Met toch ook een beetje kriebels in de buik..
Niet dat ik nu echt bang ben...
Het is gewoon het wachten an sich ,dat me nerveus maakt...
En dan begint de blaas op te spelen...
Maar wat als ik net weg ben wanneer mijn naam weerklinkt...
Doemen hé...
Daar krijg ik dan weer "broebels" van in mijn darmen...
Een half uur geleden al was mijn afspraak...
Ik verveel mij te pletter en start dan maar een stukje...
Om de haverklap klinkt een "ding-dong" van een voordeur...
De wachtzaal bevindt zich vlak naast de inschrijvingen, waar een deurbel aangeeft dat een volgend nummer aan de beurt is....
Mensen komen en gaan...
Ik ben ook al eens "gegaan" en weer teruggekomen....
Een röntgen foto is blijkbaar standaard bij een eerste consult...
"ding, dong"
Net is een mama aangeland met een allerschattigst peutertje op de schoot. Misschien zorgt dat prutske voor een beetje verstrooiing...
"ding-dong"...
Een mens zou van minder horendul worden...
Enkele medewachtenden lezen de krant of bladeren in een tijdschrift...
De echtgenoot heeft het zijne aan kant gelegd en...wacht....net als ik op het verlossende (en toen kwam het en kon ik mijn zin niet afmaken)....:
Ik zet nog liever een spin buiten dan ze te vermorzelen....
Toch kent mijn dierenliefde grenzen....
Ik heb namelijk een hartgrondige hekel aan wespen...
Wat zeg ik? Ik haat die krengen...
"Laat die wespen toch...Als je ze met rust laat doen ze niks..."
O, nee????!!!!!!
Ik herinner mij nog ,als de dag van gisteren ,het ogenblik ,waarop zo'n slecht karakter ,op het poezelige handje landde van mijn jongste spruitje.
Amper drie jaar, was het dutske...
Nog volkomen onschuldig en lief....
Ze deed helemaal niets...
Ze keek alleen ,nietsvermoedend, naar het "diertje" op haar handje...
En wat deed dat serpent?
Ze prikte mijn snoepje zo hard ze kon....
Razend was ik....
Zo'n onschuldig kindje aanvallen, de valse tang....
En sindsdien "mot" ik er op....
Het is toch waar zeker...
Zit een mens bijvoorbeeld rustig te genieten op een terras van, ik zeg maar wat, een ijsje ,als zo'n onding de rust komt verstoren....
Heel vaak gevolgd door nog enkele exemplaren....
Gedaan met de rust!
Angst wordt ons deel....
Gelukkig is er dan: de wespenval (grijns)....en die maak ik helemaal zelf...jawel....
"Men neme een plastic fles, men snije daar een deel van de "bovenkant "van weg, men bevestige die trechter met de hals naar beneden in wat nog rest van de fles, men vulle nu de fles met, bij voorkeur bier.....en hange de fles "op"....gniffel, gniffel...
Een nietsvermoedende wesp, komt af op het lekkers en duikt in de fles.....
O, zoete wraak!!!!
Eens er in kan ze er niet meer uit.....
Verdrinking is haar lot!
En het doet me niets!
Had haar betovergrootmoeder maar niet in het handje van mijn dochtertje moeten prikken!
In de tuin is het de laatste tijd een ware "beestenboel"....
Bij mijn "tuinverbouwingswerken" (lees onkruid wieden, teveel aan siergrassen uittrekken ), stoorde ik onlangs nog twee padjes en een salamander...
De padjes kregen een plaatsje in de vijver ...
De salamander in het poeltje, een niveautje hoger ....om niet te worden opgepeuzeld door de vissen.
Toen ik een paar dagen later een kuiltje groef om bloembollen in te droppen, stuitte ik op een meikever...
Hij was wel al "af" maar nog niet direct "vertrekkens -en vliegensklaar"...
"Ik" was al lang blij dat "hij" het nog kon navertellen...
Aangezien zijn pootjes nog tegen zijn onderlijfje zaten geprangd, was het diertje vrij hulpeloos...
Ik zette hem op mij hand....
Na enkele malen op de grond te zijn getotterd (ja zeg, ik ben ook niet perfect) ,slaagde hij er in om zijn pootjes te strekken en haakte hij zich vast aan mijn "vel"....
Even later maakte hij zich op voor zijn eerste "vlucht"....
Het ging nog niet van harte en hij landde meteen op de gaasdeur....
Uiteindelijk heb ik hem opgepakt en achteraan in het struikgewas gezet....waar...waarempel nog een exemplaar zat te genieten in het zonnetje....
Toen ik onlangs op "slakkenjacht" ging vond ik twee bruine dekschildjes....
Was hij toch nog het slachtoffer geworden van een of andere snoodaard.....
Zou "Bas" onze rosse kater er voor iets tussen zitten.....
Geen mens die het weet....maar het was het beestje blijkbaar niet gegund, om ,na zijn valse start, toch nog van het leven te kunnen genieten....
Jammer maar helaas, ik heb gedaan wat ik kon.....
Minder vriendelijk ben "ik" dan weer ,voor bladluizen en aanverwanten....
Al drie jaar op rij ,wordt telkens dezelfde struik ,het slachtoffer van ongedierte...
Vorig jaar nog, bijna volledig kaalgevreten door een rupseninvasie....
Eens die waren verdwenen en hij zo hard zijn best deed om er weer door te komen, gingen de huisjesslakken aan de slag....
Dit jaar had ik mij voorgenomen het niet zo ver te laten komen...(verdediger van de zwakken, weet je wel)....
Toen ik dan ook een hele kolonie bladluizen ontdekte, op het sukkeltje, toog ik naar de plaatselijke AVEVE en ging ze nadien te lijf met een bus insecticide....
Het is niet van harte maar uit pure noodzaak....
Eergisteren merkte ik dan ineens de eerste rupsjes op ....
En alweer.....de spuitbus....
Ik weet het.....niet écht milieuvriendelijk....maar mijn hart brak toen ik alweer al die aangetaste blaadjes zag....
De huisjesslakken vang ik dan weer met de hand....
Hun aantal is nu ondertussen al stevig gereduceerd.....
En daar ben ik dan best trots op.....
Tenslotte zijn er ook nog de zangvogels, die het vertoeven in de tuin tot een feest maken....
In de ene boom zingt een zanglijster de longen uit het lijf, terwijl in een andere ,een merel zijn mooiste liedjes fluit.....
Neen, voor mij geen stadstuintje of dakterras....
Geef mij maar een dorpstuin met al zijn bewoners, waarvan de enen al meer welkom zijn dan de anderen
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
