|
Het jaar gaat verder, ongemerkt en geruisloos, niets was veranderd tussen 31 december en 1 januari. Slechts één cijfertje verschil. Vanbinnen voelde hij zich geen jaar ouder. Geen verschil met dat vorige jaar. Waar zat dan de verandering ?
Doorheen het venster ging het leven verder. Hij keek uit de hoogte naar haastige, dikverpakte mensen met rookpluimen uit hun mond in de vrieskoude morgen. En dampende autos en volgepropte vuile autobussen reden verder. Tussen de takken van de bomen door gleden blauwe trams. En hij keek er naar. De kerstbomen stonden nog in bloei met kerstballen en gekleurde strikjes en s avonds stonden ze in brand met glinsterende lichtjes. Lichtbakens in donkere dagen. Een gevoel van veiligheid.
Hij was slechts een toeschouwer van deze grootse opvoering en had geen behoefte om deel te nemen en uit de schaduw te treden om eveneens in de spotlights te staan. Sommige dagen ging hij zelfs niet naar buiten om mee te spelen in dit marionettenspel. Het leven zou zo wel verder gaan zonder hem. Alleen kreeg hij dan de behoefte om brieven te schrijven naar zijn vrienden, handgeschreven brieven van een ouderwetse oude man. Zijn persoonlijke bijdrage achter de schermen van dit toneelstuk. Een dagboek vol troost.
03-01-2008 om 11:28
geschreven door stefi 
|
fotograffiti
Mag ik jullie allemaal een fijn en vreugdevol 2008 toewensen !
