De regelmaat van "in den beginne" is al lang verdwenen...
Het is niet dat ik niet wil schrijven ...want ik doe het nog steeds heel graag....
Maar het mag geen "moeten" worden....
En daar wringt het schoentje natuurlijk.....
Als ik wil dat mijn blog wordt gelezen, is het belangrijk, er op regelmatige basis, stukjes te posten....
Wat mij dan bij mijn volgende bedenking brengt....:
"Schrijf ik voor mezelf, omdat het mij ontspant, omdat ik er plezier aan beleef????
Of ben ik ondertussen op zoek naar appreciatie????"
Het is zo een beetje als "toneel spelen"...denk ik dan...
Een hobby ,die ik zeven jaar, met heel veel liefde heb beoefend...
Het was mijn therapie, mijn ontspanning....
Terwijl ik mij bij elke generale afvroeg waarom ik mezelf in godsnaam zoiets aandeed?
De stress voor elke voorstelling...
Dat "sterven" voor je zelf de planken op moet....
Maar na een geslaagde voorstelling wist ik het wel...het applaus, de goedkeuring van het publiek...
Wat een fantastisch gevoel als je mensen een fijne avond hebt bezorgd....
De vleugeltjes die je krijgt wanneer je mag groeten en de "honeurs" van het publiek in ontvangst neemt....
Dus ja, als ik heel eerlijk ben....
Het is fijn om een "lezerspubliek" te hebben....
Het is genieten als mensen me zeggen dat ze mijn stukjes graag lezen....
Voor alles is er een oplossing natuurlijk....
Ik schrijf op mijn blog wanneer ik er zin in heb én ik post mijn nieuwe stukje op facebook...
Wie wil kan lezen....en niemand is verplicht....
Onderhuids borrelen er nu wel weer een paar "verhaaltjes"....
Ik droom er zelfs van om ooit een boek te schrijven....
Misschien moet ik eens nadenken over mijn "mémoires", hi,hi
Zou dat de leeftijd zijn???
Laat ik het voorlopig maar bij "stukjes" houden....
Want dat is toch meer mijn ding, denk ik dan zo
