Na een reis van 15,5 uur landden we veilig op Californische bodem.
Daar stond het welkomstcomité ons op te wachten....
Er volgde een warm en zeer blij weerzien met de nodige knuffels en zoenen...
Dochter, schoonzoon en hond ( zeg maar hondje ❤) brachten ons veilig naar onze tijdelijke woonplaats....
Ze was niet geheel volgens de verwachtingen maar we zouden er het beste van maken....
En alzo maakte ik dus kennis met L.A.....
Een stad met zoveel gezichten!
"The glamour" van Hollywood. ....die veel minder glamoureus is dan de vele reportages op tv laten vermoeden. ...
De drukte van Downtown L.A. , die eigenlijk best nog meevalt...
De vele, werkelijk, rustige buurten ...
In één ervan woont de dochter 😍met man en woefke. ...
De mooie natuur ,waar je de vogeltjes hoort fluiten en de kalkoengieren en roodstaart buizerds flaneren....
Het onwaarschijnlijk lekkere eten in de onnoemelijk vele restaurantjes. ..
Ik bezocht "Little Tokyo" .... ( de Sushi een streling voor de tong)....
Ik at Viëtnamees in Chinatown....
Maar wat me nog het meeste opviel waren de kleuren....
De kleuren van de mensen ....in alle tinten van bruin tot blank,
De kleuren van prachtig beschilderde gevels.....
van de massa's "stoffenwinkeltjes en kraampjes"....
De kleuren van het verse fruit ( om van de geuren nog te zwijgen) en de verse groenten in de , veelal ,Mexicaanse winkeltjes en kraampjes , het azuurblauw van the Pacific...
Was alles in L.A. dan rozengeur en maneschijn???
Jammer maar helaas ....
De grauwe wijken waar daklozen proberen te overleven steken schril af tegen al dat fraais....
Velen van hen getekend door het harde leven....
Totaal weg van de wereld door drank en drugs. ...
Mensen met een beperking die aan hun lot worden overgelaten...
De tragedie van elke grootstad...
En toch hou ik een heel goed gevoel over aan mijn bezoek!
Nu ik met mijn eigen ogen heb gezien waar dochterlief woont en werkt, ben ik er gerust in...
Het is bijna aan het andere eind van de wereld....maar de mensen lopen er, net als hier, ook op twee benen...if you know what I mean 😉
Mijn "trouwe" volgers weten dat mijn oudste dochter naar gindsewege is vertrokken....
Voorgoed....jawel.....
Niet altijd goed voor het moederhart.....maar het kind is er gelukkig en dus ben ik dat ook....
Al mis ik haar soms zo hard dat het zeer doet....
Maar ik wijk af....
In oktober werd ze 30....
Toch een soort van mijlpaal in haar leven....
Een kleine drie weken voor die heugelijke dag kreeg ik plots telefoon van mijn jongste: "Dat de zus 30 werd en of ik het niet zag zitten om , bij wijze van verrassing, de oudste te vergasten op een bezoekje van "onzentwege"."
In eerste instantie voelde ik een lichte paniek opborrelen :"waa ...zo ver....zo....weinig tijd
..zo...." toch antwoordde ik volmondig :"Ja"
Ik haakte ik en terwijl het angstzweet mij uitbrak ,sprak ik tot de echtgenoot de volgende gevleugelde woorden: "Ik ga naar L.A.!"
Toen begon een kleine race tegen de tijd....
"Reispas"....lap vervallen...stormendergewijs richting fotograaf en gemeentehuis....
"Vlucht"....site "Cheap tickets" checken en boeken die reis...
"Verblijf"....Airbnb.....gezocht ,gevonden....
"Estaformulier"....na een uur zweten was het in gevuld....
"Visa en dollars".....Aangepast en besteld...
Ik had nog net vijf dagen om te bekomen van alle stress....
Op 1 oktober bracht de echtgenoot ons naar Zaventem....
Een emotioneel afscheid later, passeerden we de douane en togen naar de gate....
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
