Volgens een ander niet toevallig expert heb ik een hoge pijngrens. Dat betekent, simpel gesteld, dat het langer duurt eer ik pijn voel en daarover begin te zeuren. Blijkbaar mag het bij mij al serieus zijn voor ik een kik geef. Blijkbaar ben ik geen doetje. Schijnbaar.

Hoe weet je wanneer het met jou fout begint te lopen? Als je altijd 'op eenzelfde manier' begint te reageren. Als je altijd hetzelfde patroon begint te vertonen. Of dat nu defensief, aanvallend, openhartig, assertief of aanpassend gedrag is. Een patroon is nooit goed. Variatie is de boodschap, in functie van eigen intentie en context. Jouw eigen variatie.

De meeste vrouwen zijn verbaasd als ze merken dat, zolang zij aan de relatie trekken en sleuren, de man weg blijft maar dat, van zodra de relatie ophoudt, de man weer voor de deur staat. Mannen houden er niet van onder druk te worden gezet. Ik evenmin.

Er zijn verhalen over de dood en over het leven welke twee zijden zijn van één medaille in een steeds wederkerende cyclus. In het westen stelt men dat dan voor door te spreken van leven-dood-leven. In het oosten mag het even goed dood-leven-dood zijn. Kwestie van een invalshoek te kiezen.

Zelfzeker. Altijd een interessante discussie over wie we zelfzeker achten. Veelal worden diegenen die zichzelf goed kunnen verkopen daartoe gerekend. De stille waters scoren altijd minder. Daarom heb ik het opgezocht: in van Dale: "vol zelfvertrouwen: hij gaat zijn eigen weg, door geen kritiek aan het wankelen gebracht". Dan beginnen de kaarten anders te liggen. Los van hoe goed u overkomt: in welke mate wordt u door kritiek van anderen aan wankelen gebracht?

Sommige jonge mensen hebben alles in huis. Zijzelf zien dat dikwijls niet zo: ze zijn te kort, te lang, te breed, te dun. Het is altijd een leuke taak om alles wat ze in hun huis wél hebben naar boven te halen en aan de wereld te tonen. Een spiegel te zijn voor wat ze kunnen zijn en ikzelf al lang niet meer wil zijn.

De aarde draait. Wij verplaatsen ons en we denken dat wij autonoom zijn. In zeker mate is dat zo maar wij worden voordurend verplaatst door de aarde en dit is buiten ons om. En de aarde draait op zijn beurt binnen nog een groter geheel. Zo'n gedachte leidt altijd tot bescheidenheid.

"Dames, alleen de kalmte kan u redden," dat waren de historische woorden van onze leraar Latijn. Ik vertel deze woorden graag door aan de hedendaagse hysterische vrouwen. Of ik ze daarmee redt, valt af te wachten.

Als er iemand jarig is, wordt hij/zij altijd in de bloemen gezet. Alsof de herdenking van een geboorte verwijst naar een eigen verdienste. In feite zijn het de moeders die gevierd moeten worden voor het feit dat ze een kind op de wereld hebben gezet. Met deze proficiat aan de moeder!

Als je naar verhalen luistert van mensen die jonger zijn, dan lijkt het alsof de geschiedenis zich steeds herhaalt. Zij denken dat ze origineel bezig zijn maar jij ziet dat zich in het verloop van hun studiekeuzes, hun liefdes, hun trouwfoto's, hun kinderen, hun professionele loopbaan, hun huis, hun leven 'de dingen des menschen' zich herhalen. Als we kijken naar mensen die ouder zijn, dan weten we hoe ook daar de geschiedenis zich bij ons zal herhalen. Het zal evenmin origineel zijn. Omdat we allen evenveel mens zijn.