Als het dan toch niet wintert....kunnen we dan niet ineens overgaan naar de lente????
Wie heeft er nu iets aan het herfstweer van de laatste dagen???
Regen, regen en nog eens regen.... Straten en huizen die overstromen.... Haast elke dag donker en grijs... Om van de stormwind nog te zwijgen Een mens zou van minder depressief worden...
Mochten we meteen overgaan naar de lente, dan wil ik er wel eentje met écht lenteweer....
Niet met van dat typisch Belgische ..dan kan het evengoed herfst blijven nietwaar...
Neen, neen, een lente met aangename temperaturen... Zo'n graad of 20....om mee te beginnen....
Een dagelijks schijnend zonnetje dat alle grijze gedachten verjaagt... Vogeltjes die opnieuw zingen en bloempjes die bloeien...
Heerlijk!!!!
Laten we dan meteen ook de dagen verlengen....
Klaar vanaf een uur of zeven 's morgens tot een uur of acht 's avonds... Lijkt me redelijk om mee te starten....
Maartse buien en aprilse grillen slaan we over.... Die horen trouwens thuis bij de winter...
Och, eigenlijk is het niet zozeer de warmte die ik mis Een mens kan zich kleden naar de koude... Ook bij vriestemperaturen kan het aangenaam zijn buiten....
Maar IK WIL ZON!!!
Want "HAAR" is het die ik mis....
André van Duyn, wist het ook al: "Alles ziet er anders uit, als de zon schijnt....Och wat is het leven fijn, in de zon!!!"
Maar het zal voorlopig bij "dromen van" blijven...
Als ik zo de weersvoorspellingen bekijk....diepe zucht.....
Ik vrees dat ik nog nog héél veel geduld zal moeten hebben....
Met dit ludieke berichtje werd mij bevestigd, wat ik natuurlijk al zelf had gezien: ik stond inderdaad in de krant....samen met mijn twee "spitsbroeders"....
De foto was, het moet gezegd, zeer goed gelukt....
Het bijhorende artikel, fijn om te lezen.
"Hoe het zover is kunnen komen?" , vraagt u zich af...
Hiervoor moeten we eventje terug in de tijd...
Al heel mijn leven ben ik dol op "taal", meer bepaald op het Nederlands, mijn moedertaal...
Schrijven, lezen, voordragen, acteren....Ik deed het allemaal even graag....(nog steeds trouwens ;-) )
Toen enkele maanden geleden, fb- groepen: "Je bent van... als....." ,als paddenstoelen uit de grond schoten, besloot ik om er zelf ook ééntje te starten: "Ge zet van...., as ge...."
(je bent gepensioneerd en hebt nu zeeën van tijd, weet je wel :-p )
Alras had ik enkele leden en samen brachten wij het verleden van ons dorp, weer tot leven.... Er werden herinneringen opgehaald, anekdotes verteld.....
Het plezierige hieraan was dat heelder conversaties gebeurden in ons streekdialect...
De groep groeide gestaag en groeit nog steeds (ik heel blij) .
Dat laatste is eigenlijk te wijten aan een jonge dorpsgenoot, die onlangs het plan opvatte, om een fb-pagina aan te maken ,waarop elke dag een woord uit ons dialect zou worden verklaard en dit gedurende een volledig jaar....
De jongeling zocht medewerkers en kwam via, via bij mij terecht....
Ik ging in op zijn voorstel en was meteen enthousiast. We zochten en vonden nog een derde kompaan en toen waren we compleet....
De "jongeling" contacteerde de krant en voilà, na enkele dagen was het artikel een feit
Zo ging de bal aan het rollen....en hij rolt nog steeds....
Een regionaal tijdschrift, voelt zich nu geroepen om een artikel aan "ons" en het initiatief te wijden.... En zie, gisteren bezoek van alweer een journalist....
En ik....ik amuseer mij geweldig.
Dagelijks mogen bezig zijn met taal....er zijn saaiere dingen ....
Tollembeek, een onooglijk dorpje in het Pajottenland...
Maar.... wat een natuurpracht! Wat een rust!
Een waar paradijs voor vogeltjes en aanverwanten!
En uitgerekend hier woont de stiefdochter met man en kind...
Jaren terug kochten zij, in the middle of nowhere, een klein boerderijtje, dat zij volledig renoveerden...
Gisteren waren oma en opa er "te gast"... Het kleinzoontje gaat sinds januari naar het peuterklasje...en daar mochten wij hem 's middags oppikken, woensdag, weet je wel
Het kleinzoontje blij en oma en opa blij....
Tijden de middagdut van het ventje, installeerde oma zich met strijkplank, strijkijzer én verrekijker ,voor het grote raam ,dat uigeeft op veld en wei....
(Hierbij hoort misschien wel een kleine toelichting... Omdat die niets met mijn stukje "ansich" te maken heeft, zet ik de toelichting even tussen haakjes....haakjes open (oma's grote hobby en passie is namelijk het observeren van vogels in de vrije natuur)haakjes sluiten....)
Een strijkje van een half uurtje, ontaardde in een strijk van anderhalf uur ,volledig toe te schrijven aan de buizerd, die zich daar dagelijks in al zijn schoonheid laat bewonderen.
Eerst landde hij in een boom, iets verder weg, waar hij aandachtig het gras onder zijn "voeten" bestudeerde, vermoedelijk op zoek naar iets lekkers.... Nooit had ik voordien al de kans gehad, om dit prachtbeest, in alle rust te observeren....
Na een tijdje waagde hij zich aan een landing om dan toch weer, zonder buit, een boom uit te kiezen, haast vlak naast het raam....
Oma werd euforisch en de strijk....die bleef staan....
Een torenvalk maakte de voorstelling compleet.
Ook hij liet zich in het lang en breed, bekijken. Hij deelde warempel een boom met een troepje groenvinken....
Hoe on-waar-schijn-lijk , vond ik dan...
Net als de buizerd , verliet hij af en toe zijn plaatsje ,om "biddend", de ondergrond onder de loep te nemen....
Wanneer hij uiteindelijk besliste om "zijn" boom te verlaten, werd hij "op de voet"...euh...vleugel, gevolgd door...jawel de hele horde groenlingen....
Toen viel het doek......
...en hield oma opnieuw het strijkijzer in aanslag i.p.v. de verrekijker...
Net op tijd klaar om ons ventje te entertainen na zijn tukje (weliswaar met de hulp van opa, kleinzoontjes grote held <3 )
"De dagen", zoals ze soms worden genoemd, zijn weer voorbij en ik..ik ben er niet écht rouwig om...
In alle eerlijkheid, wie is er nog oprécht dol op Kerst en Nieuwjaar?
Vroeger, toen ik nog pril en jong was, had Kerstmis zoiets magisch.... Elk jaar opnieuw was ik weer aangedaan door die typische sfeer... Ik had zelfs het idee dat mensen in die periode wat liever waren voor elkaar...
Het aftellen op Oudejaarsavond...steeds zo'n spannend moment.... Het oude jaar eindelijk om en vol verwachting beginnen aan het nieuwe....
Jaren later, nu dus, blijven er van al die gevoelens niet veel meer over....
Ik zet wel elk jaar weer een kerstboom, een échte, namaak komt er niet in....
Ik geniet zelfs van het versieren .
Als dan uiteindelijk de lichtjes worden aangestoken , vind ik het toch nog steeds iets hebben....
Maar de échte magie...die ben ik in de loop der jaren kwijtgespeeld....
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
