Altijd weer leuk, vind ik dat. Zelf ben ik niet zo'n organisator maar als ik word uitgenodigd: altijd van de partij.
Het eerste feestje vierden we vijf jaar geleden, toen die van '59 de kaap van de "vijftig" hadden bereikt.
Ik moet zeggen, het verzachtte de pil toch enigszins. Het was gewoon fijn ,om zovelen, na al die jaren terug te zien...
Ook al was het nu "maar" vijf jaar geleden, toch was het weerzien even hartelijk...
Wat mij bij zo'n "evenementen" opvalt is hoe verschillend mensen zijn:
- sommigen hebben met glans de tand des tijds doorstaan. Ze zijn nog steeds hun jeugdige zelf en stralen dat ook uit
- anderen zijn getekend door de jaren...een mens heeft niet alles in de hand nietwaar
- er zijn mensen met nog steeds het slanke humaniora-lijntje - er zijn de eerder "gezette" mensen - en er zijn er ook die ronduit, écht wel, massaal zijn bijgekomen
Nog zo'n fenomeen bij die bijeenkomsten: steeds zijn er behoorlijk meer vrouwen dan mannen.
Soms ligt het gewoon aan het feit dat manlief van het feestbeest niet is geïnteresseerd wegens, "ik ken daar niemand"... Wat ik persoonlijk een flauw excuus vind, maar , bon, wie ben ik....
Misschien zijn er ook wel mannen, feestbeest of niet, die afhaken omdat ze niet zo'n dansers zijn... Die liever, aan de toog, met de vrienden, hun verjaardag vieren... Moet kunnen, je kan tenslotte niemand dwingen...
Ook bij de "vijftigjarigen-viering", hetzelfde verschijnsel....toen zelfs nog meer uitgesproken dan gisteren....
Wat er ook van zij, ik heb genoten en samen met mij heel wat dames en heren 55-jarigen...
Toen na het diner de beentjes werden losgegooid ging het er nog behoorlijk heftig aan toe... Net als in onze gloriedagen , toen we nog pril en jong waren...
Toen ik zo mijn dansende medemensen bekeek moest ik, gek genoeg, ineens aan onze kinderen denken..., hoe zij zouden reageren op het feestgedruis van pa of ma.... Zij, nu in de fleur van hun leven....
Zouden ze meewarig met het hoofd schudden of het best wel "cool" vinden dat pa of ma nog zo "jong" van hart en benen is...?
Och, wat maakt het ook uit... Het was genieten.. Niet in het minste van de "tijdloze" muziek uit onze jonge jaren....
Want geef toe, toen werd er nog kwaliteit gemaakt....o, nostalgie...
Hoe gaat het binnen vijf jaar zijn, vraag ik mij een beetje benepen af ,als de "zes" zijn intrede doet.....
*Slik*....misschien liever niet bij stilstaan, denk ik dan...
Gewoon genieten van elke mooi moment dat zich aandient.....
Leeftijd, dat is toch "maar" een "getalleke" nietwaar :rol
Amper acht weken was hij toen hij bij ons arriveerde: een inimini, ros katertje met een snuitje om bij weg te smelten. We doopten hem "Basje", naar zijn voorganger , Baziel, die amper één jaar was kunnen worden.
Basje werd al snel geadopteerd door tante Fleur, die de zus was van Baziel. Het was aandoenlijk om hen bezig te zien... Fleur werd opnieuw zichzelf, kwam weer meer buiten en genoot zichtbaar van haar nieuwe gezelschap...
Naarmate Basje, "Bas" werd, ontpopte hij zich tot een kwajongen eerste klas! Zelfs nadat hij gecastreerd was bleef hij zijn "zotte" zelf. (ik heb lange tijd gedacht, dat ze een balleke hadden laten zitten ;-) ) Meer dan eens moest Fleur het "hazepad" kiezen omdat hij zonodig "oorlogje" wilde spelen...
Maar ook kleine jongens worden groot... Bas is ondertussen uitgegroeid tot een serieuze kater van een kilo of zes.... Sinds tante Fleur met de noorderzon verdween is ook hij een beetje rustiger geworden...
De dagen brengt hij voornamelijk al slapend of soezend door....met tussendoor al eens een verzetje:
- jagen op al wat vliegt, jammer maar helaas ook op vogeltjes, de snoodaard...(maar kan je het hem kwalijk nemen??? Een jagersinstinct is een jagersinstinct en katten blijven hoe dan ook roofdieren)
- muisjes vangen (bij voorkeur beschermde spitsmuisjes die hij aan de voor-of achterdeur deponeert. Heel soms brengt hij zelfs een nog levend exemplaar mee naar binnen)
- dikke spinnen verorberen ,nadat hij er eerst lekker heeft mee gespeeld...
- baasje aanmanen om de garagepoort te openen ,omdat het langs daar veel leuker is om naar buiten te gaan dan via het luikje van de achterdeur en er dan nog in slagen om zijn zin te krijgen ook....
- verstoppertje spelen met de poes van de buren...
Op meer actieve momenten ,draait hij er zijn poot niet voor om ,om een duifje te verschalken waarmee hij zich onder de aanhangwagen verstopt, met zo'n blik van :"all mine". Het beestje wordt volledig verorberd waarna een zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer lange siësta volgt
Een "schootzitter" is onze Bas helemaal niet. Maar zelf knuffels uitdelen kan hij als de beste.
Wanneer we in de tuin bezig zijn houdt hij ons steevast gezelschap en durft hij wel eens komen helpen...lees: - je hand aanvallen terwijl je onkruid wiedt... - een poepje deponeren in een gaatje waar je een bloembol wilde planten...
Och Bas(je), hopelijk mogen we nog heel lang van je eigengereide karakter genieten... Dus...een beetje voorzichtig als je de straat oversteekt en altijd op je hoede blijven voor "stoute" mensen !
Voor wie het nog niet zou weten: de nieuwe regering is een feit!
Nu is het nog enkel wachten op de stakingen, protesten, betogingen.... Om van de vele lezersbrieven ,die ongetwijfeld zullen volgen, nog te zwijgen...
Ach, het hoort er gewoon bij... Verander wat aan 's mens' gewoonten en hij steigert....(tenzij de veranderingen in het kraam passen natuurlijk... )
Misschien schrijf ik beter:" Neem iets terug wat je eerst had gegeven", en je hebt geheid "ambras"...
Och, het zit erin gebakken van kindsbeen af...
Even een klein voorbeeldje: stel je bent met je kroost in één of ander warenhuis of winkel.... De kans is vrij groot dat je kleintje een snoepje wordt aangeboden.... Probeer dat maar eens terug te vorderen.... "Geef het snoepje nu nog maar eventje aan ons mama, straks na je boterhammetjes, krijg je het terug....."
Geen kind is het daarmee eens! Gekregen IS gekregen!
Of nog: ik herinner mij , als de dag van gisteren, de protesten die wij, als leerkrachten te verduren kregen omdat wij woensdag invoerden als "fruitdag". Die dag geen koeken voor de spruit maar een gezond fruitje! Herejee! Sommige ouders dachten dat hun kind het niet ging overleven.... Terwijl wij die regel enkel invoerden "ter bevordering van de gezondheid van het kind", voor hun eigen goed dus.....(voel je mij komen )
Zelfde scenario toen de frisdranken zoals: limonade en cola, bij het middagmaal werden geschrapt. Terwijl iedereen nochtans weet dat die tjokvol suiker zitten....
Het probleem is gewoon: de mens heeft het moeilijk met het aanvaarden van regeltjes en gezag: " Niemand hoeft mij te vertellen wat ik moet doen! Wat is dàt nu. " "Denken die nu écht dat ze beter zijn dan wij misschien???"
Niet herkenbaar zeg je..... Hoe vaak volgen wij braaf de verkeersregeltjes????? Wie heeft bij het , ik zeg maar wat, sorteren van zijn afval, nog nooit iets stiekem weggemoffeld in een zak of container, waar het niet in thuishoorde???
Wie zonder zonden is mag nu zelfs de eerste steen werpen....
Ik wil gewoon maar zeggen: protesten, die horen erbij zoals het water bij de zee en yin bij yang....
Ben ikzelf dan laaiend enthousiast over al die nieuw maatregelen???? Zeker niet maar ik vrees dat ze een beetje een noodzakelijk kwaad zijn willen we niet eindigen zoals Griekenland en Spanje...(maar dat is mijn persoonlijke mening natuurlijk én ik hoef inderdaad niet meer te werken....)
Wat er ook van zij...
In 2019 zijn het alweer verkiezingen en....er is nog altijd de oppositie natuurlijk
Wat mij nu zo opvalt is dat er ontzettend veel mensen jarig zijn in oktober....
Een klein rekensommetje leert mij dat de "bevruchting" dus heeft plaatshad ergens in januari....
Werden die baby's verwekt in de euforie van het nieuwe jaar?
Of zijn ze het natuurlijke gevolg van de winterse kou.... Je weet wel: "dicht bij elkaar is 't warmer "?
Wat er ook van zij, januari blijkt zeer vruchtbaar...
Wat drijft mensen ertoe om te kiezen voor een "najaarsbaby"?, vraag ik mij dan af.... (ik lijk Paul Jambers wel)
Je hebt in poezenmiddens natuurlijk evengoed de najaarskittens....toch wordt er afgeraden om er zo eentje in huis te nemen omdat die minder sterk zouden zijn...
Alhoewel...
Ikzelf baarde een najaars- én een voorjaars "kitten" <3 : en qua sterkte of gezondheid heb ik nooit een verschil gemerkt
De oudste dochter die - jawel, jarig is in oktober - vond het alleen maar niets dat het een eeuwigheid duurde alvorens ze eindelijk "sweet sixteen" was.... Maar aan de andere kant...
In de lagere school ben je als één van de eersten jarig in het nieuwe schooljaar, wat toch ook wel fijn is, denk ik dan zo...
In de humaniora-periode heeft jarig zijn in oktober , ook alleen maar voordelen: - je bent al goed ingeburgerd - van examenstress is nog absoluut geen sprake Tijd genoeg dus voor een feestje met de vrienden en vriendinnen
Later in de studententijd wordt men niet gekweld door een of andere blokperiode.... Het academiejaar is net gestart . Dé ideale gelegenheid om er met de "maten" eens goed in te vliegen....
Jarig zijn in oktober kent bijgevolg niets dan voordelen....
Dus voor al de mama's en papa's in spe....wacht misschien nog heel eventjes....
Wie zich nu laat bezwangeren krijgt een kindje in juli....
NIET doen dus! De toekomstige kroost gaat het jullie levenslang verwijten ! (misschien niet direct levenslang, maar toch)....
Jarig zijn in de grote vakantie: géén kind vindt zoiets leuk....
Nooit wordt de grote dag gevierd met de vriendjes op school.... ( einde schooljaar wordt er wel gezongen voor de jarigen in de vakantie...maar dat is nooit hetzelfde)
De vrienden en vriendinnen ,uit de humaniora-periode, vertrekken massaal op vakantie...veel volk zal je op het feestje dus niet moeten verwachten....
De koten in de studentensteden lopen leeg...geen hond meer om de bloemetjes mee buiten te zetten
Dus, toekomstige ouders, wacht nog enkele maandjes..tot januari....dé vruchtbare maand!
Je weet niet half hoe gelukkig je er je nageslacht mee zal maken...
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
)
