Eerlijk...het kan mij momenteel niet meer bekoren...
Pas op, ik vind België an sich,best wel een mooi land...
Er is de zee, de Ardennen...
De pracht van de Kempen...
Maar om nu te zeggen: "Ik woon er graag, ik ben fier dat ik een Belg ben...."
Dàt voel ik al een poosje niet meer. (ik heb me trouwens altijd meer Vlaming dan Belg gevoeld....maar dit geheel ter zijde)
Nu laat zelfs het hele "Rode Duivels-feest", mij Siberisch koud...
Dat is ooit anders geweest.
Met het W.K. keek ik nog ,"tri colori gewijs " naar hun matchen...
Maar nu....ik voel niet de minste verbondenheid...
Zelfs niet de minste "goesting" om naar mijn "heimat" terug te keren...
Er is de constante terreurdreiging, het racisme dat welig tiert ,om nog te zwijgen over al die boze mensen, die malcontenten, die van staken hun hobby hebben gemaakt...
De files, de drukte op de wegen, al die belerende vingertjes de hele tijd...
Mensen die niet meer de moeite nemen om elkaar te groeten....
"Dat ik dan misschien beter kan emigreren", hoor ik u denken...
O, soms speel ik wel met die gedachte, om dan tot de vaststelling te komen dat het overal wel iets is en....
Ik heb nog hoop...
Hoop dat het gezond verstand ooit zal zegevieren....
Maar tot die tijd wil ik vooral genieten van al onze vakanties in het buitenland...
Eventjes alles loslaten...en misschien , heel misschien, kan ik ooit weer zingen: "België,België, 't schoonste land op de wereldbol...België,België, ik hou van jou want je maakt me dol..."
Vandaag een zonovergoten zomerse dag!
In de voormiddag bezoeken we dus het vogelreservaat: Tipperne.
Het gebied baadt in een oase van rust en stilte.
Vanop de uitkijktoren genieten we van de prachtige omgeving.
Qua vogels valt er niets bijzonders waar te nemen.
We zien enkel: zwanen, meeuwen en reigers.
Buiten het reservaat , daarentegen, valt weer één en ander te beleven. Op een poeltje,zie ik voor het eerst in mijn leven een wintertaling.
Prachtig eendje is dat.
Opeens zien we een koppeltje kieviten twee buizerds aanvallen en wegjagen.
Als nadien een bruine kiekendief "hun" luchtruim onveilig maakt, volgt hetzelfde scenario.
Even later ontwaren we het "onderwerp" van al die inzet: een allersnoezigst kievitsjong 😍.
Wie niet zo snoezig zijn, zijn alweer "steekbeesten" in alle maten en soorten
En alweer hebben ze het op de echtgenoot gemunt...
Resultaat: Vier nieuwe beten.
Het bizarre is dat ik er hoegenaamd geen last van heb.
Zou het bloed van de echtgenoot dan toch zoeter smaken dan het mijne????
Op de camping wordt de insektenzalf opnieuw bovengehaald....
Na de middag is het tijd voor een fietstocht.
Ditmaal volgen we de oevers van de fjord.
Een grauwe gors zingt de longen uit zijn lijf!
Een kudde schapen rust op de weilanden naast het water...
Ook een "wild" paard kruist "letterlijk" ons pad...
Op de fjord wordt vlijtig "wind gesurfd" 😊 en "para gesaled"...
Hoe langer ik hier vertoef, hoe fijner ik het hier vind.
Het is hier zo heerlijk rustig én er is ruimte zat om te ademen.
Wat mij ook opvalt is de netheid.
Alles wordt mooi onderhouden.
Zélfs de openbare toiletten, en dat zijn er nogal wat, zijn schoon.
Overal is toiletpapier aanwezig, zelfs de zeephoudertjes zijn gevuld.
Wat een verschil met, ik zeg zo maar wat, Frankrijk...😁
Vandaag maakten we een uitstap naar Thorsminde, meer bepaald naar een natuurreservaat aan de Nissum fjord .
Onderweg werd enkele malen halt gehouden om een wandelingetje te maken , een dorpje te bezoeken én om onze boterhammetjes te verorberen.😊
Op de fjord werd aan kite surfen gedaan. De moeite om te bekijken maar zelf toch maar liever niet, dankjevriendelijk.....
In het haventje lagen enkele visserssloepen aangemeerd.
Een zwanenfamilie, ma, pa en zes kleintjes, peddelden rustig voorbij.
We spotten ook nog enkele kleine zangvogeltjes: kneus, geelgorzen en een rietzangertje....
Zij zorgden voor de muzikale ondersteuning 😊
De echtgenoot voor prachtige foto's 😊
Weer "thuis" , konden we opnieuw buiten "avondmalen"....daar was het gisteren een beetje te fris en vooral te nat voor...
En nu zit ik dus nog steeds buiten en schrijf mijn stukje...
Het zonnetje schijnt, de vogeltjes zingen en meer moet dat voorlopig niet zijn 😊
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
 "Sad"){kind=icon}
