Om maar meteen met de deur in huis te vallen: "Nooit ga ik nog weg zonder de echtgenoot."
U vindt dit melig klinken.....??????
Ergens begrijp ik u wel....
Vroeger had ik waarschijnlijk uw mening gedeeld.....
Nu vind ik het zelfs helemaal niet fijn wanneer mensen ietwat smalend reageren.
" Hoe het zo ver is gekomen....?", vraagt u zich af...
"Hoe ik dat nu plotsklaps zo zeker weet?"
Wel, een tijdje terug ben ik zonder de echtgenoot een weekje op vakantie geweest....
Naar L.A.....
Jawel....
Eigenlijk was het heel wat meer dan "zomaar" vakantie....
Samen met de jongste dochter ben ik op bezoek gegaan bij haar zus.
Zij vond de liefde gindsewege, huwde en ruilde ons koude kikkerland voor het warme Californië.....
Uiteraard had ik de tijd van mijn leven !...
Zo genoten van het samenzijn met mijn kinderen....!
Ik zou het onmiddellijk opnieuw doen!
Het was een ervaring die ik niet had willen missen.....
Edoch....
Volgende keer neem ik de echtgenoot mee, zeker weten!
Want wat heb ik die mens gemist!
"Op die zeven dagen.....????" , hoor ik u gniffelen....
Jawel: op die zeven dagen....
Kijk, jaren moest ik, door omstandigheden, steeds alleen op pad....
En ik deed het ook hoor: alleen naar de cinema, alleen een terrasje doen, ergens een hapje gaan eten.....
Ik noemde me vaak "lachend": "De lustige weduwe van Franz Lehar, maar dan zonder Frans".....
Voor alle duidelijkheid, ik was geen weduwe , toch niet in de letterlijke betekenis van het woord....
Maar dit geheel terzijde.....
Toen ik ,al reeds ,49 jaar was, leerde ik mijn liefste Francis kennen....
Love at first sight! Jawel, het bestaat!
Ondertussen zijn we alweer negen jaar verder en ben ik heel gelukkig gehuwd.....
En, awel, ja....ik ben tot de vaststelling gekomen dat ik geen enkele dag meer wil missen van ons samenzijn....
Geen mens die weet hoeveel tijd ons nog rest....
Hoeveel dagen, maanden , jaren, we nog oprecht gaan kunnen genieten van het leven....
"Dat weet je toch nooit", hoor ik u zeggen....
Dat klopt , dat weet je nooit.....
Maar wie nog jong en pril is heeft nog een heel leven voor zich....of denkt toch in die termen.....
Op onze leeftijd besef je steeds vaker dat het leven eindig is.....
Et voilà.....
Daarom wil ik geen enkele dag meer missen van ons "samen leven"....
Ik heb er totaal geen behoefte meer aan om dingen op mijn eentje te ondernemen....
Dat heb ik jarenlang gedaan....
Ik kan er mee voort, dankjewel....
23-10-2017 om 20:33
geschreven door Het Schrijverke
