Hoe langer ik hier vertoef, hoe fijner ik het hier vind.
Het is hier zo heerlijk rustig én er is ruimte zat om te ademen.
Wat mij ook opvalt is de netheid.
Alles wordt mooi onderhouden.
Zélfs de openbare toiletten, en dat zijn er nogal wat, zijn schoon.
Overal is toiletpapier aanwezig, zelfs de zeephoudertjes zijn gevuld.
Wat een verschil met, ik zeg zo maar wat, Frankrijk...😁
Vandaag maakten we een uitstap naar Thorsminde, meer bepaald naar een natuurreservaat aan de Nissum fjord .
Onderweg werd enkele malen halt gehouden om een wandelingetje te maken , een dorpje te bezoeken én om onze boterhammetjes te verorberen.😊
Op de fjord werd aan kite surfen gedaan. De moeite om te bekijken maar zelf toch maar liever niet, dankjevriendelijk.....
In het haventje lagen enkele visserssloepen aangemeerd.
Een zwanenfamilie, ma, pa en zes kleintjes, peddelden rustig voorbij.
We spotten ook nog enkele kleine zangvogeltjes: kneus, geelgorzen en een rietzangertje....
Zij zorgden voor de muzikale ondersteuning 😊
De echtgenoot voor prachtige foto's 😊
Weer "thuis" , konden we opnieuw buiten "avondmalen"....daar was het gisteren een beetje te fris en vooral te nat voor...
En nu zit ik dus nog steeds buiten en schrijf mijn stukje...
Het zonnetje schijnt, de vogeltjes zingen en meer moet dat voorlopig niet zijn 😊
Wat hebben we geleerd vandaag?
- ga niet fietsen zonder je in te smeren met muggenmelk
- geloof het weerbericht niet
- af en toe een donkergrijze wolk betekent niet per definitie dat het gaat regenen
- 17 C (voorspelling) voelt aan als minstens 22 C
Op de camping hebben we onze draai ondertussen volledig gevonden.
Onze buren zijn Denen, dus op vlak van "communicatie", blijft het zeer beperkt...
Gisteren testte de echtgenoot zijn Deens....ik kwam niet meer bij...
Waarmee ik wil zeggen: onbegonnen werk om het zonder "verstuikte" tong gezegd te krijgen...
Gelukkig kent de bazin van de camping een mondje Engels...haar echtgenoot daarentegen...
Ik denk niet dat hij één woord Engels verstaat...
Dus het klopt écht wel: Denen spreken Deens...punt
Maar goed, we kregen de info die we vroegen en na een lekker ontbijtje en een verfrissende douche, verkenden we deze voormiddag de directe omgeving: de haven en de fjord.
Aan de haven vond een rommelmarkt plaats waar we eventjes rondkuierden.
Er werd opvallend veel Lego aangeboden...
In de namiddag maakten we een fietstocht, op zoek naar de zee...
Gewapend met verrekijker, vogelgids en fototoestel....
De vogeltjes waren talrijk aanwezig...
Waarnemingen:
Met stip op één: een RUIGPOOTBUIZERD!!!
Man, man, euforie alom (vooral bij mij dan), (voor de twijfelaars...de echtgenoot nam er een, prachtig gelukte, foto van), een visarend (jawel!), bonte kraaien (had ik ook nog nooit gezien).
Mijn amateurornithologisch hartje, maakte dolle sprongen vandaag!
Voir de rest nog heel veel blauwe reigers, witte kwikstaartjes,musjes, geelgorzen, scholekster,veel meeuwen uiteraard en tenslotte boeren-huis-en gierzwaluwen.
Aan zee trakteerden we onszelf op een ijsje...due calorieën fietsten we er nadien toch gewoon weer af... 😉
Zo meteen ga ik nog een beetje lezen als afsluiter van een, op alle vlakken, zonnige dag 😊
Het is gelukt! We zijn écht in Denemarken! Eindelijk, na jaren van enkel dromen...
Ondertussen is het half negen 's avonds en de hoogste tijd voor mijn verslagje van deze dag.
Dat loopt niet écht van een leien dakje... Er is Wifi.....meestal, soms, toch niet, haja, nu weer wel. Hopelijk krijg in mijn stukje gepost....
Maar goed,we gaan ons er zeker niet laten door opjagen want vandaag is de vakantie écht begonnen.
De caravan is geïnstalleerd, de luifel staat, de zon schijnt....en meer moet dat voorlopig niet zijn.
De tocht van uit Duitsland verliep vrij vlotjes, minder files dan gisteren....
Op heel veel autowegen worden werkzaamheden uitgevoerd, vandaar...we voelden ons meteen thuis
Toen we de Deense grens bereikten, kreeg ik warempel de kriebels , zo spannend vond ik dat...
Er waren grenscontroles maar wij mochten vrolijk door....
Na 13 uur rijden, weliswaar verdeeld over twee dagen, bereikten we de camping van Bork havn. Bork havn ligt in Midden-Jutland, aan...: een haven inderdaad en ook aan een fjord.
Morgen zullen we de omgeving verkennen... Nu is de pijp uit....
Deze morgen rond half tien vertrokken.Op weg naar alweer nieuwe kampeeravonturen. Voor ons is deze reis inderdaad iets meer avontuurlijk. We treden volledig buiten onze comfort zone. Voor het eerst kiezen we voor een Scandinavisch land.Het was al jaren de droom van de echtgenoot. Dus : Denmark , here we come. We doorkruisten vandaag : België, Nederland om op zo'n 530km van huis te overnachten op een camping in Duitsland. Camping Sturberg is heel rustig gelegen, het sanitaire is kraaknet. De baas oogt zoals een échte Duitser hoort te ogen: rood aangelopen gezicht en wallen onder zijn ogen.Hij praat heel snel....te snel voor mijn school Duits...gelukkig is er de echtgenoot...Ik pleit verzachtende omstandigheden...ik hoor ook gewoon onvoldoende wat de Duitser zegt. Hopelijk kunnen we in Denemarken uit de voeten met ons " beste Engels". Daar kan ik mij alleszins beter verstaanbaar in maken.
Terwijl de echtgenoot aan het fornuis staat , schrijf ik snel mijn stukje.Door een misverstand is de maaltijd vandaag redelijk ongewoon: Spirelli's met vol-au-vent.
Zoals vroeger op kamp, daar smaakte ook alles...😉
De vaat , die is straks voor mij. Dat hoort bij mijn takenpakketnet zoals het bijhouden van een"dagboek" en eerlijk....afwassen op een camping is veel leuker dan thuis
Bij hen vertoeft, elk jaar weer opnieuw : een ijsvogeltje....
Maar nooit was ik ter plekke wanneer hij verscheen...
Ik had er al wel eens eentje , gespot, min of meer toch, aan de natuurlijke vijver in het bos....
Want wat heet "spotten" ,als je niet eens over een verrekijker beschikt....
Sinds die dag stond het beestje , hoog op mij verlanglijstje : ik wilde hem zo ontzettend graag eens écht kunnen bekijken...
Enkele jaren terug, ontdekte ik er dan toch eentje in Frankrijk. Alleen zat het beestje, zo danig ver ,dat hem heel nauwkeurig bestuderen , zelfs mét verrekijker, niet aan de orde was ...
En nu heb ik dus mijn eigenste ijsvogeltje...blink, blink!!!!!
Gisteren ineens, out of the blue, zat hij op de steen van de waterval.... Wij hebben een vijver, jawel...
Ik zag hem en raakte amper uit mijn woorden ,toen ik mijn man op het prachtvogeltje wees....
Hij zat daar, heel even, te zitten, schijnbaar na te genieten van een lekker maaltje....
En toen was hij plotsklaps verdwenen...nog voor ik mijn verrekijker beet had...helaas....
Dus ligt, sinds gisteren, die laatste, binnen handbereik, op de tafel in de living.... Niet voor niets, zo bleek vandaag...
Want wie ontwaarde ik deze voormiddag ,op het dak van onze garage????
Onze kleine vriend!
Even later vatte hij zelfs post op de wasdraad, pal voor mijn neus...
Ik kon mijn geluk niet op!
Wat was hij mooi!
Nog nooit zag ik hem van zo dichtbij...
Ik heb hem bewonderd zolang hij er zat....
Tot hij, woesj... over de omheining vloog...
Maar nu leef ik op hoop...
Nu heeft hij echt zijn weg gevonden...
En visjes, die zijn er genoeg....(dankzij de tweejaarlijkse orgieën in de vijver)....
En ik, ik voel mij zo oneindig dankbaar, omdat ik al dat moois heb mogen aanschouwen....
Vogeltje: jij maakte mijn dag.....kom maar snel weer terug <3
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben het beu!
Ik heb het gehad!
Ik wil het niet meer weten!
Niet meer zien!
Niet meer horen!
Ik kom er slecht van!
Al die negativiteit!
In de kranten, op de journaals.....
Kan ik er wat aan doen dan dat:
- het "Verenigd Europa" niet meer is dan een slechte mop?
- het asielbeleid ronduit rampzalig is?
- we , bij wijze van spreken,niet meer buiten kunnen komen zonder angst voor aanslagen of katastrofen?
- terroristen , jarenlang, lustig hun moorcomplotten hebben kunnen voorbereiden...???
Ben ik mee verantwoordelijk voor:
- de vluchtelingencricis?
- het wanbeleid van vorige regeringen?
- het kinderachtig gekibbel van de huidige?
Ik dacht het niet!
Ik ben niet aansprakelijk voor het onverantwoord gedrag van .....(zelf in te vullen)
Daarom een "warme" oproep: Laat mij met rust!
Ik ben al dat gezeur en oproerkraaierij zat!
Als één of andere idioot, onder het mom van kunst, portretten wil schilderen van -ik krijg hun namen amper geschreven, laat staan gezegd- een Dutroux, een De Gelder...., dan doet hij dat maar!
Maar ik wil niet weten dat hij dan ook nog een "forum" krijgt in de krant!
Waar me dan in mijn maag wordt gesplitst dat hij zijn "werken" tentoonstelde in een BIBLIOTHEEK!
For heaven's sake!
Dat ellendige bericht heeft me al de hele dag een misselijkmakend gevoel bezorgd!
Ik wil die namen van die kreaturen nooit meer zien, nooit meer horen, nooit meer lezen...
Al jaren wilde ik heel graag naar de sauna, alleen: niemand uit mijn omgeving voelde zich geroepen en op mijn eentje zag ik het ook niet zo direct zitten.
Tot ik lid werd van een toneelvereniging en daar mijn soulmate vond...
Wij zaten volledig op dezelfde golflengt op vlak van ,ja, zowat alles...
In diezelfde periode werd in de buurt een saunacomplex geopend...
Meer een relaxatie- , meditatie -en gezondheidscentrum, maar goed, je kon er ook gebruik maken van enkele kleine sauna's....
Daar kreeg ik mijn euh...vuurdoop....
Het was best wel leuk maar....een badpak was verplicht én je werd constant bekeken door "geklede" mensen...
Lekker in het brubbelbad, terwijl ogen achter glas ,elke beweging volgden, neen, dankje feestelijk....
Maar goed ik had ervan geproefd en wilde meer....
Op zoek naar een échte sauna ontdekten we Imelda in Heffen....
Heerlijke tijd hadden we daar...
Het complex was volledig vernieuwd met ruime sauna's in alle maten en soorten....
We werden regelmatige gasten, tot op een kwade dag ,brand werd gesticht en ons paradijsje letterlijk in rook opging...
Zo zonde!
We waren sauna-loos....
Als door de hemel gezonden ,opende maanden later , in een nabijgelegen gemeente,een gloednieuw wellnesscomplex met Spa , zijn deuren...
We hadden er een hele fijne tijd: beetje zweten, beetje zwemmen, beetje kletsen, lekker eten en meer moest dat niet zijn....
Jammer maar helaas verwaterde onze vriendschap en was ik niet enkel mijn soulmate maar ook mijn saunamateke kwijt....
Ik besloot een oproep te plaatsen op, jawel: facebook....
En u raadt het nooit!
Twee klasgenoten uit mijn humanioratijd ,zagen het volledig zitten ,om mij te vergezellen, olé...
Al die jaren hadden we elkaar niet meer gezien en nu besloten we samen een "sauna'ke" te doen...
Om wat bij te kletsen...
Hilarisch vond ik dat....
Maar dat is nu het heerlijke aan vijftig plus, zijn :
Je weet dat je niet perfect bent en dat je dat helemaal niet hoeft te zijn....
Je relativeert je imperfecte kantjes ...
en in het beste geval ,heb je vrede ,met wie je bent en hoe je er uit ziet....
En dat gold nu toevallig voor ons alledrie....
Dus hadden we de tijd van ons leven...
Er werd behoorlijk wat afgelachen...
We waren weer net de schoolmeisjes van weleer....
(allez,in onze eigen ogen dan )
Ondertussen zijn we met ons vieren en nog lang van plan om de sauna te vereren met ons bezoek....
Daar hebben we al overvloedig van kunnen "genieten"....
Maar winterweer....
Ik citeerde gewoon een versje, uit een ver en vaag verleden ....
Uit de tijd dat ik nog juf was en de winters nog winters waren....
Toen de kindjesn na het speelkwarier , met rode neuzen en bevroren tenen ,weer de klas in kwamen....
Waar de tenen konden opwarmen in de "slofjes van thuis"
Ik herinner mij dat zelfs uit mijn eigen kindertijd...
De Noorse sokken in de rubber laarzen ....
Warm waren ze allerminst,die rubberen dingen....
zelfs de Noorse sokken hielden de kou niet "buiten"....
en je kreeg er alleen maar enorme zweetvoeten in....
Maar niks was beter om in de sneeuw te spelen...
Om baantje mee te glijden.....
Na een stoei-en glijpartij , werden de laarzen ingeruild voor warme slofjes, waarin onze tenen weer tot leven kwamen, wat bij tijd en wijlen een vrij pijnlijke aangelegenheid was maar dat hadden we er voor over....
Er ging niets boven de sneeuwpret...
Op de kersmarkten van heden ,probeert men wanhopig de sfeer er in te houden ,met warme glüwijn en koude jenevers....
waar geen mens dan trek in heeft wegens: veel te warm
(voor alle duidelijkheid, niet de wijn of de jenevers, maar het weer!)
Deze week brachten wij zelf een bezoek aan "Winterland Hasselt"
Prachtig mooi hoor, daar niet van...
De kerstman is er alomtegenwoordig ,
de lichtjes zorgen voor sfeer......
In de vele kraampjes is allerlei lekkers te krijgen
Er staat een fenomenaal grote tent, waar verkleumde mensen zich kunnen warmen en genieten van een borrel of een biertje....
Maar u raadt het al: niemand is verkleumd.....
Neem ons nu: het zweet liep in stromen van onze rug....
Vijftien graden was het.....
Hartje winter ....
Om half elf 's avonds....
Loopt een mens daar dan met winterjas en gewatteerde laarsjes....
Eigenlijk ben ik best benieuwd hoe de "winter" nu verder zal verlopen....
Misschien krijgen we toch nog vrieskou met spekgladde wegen....
Of valt de sneeuw alsnog met pakken uit de lucht....
Wie zal het zeggen?????
Er zijn geen zekerheden meer in het leven....en seizoenen...al helemaal niet meer.....
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
 "Wink"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
)
