Toen de zon zich gisteren eindelijk nog eens verwaardigde om te verschijnen, besloot schrijver dezes dat het tijd was om nog eens een stapje in de wereld te zetten .
De "wandelschoenen" werden dichtgesnoerd en ik ging op pad.
De kilte van de wind viel een beetje tegen maar wat deed het goed om een frisse neus te halen!
Ik toog richting bos.
Ons dorp beschikt inderdaad over een heel mooi bos.
Niet immens groot maar net groot genoeg om er prachtige wandelingen te maken zonder al te zeer te verdwalen.
Ideaal voor mensen zoals ik, met een totaal gebrek aan oriëntatie.
Voor ik het bos indook, eventjes een bezoekje gebracht aan de "Boskapel."
Jawél!
Mét een "miraculeus" Maria-beeld én een door alle dorpsbewoners gekende legende.
Er eventjes vertoefd, beetje gemijmerd, hoofd leeg gemaakt en er genoten van de rust en de stilte...
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik er ook heb uitgerust.
Van bij ons thuis naar de kapel is toch een klein halfuurtje stappen...
Na tien minuten voelde ik al elk botje in mijn knieën, lenden en benen.
Rust roest, weet je wel...
Maar ik zette dapper door want in "onze" kapel zou ik mij eventjes kunnen neerpoten.
En zeggen dat het échte werk nog moest beginnen: de boswandeling.
Met goeie moed werd er opnieuw gestart.
Tijdens mijn wandeling werd ik regelmatig gekruist door "lopers", dagelijks of wekelijks "op training" in "den bos".
Ook door andere wandelaars en als eens een dappere fietser.
Eén van de wandelaars was een vroegere kennis, een fervente sporter, vooral "loper" dan....
Het was zolang geleden dat we elkaar nog hadden ontmoet dus werd er even halt gehouden voor een praatje...
Eerst over koetjes en kalfjes....met nadien dé vraag :
"Loop jij niet meer????"
Toen hij antwoordde voelde ik een zeker leedvermaak.
Niet mooi van mij, ik weet het, maar het was sterker dan mezelf.
Zij waren immers de "gezonde mannen", "dé lopers" en ik was het kneusje, dat nog niet eens kon joggen....
"Ik màg niet meer. Ik heb ondertussen al een "nieuwe knie" en momenteel een ontsteking aan mijn kuitbeen..."
Tja... zo vergaat het menig sporter....
In hun "jonge jaren" het "grote geweld" maar versleten botten , nog voor ze de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt...
Oké, ook bij mij kraakt en knispert elk gewricht en heeft de artrose toegeslagen maar ik ben nog lang niet aan "vervangstukken" toe...
U weze dus gewaarschuwd....
Misschien doet u maar beter zoals ik: fietsen en wandelen want die "sporten" zijn écht gezond.
Na anderhalf uur stappen had IK trouwens mijn finish bereikt en was ik waarlijk blij dat ik weer kon gaan zitten....
Vandaag is het dus, naar het schijnt, "Verloren maandag" en kwam de echtgenoot met twee worstenbroodjes naar huis...
Eéntje voor hem en eentje voor mij...
Althans, daar ging ik van uit...
Bij nader inzien wordt van mij verwacht dat ik ze allebei verorber, wegens teveel calorieën...Halloooo!
En "mijn" lijn dan....?????? :-p
Persoonlijk heb ik niet het minste idee waar dit gebruik vandaan komt ....
(Het gebruik van het verkopen van "worstenbroodjes", voor alle duidelijkheid ...;-) )
Volgens de echtgenoot heeft het iets te maken met "het geld dat op is nadat alle cadeautjes zijn uitgedeeld" ..., zodat men nadien nog enkel "restjes" kan kopen...
Iets in mij zegt dat één en ander niet klopt...
"Verloren maandag", gaat duidelijk maar over één dag....
Dus vanaf dinsdag is er opnieuw geld dan.....????
Mmmm....lijkt mij niet écht logisch....
Eventjes snel gegoogeld dan maar.... (lang leve het internet)...
"Verloren maandag wordt gevierd op de eerste maandag na Driekoningen en is al eeuwen oud...
Die traditie werd bij ons vroeger vooral in Antwerpen gevierd....
De havenarbeiders werden getrakteerd door de bazen en om de kosten te drukken, kregen ze "onverkoopbaar vlees" dat in een broodjes werd "verpakt".....
Voor meer info: zie Googel ;-)"
Zie je wel....sorry schat, je zat er helemaal naast....
Mij heeft het alleszins gesmaakt, dat broodje....
Eventjes in de microgolf en klaar was Kees...
Aan de calorieën heb ik dan maar niet gedacht....
Voor de zoetekauwen onder ons zijn er speciaal vandaag: de appelbollen ,met heel veel kaneel....
Die hebben eigenlijk niets te zien met de traditie van "Verloren maandag" maar ontstonden vanuit het idee: voor elk wat wils...
En wat het tweede worstenbroodje betreft: geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om ook dat nog naar binnen te werken...
Dus wie zin heeft.....
.......die kan het van mij krijgen, gratis en voor niks...
Als het dan toch niet wintert....kunnen we dan niet ineens overgaan naar de lente????
Wie heeft er nu iets aan het herfstweer van de laatste dagen???
Regen, regen en nog eens regen.... Straten en huizen die overstromen.... Haast elke dag donker en grijs... Om van de stormwind nog te zwijgen Een mens zou van minder depressief worden...
Mochten we meteen overgaan naar de lente, dan wil ik er wel eentje met écht lenteweer....
Niet met van dat typisch Belgische ..dan kan het evengoed herfst blijven nietwaar...
Neen, neen, een lente met aangename temperaturen... Zo'n graad of 20....om mee te beginnen....
Een dagelijks schijnend zonnetje dat alle grijze gedachten verjaagt... Vogeltjes die opnieuw zingen en bloempjes die bloeien...
Heerlijk!!!!
Laten we dan meteen ook de dagen verlengen....
Klaar vanaf een uur of zeven 's morgens tot een uur of acht 's avonds... Lijkt me redelijk om mee te starten....
Maartse buien en aprilse grillen slaan we over.... Die horen trouwens thuis bij de winter...
Och, eigenlijk is het niet zozeer de warmte die ik mis Een mens kan zich kleden naar de koude... Ook bij vriestemperaturen kan het aangenaam zijn buiten....
Maar IK WIL ZON!!!
Want "HAAR" is het die ik mis....
André van Duyn, wist het ook al: "Alles ziet er anders uit, als de zon schijnt....Och wat is het leven fijn, in de zon!!!"
Maar het zal voorlopig bij "dromen van" blijven...
Als ik zo de weersvoorspellingen bekijk....diepe zucht.....
Ik vrees dat ik nog nog héél veel geduld zal moeten hebben....
Met dit ludieke berichtje werd mij bevestigd, wat ik natuurlijk al zelf had gezien: ik stond inderdaad in de krant....samen met mijn twee "spitsbroeders"....
De foto was, het moet gezegd, zeer goed gelukt....
Het bijhorende artikel, fijn om te lezen.
"Hoe het zover is kunnen komen?" , vraagt u zich af...
Hiervoor moeten we eventje terug in de tijd...
Al heel mijn leven ben ik dol op "taal", meer bepaald op het Nederlands, mijn moedertaal...
Schrijven, lezen, voordragen, acteren....Ik deed het allemaal even graag....(nog steeds trouwens ;-) )
Toen enkele maanden geleden, fb- groepen: "Je bent van... als....." ,als paddenstoelen uit de grond schoten, besloot ik om er zelf ook ééntje te starten: "Ge zet van...., as ge...."
(je bent gepensioneerd en hebt nu zeeën van tijd, weet je wel :-p )
Alras had ik enkele leden en samen brachten wij het verleden van ons dorp, weer tot leven.... Er werden herinneringen opgehaald, anekdotes verteld.....
Het plezierige hieraan was dat heelder conversaties gebeurden in ons streekdialect...
De groep groeide gestaag en groeit nog steeds (ik heel blij) .
Dat laatste is eigenlijk te wijten aan een jonge dorpsgenoot, die onlangs het plan opvatte, om een fb-pagina aan te maken ,waarop elke dag een woord uit ons dialect zou worden verklaard en dit gedurende een volledig jaar....
De jongeling zocht medewerkers en kwam via, via bij mij terecht....
Ik ging in op zijn voorstel en was meteen enthousiast. We zochten en vonden nog een derde kompaan en toen waren we compleet....
De "jongeling" contacteerde de krant en voilà, na enkele dagen was het artikel een feit
Zo ging de bal aan het rollen....en hij rolt nog steeds....
Een regionaal tijdschrift, voelt zich nu geroepen om een artikel aan "ons" en het initiatief te wijden.... En zie, gisteren bezoek van alweer een journalist....
En ik....ik amuseer mij geweldig.
Dagelijks mogen bezig zijn met taal....er zijn saaiere dingen ....
Tollembeek, een onooglijk dorpje in het Pajottenland...
Maar.... wat een natuurpracht! Wat een rust!
Een waar paradijs voor vogeltjes en aanverwanten!
En uitgerekend hier woont de stiefdochter met man en kind...
Jaren terug kochten zij, in the middle of nowhere, een klein boerderijtje, dat zij volledig renoveerden...
Gisteren waren oma en opa er "te gast"... Het kleinzoontje gaat sinds januari naar het peuterklasje...en daar mochten wij hem 's middags oppikken, woensdag, weet je wel
Het kleinzoontje blij en oma en opa blij....
Tijden de middagdut van het ventje, installeerde oma zich met strijkplank, strijkijzer én verrekijker ,voor het grote raam ,dat uigeeft op veld en wei....
(Hierbij hoort misschien wel een kleine toelichting... Omdat die niets met mijn stukje "ansich" te maken heeft, zet ik de toelichting even tussen haakjes....haakjes open (oma's grote hobby en passie is namelijk het observeren van vogels in de vrije natuur)haakjes sluiten....)
Een strijkje van een half uurtje, ontaardde in een strijk van anderhalf uur ,volledig toe te schrijven aan de buizerd, die zich daar dagelijks in al zijn schoonheid laat bewonderen.
Eerst landde hij in een boom, iets verder weg, waar hij aandachtig het gras onder zijn "voeten" bestudeerde, vermoedelijk op zoek naar iets lekkers.... Nooit had ik voordien al de kans gehad, om dit prachtbeest, in alle rust te observeren....
Na een tijdje waagde hij zich aan een landing om dan toch weer, zonder buit, een boom uit te kiezen, haast vlak naast het raam....
Oma werd euforisch en de strijk....die bleef staan....
Een torenvalk maakte de voorstelling compleet.
Ook hij liet zich in het lang en breed, bekijken. Hij deelde warempel een boom met een troepje groenvinken....
Hoe on-waar-schijn-lijk , vond ik dan...
Net als de buizerd , verliet hij af en toe zijn plaatsje ,om "biddend", de ondergrond onder de loep te nemen....
Wanneer hij uiteindelijk besliste om "zijn" boom te verlaten, werd hij "op de voet"...euh...vleugel, gevolgd door...jawel de hele horde groenlingen....
Toen viel het doek......
...en hield oma opnieuw het strijkijzer in aanslag i.p.v. de verrekijker...
Net op tijd klaar om ons ventje te entertainen na zijn tukje (weliswaar met de hulp van opa, kleinzoontjes grote held <3 )
"De dagen", zoals ze soms worden genoemd, zijn weer voorbij en ik..ik ben er niet écht rouwig om...
In alle eerlijkheid, wie is er nog oprécht dol op Kerst en Nieuwjaar?
Vroeger, toen ik nog pril en jong was, had Kerstmis zoiets magisch.... Elk jaar opnieuw was ik weer aangedaan door die typische sfeer... Ik had zelfs het idee dat mensen in die periode wat liever waren voor elkaar...
Het aftellen op Oudejaarsavond...steeds zo'n spannend moment.... Het oude jaar eindelijk om en vol verwachting beginnen aan het nieuwe....
Jaren later, nu dus, blijven er van al die gevoelens niet veel meer over....
Ik zet wel elk jaar weer een kerstboom, een échte, namaak komt er niet in....
Ik geniet zelfs van het versieren .
Als dan uiteindelijk de lichtjes worden aangestoken , vind ik het toch nog steeds iets hebben....
Maar de échte magie...die ben ik in de loop der jaren kwijtgespeeld....
Ik zou best wel een nieuw stukje willen schrijven, alleen.... ik ben inspiratieloos...
Heeft vast te maken met die donkere dagen voor Kerstmis...
Of met het weer...zou ook best kunnen....
Over "winterpret" valt er bijvoorbeeld al niets te vertellen...
Nooit gedacht dat ik het ooit zou wensen maar ik verlang naar winterweer, gezond winterweer....
- temperaturen onder het vriespunt - een staalblauwe lucht - een zonnetje dat schijnt om dan een fikse winterwandeling te kunnen maken...
Zalig toch!
Wat heb je nu aan hoge temperaturen als je er niet kan van genieten door het aanhoudende regenweer....
Neen, ik mis ze écht, die winters van vroeger....
De winters uit mijn kindertijd:
- toen we konden "baantje glijden" en sneeuwpoppen maken... - we pantoffeltjes meenamen naar de klas, om onze ijskoude tenen te verwarmen ,nadat we met onze rubberen laarzen in de sneeuw hadden gespeeld - we sneeuwbal gevechten hielden of ons lieten voorttrekken op een slee.... - toen de "sneeuwklokjes" hun naam nog alle eer aandeden...
Eerlijk...wat heb je nu nog aan een kerstmarkt?
Wie kan intens genieten van een heerlijke gluhwijn of een jenever, als de thermometer 10°C aanwijst??? Toch geen hond...
Natuurlijk, wat niet is, kan nog komen.... Nog twee maanden mag het: januari en februari...
Benieuwd of ik er dan nog steeds positief zal over denken...mocht het écht beginnen "winteren"....
We kunnen weer opgelucht ademhalen : de Sint is huiswaarts gekeerd...samen mèt de pieten... Eventjes geen gedoe meer...
Nu is het enkel nog wachten op de Kerstman...
Die zorgt alleszins voor minder heisa...
Wat zou er eigenlijk gebeuren mochten we de Sint laten voor wat hij is en resoluut voor de Kerstman kiezen...
Persoonlijk heb ik daar niet écht een probleem mee . Geen discriminatie meer, geen staf of mijter...
Ik vraag mij alleen af: "Wie zouden we dan voor het hoofd stoten én hoe krijgen we zoiets uitgelegd aan het kleine grut?"
We kunnen natuurlijk zeggen dat de Sint , gezien zijn gezegende leeftijd, toe is aan pensioen...
Dat hij zo'n zware zeereis écht niet meer aankan....en dat hij nog een beetje wil genieten van het leven, ginds, in het warme Spanje...
Wie zou het de man kwalijk kunnen nemen???
Eeuwen heeft hij het beste van zichzelf gegeven... Tijd voor zelfzorg!
Bovendien kunnen de Pieten ook weer verder met hun leven....
Het kleurrijke pakje wordt ingeruild voor een maatpak.... Met hun ervaring kunnen zij toch overal aan de slag....
Oké, goed, we gaan dus voor de Kerstman...
Die komt met zijn slee ,getrokken door rendieren, uit het hoge noorden...
Als het vooruit moet gaan vliegt hij zelfs met slee en al door de lucht....
In het beste geval kan hij "vlieggewijs" terecht op Zaventem...maar hoe moet het dan verder, eens hij is geland....??? Met zijn slee en rendieren in de file op de ring....
Hij zal het graag horen, de Kerstman...
Bovendien ligt er geen sneeuw, makkelijk rijden wordt het sowieso al niet...
En wie gaat er voor de rendieren zorgen??? ( en voor zij die "het" al weten...Waar in godsnaam gaan wij die beesten halen???)
Och het zal mij allemaal worst wezen...
Zolang er maar weer geen gezeur van komt....want dààr heb ik het even mee gehad....
Geen flauw idee hoe het komt, maar ik heb er zin in dit jaar....
Nog even wachten tot de Sint het land uit is en dan is het tijd voor....:de kerstboom! Een échte, ha, ja...alleen al voor de geur.....
Toch heb ik elk jaar een beetje medelijden met de sparren....
Ze mogen, ocharme, een week of vier binnen staan pronken in al hun glorie, mooi opgetuigd met lichtjes en ballen .... om nadien bij het huisvuil te belanden....
Heeft zo'n boom het beste van zichzelf gegeven ,om uiteindelijk roemloos te eindigen....
Een mens staat er maar beter niet teveel bij stil ,nietwaar....
Bij de boom hoort natuurlijk een kerststal; die wordt voorzien van stokoude beeldjes....
Ze zijn een erfenis van mijn moeder zaliger ,die ze op haar beurt had gekregen van een tante....
Ik heb er bij ons thuis nooit andere geweten....
Het kindje Jezus, het dutske, is er het slechtste aan toe.... Zijn hoofd diende al een paar keer te worden vastgehecht met "straffe lijm"..... Een stokoud luciferdoosje ,waarop een aantal pijltjes stro zijn vastgeplakt, stelt de kribbe voor...
Jozef, Maria, de os en de ezel, zien er ,niettegenstaande hun gezegende leeftijd, nog vrij goed uit....
De herders, schaapjes en koningen maken het tafereel compleet....
Alle beeldjes zijn getekend door de tijd maar voor mij zijn ze van onschatbare waarde....
Zodra de avond valt, gaan de lichtjes in de kerstboom dan aan....
(zolang er elektriciteit is, welteverstaan....)
en dan is het genieten....
Voor het brengen van sfeer en gezelligheid, krijgt Kerst dit jaar van mij een dikke tien....
"De Belgen zijn de dappersten onder de Galliërs!", was ooit de gevleugelde uitspraak van iemand met kennis van zaken....
"Waar is dan nu die dapperheid gebleven?", vraag ik mij steeds vaker af???
Niet dat ik mij ooit een échte Belg heb gevoeld....
Eerder een "Vlaming"....
De strijd die ,wij, Vlamingen, door de eeuwen heen hebben gevoerd, zat daar zeker voor iets tussen....:
De Brugse Metten en de Gulden Sporenslag op 11 juli 1302, bijvoorbeeld....(dat België onafhankelijk werd in 1830 wist ik pas veel en veel later....)
De rellen in Voeren en Komen....
Het gedoe in Brussel waar winkeliers weigerden om Nederlands te spreken, laat staan te verstaan....
Ik kende (en ken nog steeds) de "Vlaamse Leeuw" .....
Ik las zelfs als tiener" De Leeuw van Vlaanderen" van Hendrik Consciense....
Kortom:" Ik ben een Vlaming en daar ben ik fier op!" was eerder mijn leuze dan "l'Union fait la force"
Niettegenstaande dat alles , kreeg ik best wel kippenvel bij het horen van ons Volkslied...en heb ik mij nooit geschaamd over mijn moederland....
Ik was zelfs trots op ons inimini landje met z'n drie landstalen, een prachtig Noordzeestrand, de Limburgse heide en de heuvels en bossen van de Ardennen....
Enkele historische steden zijn gekend tot ver over de landsgrenzen en het bezoeken meer dan waard...
Er is onze Nationale trots: ons "Manneke Pis"....
Het was hier zeker niet slecht toeven....
Sinds enkele jaren is mijn gevoel van trots langzaam maar zeker uitgedoofd....
In die mate dat ik mij nu zelfs schaam om inwoner te zijn van dit apenland....
Waar zijn wij in godsnaam mee bezig, vraag ik mij haast dagelijks af???
Hoe verzuurd en onverdraagzaam zijn we geworden???
Op alles hebben we kritiek en commentaar...
We halen het buitenlandse nieuws met rellen, betogingen en een falend beleid....
Justitie draait vierkant...
Een Nederlands dagblad vergeleek ons zelfs met een Derdewereldland.....
En ik????
Ik vind het niet meer fijn in België....ook al is het overal wel iets (maar dat maakt mijn zaak niet )....
Ik mijd zoveel mogelijk het binnenlandse nieuws...
Ik wil het niet meer weten, niet meer horen....
Ik doe aan "struisvogelpolitiek"....
Bah, alleen het woord "politiek", doet mijn maag al draaien....
Het maakt mij somber en triest....
Natuurlijk zitten wij nog in een luxe-positie als je onze toestanden vergelijkt met die uit landen als....(vul zelf maar in)....
Maar daar gaat het niet over....
Ik wil weer fier kunnen zijn op MIJN land....
Ik wil HIER weer graag wonen....
Ik wil mij niet langer SCHAMEN over mijn nationaliteit......
Met autovrije baantjes, waar je naar hartelust kan fietsen.... Met veldwegeltjes om te wandelen en plaatsjes in het groen ,waar ik vogeltjes kan observeren....
Ik heb een tuin nodig waar ik in de zomer van het zonnetje kan genieten... Waar ik onkruid kan wieden en planten kan snoeien.... Waar vlindertjes eten zoeken in de vlinderstruik....
Waar ik op een zwoele zomeravond de merel hoor fluiten of de lijster hoor zingen....
Ben ik dan een stadshater??? Dat nu ook weer niet....
Ik hou bijvoorbeeld heel veel van Antwerpen....
Ik flaneer er graag op de Meir.... Ik doe al eens een terrasje op de Groenplaats of de Markt.... Ik kuier er langs de Scheldeboorden aan de kaaien en Het Steen....
Er is ook altijd wel iets te beleven..... Je kan musea bezoeken... Je kan naar het theater...., de film....
Op reis lassen we zelfs steevast enkele stadsbezoeken in.... Liefst om te snuisteren in het oude stadsgedeelte ,met de historische gebouwen en sympathieke steegjes....
Maar er willen wonen.... No way! Ik zou er gewoon niet aarden, denk ik....
Als een duif op zijn til in een appartementsblok....???? Neen, dankjevriendelijk....
Geef mij maar de gezonde boerenbuiten.... (al is dat ook weer relatief natuurlijk)
Met plezier laat ik anderen genieten van het bruisende stadsleven , ik kan het zelfs begrijpen ook....
Voortaan zouden we niet meer verzwaren tijdens een vakantie...
Bewegen en op onze voeding letten, dàt gingen we doen!
En dus werd er gestapt....of gewandeld....elke namiddag... Zo'n zes à zeven kilometer.... Mèt resultaat....
Toen we na tien dagen weer thuiskwamen was ik één hele kilogram kwijt in plaats van twee erbij....HA! Ook al waren we uit gaan eten en ook al telde ik geen calorieën....
Dit moesten we zeker blijven doen!
Wandelen is trouwens de meest gezonde sport met de minste kans op blessures.... of het zou moeten zijn dat je struikelt natuurlijk....
Dus proberen we een paar dagen per week te gaan stappen.... In de letterlijke betekenis van het woord weliswaar....
Het moet gezegd, ik hou wel van dat wandelen...
Fietsen vind ik meer iets voor zachte lente- of zomerdagen.... Fietsen bij fris of regenachtig weer vind ik maar niets.... Het is koud aan oren en handen, je krijgt er een druipneus van, tranende ogen....
Neen, dan wandel ik veel liever
Langs bos en hei of veld en wei....
Of gewoon, een toertje door ons dorp....waarbij er dan druk commentaar geleverd wordt op huizen, voorgevels en bijhorende tuintjes...
We lachen ook heel wat af....
Alleen vandaag werd het lachen een beetje groen...
In al ons enthousiasme hadden we er te weinig rekening mee gehouden dat na de heenweg ook nog de terugweg volgde.....
We hielden er nochtans goed de pas in ...(iets te goed )
Tot de laatste twee kilometer... Die stapten we op karakter....
We hadden duidelijk onze limiet overschreden....
Maar thuis zijn we geraakt, zoveel is zeker.... En trots zijn we ook! (en stijf!!!)
Toch weet ik één ding héél zeker: de dodentocht van Bornem ....die is nog niet direct voor ons
"Waar is ons aller verdraagzaamheid gebleven ?", vraag ik mij soms af.
"Waar zijn we toch mee bezig....?"
Neem nu het hele gedoe rond de kleur van Zwartepiet....
(In alle eerlijkheid, ik heb Piet nooit ofte nimmer vereenzelvigd met een slaaf... Ik kénde ook geen andere zwarte mensen... De enige die ik kende was: Zwartepiet, uit Spanje, de rechterhand van Sinterklaas...
Bang was ik er wel een beetje van...... Dat kwam - toen al - door al die enge verhalen van de volwassenen... Zij, maakten van Piet een boeman. Wie niet zoet was stak hij in de zak.... O, help...!
Later wist ik dat ik helemaal niet bang hoefde te zijn. Zwartepiet zorgde voor pret en in de zak stak al het speelgoed en lekkers....)
Maar ik dwaal af....
O, ik kan mij best voorstellen, dat het niet fijn is om in volle Sinterklaastijd te worden vergeleken met Zwartepiet omwille van diens kleur en krullen...
Maar wat dan met al die "rosse kopjes"???
Zullen we maar meteen, na de geboorte, de haartjes bruin , blond of zwart kleuren (blond is , bij een meisje zelfs geen optie...) omdat ze anders kans maken, om op een slecht moment ,te worden uitgemaakt voor "vuurtoren"???
Ook niet leuk toch...
Zelf was ik vroeger vrij mager (toen nog wel)....en waren koosnaampjes als: "bonenstaak" en "magere haring" mijn deel....
Grote medemensen krijgen te horen dat ze gemaakt zijn "aan de lopende meter".... Zijn ze te klein dan zijn het "dropjes" of "kabouters"...
Ik kan zo nog wel eventjes doorgaan....
Wat ik gewoon wil zeggen: zijn we niet allemaal ooit al eens een buitenbeentje geweest waar andere mensen commentaar op hadden....? En, neen, natuurlijk vindt niemand zoiets fijn
Maar is dat niet een beetje "des mensen"????
Stel, we kleuren Piet "geel".....
Is dat niet de kleur die we gebruiken wanneer we het over Aziaten hebben en meer bepaald over Chinezen....???? Ze zullen ons graag zien komen....de Chinezen
Of "rood"....?????
Ook niet bepaald een optie....
"Roodhuid" verwijst naar de Indianen en die hebben het al hard genoeg te verduren (gehad)....
Groen dan maar????
Dat zullen de "groene jongens" dan weer niet fijn vinden.....
Laten we anders kiezen voor: blank....
Wat zegt u: "Saai?" "Wat moois is er nu aan een wit vel"???
Diepe zucht....
Zo komen we er natuurlijk nooit.... Voer voor discussie zal het altijd blijven, no matter what....
En wie zijn er uiteindelijk de dupe van het hele gedoe.....
Juist ja.....
Dus kunnen wij, volwassenen, misschien eens stoppen met meteen op onze achterste benen te gaan staan??? Zowel blank als zwart...
Kunnen we misschien gewoon eens luisteren naar elkaar mèt respect voor elkaars mening....en stoppen met beschuldigende vingertjes of dreigende taal....
Ik weet het, het zal nog niet voor morgen zijn....
Maar laat onze kindjes: blanke, zwarte, gele, bruine....alstublieft genieten van het feest.....
Wat zeg ik????
Van HUN feest....
(ik denk dat ik vanavond alvast mijn schoen klaarzet....)
Even op "tussenvakantie" geweest naar Bretagne... Met de caravan. Uiteraard...
Telkens volgen we eigenlijk éénzelfde scenario:
De echtgenoot rijdt en ik...ik slaap...
Echt , ik kan het niet helpen...
Zodra we de snelweg opgaan en de eentonigheid begint , start het geeuwen... Nog even hou ik me flink ....en dan...hup, neem ik mijn "halskussentje"(...een droomkussen, het moet gezegd, met dank aan de jongste stiefdochter...), de rugleuning van de zetel gaat vakkundig achteruit en ik installeer mij ongegeneerd onder een fleece-dekentje....en droom weg in Morpheus ' armen....
(De echtgenoot heeft trouwens niet liever... Dan kan hij "ongestoord" doorrijden....zonder dat ik de hele tijd "kwebbel"...)(dit geheel terzijde...natuurlijk)
Als de honger begint te knagen, verlaat ik mijn zoete dromen en worden de boterhammetjes bovengehaald...
Boterhammetjes met kaas... Altijd... Alsof het zo hoort....
Meestal wordt er rond die tijd ook getankt .... De echtgenoot vult de tank.... en ik....ik leeg mijn blaas....
Nadien wordt de rit verder gezet...
In de namiddag kom ik langzaam tot mezelf en probeer mij te amuseren met het beluisteren van muziek en het bestuderen van auto's...lees chauffeurs.... De commentaar dien ik noodgedwongen voor mezelf te houden...zie boven....
Als we eindelijk aankomen, is het meteen alle hens aan dek....(vooral voor de echtgenoot)....(nog steeds)
Terwijl hij de caravan installeert maak ik mij "nuttig" met het bestuderen van de omgeving...
Eens "de pootjes" staan , ga ik "aan boord" en maak koffie...
Het voorbije weekend was het weer zover... Zondagochtend werd 3 uur ineens : 2 uur...
Uit met de zomertijd! Met z'n allen hup weer de "wintertijd" in.
Persoonlijk vind ik het maar niets, net zoals mijn biologische klok trouwens ,die weer gedurende minstens een week van slag is...
Om van de échte klokken nog te zwijgen.... Vooral de wijzerklokken die met de hand moeten worden goedgezet, krijgen het zwaar te verduren!
Of wat dacht u van de klokken met een melodietje om het kwartier....
Daar wordt een mens zelf toch gek van...
VIER melodietjes om de klok één uur door te draaien...
Wijzelf hebben een oude hangklok met een "doing"...lees: die "doingt"de uren en het half uur ertussenin....
Horendul ben ik, alvorens de wijzers weer de juiste tijd aangeven....
In het voorjaar gaat het dan weer van 2 naar 3uur waardoor we ineens, uit het niets, zomaar een uur nachtrust verliezen. Alvorens IK dat uur heb "bijgeslapen".....pffft
"Ergens" is die "zomertijd" wel fijn natuurlijk: het blijft 's avonds een uurtje langer klaar.....
Tenzij je ouder bent van klein grut...
Probeer je kroost maar aan het verstand te brengen dat het écht wel avond is wanneer de zon nog volop schijnt....
Gevolg: tranen bij de kindjes, wanhoop bij de mama's en/of papa's....
Als pa en ma zelf vakantie hebben ,valt het nog mee natuurlijk maar wat als de kroost 's morgens moet worden klaargestoomd voor de opvang of de school....
Uitgeslapen zijn ze voor geen meter!
Dat wordt gegarandeerd: mokken en dwarsliggen.... Fijne start van de dag is dat....
Dus laten we met z'n allen staken...tégen die uurverandering.... Of betogen...in Brussel....
Laatst, moest ik tijdens het kijken naar "Boer zoekt vrouw" toch wel eventjes slikken...
Een jongeling beweerde dat op ZIJN LEEFTIJD, de vlindertjes niet meer zo makkelijk kwamen.... ZIJN LEEFTIJD!
Die gast was amper drieëntwintig! DRIEËNTWINTIG!!!!
Hallo!
Een andere deelneemster, een vrouw van "middelbare" leeftijd , verkondigde dan weer ,dat je van vijftigers niet meer kan verwachten dat die nog halsoverkop verliefd worden. Laat staan dat er nog sprake is van vlinders....
SJKOES MIE
Ik wil dat hier dus met klèm tegenspreken!
Tuurlijk kan je nog vlinders voelen op latere leeftijd! Vlinders, mieren, rubberen benen, harkloppingen...het hele zwik!
"Liefde op het eerste gezicht", bestaat wel degelijk en dààr staat helemààl geen leeftijd op!!!
En ik kan het weten want ik mocht het aan den lijve ondervinden!
Ik was negenenveertig toen ik de eerste date had met mijn huidige man...en jawel, het was een "coup de foudre" om u tegen te zeggen! Voor allebei! (maar ik was inderdaad nog geen vijftig )
Toen ik hem zag was ik meteen verkocht! Mijn hormonen schoten alle kanten op! Het bloed raasde door mijn aderen, mijn hart sloeg op hol! Ik was verliefd tot over mijn oren ...en voelde me weer zestien...
We hebben elkaar beetgepakt en niet meer losgelaten... Na een paar weken woonden we samen, binnen het jaar kochten we een huis en ondertussen zijn we alweer drie jaar gehuwd.
Als ik dan al dat "berekend" gedrag zie in "Boer zoekt vrouw" dan denk ik vaak:" Mensen, word eens wakker !!!"
Er wordt gewikt en gewogen, gepeinsd en nagedacht....
Net of ze zoeken de juiste stier om een koe te dekken...
Het klinkt misschien een beetje cru...edoch.
Als je begint te denken:" Wie past het beste op mijn boerderij of in wie herken ik nu een boerke of boerinneke...???" , ben je toch niet goed bezig....
Verliefd worden, doe je met je hart en niet met je verstand. Punt!
Nadien kan je verstand je eventueel nog helpen ... Het is altijd mogelijk dat je bij het prille begin wat hard van stapel bent gelopen...
Maar..... dàt "denkwerk" komt pas later!
Dus dames , heren, boerkes en boerinnekes :veel succes met jullie zoektocht naar de ware ... Maar als jullie kiezen met het verstand ,geef ik een "eventuele" relatie, geen schijn van kans!
De herfst heeft eindelijk zijn intrede gedaan en ik ben er niet rouwig om..
Zomerse temperaturen horen niet meer thuis in oktober!
Ja, ik ben streng, ik weet het... Maar hoe kan een mens nog verlangen naar zon en warmte als je het al het hele jaar voorgeschoteld krijgt???
En wat met al die kindjes die leren over de herfst....?!
"Waaraan kunnen we merken dat de herfst zijn intrede heeft gedaan?"
Geen hond die het weet...
Begin er maar aan als juf dan...
Wij schreven vroeger in onze opstelletjes, hoe de blaadjes van de bomen verkleurden en door de sterke wind werden afgerukt...
Als er nu één kleur is ,die nog steeds overheerst...zal dat toch het groen wel zijn zeker....! Bovendien valt er nog niets af te rukken want ze zitten nog muurvast, die groene blaadjes!
Hier en daar merk je al een lichte verkleuring...but that's it!
Wij zagen vroeger geen hand voor de ogen wanneer we 's ochtends door de dichte mist naar school fietsten... Nu zie je ook geen hand voor je ogen door de lage zon die knal in je ogen schijnt....
In de week van het bos, halverwege oktober, kon je , tijdens een boswandeling, maar beter kijken waar je je voeten zette voor je weer een paddenstoel vertrappelde...nu mag je ze zoeken met een vergrootglas...
Toen ik nog een kind was, dus, vòòr de isolatie van de huizen, vòòr de"dubbele beglazing" , werd krantenpapier tussen kieren en reten van ramen en deuren gestopt, om de herfstwind buiten te houden.
We hoorden de gure wind loeien.... maar wat kon ons het schelen, wij zaten knusjes binnen, lekker geïnstalleerd voor een warme kachel! We hoefde niet bang te zijn voor afgerukte daken, ontwortelde bomen, weggewaaide schuren...
In het ergste geval sneuvelde hier en daar eens een dakpan...maar daar bleef het bij. De wind deed zijn best maar hield zijn manieren... Bestond er iets fijners dan lekker uit te waaien aan zee of gewoon, buiten in de tuin???
Nu krijgen we resten van "tropische" stormen over ons heen... "Tropische" stormen!, jawel, in de herfst!
Men sluit parken en bossen,wegens : véél te gevaarlijk en aan zee word je gewoon van je sokken geblazen...
Genieten van de herfst, zeggen ze dan....
Ik kijk dus nu vooral uit naar normaal herfstweer, gevolgd door een échte winter, mèt sneeuw en vriestemperaturen zodat we kunnen uitkijken naar een zwoele lente en een warme zomer....
"Wie zijn ze?" "Wat drijft hen?" "Waar komen ze vandaan?"
Ja, ik weet het, weer op zijn "Jambers' "maar ik vond het hier zo toepasselijk....
Ik zat er namelijk de voorbije dagen zelf mee opgescheept en dan staat een mens er al eens gemakkelijker bij stil nietwaar
Bon, wat weten we van een virus???
Het is een levend organisme...
Een soort van "diertje" dus. Inimini klein, nog veel kleiner dan een bacterie.... En ...het kan niet overleven zonder ons, mensen...
Hoe zou je dan, virus zijnde, zelf zijn???
Dan ga je toch op zoek naar een geschikt slachtoffer... Eéntje waarvan de weerstand eventjes een beetje minder sterk is... Je overvalt hem op een moment dat hij het niet verwacht... En je neemt natuurlijk meteen je hele familie mee.... Want alleen is maar alleen ... Vervolgens is het alle hens aan dek want er moet vermenigvuldigd worden....
Kunnen zij het helpen dat hun "slachtoffer" daar ziek van wordt???? Ze moeten toch ook leven?????
Of zijn het eerder geniepige "duivels" ????? Met één doel: de mens aanvallen, zo ziek mogelijk maken en liefst nog liquideren ook....
Teveel volk op de planeet! Aanvallen!!!!!!
Hoeveel mensen sterven er jaarlijks door een aanval van een griep-virus??? Telkens er een vaccin wordt ontwikkeld tegen een bepaalde soort verschijnt er "out of the blue" wel weer een nieuw....
Nu men er eindelijk in geslaagd is om het H.I.V.-virus onder controle te krijgen komt het Ebola-virus weer op de proppen... Dit ruikt toch naar kwaad opzet.... Naar sabotage van het mensdom....
Wat me dan meteen bij de vraag brengt:
Waar komen zij telkens vandaan???? Wie is er verantwoordelijk voor hun ontstaan????? Ha! Creepy toch....als men er zo eens bij stilstaat...
Gelukkig loopt het niet altijd zo'n vaart... Vaak is de mens zelf in staat om het opgedane virus te overwinnen.... Maar nooit zonder strijd...ziek maakt het je zowiezo....
Mijn "strijd" is gelukkig bijna gestreden... "Mijn" virus is ver uitgeteld Ik hoop er tegen morgen volledig bovenop te zijn!
Zou het nu zijn kans bij mijn man wagen.... Of verdwijnt het met de noorderzon?????
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
?????
