Twee stukjes geschreven, twee keer verkeerd knoppeken, twee keer foetsie...
"Je moet het maar kunnen", denk ik dan...
Stukjes moet je schrijven met een fris hoofd....
"Waarom ben ik toch zo verstrooid?", vraag ik mij dan af??? "Zou dat de leeftijd zijn???"
Ik wéét wel nog waarover ik schreef: over de "stilte" en over het" weer"....
Over de "stilte in de natuur"...Over de vogeltjes die uitgezongen zijn.... Klus geklaard, denken die mannetjes dan! Gezorgd voor nageslacht en huis en gaard verdedigd. Tijd voor vakantie. Nog even de laatste voorbereidingen en hup: op weg naar zonniger oorden.
Kan je ze ongelijk geven, die vogeltjes????
De laatste dagen is het weer toch om te huilen?? Voor sommige mensen zelfs letterlijk. Het zal je maar overkomen dat een tornado, jawel een TOR-NA-DO in ons eigenste Belgenland, je hele dak meeneemt....
(in het middagjournaal, komt zo'n Sabine Hagedoorn dan vertellen, dat het eerder om een "windhoos" ging....Maar ik verander niks meer! Gezegd, is gezegd)
Of dat je met veel moed gisteren bent gestart aan de 100 km Dodentocht. Weken, maanden heb je getraind en dan komt zo'n regen -en windvlaag de pret compleet bederven....
Courage mannen!
Laat ik nu eerst misschien beginnen met een fris doucheke om al de mist uit mijn hoofd te spoelen.... Eerst nog stukje opslaan....
Geen nood, de echtgenoot legt overal een voorraad van aan, dus ook van tandenborstels.
Even kijken... Ja, hebbes: soft en pro glazuur...precies wat ik nodig heb!
Oké, nu gewoon het ding uit de verpakking halen.... Ha, hier loopt een stippellijntje...vast om het karton hier los te scheuren...
Mmmm....toch nog wel vrij stevig....dit laat niet los....
Andere kant proberen....
Getverdekke! Is het nu écht nodig om tandenborstels in een beveiligde burcht te stoppen!!!!
Dan maar met de schaar...
Allez, hup, gelukt! We kunnen beginnen...bijna....
Zo'n tandenborstel neem je niet zomaar: één , twee, drie, uit zijn geopende verpakking, het is meer een sleuren... Lap, snijd ik mij toch wel aan het randje van het plastiek zeker!
Grmbllll....Even een pleistertje... Verrek, zo'n "slipje" prikt venijnig!
Bon....nog even de verpakking in het vuilnisemmertje deponeren....dichtgeplooid, om niet teveel plaats in te nemen....
Dàt had ik gedacht....Het onwillige ding springt weer open, nog voor hij goed en wel in het emmertje zit....
Och...laat ook maar....
Wel jammer natuurlijk, dat nu het deksel van het emmertje open blijft staan.... Grrrrr....
De vakantie is halfweg en daar verschijnen de eerste reclamefolders en affiches: "Weer naar school!"
Vroeger, toen ik zelf nog betrokken partij was, kon ik mij daar mateloos aan ergeren....
Nu vraag ik mij eigenlijk af, waarom??? Ik heb mijn job altijd héél graag gedaan en "mijn" kindjes altijd héél graag gezien.
Iedereen wéét trouwens dat het toch nog wel even vakantie blijft.... Dus waarom het humeur laten vergallen?
Laat ze maar met hun slogans en nieuwe schoolgerei... Laat de mama's, die het zich niet kunnen laten, alvast nieuwe spullen inslaan! Voor één september, hoeven die écht nog niet te worden aangeraakt...
Het is net zoals met de "sinten": Maarten en Klaas om over de Kerstman nog te zwijgen... Iedereen lijkt er steeds sneller bij te willen zijn ...
Maar daar hoeven wij ons toch niet druk over te maken!
Iedereen wéét, dat de échte Sinterklaas, pas in het land is nadat hij met een stoomboot uit Spanje is gearriveerd...en dat de échte Kerstman de Sint nooit voor de voeten zal lopen....
Wat is dan het probleem????
Och, ze doen maar...Ik lig er alvast niet meer wakker van...
Misschien moeten wij met z'n allen eens leren om ons wat minder vaak op te winden...
Om niet meer mee te hossen in die wedren van steeds vroeger en sneller - want we zouden zo eens iets kunnen missen - ...
Zolang onze kinderen weten dat: een schooljaar pas start op 1 september (behalve als die dag in een weekend valt ), de échte Sint pas eind november aanmeert en de échte Kerstman pas rond Kerstmis verschijnt...is er toch geen vuiltje aan de lucht...
Dus....genieten is de boodschap!
Nog drie volle weken vakantie!!!!
(maar ze zullen wel snel om zijn ...dus misschien toch al eens gaan snuisteren tussen de nieuwe stiften, schriften en balpennen )
Scouts geëvacueerd! Chiro overnacht in sporthal.... Net als vorig jaar liepen al heel wat kampplaatsen onder water....
O, nostalgie....
In mijn vorig leven, toen ik nog pril en jong was, was ik lid van V.K.S.J.. Ja, ik weet het: chiro was cool en V.K.S. (dat klonk toch al iets vlotter zonder de J.) was voor de seutekes.
Het is waar, we hadden een braver imago....Al was dat maar schijn, want evengoed hadden we dolle pret en waren de kampen de hoogtepunten van een werkjaar....
Maar inderdaad, het moet gezegd: wij gingen niet écht op bivak....Wij wasten ons niet in de beek,wij aten niet uit een gamel... Wij sliepen in stapelbedden in een kamer...De échte, die gingen op tentenkamp!
Op een bepaald moment, wilden wij ,als V.K.S., bewijzen, dat wij ook ballen aan ons lijf hadden. Gedaan met overnachten in gebouwen! Ook wij zouden op tentenkamp gaan...een Hudo (woord voor w.c. als ik mij niet vergis) sjorren en ons wassen in de beek....
Zo gezegd ,zo gedaan. Het tentenkamp werd opgezet in Meeuwen, in Limburg.... ;-) Wondermooie streek, wel vrij heuvelachtig....
De tenten van de gasten stonden in een soort van dal terwijl de grote tent van de leiding bovenop een heuveltje stond.
Slapen in tenten dat betekende : greppels graven. De mouwen werden opgestroopt en we gingen "gezwind" aan het werk.... Na nog geen meter, hielden we het voor gezien. Daar was gewoon geen doorkomen aan. De ondergrond was hard en zat vol wortels...algauw waren onze "ballen" gereduceerd tot "ballekes"....en we hielden het voor bekeken...
De kans op onweer of regen was toch wel klein zeker in de warmste provincie van het land.....wisten wij veel...
Het kamp was halverwege, toen er toch een regenvlaag aan kwam zetten....een stevige regenvlaag, het moet gezegd.... Handen uit de mouwen en greppels graven...we hadden in de buurt ook al enkele spaden geleend zodat de oudste leden ook mee aan de slag konden.... Breekt daar een onweer los!!! Niet normaal! De regen valt met bakken uit de hemel. Het dondert en bliksemt dat het een lieve lust is. Tegen zo'n wolkbreuk hebben wij, ballen of geen ballen, totaal geen verweer....
Machteloos zien we toe hoe de kampplaats onder water loopt en we stilaan verzuipen. Dat was echter buiten de "buren"gerekend. Ze schoten ons massaal ter hulp.
Omdat het tussen twee bliksemflitsen door, stikdonker was, haalde één iemand er zijn wagen bij en zette de lichten aan. Ze groeven greppels, legden een dam aan....
Maar helaas, het onheil was reeds geschied: alle tenten waren ondergelopen. Hier kon niet meer worden in overnacht ....
En weer zijn het de buren die hulp verlenen. Ze stellen hun garage, living....ter beschikking, als slaapplaats voor de kinderen. De natte kleren worden gewassen, gedroogd.... Onwaarschijnlijk! Zoveel solidariteit, dat hadden we nooit durven dromen.
De dag nadien straalde de zon weer haar warmste stralen .De tenten konden drogen en het kamp werd verdergezet...
Haalden wij en vooral zij, de krant....ik denk het niet....
Dus vandaar mijn stukje, heel speciaal voor de Limburgse helden van toen! Nogmaals : merci! Dit is iets wat niemand van ons ooit nog zal vergeten! Hipperdepip Hoerrra! Leve de Limburgers!
Het jaar nadien werd weer in gebouwen overnacht........:-p
Je kent het wel, vermoed ik. Het ziet eruit als een kleine tennisraket, met dien verstande, dat je er niet mee kan tennissen maar dat het dient om vliegen en aanverwanten naar de eeuwige jachtvelden te zenden.
Ik lees momenteel een roman waarvan het verhaal zich afspeelt bij Dindianen, vandaar....maar dit geheel terzijde natuurlijk....
Bij het kamperen had het ding zijn efficiëntie al wel bewezen. Als een mens rustig buiten zit te eten ,wie komt dan vaak de rust verstoren...: de wesp. Idem dito in Limburg.
Een wesp dacht zich te goed te doen aan al het lekkers op mijn bord...Maar dit was buiten mijn raket gerekend! Ik zwaaide het ding in haar richting maar miste....*slik*
De wesp keek mij bloeddorstig aan..."Lekker mis", hoorde ik haar zoemen. Ze zette een aanval in.
Ditmaal richtte ik doelbewust mijn wapen. Zij sloeg toe en ik ook.... Eén druk op de knop, een zachte bzzz en de wesp was er geweest!
Zegevierend stak ik de handen in de lucht! Geen grijntje medelijden had ik met het onding! 't Was zij of ik! Ik voelde mij champion of the world!
De maaltijd werd rustig verder gezet. Geen wesp meer gezien....
Natuurlijk ging het nieuwe speeltje mee naar huis, alwaar het zou dienen, om ongenode gasten - lees: vliegen - met één druk op de knop onschadelijk te maken.
Bij nader inzien blijkt zo'n raketding toch niet zo ideaal als eerst werd gedacht.
Vliegen hebben namelijk de gewoonte om het licht: vensterglas dus, op te zoeken. Kan je zo'n vlieg toch wel niet raken zeker! De rand van het bzz- ding is te dik. Bromvliegen wel, die zijn dikker maar de gewone huisvlieg blijft ongenaakbaar. Tenzij je haar , in volle vlucht, achterna zit en dan nog....
Wat een teleurstelling!
"Scha-a-a-at, waar had ik ook alweer mijn vliegenmepper gelaten????"
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
), de échte Sint pas eind november aanmeert en de échte Kerstman pas rond Kerstmis verschijnt...is er toch geen vuiltje aan de lucht...
