Vroeger ging een mens naar het containerpark, dropte alles in de min of meer correcte container en klaar was Kees.... Tegenwoordig hoor je er serieus je verstand bij te houden...man, man...wat een gedoe....
Hoe het er in een andere gemeente aan toe gaat , geen flauw idee...daarom wil ik eventjes "onze "procedure" schetsen....
Je komt aan en staat voor een gesloten slagboom...
Wat nu???? Plots ontwaar je een oranje toestel...oef.... Dit zal je vanaf hier verder helpen....
"Voeg je identiteitskaart in"....
Juist ja: portemonnee zoeken, kaart nemen, uitstappen, kaart in de juiste gleuf steken...
Op een scherm verschijnen nu de verschillende opties : - grof huisvuil - olie - ............ - en nog wat ,wat ik ben vergeten
"Maak hier je keuze".... slik
Op dat eigenste ogenblik verschijnt er, out of the blue ,een mens van vlees en bloed, die eventjes controleert of je wel de juiste keuze maakt....
Sommige zaken kan je namelijk "gratis"deponeren.
Het is te zeggen: je betaalt "enkel" de "toegansprijs"van 2 euro . Voor andere zaken hoor je een "toeslag"te betalen.
Grof huisvuil is het duurste....
Na de correcte keuze, krijg je je I.D.-kaart terug samen met een toegangsticket. De slagboom gaat omhoog en je kan nu "rustig"binnenrijden...
Op zo'n containerpark ben je natuurlijk nooit alleen,.
De bezoekers zijn onder te verdelen in drie categorieën:
- de "ik kom hier vaak en weet precies hoe het hoorts". Zij zeulen hun afval meteen naar de juiste container en hebben een soort van "overwinnaarsblik" in hun ogen.
- de "beginners": O, hulp, waar staat wat en wat hoor ik waar te droppen?? Zij schuifelen eerder rond op het domein, vaak met een vertwijfelde blik in hun ogen, het zweet parelend op het voorhoofd.
- de "foefelaars": zij proppen alles in een zwarte vuilniszak en beweren dat de inhoud allemaal grof huisvuil is. Op het einde van de dag, nadat zo'n uitbater al ettelijk keren zakken heeft gecontroleerd, komen ze er nog mee weg ook.
"Madammeken, wat zit er in diene zak???" "Allemaal grof huisvuil, zegde, ja, ja, kapt maar af..."
Ondergetekende hoort bij categorie twee maar dit geheel terzijde....
Na het lossen "der goederen", mag je naar de "betaalautomaat". Die vraagt opnieuw naar je I.D.-kaart en rekent af.
Je denkt: "Oké, ik ben er van door..."
Mis poes!
De slagboom aan de uitgang gaat pas open ,nadat een derde toestel, nog maar eens ,je identiteitskaart heeft gelezen. Pas dan ben je weer een vrij mens!
Sinds de echtgenoot is thuisgekomen, nadat hij afscheid had genomen van een vriend ,die afscheid neemt van het leven , blijft het woordje door mijn hoofd spoken...
"Afscheid"....zo vaak, zo veel...
Niet altijd negatief...gelukkig....
Het start al meteen bij de geboorte. We nemen afscheid van de veilige moederschoot die ons beschermde.... De navelstreng wordt doorgeknipt, het afscheid is nu onomkeerbaar. We moeten, of we dat nu fijn vinden of niet, "loslaten".... Aan ons eigen leven beginnen... Als we nu niet zelf gaan ademen zal onze rol rap zijn uitgespeeld....
Afscheid nemen en loslaten...onlosmakelijk met elkaar "verbonden"....
Zoals de vriend die even terugkeert naar zijn thuisland om afscheid te nemen van zijn terminaal zieke moeder.... Ondertussen heeft zij definief afscheid genomen van het leven en zal voor hem het loslaten beginnen...
Afscheid nemen hoort bij het leven zoals yin bij yang, of het strand bij de zee....
Ook al is het soms de start van iets nieuws, iets moois..... het is steeds verweven met emoties.... Afscheid, emoties en loslaten....
Neem nu de start van het nieuwe schooljaar:
- afscheid van de vakantie - afscheid van mama of papa - afscheid van het luilekkere leventje
Hoeveel tranen worden niet geplengd op zo'n eerste schooldag en toch moeten we alweer loslaten .... Loslaten om vooruit te kunnen...
"Afscheid nemen" kan bevrijdend zijn en toch is er vaak moed voor nodig.... We laten het leven dat we leidden voor wat het is en starten opnieuw... Als we samen met het afscheid nemen, loslaten....kan dit het begin zijn van iets moois...iets nieuws, iets fris....
Afscheid nemen om opnieuw te kunnen starten....niet gemakkelijk....nooit onmogelijk...
Met bakken tegelijk valt hij uit de hemel.... Geen mens die weet waar hij vandaag blijft komen...: die ellendige regen, dat koude nat....
Ik herinner mij nog de lessen in de lagere school: Hoe ontstaan wolken? Waar komt de neerslag vandaan????
Eerst had je de "zon". Die scheen fel op het water waardoor waterdruppels verdampten... De waterdamp steeg en vormde wolken.... Soms werden die wolken zo zwaar dat ze hun druppels niet meer konden vasthouden en dan kreeg je neerslag.....
Hoelang is het nu precies geleden dat de zon nog eens "fel" heeft geschenen????
Het is natuurlijk mogelijk dat die wolken in de ons omringende landen, waar de zon wel schijnt, worden "klaargemaakt"en linea recta worden doorgestuurd... En dat is zo niet eerlijk!
Misschien moeten wij onze grenzen ook eens sluiten! Gedaan met die invoer uit het buitenland! Wie wolken produceert moet die maar kwijt raken in eigen land!
Het is toch waar! Nog amper één week kunnen onze kindjes de nodig vitaminen opdoen om er een heel schooljaar tegenaan te kunnen....en het is ze geeneens gegund.... En dan zwijg ik nog over de leerkrachten die gegarandeerd met een tekort aan vitamine D op het appèl zullen verschijnen... Dé vitamine voor weerstand en energie!
De gevolgen zijn niet te overzien, denk ik dan....
"Snotneuzen, verkoudheden, keelontstekingen, burn outs.....", worden hun deel....
Eén virusje , één klein virusje zal voldoende zijn....
Ik beloof dat ik aan hen zal denken...
Vanuit mijn tuinstoel....in het zonnetje....dat vanaf één september, gegarandeerd, weer zal schijnen
Een goeie start iedereen!!!!! Maak er een fijn schooljaar van !
Wit met zwarte vlekjes : dat is de poes van de buren. Geen flauw idee of het een hij of een zij is.
Aangezien Bas hem/haar niet op zijn territorium verdraagt, ga ik ervan uit dat het een kater is. Hoewel de lichaamsbouw eerder een katinneke doet vermoeden....
Alleszins, lef heeft hij/zij wel...
(ik noem hem/haar gewoon "hij", maakt de zinsbouw wat eenvoudiger)
Als Bas niet in de buurt is, waagt hij zich in onze tuin... "Waagt"....?????? "Komt" hij op z'n dooie gemakje bij ons in de tuin.
Zie ik hem soms zitten op het afdak waaronder de voederballetjes hangen. Komt hij kijken of hij soms een meesje kan verschalken...de snoodaard.
Deze week ging hij zelfs nog een stapje....euh...."pootje" verder...
Hij had zich geïnstalleerd aan de vijver, op de steen, waar er zich - als de pomp aanstaat welteverstaan- een waterval naar beneden stort....(lees: een watervalletje klatert...)
Zijn blik volledig gefixeerd op de vissen die ,een dertigtal cm lager , nietsvermoedend rondzwommen....(daar zijn het tenslotte vijvervissen voor, nietwaar)....
Slim, kon ik hem nu niet bepaald noemen....veel te hoog om van daar een visje te vangen... Maar 't was hem misschien vooral om de pret van het kijken te doen....
Heel eventje heb ik nog overwogen om de waterval aan te zetten...grijns....(ik ben veel te braaf voor deze wereld)
Ik vermoed dat hij daar toch een kwartier heeft gezeten in volle concentratie.... Toen hij doorhad dat er niks te rapen viel is hij het dan maar stillekes afgebold....
Vandaag heb ik hem nog niet gezien, het weer zal te slecht zijn vermoed ik...
Maar vanavond zal hij zich ,zoals èlke avond trouwens,weer posteren op onze oprit ,onder een auto, om Bas een beetje uit te dagen....
En die laatste....och, die houdt wel van een verzetje, denk ik dan....Kan hij ook nog eens in actie schieten....en tonen wie er nu eigenlijk écht de baas is....
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
