Een vredevolle kerst en een gelukkig 2011 gewenst!
Verdere details mag ieder voor zich invullen.
Met in ons achterhoofd nog steeds dat stukje van de provencaalse kerstwens : ...en als we volgend jaar niet met meer zijn, dat we zeker niet met minder zijn...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Categorie:Foto van de week
17-12-2010
Krekel
't Is hier ook koud hoor. Al kan het zonnetje ferm goed haar best doen, en voor ambiance zorgen op het terras, zo tegen de middag en enkele uurtjes daarna. Gegarandeerd dat wij dan de enigen zijn die buiten zitten. Een échte inboorling houdt zich schuil in de diepten van zijn woning, bij kachel of haard neergevleid. En zo komt het dat wij ons afvragen of deze pracht exemplaren van het ras Krekel (niet te verwarren met de cigales), ook buitenlanders zijn, zoals wij. Of ze ons Vlaams verstaan (vertaling: ons Nederlands begrijpen). Of ze net zo hard van het zonnetje genieten zoals wij... Geen idee. Vooraleer we de vraag kunnen stellen zijn ze al weg, met grote sprongen, richting groen.
Ze zijn dan toch geplukt geraakt, de olijven van de gemeente. Een tiental vrijwilligers, voorzien van manden in allerlei formaten, ging aan de slag voor een vrij teleurstellende activiteit. Teleurstellend wat resultaat betreft. Bevroren olijven zijn nu eenmaal niet goed voor consumptie. Niet alle olijven waren bevroren, dus werd het een secuur karwei. Het kwam er op neer dat elke olijf gekeurd werd, alvorens ze te plukken! Meer dan de helft bleef aan de bomen hangen, of werd gewoon weggegooid. Te lang laten hangen, of te vroege vorst. Tja, sommige olijfeigenaars waren al vroeger de pineut. Niet door bijtende kou, maar door bijtende Vlaamse Gaaien (hé Johan). 't Is van uw eigen volk dat je het moet hebben, zegt het spreekwoord. Op 1 nacht, alle olijven weg. Gelukkig hebben we nog een foto van die veelbelovende bessen. Tegen volgend jaar, haak ik een netje om erover te leggen, zodat het recept voor olijvenconfituur dan wel dienst kan doen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
09-12-2010
lang geleden...
Er wordt op de radio gesproken over de Beatle John Lennon, zijn leven en overlijden. Lang geleden, hun eerste singletje dat we "mochten" kopen van onze ouders, omdat het een ballade was... In Laudun-L'Ardoise begint men met de ontmanteling van de staalfabriek (Arcelor groep). De werken zullen minstens anderhalf jaar duren. Hoe lang duurde het ook al weer om Sidmar (nu Arcelor groep, jaja) op te bouwen...
Meer heeft een mens niet nodig om verbanden te leggen en aan het mijmeren te slaan.
In bijlage lees je meer over de nostalgie van een "nog geen zestig"er.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
04-12-2010
Sainte Barbe
4 december is het feest van Sainte Barbe. De combinatie "december-baard" leidt al snel (voor een Vlaming althans) naar "sinterklaas". En al zijn er geen kindjes meer in dit huis, we zorgen er voor dat de schoorsteen gevrijwaard is van enig mogelijk obstakel. Merci Jean-Louis! En wie weet... merci sinterklaas... Hier, in het land van de kerstman, denkt men bij 4 december aan graan zaaien. In mooie schaaltjes wordt graan van de vorige oogst te kiemen gezet. Tegen Kerst groeit er een soort van fris groen gewas waarvan de topjes worden afgesneden, die legt men in de kribbe, bij wijze van matras voor 't kerstkind. Op kerstdag zelf dienen de schalen als versiering op tafel en op tweede kerstdag worden ze bij de kerststal gezet. Om de illusie van groene velden op te wekken. Na 6 januari, feest van driekoningen, wordt het graan uitgeplant, op elke hoek van het veld een pootje... dit zou een overvloedige oogst garanderen.
Sainte Barbe is niet enkel de patrones van de pompiers, ze is ook de beschermheilige tegen bliksem. In zomerdagen, bij naderend onweer, worden de klokken geluid om de mensen op het veld te waarschuwen. Heel wat torenklokken zijn naar Sainte Barbe vernoemd.
En nog steeds luiden deze klokken elk uur twee keer. Om een onaandachtige luisteraar in de gelegenheid te stellen het aantal slagen te "hertellen". Zelfs nu, putje winter, wanneer niemand nog op het veld werkt...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Categorie:Foto van de week
03-12-2010
Vriezeman heeft op straat gezeten...
Gisteren nog aten we 's middags op het terras. Vandaag zouden er olijven geplukt worden in het dorp. Bomen die tot de gemeenschap behoren, eigendom van "la mairie". Maar alles lag wit bevroren. Geen omstandigheden om olijven te oogsten. Plan B is: een weekje wachten. De schade opnemen en beslissen of oogsten nog zin heeft... want: de onrijpe olijven zijn verloren, bevroren, de rijpe kunnen het "overleven" wanneer ze opnieuw ontdooien, maar dan moeten de olijven geschift worden. De molen weigert beschadigde vruchten, en de vraag is dan maar of het extra werk de moeite loont. Wordt vervolgd...
Overdag kan het nog aangenaam warm zijn. En de intensiteit van het licht lokt nog steeds mensen naar buiten. Op het plein met de fontein in Goudargues, spelen oude mannen Boules Lyonnaise. Geen petanque, wat betekent "pieds tanqués", voeten bij mekaar en blijven staan. Bij boules Lyonnaise wordt gelopen en gegooid. Een beetje meer spektakel dan bij het gewone jeu de boules. Maar verder moet een speler even goed zijn ballen zo dicht mogelijk bij het cochonnetje proberen te gooien.
En altijd is er een mannetje met een stokje of een metertje. En altijd is er een mannetje dat denkt beter te kunnen meten dan de vorige...
Na de ceremonie en het bijhorende aperitief, op weg naar huis, moet een mens toch uitkijken. Zelfs in dit piepkleine dorp, 500 zielen maximum..., worden gendarmes waargenomen; des gendarmes couchés weliswaar. Ze liggen gewoon midden op de weg. Twee per twee, gezellig bij mekaar.
Soms noemt men ze ook dos d'ânes, ezelsbulten of ezelsruggen.
Wij vinden ze grappig, in een smal straatje, waar je amper met twee auto's naast mekaar kunt rijden... snelheidsremmers plaatsen.
Zolang er daarvoor geld genoeg is... is er hoop, zeker.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
21-11-2010
klaprozen in november
Ons dorp telt een aantal Engelse inwijkelingen. Fijne mensen die, hoewel ze niet allemaal even vlot Frans praten, wel meeleven met St André de Roquepertuis.
De ceremonie van 11 november, gehouden bij "Le monument des morts" trekt elk jaar veel volk. En echt niet enkel omdat er daarna een aperitief in "Le foyer communal" is hoor. Ook omdat je tijdens dit aperitief met dorpsgenoten kunt kletsen, met de burgemeester een woordje kunt wisselen, plannen kunt smeden voor etentjes en uitjes...
Vorig jaar doken voor het eerst de Engelse klaproosjes op, die wij ons zo goed herinneren van een bezoek aan Ieper lang, lang geleden. Geschonken door de Engelsen, en het daarbij horende gedicht "In Flanders Fields where poppies grow... " werd toen heel adequaat vertaald in het Frans. Wij, Vlamingen, voelden ons toen ook een beetje meer thuis in dit Franse dorp van ons.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
19-11-2010
O hoe schoon!
Er wordt nog gesproken over de lichtbol die op een donderdagochtend het hemelruim van de provence doorkruiste, een week of twee geleden. Hij werd toch door ongeveer 20 mensen waargenomen, van uit zo wat elke windrichting. Maar veel meer mensen zagen de schitterende zonsondergang, foto's circuleren in alle mogelijke tinten, en wie het niet gezien heeft slaat zich met de vlakke hand hopeloos tegen het voorhoofd.
Wij zagen het wel, getuige de foto. Omwille van "mensenrechten" maakten we de gezichten onherkenbaar!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
13-11-2010
woestijn?
Terwijl België met wateroverlast worstelt, worden wij met een woestijn geconfronteerd??? Niet helemaal. Deze foto's zijn niet wat ze lijken. Ze zijn wel genomen van op ons terras... door Johan... Hoogdagen voor een liefhebber van de fotografie, deze herfst.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
12-11-2010
olijvenoogst
De olijven zijn rijp! De molens draaien overuren, en wie geen molen in de onmiddellijke nabijheid heeft, kan geluk hebben: er zijn "moulins intinéraires", mobile molens. Een vrachtwagen, zoals destijds de tandarts op de scholen, rijdt van dorp naar dorp en perst olijven voor wie op voorhand ingetekend heeft. Volgend weekend in St Paulet de Caisson en nu wordt er naarstig geplukt, je waant je in Toscane...
Vandaag hangt er een ruisen in de lucht, een bries die niets met wind te maken heeft, een geluid van ... verse toeristen. Niet graag geziene gasten. Ze vervuilen ons rustige dorp met indringende geluiden, kleefvuil, en ze verjagen de kwetterende originele bevolking. SPREEUWEN. Geen tientallen, geen honderdtallen maar duizenden. De lucht ziet er zwart van, men hoort niets anders dan hun brutale getwiet en de straten en terrassen zijn glibberig van hun uitwerpselen. Een ware plaag! In Bagnols-sur-Cèze verjagen ze de vogels door hun natuurlijke vijanden in te zetten: roofvogels die verhinderen dat de vogels zich neerzetten om te slapen. In ons dorp... laten we betijen en gaat de plaatselijke fotograaf, op gevaar van gebombardeerd te worden door shit, uitzonderlijke plaatjes schieten. Ah, bedenken we dan, zolang het maar geen vinken zijn...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Categorie:Foto van de week
04-11-2010
Afgevallen blad
Platanen zijn fantastische bomen: hun kleurige schors, hun gevuld bladerdak, hoe ze schaduw bieden in de zomer, hoe ze kilometerslang de weg afboorden, hun knoestigheid wanneer ze pas gesnoeid zijn. In de herfst komt een minpuntje naar boven: hun bladeren hebben niet genoeg aan een winter om te vergaan. Men zou ze kunnen verzamelen op een afgelegen veld, om ze rustig de tijd te geven tot stof en as te vergaan. Men zou, maar men doet hier iets veel grondigers: in Goudargues komt Lilian (is hier dus een jongensnaam) met zijn bezem en zijn lucifers.
Waar de blaren liggen, worden ze verbrand. Of daar nu net een auto vlakbij staat, of het nu net voor de deur van de krantenwinkel is, of het nu druk is door de plaatselijke markt op woensdag... het zal hem een zorg wezen. Hij veegt de blaren wat meer bij mekaar en steekt de hele handel in de fik. De as wordt met de schop in het kanaaltje gekieperd.
Wantsen komen in allerlei kleuren. Groene... die ze hier punaises noemen, van het woord "puer" wat stinken betekent. Verpletter je er eentje per ongeluk, dan verspreidt zich een doordringend chemisch geurtje waar een mens even niet lekker van wordt. Gestreepte, bruine, gevlekte... en deze rode speelt verstoppertje op een rijpe tomaat. Ze worden hier "soldaatje" of "gendarme" genoemd.
Rijpe tomaten, net als de wantsen, zijn er nu niet meer. 1 november, wat had je gedacht? Het is hier ook herfst geworden hoor en de tomatenstruiken liggen op de composthoop. De groene tomaten liggen te wachten tot we er chutney van maken. Dank zij een heerlijk recept van een Engelse vriendin. Meer dan 2 kg onrijpe tomaten, meer dan 1 l azijn, een halve kilo suiker en kruiden... een hoop kruiden waar je de zuiderse warmte in vermoedt. 't Komt wel in orde met die groene tomaten, morgen worden ze omgeprutteld tot chutney en over drie maanden kunnen we proeven!
Hee, wat een goed idee: een potje chutney voor onze 10 000 ste bezoeker ('t is een vrouwtje) op de blog. Heel lekker bij een geitenkaasje, of heerlijke paté... fijne vooruitzichten.
Ons dorp, St André de Roquepertuis is de trotse bezitter van een "pompe Dragor". Een technologisch hoogstandje uit het begin van de vorige eeuw, toen er nog geen electrische voorzieningen waren, geen ontploffingsmotoren, en stromend water een niet geziene luxe was. Ene Henri Lecou ontwikkelde een mechanische pomp die zonder veel inspanningen water naar de oppervlakte kon pompen. Door een simpele draaibeweging, een kind kan het doen, parelt het water over de grond. "Onze" pomp staat midden de volkstuintjes, en werd deze zomer volledig gerestaureerd. Het werk nam twee jaar in beslag en tot in Engeland ging men op zoek naar wisselstukken.
Nu wordt er weer aan het wieleke gedraaid, door de tuiniers uit de buurt, toevallige passanten en wandelaars die zich willen verfrissen. Dat zijn leuke dingen voor de mensen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
27-10-2010
garage morte
De uitdrukking op zich, garage morte... het heeft niets met de dodenherdenking te maken. Toch leggen wij de link. Het is ook niet moeilijk om de vergelijking te maken: netjes opgelijnde caravans doen een beetje denken aan rijen graven. Het wachten op... Het stille, dode seizoen...
Bij deze camping wachten tientallen caravans op het warme seizoen, menselijke activiteit, tot leven gewekt worden, bewoond worden.
Voor ons houdt deze winterstalling een herinnering én een belofte in aan zonnige zomers, lange hete dagen, buiten leven, gezellige drukte, de familie verenigd...
Alles is vergankelijk maar niets vergaat, niet zolang de herinnering bestaat, de belofte tastbaar is.
Vrees niet, we zullen geen chrysanten voor een caravan gaan ingraven, op onze knieën vallen en bidden in diep verdriet. Maar toegegeven, we vergelijken wel, en relativeren. Alles, zelfs rijen caravans in garage morte, maakt deel uit van die ene allesomvattende cyclus die Leven heet.
