Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
09-10-2009
Onze kabouter heeft ons een beetje doen schrikken
Eergisteren hebben we jouw 'tootje' nog eens gezien op de echo! Natuurlijk zien we nu al dat je de mooiste baby ter wereld zult zijn hé :wink: En we weten ook al dat je 'nen averechtsen' bent. Gene gemakkelijken dus en je zit nog in mijn buik, dus dat beloofd :-? Zal even verduidelijken: toen de gynae een inwendig onderzoek deed, kon ze jou niet direct voelen, terwijl dat 3 weken geleden wel zo was. Je bent terug een beetje naar boven gekropen! Blijkbaar wil je toch nog niet zo snel mijn buikje verlaten en wil je liever nog wat veilig bij mamaatje blijven. 3 weken geleden dacht de gynae dat je wel eens vroeger zou kunnen geboren worden, maar zoals het er op dit moment uitziet, zou je gewoon je tijd uitdoen. Maar ja, het is nog 2 weken en er kan nog vanalles veranderen hé, net zoals nu het geval is. Je bent in gewicht ook niet zo fel bijgekomen: 300gr maar, dus nu weeg je 3,3kg. Heel wat minder dan we gedacht hadden, zoals zovelen eigenlijk wel dachten, alsook de gynae. Zij dacht dat je naar de 4kg zou opgaan, maar ook dit blijkt anders uit te monden, nu ja, het is nog afwachten hé. Zoals ik eerder al aangaf, op 2 weken kan er nog veel gebeuren ... Vervolgens kwam er minder leuk nieuws, toch op dat moment. We waren een beetje uit ons lood geslagen. De gynae zei dat ik een bekkenmeting moest laten uitvoeren in het ziekenhuis én dat ik een streptokokkenbesmetting had. :shock::-?:shock::-? Euh, wablief?! De gynae stelde ons meteen gerust en zei dat 1 op 6 vrouwen dit meemaakt en er niks aan de hand was. Bij de bevalling zou ik een paar baxters penicilline moeten krijgen en jij zou ook iets toegediend krijgen. Da's procedure, zei ze. Ik hoefde mij echt geen zorgen te maken, maar toch schrok ik een beetje. Jah, je verwacht daar niet aan hé!!! De naam alleen al doet je fronsen hé! Plots hoorden we ook het woord 'sterrekijker' vallen. Euh, is dat goed of slecht? De gynae zei ook dat jouw hoofdje een week voor zat op de gemiddelde groei. Moesten we ons hier nu ook zorgen om maken of wat? De vraag waarom ik een bekkenmeting moest laten doen, hebben we niet gesteld omdat we toch een beetje verbaasd waren van zoveel informatie. De vorige echo's verliepen altijd heel vlot en stapten we iedere keer buiten met vrolijk nieuws, maar nu was het een beetje anders ...We hielden er een vreemd gevoel aan over en we zaten eigenlijk met nog veel vragen, maar da's een beetje typisch voor ons hé. Op het moment zelf denken we eigenlijk niet goed na en komen de vragen pas achteraf, als het al te laat is eigenlijk en we daar al buiten zijn. Dat heb ik nu iedere keer hé bij doktersbezoeken. Maar ik denk dat er veel mensen zijn die bij een consultatie eigenlijk te weinig vragen stellen. De dokter zal nooit zoveel uitleg geven, zolang je er zelf niet naar vraagt. Nu ja, als we wat logisch nadachten konden we de balans zelf wel opmaken hoor, zeker na een beetje informatie op het internet te hebben opgezocht: ik moest die bekkenmeting laten doen om zeker te zijn of jij op de normale manier zou kunnen geboren worden aangezien jouw hoofdje redelijk groot is en jij in sterrekijkerspositie ligt, wat de bevalling normaal gezien bemoeilijkt. Ik begon toch al lichtjes te panikeren en kreeg al bijna nachtmerries van een keizersnede enz. Zeker na het lezen van de streptokokken op het net! Hoe meer ik vond, hoe benauwder ik het kreeg. Het leek me slim om dan maar te stoppen met het opzoeken van info over dit onderwerp! Dus je ziet, deze keer was een héél andere echo dan al de vorige keren. Je kan mijn ongerustheid dus wel begrijpen, niet? Na vandaag, na de bekkenmeting, is die volledig verdwenen :-D:-D:-D Ik kreeg meteen het resultaat mee van de meting. Die was dus OK!!! De gynae zag geen probleem om alsnog onder water te bevallen. Mijn bekken is dus breed genoeg. Naar het schijnt zou je wel een grote baby zijn, maar er is plaats genoeg daar bij mij onderaan om te passeren :-P Over die streptokokken was mijn ongerustheid ook onterecht. Een collega van mijn werk en vrouwen waarmee ik chat op een forum, hebben dit ook meegemaakt en da's echt niks om je zorgen over te maken. Wat ben ik blij! Echt blij! Mijn doemscenarios verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik kan dus rustig genieten van mijn laatste dagen, lekker thuis. 2 dagen geleden (woensdag) was mijn laatste werkdag, waar ik superblij om ben, want het is, voor de zoveelste keer, ERG zwaar en lastig!!! Ik heb heel veel last van mijn rug nu en mijn handen die bijna constant slapen. 's Nachts kan dat erg pijn doen hoor. Precies alsof mijn beenderen ook verstijven en ik mijn vingers bijna niet kan bewegen. Je kan je zoiets niet voorstellen, totdat je het zelf meemaakt! Als ik iets fijn, zoals een balpen, vastneem, krijg ik krampen in mijn handen. Het lezen van de flair bezorgt me zelfs krampen in mijn handen. En ja, die rug, dat komt door mijn hele dikke buik hé, die sinds een week of 2 erg begint af te hangen. Hierdoor dachten velen, alsook ik, dat het voor niet lang meer zou zijn, maar niets is minder waar. Nu blijk je ipv ingedaald te zijn, nog omhoog gekropen te zijn. 't Zoveelste bewijs eigenlijk dat je aan de buik van een vrouw NIKS, maar dan ook NIKS kunt afleiden hé!!! Mijn gewicht bereikt ook hoge toppen :oops: :cry: :roll: :-( Ik zit al aan een totaal van 20kg, wat ik wel verwachtte. Ik hou ook redelijk wat vocht op sinds een week of zo. Ik zie het aan mijn voeten en daar had ik een beetje schrik voor, maar gelukkig is het nog niet overdreven en zijn we ondertussen al herfst, dus dikke pullen en lange broeken-periode :lol: Op één van mijn heupen vertoon ik ook lichtjes een striem of twee. Ik hoop dat ze zich niet uitbreidt en naar mijn buik uitloopt. Please, 't is maar 2 weekjes meer. Je gaat me dat toch niet lappen hé?! Gedurende de hele zwangerschap had ik geen last van striemen en nu plots duikt er eentje op, weliswaar nog op mijn heup, maar er zit er eentje op de loer met andere woorden. Het is wel verwonderlijk dat ik er geen heb op mijn buik eigenlijk, zeker als je de omvang van mijn buik ziet en hoezeer hij de laatste weken gaan doorhangen is. Ja ja, 't is bijna voorbij en wat ben ik blij. Heel eerlijk: ik zal die ongemakken en die kilo's allesbehalve missen!!! De klopjes en schopjes wel natuurlijk, maar anders kan ik niet bedenken waardoor ik meteen zou zeggen: ik wil opnieuw zwanger zijn. Ja, eigenlijk wel: om nog een kindje te maken :lol: Mja, enkel voor dat dan, maar nog niet voor direct hoor. Het huis zal na dit weekend ook eindelijk op zijn plooien staan. De meeste dringende babyspullen zijn in huis gehaald, de babykamer is klaar, de kleertjes liggen in de kast, mijn valiesje is (bijna) klaar, de kleine verbouwinkjes en dergelijke zullen afgewerkt zijn, de grote kuis zal ook gedaan zijn nadat mijn ma en mijn zus door mijn huis gestormd zijn, het geboortekaartje is zo goed als klaar, de enveloppen zijn bijna allemaal geschreven, het doopsuiker is ook zo goed als klaar, m.a.w. na dit weekend zou er normaal gezien eindelijk rust in huis moeten zijn. Dan is het tijd voor stilte voor de storm! De laatste dagen die ons nog resten. Jouw papa en mama zullen dan op hun gemakske nog kunnen genieten van mekaar. Voor de laatste keer onder ons tweetjes ...Het werd tijd, want het begint te korten! Het is hier de laatste dagen al héél druk geweest. Veel heen en weer geloop, veel mensen in huis enzoverder, maar allemaal goed bedoeld natuurlijk hé. We hebben heel veel hulp gehad van mijn familie en dan in het bijzonder van mijn ouders. En daar ben ik hen ENORM dankbaar voor, want zonder hen hadden we er niet geraakt hoor! Door de komst van onze kleine pruts hadden we een deadline en moest er nog heel veel verbouwd worden vooraleer we jou in ons huisje konden ontvangen, maar nu, na al die goede daden die hier al verricht geweest zijn, kunnen we op onze beide oren slapen. Ik zal blij als dit weekend voorbij is, want hoe dankbaar ik ook ben voor de hulp, ik zal toch ook blij zijn dat ik eindelijk mijn laatste daagjes in alle rust en alleen kan uitdoen ...
