"Dames, alleen de kalmte kan u redden," dat waren de historische woorden van onze leraar Latijn. Ik vertel deze woorden graag door aan de hedendaagse hysterische vrouwen. Of ik ze daarmee redt, valt af te wachten.

Als er iemand jarig is, wordt hij/zij altijd in de bloemen gezet. Alsof de herdenking van een geboorte verwijst naar een eigen verdienste. In feite zijn het de moeders die gevierd moeten worden voor het feit dat ze een kind op de wereld hebben gezet. Met deze proficiat aan de moeder!

Als je naar verhalen luistert van mensen die jonger zijn, dan lijkt het alsof de geschiedenis zich steeds herhaalt. Zij denken dat ze origineel bezig zijn maar jij ziet dat zich in het verloop van hun studiekeuzes, hun liefdes, hun trouwfoto's, hun kinderen, hun professionele loopbaan, hun huis, hun leven 'de dingen des menschen' zich herhalen. Als we kijken naar mensen die ouder zijn, dan weten we hoe ook daar de geschiedenis zich bij ons zal herhalen. Het zal evenmin origineel zijn. Omdat we allen evenveel mens zijn.

Kinderen hebben tegenwoordig niet alleen broers of zussen maar ook stiefzussen en stiefbroers van de nieuwe partners van hun ouders evenals halfbroers en halfzussen van één van de ouders met hun nieuwe partner. Dat kan best interessant zijn maar mijn kinderen moeten het doen met ouders die elkaar trouw blijven en met slechts de broer en zus die er zijn. Hoe heerlijk saai is dat!!

Contact blijven hebben met de eerste partner van familieleden doet altijd wat vreemd aan. Het lijkt op een afwijzing van de nieuwe partner en op misplaatste trouw aan hun eerste liefde. Dat is het feite ook.

Studeren heb ik altijd leuk gevonden maar ik zou het nu met nog meer interesse, meer nieuwsgierigheid, meer oog voor detail en meer aandacht voor de context doen. Uiteindelijk is de wereld zo groot als je hoofd. Hoe meer in je hoofd, hoe groter de wereld. Tenminste wat feitelijke kennis betreft. Ervaringskennis is andere koek.

Ik wil steeds meer minder woorden gebruiken. Als iemand iets vraagt of een mening ventileert en het schaadt niets, dan zeg ik 'akkoord'. Ik heb geen zin meer om de puntjes op de i te zetten en daarmee te bevestigen dat ik leef. Ik leef en dat is genoeg en daarom zeg ik 'akkoord'.

Er zijn dagen die perfect lijken: de zon, schijnt, tijd om te werken, tijd om te ontspannen, het gras groen, het paard braaf, de hond speels, iedereen vrolijk. Perfectie is niet van deze wereld maar soms toch wel.