|
De traagheid, daar ben ik op zoek naar. Zorgloos, niets denken. Zen zijn.
Ik ben traag, ik spreek traag, ik denk niet traag. Ik ren heen en weer doorheen de kamers van mijn hoofd.
Het niets, volkomen stilte, geen geluid, geen muziek, stil. Van lawaai word ik onrustig, verdwaal ik weer in mijn gedachten.
Kijken naar iemand, naar jou, naar je elegante lijnen, een streepje bloot en terug wegdwalen. Verdwalen in je geur die je achterlaat, subtiel, een wolkje parfum en meteen weten waar je was.
Iemand aanraken, enkel een vluchtige streling, onbewust of toch wel bewust. Denken aan jou.
Schrijf je gedachten op, iedere dag iets. Laat alles uit je hoofd vloeien.
Ik denk niet dat ik dat kan, er zit teveel in, vooral overbodige ballast.
Wat is overbodige ballast, alles wat je meedraagt in je leven is ervaring.
Wat ik zou willen weten, kennen onthoud ik niet meer. Wat ik wil vergeten blijft voor altijd hangen.
Een kerkklokje tingelt ononderbroken lang. Het geluid doet me aan mijn schooltijd herinneren. De lagere school, een katholieke school. Het tingeltangel maakt me onrustig. Het was voorzeker niet zo n leuke tijd. Een gevoel van opgeslotenheid, enkel de gedachten waren vrij. Wegdwalen. Ik ren in de velden, in de weide en word niet moe. Ik ben vrij.
Ben je nu niet meer vrij.
Nee, ik voel me een gevangene van mezelf, al kan ik doen en laten wat ik wil.
Je moet leren leven, genieten van het leven.
Ik geniet op mijn manier van het leven maar ik zou willen leren genieten van al die kleine dingen, kleine attenties waar je niet meer bij stilstaat.
Wat dan ?
Gewoon een glimlach van een onbekende, een aai van de wind, een zonnestraal door het venster. De aanwezigheid van jou, onbereikbaar.
Waar gaat het toch allemaal over, het leven? Als alle dagen hetzelfde zijn, denk je. Als je verlangt naar iets wat je niet weet, niet kent. Als het verlangen blijft en je doet er niets aan. Als het leven je voorbijgaat.
De traagheid daar ben ik op zoek naar. Waar in mij kan ik het vinden ? Maar je begrijpt me niet, denk ik. Teveel.
01-08-2007 om 16:06
geschreven door stefi 
|
fotograffiti
Naast graffiti fotografeer ik eveneens dikwijls oldtimers, details van oldtimers.
Zo juist zag ik op VTM het nieuw over twee Belgische toeristen die ontvoerd zijn in Iran. Blijkt het nu te gaan over onze twee avonturiers Ncumisa 
Gewoon stappen in de regen, gedachten ver weg, ongeordend denken. Mijn eigen weg volgen.
