Gisteren nog aten we 's middags op het terras. Vandaag zouden er olijven geplukt worden in het dorp. Bomen die tot de gemeenschap behoren, eigendom van "la mairie". Maar alles lag wit bevroren. Geen omstandigheden om olijven te oogsten. Plan B is: een weekje wachten. De schade opnemen en beslissen of oogsten nog zin heeft... want: de onrijpe olijven zijn verloren, bevroren, de rijpe kunnen het "overleven" wanneer ze opnieuw ontdooien, maar dan moeten de olijven geschift worden. De molen weigert beschadigde vruchten, en de vraag is dan maar of het extra werk de moeite loont. Wordt vervolgd...
Overdag kan het nog aangenaam warm zijn. En de intensiteit van het licht lokt nog steeds mensen naar buiten. Op het plein met de fontein in Goudargues, spelen oude mannen Boules Lyonnaise. Geen petanque, wat betekent "pieds tanqués", voeten bij mekaar en blijven staan. Bij boules Lyonnaise wordt gelopen en gegooid. Een beetje meer spektakel dan bij het gewone jeu de boules. Maar verder moet een speler even goed zijn ballen zo dicht mogelijk bij het cochonnetje proberen te gooien.
En altijd is er een mannetje met een stokje of een metertje. En altijd is er een mannetje dat denkt beter te kunnen meten dan de vorige...
Na de ceremonie en het bijhorende aperitief, op weg naar huis, moet een mens toch uitkijken. Zelfs in dit piepkleine dorp, 500 zielen maximum..., worden gendarmes waargenomen; des gendarmes couchés weliswaar. Ze liggen gewoon midden op de weg. Twee per twee, gezellig bij mekaar.
Soms noemt men ze ook dos d'ânes, ezelsbulten of ezelsruggen.
Wij vinden ze grappig, in een smal straatje, waar je amper met twee auto's naast mekaar kunt rijden... snelheidsremmers plaatsen.
Zolang er daarvoor geld genoeg is... is er hoop, zeker.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
21-11-2010
klaprozen in november
Ons dorp telt een aantal Engelse inwijkelingen. Fijne mensen die, hoewel ze niet allemaal even vlot Frans praten, wel meeleven met St André de Roquepertuis.
De ceremonie van 11 november, gehouden bij "Le monument des morts" trekt elk jaar veel volk. En echt niet enkel omdat er daarna een aperitief in "Le foyer communal" is hoor. Ook omdat je tijdens dit aperitief met dorpsgenoten kunt kletsen, met de burgemeester een woordje kunt wisselen, plannen kunt smeden voor etentjes en uitjes...
Vorig jaar doken voor het eerst de Engelse klaproosjes op, die wij ons zo goed herinneren van een bezoek aan Ieper lang, lang geleden. Geschonken door de Engelsen, en het daarbij horende gedicht "In Flanders Fields where poppies grow... " werd toen heel adequaat vertaald in het Frans. Wij, Vlamingen, voelden ons toen ook een beetje meer thuis in dit Franse dorp van ons.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
19-11-2010
O hoe schoon!
Er wordt nog gesproken over de lichtbol die op een donderdagochtend het hemelruim van de provence doorkruiste, een week of twee geleden. Hij werd toch door ongeveer 20 mensen waargenomen, van uit zo wat elke windrichting. Maar veel meer mensen zagen de schitterende zonsondergang, foto's circuleren in alle mogelijke tinten, en wie het niet gezien heeft slaat zich met de vlakke hand hopeloos tegen het voorhoofd.
Wij zagen het wel, getuige de foto. Omwille van "mensenrechten" maakten we de gezichten onherkenbaar!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
13-11-2010
woestijn?
Terwijl België met wateroverlast worstelt, worden wij met een woestijn geconfronteerd??? Niet helemaal. Deze foto's zijn niet wat ze lijken. Ze zijn wel genomen van op ons terras... door Johan... Hoogdagen voor een liefhebber van de fotografie, deze herfst.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
12-11-2010
olijvenoogst
De olijven zijn rijp! De molens draaien overuren, en wie geen molen in de onmiddellijke nabijheid heeft, kan geluk hebben: er zijn "moulins intinéraires", mobile molens. Een vrachtwagen, zoals destijds de tandarts op de scholen, rijdt van dorp naar dorp en perst olijven voor wie op voorhand ingetekend heeft. Volgend weekend in St Paulet de Caisson en nu wordt er naarstig geplukt, je waant je in Toscane...
Vandaag hangt er een ruisen in de lucht, een bries die niets met wind te maken heeft, een geluid van ... verse toeristen. Niet graag geziene gasten. Ze vervuilen ons rustige dorp met indringende geluiden, kleefvuil, en ze verjagen de kwetterende originele bevolking. SPREEUWEN. Geen tientallen, geen honderdtallen maar duizenden. De lucht ziet er zwart van, men hoort niets anders dan hun brutale getwiet en de straten en terrassen zijn glibberig van hun uitwerpselen. Een ware plaag! In Bagnols-sur-Cèze verjagen ze de vogels door hun natuurlijke vijanden in te zetten: roofvogels die verhinderen dat de vogels zich neerzetten om te slapen. In ons dorp... laten we betijen en gaat de plaatselijke fotograaf, op gevaar van gebombardeerd te worden door shit, uitzonderlijke plaatjes schieten. Ah, bedenken we dan, zolang het maar geen vinken zijn...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Categorie:Foto van de week
04-11-2010
Afgevallen blad
Platanen zijn fantastische bomen: hun kleurige schors, hun gevuld bladerdak, hoe ze schaduw bieden in de zomer, hoe ze kilometerslang de weg afboorden, hun knoestigheid wanneer ze pas gesnoeid zijn. In de herfst komt een minpuntje naar boven: hun bladeren hebben niet genoeg aan een winter om te vergaan. Men zou ze kunnen verzamelen op een afgelegen veld, om ze rustig de tijd te geven tot stof en as te vergaan. Men zou, maar men doet hier iets veel grondigers: in Goudargues komt Lilian (is hier dus een jongensnaam) met zijn bezem en zijn lucifers.
Waar de blaren liggen, worden ze verbrand. Of daar nu net een auto vlakbij staat, of het nu net voor de deur van de krantenwinkel is, of het nu druk is door de plaatselijke markt op woensdag... het zal hem een zorg wezen. Hij veegt de blaren wat meer bij mekaar en steekt de hele handel in de fik. De as wordt met de schop in het kanaaltje gekieperd.
Wantsen komen in allerlei kleuren. Groene... die ze hier punaises noemen, van het woord "puer" wat stinken betekent. Verpletter je er eentje per ongeluk, dan verspreidt zich een doordringend chemisch geurtje waar een mens even niet lekker van wordt. Gestreepte, bruine, gevlekte... en deze rode speelt verstoppertje op een rijpe tomaat. Ze worden hier "soldaatje" of "gendarme" genoemd.
Rijpe tomaten, net als de wantsen, zijn er nu niet meer. 1 november, wat had je gedacht? Het is hier ook herfst geworden hoor en de tomatenstruiken liggen op de composthoop. De groene tomaten liggen te wachten tot we er chutney van maken. Dank zij een heerlijk recept van een Engelse vriendin. Meer dan 2 kg onrijpe tomaten, meer dan 1 l azijn, een halve kilo suiker en kruiden... een hoop kruiden waar je de zuiderse warmte in vermoedt. 't Komt wel in orde met die groene tomaten, morgen worden ze omgeprutteld tot chutney en over drie maanden kunnen we proeven!
Hee, wat een goed idee: een potje chutney voor onze 10 000 ste bezoeker ('t is een vrouwtje) op de blog. Heel lekker bij een geitenkaasje, of heerlijke paté... fijne vooruitzichten.
Ons dorp, St André de Roquepertuis is de trotse bezitter van een "pompe Dragor". Een technologisch hoogstandje uit het begin van de vorige eeuw, toen er nog geen electrische voorzieningen waren, geen ontploffingsmotoren, en stromend water een niet geziene luxe was. Ene Henri Lecou ontwikkelde een mechanische pomp die zonder veel inspanningen water naar de oppervlakte kon pompen. Door een simpele draaibeweging, een kind kan het doen, parelt het water over de grond. "Onze" pomp staat midden de volkstuintjes, en werd deze zomer volledig gerestaureerd. Het werk nam twee jaar in beslag en tot in Engeland ging men op zoek naar wisselstukken.
Nu wordt er weer aan het wieleke gedraaid, door de tuiniers uit de buurt, toevallige passanten en wandelaars die zich willen verfrissen. Dat zijn leuke dingen voor de mensen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:St André de Roquepertuis
27-10-2010
garage morte
De uitdrukking op zich, garage morte... het heeft niets met de dodenherdenking te maken. Toch leggen wij de link. Het is ook niet moeilijk om de vergelijking te maken: netjes opgelijnde caravans doen een beetje denken aan rijen graven. Het wachten op... Het stille, dode seizoen...
Bij deze camping wachten tientallen caravans op het warme seizoen, menselijke activiteit, tot leven gewekt worden, bewoond worden.
Voor ons houdt deze winterstalling een herinnering én een belofte in aan zonnige zomers, lange hete dagen, buiten leven, gezellige drukte, de familie verenigd...
Alles is vergankelijk maar niets vergaat, niet zolang de herinnering bestaat, de belofte tastbaar is.
Vrees niet, we zullen geen chrysanten voor een caravan gaan ingraven, op onze knieën vallen en bidden in diep verdriet. Maar toegegeven, we vergelijken wel, en relativeren. Alles, zelfs rijen caravans in garage morte, maakt deel uit van die ene allesomvattende cyclus die Leven heet.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen) Categorie:Foto van de week
24-10-2010
rijke oogst
We wonen in een wijnstreek, daar kunnen we niet naast kijken. Het hele jaar groeien, bloeien en rijpen de druiven op de wijngaarden. En nu verandert het druivensap stilaan in wijn. Zoals in Chusclan, een dorp dat leeft van de wijnbouw.
Nooit te oud om te leren, nooit te oud om te zien dat slakken eitjes leggen. En nog zo geen piepkleintjes ook. Kaviaar is veel kleiner en al zo duur! Hangt hier ook een prijskaartje aan? Of is het gewoon "leuk om te weten" - "leuk om te zien"...
Wij vinden het alvast interessant genoeg om er een blogje aan te hangen.
Enne... houden jullie ook de teller in de gaten? We zijn op weg naar de 10 000! Men zegge het voort...
Man bijt hond, een Vlaams teeveeprogramma, heeft Wachtebeke - de gemeente waar we 30 jaar woonden - op de kaart gezet. Doel van het item "het dorp" is tonen wat er zich in het dorp afspeelt wanneer iedereen aan het werk is of naar school is. Wat hou je dan over: gepensioneerden, werklozen, ouders aan de haard. Het zijn niet de doorsnee mensen die in beeld worden gebracht, niet de gewone dagelijkse dingen. Het moet visueel interessant zijn, of op zijn minst een hoog "buitengewoon" gehalte hebben.
De reacties zijn zeer uiteenlopend, van heel grappig tot "gegeneerd dat we er wonen". Kom zeg, over de hele wereld wonen er mensen die zich niet aan Jan Modaal spiegelen. Mensen die zich met plezier onderscheiden van De Massa.
Ook hier trekken we soms onze ogen open. Een jonge gast die met zijn konijn aan de leiband gaat wandelen. Een oudere man die zijn mini-hondje in een thermische zak voor 1 fles zet. Je denkt dat hij fris water bij zich draagt, tot de kop van de hond te voorschijn piept.
Heel onschuldige dingen, verrassend en grappig, knipoogjes naar "zo hoort het niet".
Wij blijven er naar uitkijken en zijn blij dat er mensen zijn die lak hebben aan "wat zal een ander daar van denken". Goe bezig!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
14-10-2010
Krokodillen
Nimes, hoofdstad van Le Gard, heeft als logo een krokodil vastgemaakt aan een palmboom. De voetbalploeg van de stad wordt "les crocos" genoemd en overal in de stad vind je afbeeldingen van krokodillen. De meest vermaarde is de fontein, op een klein pleintje, verscholen tussen terrassen.
Ooit, toen de Romeinen hier de plak zwaaiden, werd in Nimes een munt geslagen met daarop deze "krokodil aan palmboom" een verwijzing naar de slag van Actium, waar Cleopatra van Egypte verslagen werd. Eeuwen later duiken nog steeds van deze originele munten op bij graafwerken, ploegen van landerijen, enz...
Toeval of niet, hier in de buurt is een "ferme aux crocodiles". Interessante site, een reusachtige serre waar je krokodillen kunt waarnemen, in en uit het water, verse eieren, net uitgebroede eieren, krokodillen die gevoederd worden, zelfs met Nederlandstalige rondleiding in juli en augustus... Een must voor elke reptielenliefhebber.
Echter, verontschuldig ons, argeloze bezoeker die in onze vallei rondwandelde, dat we er niets van gezegd hebben, jullie niet gewaarschuwd hebben; half juli ontsnapten twee van deze beestjes, jongskes nog weliswaar... maar toch...
Vorige week werd één van hen teruggevonden, op amper enkele tientallen meters van de Ferme. Nu is het nog uitkijken naar het tweede verloren exemplaar. Geen gevaar voor de bevolking, zeggen de autoriteiten. En de eerlijke vinder bevestigt dat ook. Die stak de kleine met de blote hand in een stevige plastic zak en bracht hem naar het dichtsbijzijnde politiebureau. We kunnen weer half opgelucht ademhalen en hopen dat de tweede ook goed thuisgeraakt, voor het begint te vriezen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
10-10-2010
toerist?
Het lijkt ons een beetje vroeg om nu al roodborstjes te spotten in onze streek. Zijn het misschien toeristen? Op doorreis naar het hoge noorden?
Het was in elk geval een vrolijk exemplaar dat enkele dagen geleden zich te goed deed aan het vogelbadje in de tuin. Het was een warme, bijna zomerse dag die toch een vleugje winterse nostalgie bracht... "vogeltje tikt op het raam, tik tik tik..."
Het oogsten van de druiven gaat onverminderd voort. Machines met vreemde uitsteeksels, mini-tractoren met mini-aanhangwagentjes en traag vervoer op de weg. Zoals in het bietenseizoen in Vlaanderen, maar dan zonder de mist en natte bladeren. En af en toe oogst men nog met de hand. Zelfs in ons eigen dorp...
We wonen in een wijnstreek, daar kunnen we niet naast kijken. Het hele jaar groeien, bloeien en rijpen de druiven op de wijngaarden. En nu verandert het druivensap stilaan in wijn. Zoals in Chusclan, een dorp dat leeft van de wijnbouw.
