Vandaag was een prachtige dag die ik in drie begrippen kan samenvatten: zon, Filmfestival van Gent en F.A.C.T.S.-Convention. Met zo'n korte samenvatting bent u natuurlijk weinig dus zal ik in dit bericht uitweiden over hét Star Wars/LOTR/Fantasy/Film - evenement van het jaar: F.A.C.T.S. (Fantasy, Anime, Comics, Toys, Science-Fiction) in Gent!

De dag begon reeds zeer vroeg voor mij. Op een onchristelijk uur moest ik uit de veren, aangezien ik een duoticket gewonnen had voor de filmvoorstelling The Assassination of Jesse James op het Filmfestival van Gent. Het zou een drukke dag worden, want toevallig zou ik ook naar FACTS gaan, maar dit heb ik er allemaal voor over. FACTS is niet alleen bekend voor de leuke spulletjes die je er kan aanschaffen maar ook voor zijn Cosplay. Iedereen die zich geroepen voelt om zich een beetje origineel te verkleden (of juist niet origineel:-p) krijgt een paar euro korting aan de kassa. Dit jaar had ik meer dan zin om een bescheiding bijdrage te leveren aan de verkleedpartijtjes en dus deed ik mijn gouden Venetiaans masker met zwarte verenkrans in een zakje, trok ik een bijpassende gele trui, gouden armbanden en zwarte rok aan en spoedde mij in alle vroegte over de nevelige velden naar Gent. Daar aangekomen werd ik meegenomen op een korte sightseeing-tour door het Gentse, alvorens van het filmfestival en ontbijt te genieten. Het masker droeg ik nog niet, anders zouden ze me wel eens kunnen aanzien voor terroriste!
's Ochtends vroeg liepen er maar enkele freaks in deze Gentse buurt, maar na de voorstelling krioelde het ervan! Met enkele had ik een merkwaardige ontmoeting. Op weg naar het ICC-gebouw werd mijn pad gekruisd door een lieftallige nimf, die mij een vreemdsoortig geel bandje rond de pols deed. De nimf was een echte FACTS-fan en had toegang voor twee dagen, maar ging nu naar huis en wenste dat iemand anders van het wonderpolsbandje zou kunnen genieten. Ietwat bedremmeld door zoveel goedheid aanvaardde ik het nobele gebaar, en haastte me daarna naar de ingang, waar een halve kilometer mensen aan het aanschuiven was. Ik lachtte in mijn vuistje omdat ik natuurlijk helemaal níet moest aanschuiven en bovendien nog gratis naar binnen zou mogen op de koop toe. Dat was echter buiten een overijverige Imperial Guard gerekend( http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2657.jpg) die mij ijzig ontving in het Fantasy-paleis en niet van plan leek mij te laten passeren. Gelukkig ben ik zeer bedreven in de Jedi mind trick!
Ik raakte zonder problemen binnen en stortte me als een uitgehongerde wolf op een Cheesebacca, die ik met veel smaak verorberde. Ondertussen bleek het ICC-gebouw zuurstofarm en overbevolkt te zijn, zodat we met enige moeite vorderden langs de kraampjes. Ik was op zoek naar een Jar-Jar Binks- of Yoda-popje, maar dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Onze speurtocht werd bovendien bemoeilijkt door onverwachte ontmoetingen. Zo konden we maar rakelings ontsnappen aan de aandacht van de gevreesde Dark Lord of the Sith en zijn helpers, die gelukkig middenin een belangrijke vergadering zaten (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2662.jpg). En Jabba  the Hutt zocht nieuwe slaven, en keek ons dan ook monsterend aan (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2663.jpg). Jabba verloor echter al gauw zijn interesse, zodat we onze tocht weer verder konden zetten. Vanaf dan kwamen we ook vriendelijker volk tegen, zoals talloze Jedi (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2664.jpg, http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2677.jpg) en Ghostbuster Ernie Hudson (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2666.jpg). Deze personen deden mij weer moed vatten tijdens deze zware queeste en algauw had ik mijn Jar-Jar Binksje gevonden (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2669.jpg)! Nu bevat mijn collectie drie popjes (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2688.jpg). Het was hoog tijd voor een pauze, maar oh wee, wie kwam daar recht op ons af...Darth Vader. Zou hij dan toch doorzien hebben dat ik gratis was binnengeraakt? De Dark Lord wees naar mij terwijl een stormtrooper zijn blaster al in aanslag hield (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2670.jpg). Jedi mind tricks werken niet bij Lord Vader, maar poseren bleek hem mild te stemmen (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2671.jpg). Darth Vader en zijn lijfwacht bleven daarna nog even overleggen (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2672.jpg, http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2673.jpg) maar besloten uiteindelijk de zaak maar zo te laten...voor deze keer (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2674.jpg)!
Ik glipte gauw weg en besloot na een drankje Jawa Juice het gebeuren binnen nog eens te bekijken. Zo kwam ik nog een heleboel wonderlijke wezens tegen (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2684.jpg, http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2678.jpg) en ook onder de kinderen zag ik getalenteerde cosplayers(http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2682.jpg, http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2680.jpg), terwijl een onverwachte ontmoeting met enkele dinosauriërs mij in helemaal in bekoring bracht (http://i50.photobucket.com/albums/f306/Doudou1/FACTS%202007/DSCF2683.jpg). De dino's smeekten mij allen om hen met me mee te nemen, maar zoveel geld had ik niet dus besloot ik dat het voor een andere keer was. Toen vond ik per toeval de Little Pony waar ik mijn hele kindertijd naar gezocht heb: eentje met vleugels én een hoorn. De haren van het arme ding waren helaas helemaal weggeknabbeld; wie durft zoiets te verkopen!?! Andere mogelijke verleiders waren het boek De Kinderen Van Hurin en een prachtig kettinkje met het Oog van Horus; mijn budget was jammer genoeg niet toereikend voor een van beiden.

Uiteindelijk bleek FACTS-Convention exact 50 cent winst geboekt te hebben op mijn kap. Ik heb meer geld besteed aan het eten en drinken dan aan gadgets - misschien ben ik dan toch een echte bourgondiër? Het was wel eens fijn om je geweldig te amuseren zonder dat je er hopen geld tegenaan moest smijten. Moe maar voldaan strompelden we in de avondzon terug naar de trein die ons naar huis zou voeren


~ The End ~

De Nobelprijs voor de Vrede gaat dit jaar naar niemand minder dan... Al Gore! Het is opmerkelijk hoe Al Gore, de groene paus, de laatste jaren prijs na prijs wegkaapt terwijl hij zeven jaar geleden nog op een bijzonder pijnlijke manier de strijd om het presidentschap verloor van George W. Bush. Wie laatst lacht, best lacht dus, aangezien Al Gore vandaag de dag heel wat populairder en cooler is dan Dubya. Die laatste zou met gemak de Nobelprijs voor de Oorlog kunnen winnen, mocht die bestaan. Hoe dan ook, na de Oscar voor beste documentaire mag Gore nu ook een Nobelprijs en een aanzienlijke som geld gaan ophalen. De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede doet hier en daar wel vraagtekens rijzen: heeft de strijd tegen global warming wel iets te maken met vrede? Ik geef toe dat een Nobelprijs voor milieu hier beter past maar goed, die bestaat nu eenmaal niet. De andere soorten Nobelprijzen (geneeskunde, scheikunde, natuurkunde, literatuur en economie) komen daar ook niet meteen dicht in de buurt. Een belangrijker argument is dat klimaatsverandering wél oorlog kan veroorzaken. Eén van de bekendste oorlogen waaraan klimaatverandering ten grondslag ligt is het conflict Darfoer/Tsjaad. Wie er meer over wil weten, zal binnenkort wel naar Sand and Sorrow kijken, maar de film Si le vent soulève les sables kwam al aardig bij de realiteit in de buurt. (Een andere klimaatfilm was trouwens The Day after Tomorrow, waarvan algemeen wordt aangenomen dat dit de fictie-voorloper is van Gore's eigen An Inconvenient Truth.)

Klimaatsverandering zorgt voor conflicten, aangezien grote droogte voor strijd om het resterende water veroorzaakt terwijl stijging van de zeespiegel er weer voor kan zorgen dat er gevochten wordt voor hoger gelegen land. Een mogelijk toekomstbeeld: Nederland loopt onder waardoor de inwoners van dit laaggelegen land het elders zullen zoeken...En aangezien vreemde talen niet hun sterkste kant is, zouden ze wel eens massaal kunnen emigreren naar landen waar hun taal gesproken wordt. Wie ziet hier een oranje invasie zitten?
Buiten etnische conflicten brengt klimaatsverandering sowieso veel ellende mee. Overstromingen, orkanen, droogtes...We kennen de rampen vanop ons televisiescherm en het is niet meer dan normaal dat we willen dat dit niet massaal zal gebeuren. Zal het eigenlijk massaal gebeuren??? Dat weet niemand. Zelfs Al Gore kan niet in de toekomst kijken. Velen vinden dat hij overdrijft of ons een eenzijdig of zelfs foutief toekomstbeeld voorspiegelt. Het kan best dat Gore de zaken wat overdreven heeft, maar ik zeg steeds: "beter voorkomen dan genezen". Ik loop liever niet al die risico's door gewoonweg niks te doen. Ook onze kinderen moeten nog op deze planeet kunnen leven.

Rest er nog de vraag wat de verdere plannen zijn van de gelukkige winnaar van de Nobelprijs? Blijft hij "klimaatpaus" of doet hij toch nog maar eens een gooi naar het presidentschap? Ik ben altijd bij mijn mening gebleven dat er aan Gore een goeie president verloren is gegaan (hoe zou de wereld er nu uitzien indien Bush verloren had?) maar ik denk dat hij beter zijn sensibiliseringswerk verderzet. Hij is tenslotte goed bezig! Toen ik een kind was, was geen mens bekommerd om het klimaat. Als zevenjarige schreeuwde ik al van de daken dat er dringend actie ondernomen moest worden tegen "het broeikaseffect" en lachtten alle volwassenen met mijn engagement. Nee, dan nu. Vandaag de dag spreken mensen mij aan over klimaatsverandering en is global warming een hot item. Zelfs in de politiek van Europa én Amerika is de zaak populair, en dat wil wat zeggen. Dat hebben we allemaal te danken aan Al Gore, die de wereld een groen geweten schopte.

Haast elke dag komt de Islam (op een overwegend negatieve manier) in het nieuws, maar wie van ons kent de Islamitische wereld écht? De Arabische wereld verschilt erg van de onze en niet zo heel veel Westerlingen kunnen zeggen dat hun kennis hierover verder gaat dan de woorden fatwa, jihad en Al-Qaeda. Deze onwetendheid maakt de Arabische wereld nu net zo interessant, en dat moeten ze bij Canvas ook gedacht hebben. Vandaar dat vanaf vandaag de tiendelige reeks "De Weg naar Mekka" loopt, waarin Jan Leyers van Spanje naar Mekka trekt om de moslimwereld beter te leren kennen. Dit keer géén Osama Bin Laden of Ayatollah's in de hoofdrollen, maar gewone, veel minder bekende moslims en hier en daar natuurlijk de obligate terrorist of vrijheidstrijder. Op deze manier kan de kijker de echte moslimwereld leren kennen en tegelijk zien wat er zoal leeft bij moslims.

Dat belooft een interessante reeks te worden. Niet alleen is de thematiek van het programma brandend actueel, maar hebben ze waarschijnlijk ook veel energie en moeite in dit programma gestoken. Alleen al de website is interessant: buiten samenvattingen van de afleveringen, kan de kijker/surfer nog veel andere nuttige info opsnorren. Zo kan je op de site ook een boel achtergrondinformatie, foto's en video's vinden. Daarnaast zullen ook bekende mensen die met de materie te maken hebben, hun zegje kunnen doen in blogs en kunnen reislustige mensen de reisroute van Leyers & co raadplegen via beelden van Google Earth (men moet meegaan met de tijd hé). Deze week trekt Jan Leyers door het Spaanse Andalusië (ooit het Moorse Al-Andalus) en Marokko.

De Weg naar Mekka, iedere vrijdag op Canvas, om 20u50.
Website: http://multiblog.vrt.be/dewegnaarmekka/

Heksenjacht op Kuifje
 
De nieuwste rage op onze planeet is blijkbaar het verketteren van een stripheld die in de jaren '30 van vorige eeuw het zwarte continent bezocht. In het desbetreffende stripverhaal, "Tintin au Congo", worden zwarten afgeschilderd als bijgelovige wilden, voeren woeste lokale stammen voortdurend oorlog met elkaar en scheldt een wit hondje een aantal Afrikanen aan een spoorweg uit voor luiaards. Het valt moeilijk te ontkennen dat dit de aftandse visie is van een man die trouwens nooit gereisd heeft.
Anderzijds mag men niet vergeten dat Hergé slechts een kind van zijn tijd was, de tijd waarin Congo onze kolonie nog was en men hier over Afrikanen dacht in termen zoals 'kaffers'. Het is interessant om dit minder frisse stukje Belgische geschiedenis te bestuderen en daar kan "Tintin au Congo" zeker bij helpen. Is het beledigende taalgebruik bij de spoorweg immers geen verwijzing naar de onmenselijke omstandigheden waarin de Congolese arbeiders de spoorweg Matadi-Kinshasa hebben moeten aanleggen (en waarbij zij zeker en vast regelmatig 'uitgekafferd' werden)? Is de stammentwist tussen de Babaoro's en de Rhumbaba's niet gebaseerd op de rivaliteit tussen pakweg de Luba en Lulua of de Hema en Lendu, stammen die elkaar sinds (of door?) het kolonialisme rauw lusten? Zo kan ook het buitensporige geweld van Kuifje tegen de lokale fauna geïnterpreteerd worden als een aanklacht tegen het meedogenloze uitroeien van hele kuddes wilde dieren, dat al sinds de negentiende eeuw aan de gang was.
Tegelijkertijd kan "Tintin au Congo" de interesse van iedere lezer, ook de kinderen, opwekken voor het toch wel boeiende zwarte continent. Een fascinerend gegeven is bijvoorbeeld het personage van de "luipaardman", dat op de realiteit is gebaseerd (zijn standbeeld kunt u bewonderen in het Museum voor Midden-Afrika in Tervuren). Mijn allervroegste interesse voor Afrika is in ieder geval als kind reeds opgewekt door dit stripverhaal, tezamen met de Film "The Gods must be crazy" (nog zoiets 'politiek incorrect').
 
Maar wat dan met de racistische uitbeelding van de zwarten? In dit album zijn zij heus niet de enigen die voor kop van jut mogen spelen. In "Tintin au Congo" zijn er ook 'stoute blanken', terwijl je met de notie 'politieke correctheid' nog minstens drie andere albums kan laten verbieden. Zo worden in "Kuifje in Amerika" de Indianen afgeschilderd als goedgelovige wilden, zijn de Japanners in "De Blauwe Lotus" wreed en hebben ze varkensneuzen en konijnentanden, terwijl de Inca's in "De Zonnetempel" zich schuldig proberen te maken aan voodoo en mensenoffers. Laten we hopen dat al deze bevolkingsgroepen niet ook nog eens klacht gaan indienen.
 
Het heeft dus geen zin om dat ene stripverhaal te verbieden of te plaatsen onder de "verboden boeken". Gewoonlijk is dit overigens de beste manier om de verkoopcijfers de hoogte in te jagen. Dat doet me er trouwens aan denken: mijn exemplaar is al bijna veertig jaar oud en door veelvuldig gebruik tot op de draad versleten, dus ga ik zeker gauw een nieuw kopen. Ongecensureerd welteverstaan, zodat ik mijn kinderen later aan de hand van dit album kan vertellen over de wreedheden van het Belgische kolonialisme in Congo.


Ondertussen blijven mensen als Bienvenu Mbutu-Mondondo hun gezanik over het album dapper voortzetten: op 26 september organiseert die laatste een sit-in in Brussel. Iedereen die dus in overdreven politieke correctheid gelooft en een hekel aan Kuifje heeft: allen daarheen!

Mijn mening hebben jullie ondertussen wel in de brief kunnen lezen (nog even en Mbutu-Mondondo dient tegen mij ook klacht in), maar ik zou graag nog iets willen toevoegen.

De moeder in Noord-Kivu, wiens kinderen zijn ontvoerd door de Mai-Mai milities om kindsoldaat te worden, die kan het geen fuck schelen dat "Kuifje in Afrika" verkocht mag blijven worden.

De tienerjongen in Katanga, die elke dag in de goudmijnen moet werken opdat zijn familie zou kunnen overleven, die kan het geen fuck schelen dat "Kuifje in Afrika" verkocht mag blijven worden.

Het heksenkind in Kinshasa, dat verstoten door familie ronddwaalt op straat, die kan het geen fuck schelen dat "Kuifje in Afrika" verkocht mag blijven worden.

Als de moeders in Noord-Kivu 's ochtends heel vroeg opstaan, zijn hun eerste gedachten: "Waar zijn mijn kinderen toch? Leven ze nog? Hebben mijn zoons als mensen vermoord? Zijn mijn dochters reeds verkracht door de legeroversten?".
Als de tienerjongens in Katanga 's ochtends heel vroeg opstaan, zijn hun eerste gedachten: "Overleef ik deze zware dag in de mijnen? Zal ik eindelijk genoeg verdiend hebben om eens wat meer voedsel te kunnen kopen?".
Als de heksenkinderen  in Kinshasa 's ochtends heel vroeg wakker worden op straat, zijn hun eerste gedachten: "Hoe zal ik vandaag weer aan genoeg drugs geraken zodat ik niet meer hoef te denken aan mijn familie die mij verstoten heeft?".

Er zijn andere katten te geselen...

Vandaag hebben we iets te vieren. Nee, niet de zesde verjaardag van 9/11, maar wel de eerste verjaardag van Msichana Dopsie's blog!!! Inderdaad, ik hou het hier al een jaar lang vol. De laatste maanden zijn nogal blogitemluw geweest wegens eerst te veel schoolwerk en daarna een zeer pijnlijke schouder- en armblessure, maar ik hoop binnenkort toch weer wat meer te kunnen bloggen. Maar dan moet eerst mijn arm weer volledig beter zijn....

Het eerste blogjaar was alvast erg fijn en ik heb een onuitroeibare liefde voor schrijven opgevat! Dat heeft mij zelfvertrouwen gegeven, zodat ik onlangs zelfs mijn allereerste lezersbrief heb verstuurd naar een bekend Vlaams weekblad, dat de bewuste brief zelfs integraal heeft gepubliceerd op de koop toe! Dat smaakt naar meer, zou ik zeggen.

Voorlopig zal ik me echter beperken in het schrijven van sollicitatiebrieven en die worden hier níet gepubliceerd. Het zal dus nog eventjes wachten zijn op verhoogde activiteiten op deze weblog. In tussentijd mogen we alvast wel een vreugdedansje doen om het eenjarige bestaan te vieren! (zie foto )

Groetjes,

Msichana Dopsie xxx

Dames en heren,

Helaas heb ik naar alle waarschijnlijkheid last van een geknelde zenuw. Deze blessure maakt de op zich al ongezonde activiteiten als typen en internetten bijzonder pijnlijk voor mij. De komende twee weken zal ik dus mijn aanwezigheid op het internet en in mijn mailbox beperken tot het allernoodzakelijkste.
Daarom vraag ik aan jullie om voorlopig te sms'en of nog beter, te bellen ipv te mailen indien mogelijk. Mails lezen en beantwoorden is momenteel te pijnlijk voor mij en ik zal eerst zakelijke mails beantwoorden. Ik denk niet dat ik daarna nog kracht heb om privé-mails te typen. Ik veronderstel dat de meesten wel mijn gsmnummer hebben. Gelieve dus via andere kanalen dan het internet contact op te nemen met mij indien nodig. Wat mij betreft sturen jullie je berichten mee met de postduif of komen jullie het mij gewoon mondeling thuis meedelen, zolang ik voor het antwoord  niet hoef gebruik te maken van een toetsenbord.

Ik hoop dat jullie hiermee rekening houden. Voor de hardleerse mensen: ik kan jullie nog geen 1% zekerheid garanderen dat ik jullie mails beantwoord.
Bedankt voor het begrip.

Pijnlijke groetjes,

Msichana Dopsie

Ps: voor degenen die mijn gsmnummer niet meer hebben: tja, dan had je het maar niet moeten weggooien

Het zijn dezer dagen niet alleen wielrenners die naalden in de aders krijgen gepropt. Ook ik moest vandaag een hoeveelheidje bloed afstaan , niet voor dopingscontroles, maar omdat ik nog eens een goed voornemen in de praktijk wou omzetten: bloedgeven! De strijd tegen bloedtekort in ziekenhuizen is vanaf heden ook míjn strijd.

Het was vandaag dus de eerste keer, en ik moet toegeven dat ik best wel een beetje zenuwachtig was. Nu kan ik goed tegen bloed en andere vreselijkheden, maar je weet dus nooit. Niemand krijgt graag naalden in de arm geduwd (druggebruikers uitgezonderd ) en ik sta er dan ook nog om bekend zeer fijne adertjes te hebben, wat de zaken compliceert. Stel je voor dat de eerste poging niet lukt en dat na een kwartier proberen mijn hele arm bont en blauw is...

Om niks aan het toeval over te laten, had ik iets rood aangetrokken, zodat het niet zoveel zou opvallen "als er gemorst werd" .
Blijkbaar kon iedereen van mijn gezicht aflezen dat het mijn eerste keer was, want de verpleegsters leken overdreven bezorgd terwijl ze "anciens" nogal met rust lieten. Maar voordat het zover was, moest ik natuurlijk eerst de verplichte vragenlijst en het gesprek met de dokter overleven. Ik ben blij dat ik beslist heb nu bloed te geven. Nu kan het nog, want met mijn Afrika-fascinatie zal er misschien ooit een tijd komen dat het praktisch onmogelijk is nog bloed te gaan geven. Wie naar tropische landen reist, mag immers daarna voor lange tijd geen bloed meer geven. Maar kom, de vragenlijst was heel wat gemakkelijker dan de eindexamens en de controle door de dokter was ook vlug voorbij. Hij adviseerde me om deze avond geen topsport te doen (alsof ik dat óóit doe ), niet meer te gaan joggen (ik ben al blij dat ik al gewoon kan rondlopen met mijn tendinitis ) en veel water te drinken.

En daarna werd ik voorzien van mijn wapens en mocht ik naar de slachtbank! Het was vreemd: de verpleegster zette mijn bankje al meteen in zo'n stand dat mijn benen omhooglagen. Was dat omdat ik een groentje ben of zie ik er gewoon ziekelijk uit? Na de voorbereidingen kwam er een andere verpleegster die de naald in mijn ader dreef en dat deed toch wel heel eventjes een beetje pijn. Toen zei ze uiteraard dat mijn aders fijn waren. Eigenlijk had ik op voorhand gedacht dat ik als grap zou beginnen schreeuwen: "Neeee! Niet steken! Ik beken ALLES!!! Niet steken!!!" maar besloot wijselijk dat maar te laten.

Terwijl ik gefascineerd toekeek hoe mijn rode wijn - ik bedoel, mijn bloed, door het slangetje wegliep, werden ook de staaltjes voor de tests op HIV, Hepatitis B & C en syfillis afgenomen. Dat weten we binnenkort ook weeral.

Algauw zorgden mijn verwenste aderen echter voor een kink in de kabel: het ging absoluut niet snel genoeg en de boel dreigde zelfs een stilstaand meertje te worden. Dus werd mij gezegd mijn hand regelmatig open en toe te knijpen. Toen zelfs dat niet hielp, werd ik voorzien van een stressballetje! Of kwam dat misschien omdat deze jonge wolvin maar niet kon stilliggen terwijl de anciens helemaal "zen" waren tijdens het bloedgeven?

Nadat het bloedzakje dan eindelijk was gevuld en de naald er uit, was mijn handpalm lijkkleurig en werd er zo'n cool, opzichtig verband aangelegd om mijn arm. De verpleegster vroeg voor de honderste keer of alles in orde was (hopelijk zag de rest niet even lijkkleurig ) en raadde me aan nog eventjes te blijven zitten op het bankje en na mijn vertrek uit de zaal meteen wéér te gaan zitten. Ik voelde me echter kiplekker en na de obligate cola fietste ik algauw weer naar huis.

Mijn evaluatie: iedereen was erg vriendelijk en het was allemaal niet zo erg, dus ik denk dat ik dit in de toekomst nog meer ga doen. Hoewel vier keer op een jaar voor mij te veel van het goeie is, kijk ik wel al uit naar mijn donorkaart! Ik raad iedereen die dit leest om toch eens minstens een keertje bloed te gaan geven: bloed geven doet leven!

Iedereen vergeet wel eens het licht of de overheadprojector uit te doen, of laat wel eens de kraan lopen tijdens het tanden poetsen, maar bij sommige menselijke activiteiten loopt het energieverbruik werkelijk écht de spuigaten uit. Via een collega-blogger kwam ik op de MSN-geldzakensite terecht, waar onder andere een top 5 te vinden is van menselijke activiteiten die met hun energievretende eigenschap het milieu het meeste schade toebrengen. Speciaal voor de milieufreaks en andere bloggers bespreek ik hier grondig deze top 5!







1) Voetbalwedstrijden

Blijkbaar is voetbal niet alleen een afschuwelijke sport, als het ook nog eens 's avonds in een stadion wordt gespeeld is deze hoogst bespottelijke "sport" ook nog onverantwoord slecht voor het milieu! Dan heb ik het eigenlijk niet over het vervuilende gedrag van die onnozele supporters, maar vooral over de lichtmasten die dus blijkbaar niet alleen voor die steeds ergerlijke lichtvervuiling zorgen. De lichtmasten slorpen niet alleen ontzettend veel energie op, maar zorgen volgens MSN ook voor een verhoogde CO2-uitstoot, met alle effect op de opwarming van de aarde. Het valt me inderdaad op dat, sinds voetbalstadia wereldwijd als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten, er overal klimaatrampen gebeuren. En sinds er de laatste decennia ook veel wedstrijden 's avonds en 's nachts worden gespeeld in België, is ons eigen klimaat opvallend warmer geworden...

Mijn oplossing:
Vervang al die misselijkmakende, lawaaierige voetbalwedstrijden 's avonds door baseballwedstrijden overdag! Baseball is sowieso minder senielmakend en voor de wedstrijden overdag hoef je zelfs nog geen spaarlampje aan te steken!

2) Golfen

Je zou denken dat het enige slechte dat men op golf kan aanmerken is dat het een sport is voor snobistische mensen die willen opscheppen over hoe rijk ze wel zijn. Verder kunnen die groene heuveltjes toch geen kwaad? Wél dus. Voor de aanleg van golfbanen is jammerlijk genoeg meestal een stukje mooie, wilde natuur moeten wijken. Bovendien kost het stukken van mensen om al dat gras onnatuurlijk groen te houden. De vraag is of het aanleggen van golfbanen nog wel verantwoord is terwijl heel wat conflicten in de wereld ontstaan door waterschaarste.

Mijn oplossing:
De volgende keer dat u die onweerstaanbare drang voelt om op de golfbaan te gaan tonen hoeveel poen u wel verdient, denk dan eens even aan die 400.000 doden en 2.500.000 vluchtelingen in Darfoer, een oorlog aldaar waarbij het gebrek aan water aan de grondslag ligt. Wat te doen met de golfbanen? Aangezien die meestal in prima staat zijn, maken we er gewoon weer natuurparken van. Zijn die omwonenden ook weer blij dat ze geen verdwaalde golfballetjes meer tegen de kop krijgen.

3) IJssculptuurfestivals

Aangezien onze eigen kinderen nooit meer winters zullen kennen, vinden we het blijkbaar nodig om ze mee te nemen naar ijssculptuurfestivals. Toegegeven, wat is er nu zo betoverend als sprookjesachtige ijssculpturen gecombineerd met een fantastisch klank- en lichtspel? Het kostenplaatje is echter bedenkelijk. Vergeet niet dat het ijs eerst aangemaakt en voor langere tijd opgeslagen moet worden, soms nog vervoerd worden ook (en dan hebben we het over tónnen!) en daarna moet de infrastructuur ook voor langere tijd gekoeld worden, wil je tenminste niet dat die mooie beeldjes voortijdig smelten.

Mijn oplossing:
Doe een trektocht in Scandinavië, Alaska of Canada in de winter: goed voor de conditie, en daar zie je tenminste authentieke ijssculpturen (gesteld dat de global warming daar nog geen komaf mee heeft gemaakt).

4) Indoor skiën

En we blijven ons met onderkoelde zaken bezighouden. Ook skiën puur natuur wordt steeds moeilijker, door het wegsmelten of uitblijven van de sneeuw in de bergen. Dus trekken we met z'n allen naar indoor skipistes. Jammer maar helaas: ook het fris houden van zulke skipistes vreet bergen energie.

Mijn oplossing:
Misschien toch maar eens investeren in klimaatbehoud, zodat we de outdoor skipistes kunnen behouden. Voordeel van niet meer naar indoor skipistes gaan: je kan daar alvast geen benen meer breken!

5) Popfestivals

Ook de muziekliefhebber moet er aan geloven: Rock Werchter, Pukkelpop, maar ook Live 8 en Live Earth zijn eigenlijk milieuonvriendelijke evenmenten. Je hebt er geen idee van hoeveel energie er wordt verbruikt op festivals: electriciteit, water, licht...En dan laten we de afvalberg van de festivalgangers nog buiten beschouwing.

Mijn oplossing:
Onthaasten is de boodschap! In plaats van de festivaltijd door te brengen tussen zuipende en kotsende festivalgangers, kan je ook enkele dagen doorbrengen in de rust en stilte van oude abdijen of boeddhistische kloosters. Innerlijke rust verzekerd, en je loopt er zeker geen blijvende gehoorschade op!

(Bron: http://msn.entopic.com/blog_nummer/1/money_blog_top5/populaire_energievreters)

Nu mijn rouwperiode officieel over is, kan ik wel terug beginnen schrijven op deze blog. En we beginnen meteen met een filmbespreking!
De laatste jaren is de documentaire als bioscoopfilm, mede onder invloed van Al Gore, steeds populairder geworden. Het leuke gevolg daarvan is dat we nu, naast de zoveelste idiote, ultra-geweldadige actiefilms, ons ook eens kunnen vergapen aan interessante prenten. Manufactered Landscapes is zo'n interessante documentaire. Hiering volgen we de Canadese fotograaf Edward Burtynsky, die overal ter wereld landschappen fotografeert die door de toenemende industrialisering of verstedelijking ingrijpend veranderd zijn. Burtynsky verstaat zijn vak, want de foto's die hij maakt zijn gewoon fascinerend: de nieuwe landschappen zijn zowel prachtig als angstaanjagend, en belichamen vaak de ergste nachtmerries van de mens.

In deze film volgen we hem vooral terwijl hij foto's maakt van landschappen in China die genadeloos onder de sloophamer moeten ten voordele van de "vooruitgang". Zo zijn er hallucinante beelden van de dertien (!) steden die moeten wijken voor de aanleg van de Drieklovendam. Het wordt allemaal decadenter wanneer we een uitstapje maken naar Changhai, de snelst groeiende stad van China. Daar loopt de vooruitgang letterlijk alles onder de voet, en vreet de bouwdrang van de "nieuwe rijken" de oorspronkelijke wijken van de stad op. En ú dacht dat wij Belgen een baksteen in de maag hebben??
Interessant en bedroevend zijn echter de beelden in en rond de reusachtige Chinese fabrieken waaraan wij in het Westen onze welvaart te danken hebben. Duizenden en duizenden (waarschijnlijk zelfs miljoenen!) Chinese arbeiders en arbeidsters doen dag in dag uit hetzelfde afstompende werkje, hoogstwaarschijnlijk tegen lage lonen. Als enige dank krijgen ze van de oversten manu militari er nog een preek bovenop, "omdat het allemaal nog veel beter moet!". Vaak werken de Chinese arbeiders ook in onveilige en giftige omstandigheden. Wat ook voor die arbeiders in Pakistan geldt, die onze afgedankte schepen uit elkaar halen terwijl ze na een zware werkdag gewoonlijk overdekt zijn met de resten van giftige olie uit dezelfde schepen. De andere kant van onze welvaart...

Toch weigert Edward Burtynsky al deze toestanden te veroordelen, waardoor ook de film neutraal blijft. De fotograaf wou immers enkel en alleen de landschappen en hun twijfelachtige esthetiek in beeld brengen, meer niet. Wat de kijker er niet van zal weerhouden om eens goed na te denken over de prijs van onze welvaart en de toekomst van onze aardkloot. Of zoals Al Gore deze film kort maar krachtig samenvatte:
"An Extraordinarily haunting, beautiful, insightful, touching and thought-provoking movie!". En wie zijn wij om de enige echte president van Amerika tegen te spreken?

Tijdens de zomermaanden houdt het Rode Kruis weer volop bloedinzamelingen, ook in mijn gemeente Beveren. Allen die bloed kúnnen geven dienen zich dus te onderwerpen aan een aderlating . In langere vakantieperiodes, vooral tijdens de zomer, is er gewoonlijk een tekort aan bloed. De bloeddonoren gaan immers op reis, zodat zij in die periode minder of geen bloed kunnen geven. Ongelukken en dergelijke gaan echter níet op reis, zodat bloeddonaties "bloednodig" blijven. Daarom deze oproep aan de lezertjes van mijn blog: als je in staat bent om bloed te gaan geven, laat je niet tegenhouden. Dan heb je meteen je dagelijkse goeie daad gedaan (^_^). Bovendien wordt je bloed getest, zodat je meteen weet welke besmettelijke ziektes je allemaal (hopelijk niet) hebt. Dat is geen overbodige luxe in deze tijd waarin  al 46 000 000 mensen besmet zijn met HIV en 170 000 000 met Hepatitis C.

Voor de mensen uit Beveren en omstreken post ik hier de data van de bloedinzamelingen:

* 16 en 25 juli van 17.30u tot 20u te Melsele, café De Kadans, Grote Baan 181.

* 1, 2, 8, 9 en 10 augustus van 17u tot 20u te Beveren, Gravendreef 1a (Rodekruislokaal).

* 20 augustus van 18u tot 20u te Kieldrecht, Beukenlaan (centrum St-Michiels).

Voila, data genoeg dus niemand heeft nog een excuus om níet te gaan .

Voor de mensen die niet in de buurt van Beveren wonen: informatie over bloedinzamelingen in jouw buurt kan je vinden op:

www.bloedgevendoetleven.be

of mail naar:

bloed@rodekruis.be

of surf gewoon naar:

http://www.rodekruis.be/NL/Steun/Bloed/WaarWanneer/


Zorg dat er veel bloed vloeit deze maanden !!!

Ondertussen is het nu echt wel vakantie geworden voor de meesten van ons. Opdat we ons zeker niet zouden vervelen, zorg ik ook tijdens de zomermaanden voor wat verstrooiing via deze blog. Ik weet dat sommige bloglezers kicken op quotes, dus zet ik hier wat lollige proffenuitspraken die ik het voorbije schooljaar heb verzameld! Het valt me op dat er een zekere thematiek in zit...

- " Zo'n college is nog wel eens leuk om herinneringen op te halen...*glimlach & blik op oneindig* Waar is de tijd dat ik nog met diarree rondliep in Darfoer?"
(Prof. DG in een nostalgische bui)

- " Bij dat soort prettige menselijke activiteiten kúnnen de stembanden gewoonweg niet normaal trillen, met een ademstem tot gevolg *grijns*."
(geen idee over welke activiteiten prof. JV het dan wel heeft )

- " This looks very German to me. "
(prof. GM over mijn al te taalkundige inhoudstafel voor een literatuurpaper )

- " Oh euhm...by the way, sorry for the hair."
(prof. FB's haar had zich die dag op natuurlijke wijze tot hanenkam opgericht)

- " They say that Jazz  is better than sex, and it lasts longer ...I don't know about that. *grin* "
(prof. LH over Jazzmuziek in de Verenigde Staten)

- " Ja, over dit onderwerp is nog niet veel geschreven, dus ik kan er verder eigenlijk ook niks over vertellen" * einde college *
(prof. JN in één van zijn overijverige buien )

- " Zijn jullie er klaar voor, vieze tisten? "
(prof. KH spreekt ons toe net voor het examen over Louis Paul Boon)

Wie nog meer leuke quotes heeft, post ze maar in de reacties!

Het heeft me wederom een jaar bloed, zweet & tranen gekost, maar alle pijn en moeite zijn niet voor niks geweest, want ik ben

GESLAAGD mét ONDERSCHEIDING !!!