Studeren heb ik altijd leuk gevonden maar ik zou het nu met nog meer interesse, meer nieuwsgierigheid, meer oog voor detail en meer aandacht voor de context doen. Uiteindelijk is de wereld zo groot als je hoofd. Hoe meer in je hoofd, hoe groter de wereld. Tenminste wat feitelijke kennis betreft. Ervaringskennis is andere koek.
Ik wil steeds meer minder woorden gebruiken. Als iemand iets vraagt of een mening ventileert en het schaadt niets, dan zeg ik 'akkoord'. Ik heb geen zin meer om de puntjes op de i te zetten en daarmee te bevestigen dat ik leef. Ik leef en dat is genoeg en daarom zeg ik 'akkoord'.
Er zijn dagen die perfect lijken: de zon, schijnt, tijd om te werken, tijd om te ontspannen, het gras groen, het paard braaf, de hond speels, iedereen vrolijk. Perfectie is niet van deze wereld maar soms toch wel.
Gelooft u dat de mens in essentie goed is? Of slecht? Of beide? En is het kwestie van de overhand hebben? En hoe wordt bepaald wat de overhand heeft? Genen? Omgeving? Of beide? Is dat een kwestie van 'chance?' En hoe wordt die chance bepaald? Door het toeval? Zeer confronterend dat ons leven door toeval wordt bepaald. Net zoals het bestaan van de aarde.
Tijdschriften en magazines staan vol met interviews met zogenaamde interessante mensen. Mensen die iets gedààn hebben, mensen die iets betèkent hebben. Voor de maatschappij. Ze lijken talrijk te zijn. De rest van de wereld is nochtans talrijker.
Nee, ik verontschuldig mij niet. Niet omdat ik koppig ben maar omdat het zich verontschuldigen betekent dat je iets gedaan hebt dat je niet wilde. Terwijl je het juist wél gedaan hebt en dus wél wilde. Met andere woorden, ik wil mij juist niét ver-ont-schuldigen. Ik wil schuldig zijn zonder berouw te voelen.
Vrouwen vanaf 35 jaar die belanden in een midlife-crisis. Ik ken er verschillende. Troost, troost!: doe er niets aan, het gaat vanzelf over. Zoals de puberteit. Wel een beetje geduld hebben...
Met sommige mensen heb je altijd onmiddellijk 'contact', ook als je die al lange tijd niet meer gezien hebt. Die relaties zijn 'open', geen verplichting, enkel rechten. Heerlijk is dat.
Een concert van Wim Mertens doet me steeds in andere sferen belanden. Zijn muziek is zachter en voller geworden doorheen de jaren. Hij zelf waarschijnlijk ook.
Geloven is betekenis proberen te geven aan wat niét is. Een vreemde combinatie: enerzijds betekenis geven (een menselijke actie) en anderzijds een wat niét is (een negatief bestaan). Die twee zijn onverenigbaar tenzij in onze geest.
Manipulators: ze bestaan en ze zijn gevaarlijk. Vooral voor de brave mensjes onder ons die al te meegaand zijn. Ook voor de minder brave onder ons want elk verzet ertegen is opnieuw een vorm van meegaandheid. Negeren is de boodschap.
Het is leuk om nieuwe dingen te hebben: nieuwe slaapkamer, nieuwe salon, nieuwe kleren. Maar orgineel zijn die nieuwe dingen nooit omdat ze geen geschiedenis hebben en in grote oplage aangeboden worden. Een pleidooi voor vintage, voor recyclage, voor tweedeweg en tweedehands. Misschien moet er éérst een crisis komen om daar een noodzaak van te maken.
Hoe dwaas kan een mens soms zijn? Hoe dwaas om dromen voor werkelijk te houden, zelfs als ze niet werkelijk zijn. Marco had gelijk: "De meeste dromen zijn bedrog maar als ik wakker wordt naast jou, dan droom ik nog."
Soms maken we een omweg (dus weg van het punt waar we oorspronkelijk naar toe wilden) die ons bovendien terug naar het beginpunt leidt (dus niet waar we dachten te eindigen). Is die omweg dan zinvol geweest? Niet als je onderweg zinvolle dingen gedaan hebt. Af te wegen tegen het feit dat je je vermeende bestemming niet bereikt hebt.
