Onlangs werd ik in het ziekenhuis verwacht voor een klein "onderzoekje"... Daar had ik op zich niet zo'n moeite mee maar wel met het feit dat dit onder "narcose" diende te gebeuren...
Nu was het niet écht de narcose an sich, die mij angst inboezemde (alhoewel...een mens weet nooit natuurlijk) maar wel "het infuus" .... Elke keer opnieuw heb ik prijs:
"Oei, mevrouw, u heeft "springaders".... "Olala, dat zijn fijne adertjes...." "Nu dacht ik écht dat ik er in zat..."
De laatste keer duurde het precies een half uur!- zelf gekeken op de klok- alvorens er iemand in geslaagd was een infuus in mijn arm gepropt te krijgen....
Dus, vol goeie moed/moet diende ik mij aan en zette mij alvast schrap...
Bij de eerste prik ging het al meteen verkeerd. Ik dacht nog: daar gààn we weer maar o, wonder, prik twee was meteen de goeie. Ik had het mens kunnen omhelzen! Wat een talent!
Wat in een U.Z. nog nooit was gelukt ,kon ineens, in het plaatselijke, algemene ziekenhuis, wel! Straf!
Eens het infuus geplaatst was de klus snel geklaard. Ik werd naar de onderzoekkamer gereden, de anesthesist spoot de "verdoving" in en in no time was ik "onder zeil"....
Anderhalf uur later was ik weer alive and kicking...alhoewel..kicking...mmmm...toch niet echt... Een beetje "woezie" is een beter woord....
De echtgenoot was taxichauffeur van dienst omdat ik geen wagen mocht besturen....
Eens thuis ben ik maar terug onder de wol gekropen om mijn roes verder uit te slapen...
Het moest er ooit van komen: de oplader van mijn smartphone is in Limburg en wij zijn thuis in Oost-Vlaanderen...diepe zucht...
Na één dag gebruik is zo'n batterij leeg natuurlijk... waardoor ik al enkel dagen "smartloos" ben... En ja, ik mis mijn "smartje"...meermaals per dag zelfs...
Het begint al 's ochtends bij het ontbijt: gedaan met snel, snel mijn berichten en/of mails te checken... Eventjes "scrollen" en hupla ik was weer mee...
Gelukkig is er nog het "appeltje" van de echtgenoot.... In no time is die laptop opgestart en kan ik alsnog controleren of er soms niet iemand iets héél belangrijks heeft gepost.... Ik zou zo eens iets kunnen missen nietwaar...
De echtgenoot herinnert mij er steevast aan dat het wel gaat om "zijn" laptop....maaaaaar....hij heeft die van mij als nieuwjaarscadeau gekregen....duuuussss...is hij toch ook een heel klein beetje de mijne...toch....
Ik weet het, het is een theorie die kant noch wal raakt maar wel het proberen waard nietwaar...
De echtgenoot is er ook de mens niet naar om mij het gebruik van zijn "appeltje" te ontzeggen...al was het alleen om mijn gezeur niet langer te moeten aanhoren (maar dit geheel terzijde)
Ik mis mijn smartje ook wanneer ik snel, snel iets op wil zoeken: het weerbericht van de komende dagen bijvoorbeeld... Neen, ik kijk niet naar het journaal en mis zo bijgevolg ook het weerbericht.... Bovendien zoek ik de weersverwachting van de eigen streek , mèt de buienradar, heel betrouwbaar en dat is geen geintje, ...maar nu dus: niks, noppes, nada...
Wanneer het kleinzoontje er is film ik vaak zijn capriolen...en net nu hij morgen komt en ook nog blijft overnachten moet ik mijn "smartje" missen.... Nieuwe foto's kan ik ook op mijn buik schrijven!
Het wordt de hoogste tijd om me een reserveoplader aan te schaffen.... Eén dezer snor ik naar een Base-shop in de buurt....
Al moet ik daarvoor wel naar de dichtsbijzijnde stad (een provincienest dat zich stad noemt maar dit ook geheel terzijde -die van Dendermonde zullen het graag horen, hi,hi ) en laten er nu net wegwerkzaamheden aan de gang zijn op wèg nààr die "stad"....
Het wordt dus nog eventjes op de tanden bijten....
Zou ik dan toch zo'n heel klein iniminibeetje verslaafd zijn aan mijn speeltje????
Och, met een beetje geluk wordt er dit weekend weer gekampeerd en vind ik mijn oplader terug op de plaats waar ik "vermoed" dat ik hem heb achtergelaten....:op de tafel, in de caravan...
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
