. Televisie bestaat eigenlijk best wel al lang hoor. De fundamentele ontdekkingen die de basis vormen voor het concept televisie werden zelfs reeds in 1873 en 1884 gedaan. De electromechanica die noodzakelijk is voor televisie werd in de jaren '30 en '40 van de 20e eeuw ontwikkeld. De eerste demonstratie van een uitzending in kleur vond plaats in 1928. Het zou wel nog even duren voordat kleurentelevisie ingeburgerd zou raken. Het eerste patent voor een kleurentelevisiesysteem werd pas in 1940 toegekend. Er waren echter al regelmatig (zwart-wit)tv-uitzendingen voor Wereldoorlog II in de Verenigde Staten, Groot-Britannië, Frankrijk, Duitsland en de Sovjet-Unie. In de jaren '50 veroverde het televisietoestel definitief zijn plaats in de Amerikaanse huiskamers. Vanaf 1953 had Vlaanderen ook een eigen zender, de toenmalige NIR (later BRT, BRTN en VRT). Vanaf de jaren '70 verdrong de kleurentelevisie stilletjes aan de zwart-wit-toestellen.

Wie er meer over wil lezen, zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Television

Zelf kijk ik eigenlijk weinig televisie. Ik heb het meestal te druk, de beste uitzendingen beginnen te laat op de avond en ik kan niet zo goed tegen de straling van het toestel. Ergens is dat wel jammer, want buiten de ongeloofelijke rommel zijn er ook veel mooie en interessante programma's. Maar ik vind een goed gesprek hebben met iemand, wat bewegen of een boek lezen gewoon interessanter, gezonder en leerrijker dan de hele avond onderuitgezakt liggen voor de tv. De mensen zouden wat meer met elkaar moeten praten ipv naar "bewegende mannetjes" te kijken. Erg storend vind ik de reclameblokken, waarin we maar al te vaak een immoreel beeld door de strot geramd krijgen van hoe de wereld zou moeten zijn. Natuurlijk zijn er wél nog zenders waar je in feite naar zou kunnen blijven kijken  (^_^). Mijn favoriete zenders zijn Canvas, National Geographic Channel en de BBC natuurlijk! Sorry voor de trouwe volgers van "Undercover Lover" of "De Pfaffs" die mij nu ongeloofelijk saai vinden.

Het enige programma dat ik momenteel trouw volg is "Stanley's Route", en de reden moet ik waarschijnlijk niet meer uitleggen . Afrika!
Wat is jouw favoriete zender eigenlijk? Vertel dat gerust in je reactie op dit bericht! En hebben jullie nog in zwart-wit gekeken? Ik heb dat nog meegemaakt hoor! Dat was met een oud toestel als vervanging van onze tv die kapot was. It's been ages, however. Maar ik vond dat best leuk. Zwart-wit is ook mooi. Televisie moet voor mij heus niet colourful zijn !

Wil je eens ervaren wat de orde van de dag is op een plaats zoals, pakweg, Bagdad? Ga dan kijken naar de film "Children of Men"! Bomaanslagen, ontvoeringen, getto's, miserie, angst en moslimterrorrisme, het komt er allemaal in voor. Deze film speelt zich echter niet af in het Midden-Oosten anno 2006, maar in het Engeland van 2027. De situatie is als volgt: er woedt een enorme wereldbrand, alles wat er fout kan lopen loopt ook echt fout, overal heerst terreur en miserie, en de mensen zijn onvruchtbaar geworden. Alleen Groot-Britannië weet zich nog enigzins te handhaven, maar de prijs die ervoor betaald dient te worden is hoog: er heerst een vreemdelingenpolitiek die doet denken aan Nazi-Duitsland, en de overheid handhaaft een schrikbewind dat wel een imitatie lijkt uit de Sovjet-Unie! Foogies, de zogenaamde illegalen, worden meedogenloos opgejaagd en in kampen gestopt. Toch blijft ook the UK niet gespaard van de ellende die rest van de wereld treft: ook hier worden geen kinderen meer geboren, hele veestapels moeten geregeld verbrand worden, het land wordt geteisterd door aanslagen van moslimterroristen. Er broeit al een hele tijd een opstand in de verpauperde, islamitische wijken in de grote steden. En dan zijn er nog de Fishes, die het niet erg begrepen hebben op het inhumane vreemdelingenbeleid en die geen enkel middel schuwen om dat duidelijk te maken. Het gevolg van dit alles is dat de meerderheid van de Britse onderdanen een nogal hopeloze levensvisie hebben. Zo ook ambtenaar Theo Faron, die in een vorig leven toch een activist was.

En dan komt er plots toch een lichtpuntje in Theo's leven, als de Fishes willen dat hij Kee, een foogie, in veiligheid brengt. Kee is namelijk...zwanger! Een waar mirakel dat ook veel gevaar inhoudt. Wat zal er immers gebeuren als men ontdekt dat er toch nog iemand zwanger is kunnen worden? Wat zullen ze met haar baby doen? Hoe zal de overheid reageren als blijkt dat enige zwangere vrouw behoort tot een "soort" die ze met hand en tand proberen te bestrijden? Een helse tocht volgt! Algauw blijkt dat nu eens werkelijk NIEMAND te vertrouwen is, dat dragers van dreadlocks niet per definitie leuke, gezellige alternatievelingen zijn en dat niet alle moslims tot een terroristische organisatie behoren. De film eindigt in een hallucinant, apocalyptisch hoogtepunt als het Britse leger een opstand in de moslimwijk van Bexhill op een wel heel drastische manier onderdrukt.

Dit is zeker geen feelgood-movie. De toeschouwer blijft dan ook achter met een zeer wrang gevoel. Sommige scenes zijn ook werkelijk shockerend - niet omdat er veel bloot of expliciet geweld in komt, maar omdat wij westerlingen ons niet kunnen indenken dat zulke dingen ook hier kunnen gebeuren. De algemene toon van deze film is erg somber. Soms wordt die somberheid even verdreven door een rustig moment, dat dan echter algauw weer ruw verstoord wordt door de volgende, genadeloze gebeurtenis. De kijker krijgt dan ook weinig gelegenheid om zich illusies te maken.
Ik heb sommige mensen achteraf horen zeggen dat dit toch wel heel ongeloofwaardig was voor in 2027. Ik weet het nog zo niet. Kijk een week naar de journaals op tv en dan krijg je toch het gevoel dat de wereld stilaan naar zo'n toestand aan het evolueren is. De collectieve angst in de samenleving, de toenemende onverdraagzaamheid van beide kanten, de milieuproblematiek en de verminderde vruchtbaarheid...het kunnen allemaal voortekenen zijn van de wereld waarvan we in deze film een glimp opvangen. "Children of Men", dat gebaseerd is op een boek van P. D. James uit 1992, is dan ook letterlijk een brandend actuele film!

www.childrenofmen.net

In Xanadu did Kubla Khan
A stately pleasure-dome decree:
Where Alph, the sacred river, ran
Through caverns measureless to man
Down to a sunless sea.
So twice five miles of fertile ground
With walls and towers were girdled round:
And here were gardens bright with sinuous rills
Where blossomed many an incense-bearing tree;
And here were forests ancient as the hills,
Enfolding sunny spots of greenery.
But oh! that deep romantic chasm which slanted
Down the green hill athwart a cedarn cover!
A savage place! as holy and enchanted
As e'er beneath a waning moon was haunted
By woman wailing for her demon-lover!

And from this chasm, with ceaseless turmoil seething,
As if this earth in fast thick pants were breathing,
A mighty fountain momently was forced;
Amid whose swift half-intermitted burst
Huge fragments vaulted like rebounding hail,
Or chaffy grain beneath the thresher's flail:
And 'mid these dancing rocks at once and ever
It flung up momently the sacred river.
Five miles meandering with a mazy motion
Through wood and dale the sacred river ran,
Then reached the caverns measureless to man,
And sank in tumult to a lifeless ocean:
And 'mid this tumult Kubla heard from far
Ancestral voices prophesying war!

The shadow of the dome of pleasure
Floated midway on the waves:
Where was heard the mingled measure
From the fountain and the caves.
It was a miracle of rare device,
A sunny pleasure-dome with caves of ice!
A damsel with a dulcimer
In a vision once I saw:
It was an Abyssinian maid,
And on her dulcimer she played,
Singing of Mount Abora.
Could I revive within me
Her symphony and song,
To such a deep delight 't would win me
That with music loud and long,
I would build that dome in air,
That sunny dome! those caves of ice!
And all who heard should see them there,
And all should cry, Beware! Beware!
His flashing eyes, his floating hair!
Weave a circle round him thrice,
And close your eyes with holy dread,
For he on honey-dew hath fed,
And drunk the milk of Paradise.

De meeste Germanistjes hebben tijdens hun studieperiode flink gevloekt en gezweet op dit gedicht  - ook ik trouwens - maar toch vind ik dat dit gedicht iets hééft! Niemand weet wat de betekenis ervan is, zelfs Coleridge wist het waarschijnlijk niet precies. Je kan er dus vanalles achter zoeken en dat is net zo leuk. Iedereen heeft er dan ook zijn eigen mening over (en profs kunnen op het examen niet beweren dat jouw interpreatie rubbish is ). Ook ik heb een eigen interpretatie over dit bekende gedicht, maar die deel ik liever niet met de wereld Het zou een nogal pessimistische visie weergeven en bovendien, elk jaar verandert mijn interpretatie eigenlijk.
Voor wie de onstaansgeschiedenis van dit gedicht niet kent, nog even in het kort: Coleridge zou in 1797 een visioen hebben gehad na zijn dagelijkse portie laudanum, en bij het ontwaken begon hij daar geestdriftig een gedicht over neer te pennen. Helaas werd hij na een tijdje weggeroepen voor zaken en toen hij weer terug kwam om zijn noeste dichtersarbeid verder te zetten, begreep hij dat hij alles gewoon vergeten was. Gevolg: een fragmentarisch gedicht, een Romantisch wanhopige dichter en een legende daarrond die de Germanisten tot op de dag van vandaag moeten blokken voor het examen Engelse Literatuurgeschiedenis!
Uiteindelijk werd dit fragment in 1816 gepubliceerd.

Als je je geroepen voelt om over dit gedicht je eigen interpretatie wereldkundig te maken, of als je gewoon wil vertellen wat dit bij jou oproept, houd je vooral niet in!

Gisteren zijn we met z'n allen naar F.A.C.T.S. gegaan, een beurs voor spullen van Star Wars, LOTR, Fantasy, Comics, Anime, Sci-Fi, Toys en meer van dat. Leuk was dat er ook enkele bekende gasten kwamen en dat er allerlei volk verkleed rondliep. Je kreeg 2 euro korting als je zelf verkleed kwam opdagen, maar er waren ook professionele verklede mensen ingehuurd, die daar wat rondstruinden. Je kon dan met hen op de foto gaan terwijl ze bijzonder goede poses aannamen, of ze deden je schrikken door plots op te duiken enzo...Zo was er een Ringwraith (LOTR) die het steeds maar op mij had gemunt - blijkbaar beviel ik hem . Eerst heeft ie in een nauw gangetje aan mij gesnoven. En toen ik een tijdje later allerlei gekke gebaren aan het maken was achter zijn rug, draaide hij zich plotseling om met zijn zwaard en snoof heel dreigend. Was me dat verschieten zeg !!! Maar daarna kreeg ik er haast de slappe lach van . Ook aardig was Darth Vader die met een peutertje op de arm heeft staan poseren voor de foto (^_^). Die stormtroopers en Jedi die constant tussen de massa liepen waren ook indrukwekkend. Ook heel professioneel allemaal.
Qua bekende gasten kwamen er: Lieutenant Gruber, Herr Flick en Helgaaaa uit "Allo Allo" (iiiiiiiiiiiiih ik heb ze van dichtbij gezien *gil gil*!), de acteur die C3PO speelde, en de fantastische cartoonist Lectrrr die zijn boekjes kwam signeren.
Ik heb daar een "De Appendixen" gekocht, een boek van Tolkien dat meer uitleg geeft over de LOTR-trilogie, met de geschiedenis van Midden-Aarde in, uitleg over de talen aldaar gesproken, het Verhaal van Arwen & Aragorn etc...Ook heb ik me een zeer mooi juweel met magische krachten aangeschaft: das Rozenkreuz dat mij meer in contact moet brengen met mijn onderbewuste en dat mij het eeuwig leven en liefst ook de eeuwige jeugd moet geven. 
Die jeugd ben ik zelf nog niet verloren me dunkt, want naar zo'n beurs gaan heeft toch iets van eens terugkeren naar je kindertijd he ...Fantasie, gekostumeerde mensen en speelgoedjes. Wat wil een mens nog meer?!

WTC

Toen ik voorstukjes zag van de film “WTC” (nu in de bioscoop!), dacht ik: “weer zo’n American Patriot film met heldhaftige toespraken, moraliserende mensen, heldendaden, Amerikaanse vlaggen en meer van dat.” Ik heb de film gisteren gezien en eerlijk gezegd, dat viel goed mee. Het heroïsme is uiteindelijk verrassend beperkt gebleven tot enkele korte scènes. Vooraf dacht ik ook dat deze film de vergelijking nooit zou kunnen doorstaan met “United 93”, maar dat hoeft ook niet. Beide films gaan over 9/11 maar hebben een andere invalshoek. Vergelijken is dus simpelweg niet aan de orde! Waar United 93 de aandacht richt op het vliegtuig dat in een veld in Pennysylvania crashte, heeft WTC als onderwerp het derdelaatste en het voorlaatste slachtoffer die levend vanonder het puin van de Twin Towers konden gehaald worden. Het gaat om twee cops, politieflikken dus, de enige overlevenden van een groepje dappere flikken die de Twin Towers binnengingen om de slachtoffers op de bovenste verdiepingen te redden. Zover is het trouwens nooit gekomen, want de torens gingen tegen de grond net op het moment dat ze aan hun reddingsactie wilden beginnen. De nachtmerrie begint voor de twee overlevende cops. Wat daarna volgt zijn bloedstollende uren voor deze slachtoffers, zowel letterlijk als figuurlijk. Wat zij meemaken is nu eens werkelijk wat je noemt tot over je oren in de problemen zitten! De familie heeft het zo mogelijk nog moeilijker: de twijfels, de onzekerheid, de marteling het niet-weten…

Wat ik een zeer sterk punt vind van deze film, is dat je de hele toestand van binnenuit beleeft. Wij kennen 9/11 slechts van op tv-beelden, we hebben er altijd een afstandelijk zicht op gehad. Maar in deze film zit je er middenin! De verwarring van het moment, de angst, de rommel, de hysterie van de mensen, de gewonden, het verdriet van de nabestaanden…je ziet het allemaal van dichtbij. Dit geeft een zeer hoog realiteitsgehalte aan WTC. Wat ook helpt is natuurlijk het feit dat er bijna geen Hollywoodsterren in meedoen. De enige acteur die ik kende was Nicholas Cage, maar hij speelt de rol van ervaren rot bij de New Yorkse flikken zo goed dat ik geen enkel moment het gevoel had dat ik naar een overbekende superster aan het kijken was.

Het filmwerk op zich is zeker een streling voor het oog. De film begint met mooie beelden van een New York dat ontwaakt (de scène met die skyline is prachtig!). Het moment van de aanslagen werd zo in beeld gebracht – of beter: níet in beeld gebracht – dat je een idee krijgt van wat de New Yorkers er nu eigenlijk zelf precies van hebben gezien die dag. Daarna overvalt je een soort melancholie: de omgeving van het World Trade Center is uitgestorven, het enige wat nog beweegt zijn duizenden papiertjes en dat soort dingen die droevig naar beneden blijven dwarrelen onder de grijs geworden hemel. Het moment waarop je beseft dat NYC nooit meer helemaal hetzelfde zal worden. Een poëtisch moment om even bij stil te staan! De benarde, hopeloze situatie van de twee policemen is dan weer zo goed in beeld gebracht dat je er zelf claustrofobisch van zou worden. Mooi is ook de opeenvolging van de uitgekiende flashbacks die zowel de slachtoffers als hun partners krijgen, dit gecombineerd met de wisselingen van standpunten van de ene partij naar de andere.

Kortom, dit is een film die niemand onberoerd zal laten. Een aanrader!

Oh ja, leuke uniformen trouwens;-).

Tijd voor EHBO

Na de rijlessen kan ik meestal wel wat EHBO gebruiken, en dat deed me eraan denken dat ik jullie weer wat nuttige eerste hulptips moest geven. Vandaag bespreken we wat je zoal kan doen bij verdrinkingen, ernstige bloedingen, hartaanvallen, shock en elektrocuties.

1) Ernstige bloedingen

Dit gaat niet over banale sneetjes in de vinger, maar over bloedingen waar serieus wat bloed naar buiten komt. Die moet je altijd ernstig nemen, want het slachtoffer kan al in levensgevaar komen als hij 1 – 1,5 liter bloed verliest!

Bij een ernstige uitwendige bloeding loopt het bloed snel & hevig uit de wonde, of spuit hete r zelfs uit (dan is er een slagader geraakt)!

Wat doe je eraan?

Veiligheid eerst! Vermijd indien mogelijk contact met het bloed van het slachtoffer – AIDS is géén irreële bedreiging. Probeer handschoenen aan te doen of pak een dikke, zuivere doek.

Stelp de bloeding door met de doek druk uit te oefenen op de wonde. Nog beter is als je dit door het slachtoffer zelf laat doen, maar dat gaat vaak niet. Als het een lidmaat betreft: breng dat in hoogstand. Dit betekent dat je het lidmaat in de hoogte brengt, op een niveau hoger dan het hart. Bij een arm: laat het slachtoffer stabiel neerzitten, houd zijn arm omhoog in die mate dat de elleboog een hoek van ongeveer 90 graden bevat, ondersteun de arm. Bij een been: laat het slachtoffer neerliggen en leg iets onder het been – of hou het desnoods zelf wat omhoog.

Bind het lidmaat niet af! Daarmee bereik je slechts twee dingen: a)als je het goed doet, zorg je ervoor dat het lidmaat gewoonweg afsterft, b) als je het slecht doet, zorg je ervoor dat het bloed er werkelijk uit zal spuiten.

Het afbinden van ledematen mag je in feite alleen maar doen als laatste redmiddel, bv. als het lidmaat in dermate toestand is dat je het toch als verloren kan beschouwen (deels afgerukt ofzo, of enorm vééél grote, gapende wondes waaruit bloed spuit), of als er nog slachtoffers zijn die echte reanimatie nodig hebben – je kan immers niet stelpen bij de ene en beademen bij de andere.

Leg zo mogelijk een steriel drukverband aan. Materiaal daarvoor moet in de EHBO-kit van je auto te vinden zijn. Anders moet je je uit de slag trekken met zakdoeken, keukenhandoeken, stropdassen, lakens…improviseren mag best. Je drukt een prop daarvan op de wonde en brengt daarrond een verband aan. Wat als de bloeding niet stopt? Leg met wat zwachtels, stuk stof etc enkele platte knopen rond het verband, steek een hard, langwerpig voorwerp door 1 van de knopen en draaien maar. Let wel dat de huid er niet tussen komt te zitten (het slachtoffer zal wel al genoeg afzien vrees ik).

Als er een vreemd voorwerp zit in de wonde, ruk die er dan niet uit.

Verwittig zo snel mogelijk de 112, en beschrijf altijd de toestand van het slachtoffer, vermeld de plaats waar je bent etc…

Bij een inwendige bloeding zie je meestal een blauwige verkleuring op de buik, die plaats kan ook hard aanvoelen. Het slachtoffer zal klagen over vreselijk pijn daar. Je kan zelf niet veel doen, behalve het slachtoffer op zijn rug op de grond leggen (al dan niet op een deken), zijn benen wat in de hoogte leggen en zo snel mogelijk de 112 te alarmeren.

Zowel bij inwendige als uitwendige bloedingen kan het slachtoffer in shock geraken door het ernstige bloedverlies. Dat is erg gevaarlijk! De huid voelt koud aan, koud zweet breekt uit, het slachtoffer kan misselijk zijn, de hartslag wordt zwak en snel en de ademhaling oppervlakkig. Het slachtoffer is vaak op een vreemde manier berustend. Geef hem geen eten of drinken! Zorg dat de temperatuur van het slachtoffer stabiel blijft. Vermijd dat hij nog meer pijn lijdt. Waarschuw altijd zo snel mogelijk de 112!

2) Elektrocutie

Veiligheid eerst: schakel direct de stroom uit. Raak een slachtoffer dat nog in contact is met de stroombron nooit aan! Begin dan met de reanimatie indien nodig. Koel eventuele brandwonden en dek ze steriel af. Zorg dat gebroken ledematen onbeweeglijk blijven. Verwittig uiteraard de 112 als de toestand ernstig is. Het is aan te raden om sowieso op controle te gaan in het ziekenhuis (natuurlijk niet als je een schokje hebt gehad bij het openen van je autoportier hé).

3) Verdrinking

Eerst en vooral: spring nooit een verdrinkend iemand achterna als je zelf niet zeer goed kan zwemmen. De sterkte van de stroming, de koelte van het water en de hinder van de kledij worden fors onderschat. Gooi hem liever iets drijvends toe, bv een stuk hout, boei, een lege jerrykan (goed, de olieprijzen zijn hoog maar nog steeds niet hoger dan een mensenleven). Of gooi anders een touw.

Waarschuw de redders of de 112, vermeld er altijd bij dat het om een verdrinking gaat. Als je hem er zelf uit hebt uit kunnen halen en je moet reanimeren, geef het dan niet te snel op. Onderkoeling is, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, in het voordeel van een slachtoffer met ademhalingsstilstand.

De kans is groot dat het slachtoffer nogal gevuld is met water. Leg hem op zijn buik over je knie, zorg dat de poep het hoogste punt is. De zwaartekracht laat het water (en waarschijnlijk nog een hoop onsmakelijke dingen zoals de laatste maaltijd) er gemakkelijker uitlopen. Mond-op-mondbeademing is hierna weliswaar wat minder smakelijk, maar toch effectiever.

4) Hartaanval

De symptomen bij lichte hartaanval of Angor zijn: pijn onder borstbeen, zweten, misselijkheid, het slachtoffer voelt zich niet goed…

Wat doe je eraan?

Laat het slachtoffer (stabiel) neerzitten. Zorg dat er wat frisse lucht is. Zorg dat hij rustig blijft. Stel gerichte vragen als: “hebt u dit al eerder gehad?”, “was dat hetzelfde gevoel”, “bent u hartpatiënt en hebt u uw medicatie bij?”. Meestal is dat laatste wel het geval, en dan geef je hem een pilletje dat hij onder de tong moet leggen. Verwittig de hulpdiensten maar blijf liefst bij het slachtoffer, en zeg hem dit ook. Bij rust zal de toestand van het slachtoffer na een tijd verbeteren.

Als het slachtoffer antwoordt dat de pijn nu toch wel meer is dan de vorige keer, of dat “het gevoel anders is”, moet je je toch wel zorgen beginnen maken. Dit kan een hartinfarct zijn! Zeker als het slachtoffer ook klaagt over pijn die uitstraalt naar de arm, maag, schouders en als de klachten begonnen zijn in een toestand van rust! De toestand van het slachtoffer zal ook niet verbeteren in rust en/of na inname van zijn medicatie (dit kan geen kwaad, however…) Probeer de polslag te controleren, en doe verder hetzelfde als bij een Angor. Waarschuw onmiddellijk de 112 en vermeld zeker dat het om een hartinfarct gaat! Controleer dan steeds de vitale functies.

Breng mensen met een hartaanval nooit zelf naar het ziekenhuis! De kans dat de toestand onderweg verergert is niet gering, en probeer maar eens een bewusteloos iemand uit een auto te krijgen.

Voor de rest kan je zelf helaas niet veel doen. Het is een kwestie van de symptomen tijdig juist te interpreteren. Hetzelfde geldt voor een beroerte (herseninfarct). Als iemand klaagt over langdurige, hevige hoofdpijn, verward is, raar spreekt en nogal vreemde antwoorden geeft, eenzijdige spierverzwakkingen/-verlammingen heeft of heel erg ongewone dingen begint te doen (zoals met een koffielepeltje roeren in het gebak;-), dan wordt het tijd om de hulpdiensten te alarmeren. Denk nooit zomaar: die wordt een beetje seniel of een dagje ouder! Wat je dan verder nog kan doen, is hem in een stabiele zithouding te zetten en beginnen reanimeren indien nodig.