De oudste dochter is verliefd en nog niet zo'n klein beetje... Toen de vriend werd voorgesteld, begreep ik haar volledig
Het is een hele aardige en lieve jongen die er nog goed uitziet ook . Ze zijn dan ook een stràlend stel
Voor het bezoek mochten wij ons beste "Engels" uit de kast halen... De vriend heeft namelijk Mexicaanse roots en woont in Californië....
CALIFORNIA !!!!
Het land van de sinaasappels en Zorro! (o, nostalgie) Met steden die tot de verbeelding spreken: Los Angeles, San Francisco, Las Vegas....
Waar "el condor passa"....
De staat waar het nooit regent: "It never rains in California...." De natuur overweldigend mooi is met canyons waarvan de schoonheid met geen pen te beschrijven is...
Als ik mocht kiezen waar ik wilde wonen zou ik het ook wel weten...edoch Als het woord:emigreren valt,krijg ik een beetje een wee gevoel in mijn maag....
Emigreren naar Californië, slik....Het kon natuurlijk nog verder weg, naar Nieuw Zeeland of zo....
Volgens de dochter valt de "reis" nog vrij goed mee, na amper 15! uur vliegen ben je er al.... En ze gaan zeker nog op bezoek komen....
De vriend is ondertussen weer naar huis... Het afscheid viel hen beiden zwaar... Gelukkig is er Skype...om het leed een beetje te verzachten...
De dochter telt de dagen af tot zij weer bij hem op bezoek kan... Vijftien lange vlieguren zijn ze nu van elkaar verwijderd...
Wie zou ik dan zijn mocht ik haar emigratieplannen niet steunen... Als het haar gelukkig maakt, wat kan ik dan nog meer verlangen????
Dus, lieve, oudste, zelfstandige dochter:mijn zegen heb je!
Stuur af en toe een beetje zon op, in een postpakketje....mocht je kunnen...
En als jullie er dan gesetteld zijn....mag ik dan ook eens naar de condor komen kijken en proeven van de tortilla's.....
Dat er zoiets bestaat als een "kattentijd" dat weet ik....al jaren eigenlijk....
Als katteneigenaar, al meerdere malen zelf gezien, gehoord en geroken....
Ik weet zelfs, dat het nu, in de herfst, bronsttijd is voor herten en aanverwanten....
Dat er ook zoiets als een "eendjestijd" bestaat....dààr had ik nog nooit bij stilgestaan, laat staan dat ik het wist....
Maar het is zover, écht, nu in het najaar....
Ik vond al dat de eendjes op de vijver zich een beetje bizar begonnen te gedragen, tot ik merkte dat het om "baltsgedrag" ging...
In eerste instantie wordt er behoorlijk geflirt.
Zowel door de wijfjes als door de mannetjes....ja, ja
De "kwek, kwek, kweks" zijn niet van de lucht en ieder eendje "zingt" zoals het gebekt is:
- je hebt de eerder schuchtere exemplaren met een voorzichtige: kwek, kwek....
- de doordrammers: iedereen uit de weg want zij is van mij...Hun gekwek galmt over de vijver...
- de "pubers" die eerder hees en baard in de keel- gewijs kwekken....
Zo grappig om al die verschillen te horen .....
Behalve 's ochtends....
Er wordt gestart bij het krieken van de dag en dat is toch nog behoorlijk vroeg in deze tijd van het jaar...
Neen, ze laten er geen gras over groeien....die eendjes
Eens ze elkaar hebben gevonden ,volgt de "hofmakerij":
ze draaien in kringetjes rond elkaar, buigen met hun kopje en nemen telkens kleine slokjes water die ze als het ware aan de partner is spé aanbieden.
Eens mevrouw voldoende is...euh....opgewarmd, volgt de daad:
zij buigt zich diep in het water en biedt hem haar....euh...edele delen aan waarna hij haar bestijgt, zijn ding doet en er dan als een haas van door gaat....
De eerste keer lag ik in een deuk....
Nooit geweten of gezien dat een eendje zo'n vaart kon maken...
Hij trapt zich écht ,de longen uit het lijf en voegt zich op de oever bij de toekijkende soortgenoten met zo'n air van: "Gezien, mannen?"
Daarna wordt er druk met het stuitje gezwaaid en de veertjes worden weer keurig geschikt.
Het moet gezegd: netjes zijn ze wel, de eendjes
Haast een hele dag zijn ze in de weer met het verzorgen van hun toilet:
kopke onder, veertjes poetsen, veertjes schudden, weer onderduiken....
Klaar om te flirten met het andere geslacht...
Tot er zich weer een koppeltje vormt en er zich opnieuw taferelen à la:" kinderen niet toegelaten", voordoen.
Onder de mannetjes gaat het er vaak ruw aan toe.
Zij vertonen heel duidelijk "haantjesgedrag"....
Ook al zijn het eendjes, ze zijn en blijven mannen met duidelijk een teveel aan testosteron
Ik ben benieuwd hoelang dit feest nog aan de gang zal blijven....
Ze waren jarenlang collega's geweest ... Ze konden het zo goed vinden met elkaar dat ze zelfs vrienden werden... Ze deelden een passie voor auto's en strips van "De Rode Ridder"...
Wanneer ze "de nacht" hadden bracht de vriend steevast vijf stripverhalen mee die tijdens de "stille momenten" werden "verslonden"...
Met de gezondheid van de vriend ging het al een hele tijd bergaf.... Uiteindelijk werd hij zeventien jaar geleden op pensioen gezet, hij was pas 42....
Alhoewel ze elkaar minder zagen, hield de vriendschap stand. Hij bezocht de vriend regelmatig waarbij ze het hadden over de kinderen, de hond en uiteraard over de nieuwste automodellen...
Toen hij zelf werd geopereerd en bijna drie jaar zo goed als immobiel was hielden ze nog telefonisch contact.... Hij merkte wel dat de vriend er op achteruit ging en steeds een hogere dosis morfine nodig had om de pijn die hij leed te kunnen verdragen...
Toch was het schrikken toen de vriend meedeelde dat het leven voor hem geen zin meer had, zijn lijden ondraaglijk werd en hij een aanvraag tot euthanasie had ingediend in een "sint"-ziekenhuis.
Na het doorlopen van alle testen en gesprekken kreeg hij een "njet". Zijn ziekte was immers niet levensbedreigend...
Is het dat wat men verstaat onder "barmhartigheid en mededogen" in zo'n katholieke burcht???
De vriend diende een nieuw verzoek tot euthanasie in , ditmaal in een "vrijzinnig" ziekenhuis.
Opnieuw werd de hele procedure doorlopen.... Het was bang wachten op hun vonnis... Tot zijn opluchting werd deze keer zijn aanvraag goedgekeurd....
En nu moest hij dus "afscheid nemen van zijn vriend", het was moeilijk, moeilijker dan verwacht....
De vriend heeft hem een "erfenis" nagelaten: zijn volledige verzameling albums van "De Rode Ridder"...
Het ontroerde hem zeer...
Hij zal ze koesteren, heel zeker....en ze opnieuw lezen.... Als hij er klaar voor is...
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
