"De fantasma's van de man zijn niet opgewassen tegen de probleemloze affirmatie die de vrijgevochten seksuele vrouw hem aanbiedt. Het obscene fatasma van de typische Don Juan leeft slechts op wanneer het, snuffelend als een roofdier, op het spoor komt van zuiverheid, onderdanige passiviteit of hem aanvurende frigiditeit. Het mannelijk fantasma is gedoemd de werkelijk seksueel actieve vrouw te ontgoochelen - het is ook nooit voor haar bedoeld geweest."
De vraag naar de zogenaamde poëtische rechtvaardigheid berust op een volkomen verkeerd begrijpen van de aard van de tragedie, ja van de aard van de wereld zelf. De ware betekenis van de tragedie is het diepere inzicht dat de held niet boet voor zijn individuele zonder maar voor de oer-zonde- namelijk de misdaad het die bestaan zelf is (Nietzsche)
Uit: S. Hertmans: Het zwijgen van de tragedie (2007).
Botsingen tussen mensen en aldus tussen levensopvattingen zouden niet mogen leiden tot schisma's maar tot besef van verdeeldheid van de wereld en in de mens zelf. Tot veelvuldigheid. Zoals van de goden.
Capriccio is een opera van Strauss over het wezen van ...'opera'. Het niet kunnen kiezen tussen woord en muziek. Het niet kunnen kiezen tussen gevoel en rede. Het niet kunnen kiezen tussen een apollonistische en dyionische wereld. Het leren leven met de onmogelijke op te lossen mix van beide werelden, met het doordringen van van de ene in de andere wereld, met het paradoxale ervan, met het leven en de dood.
Persoonlijke tragedies zijn enkel te overstijgen als je het archetypische karakter ervan ziet. Daarom zijn de grote traditionele 'verhalen' zo van belang.
Hij zag haar. Zij wou hem. Hij aarzelde. Zij bepleitte. Hij liep weg. Zij bleef staan. Hij kwam terug. Zij bleef staan. Hij draaide rond. Zij bleef staan.
Een muur schilderen, dat vind ik moeilijk. Je moet dingen afplakken en netjes tewerk gaan en dat is niets voor mij. Maar werken in een bos, dat is mijn ding. Je mag droge takken breken met de blote hand en wild tekeer gaan en daar voel ik mij goed bij.
Ik hou vooral van klassieke muziek, meer bepaald Bach maar ik heb altijd zo mijn afwijkingen in allerlei richtingen: Mink deville, Whitney Houston, Queen, Marco Borsato. Maar als ik zou kunnen kiezen om een avond met één van mijn favorieten door te brengen zou het helaas niet Bach zijn maar Freddy Mercury.
Ik heb helemaal geen interesse in auto's. Ik weet er ook helemaal niets van. Het moet gewoon rijden en er mag niks aan mankeren. Zo simpel is het. Maar het moet wel een cabrio zijn. Er is immers niets zo fantastisch als gaan wandelen met je auto in de zon.
Ooit had ik het wel wat met de muziek van Bob Marley. Heden heeft mijn dochter wel wat met de muziek van Damian Marley. Zo vader, zo zoon. Zo moeder, zo dochter. Benieuwd waar ze mij nog allemaal in zal volgen. Of juist helemaal niet.
Ik heb oude en nieuwe vriendinnen. Ik wil weg van de oude. Ik wil enkel de nieuwe. Ik weet heel goed waarom. Alsof ik een man ben met een midlifecrisis.
De zee. Ik ben er geweest en ze zei me op dit moment niet zoveel. Te rustig en een te vuile aanblik. Ik hou van de zee als ze wild is, de temperatuur lager en het aantal mensen beperkter. Maar fietsen is er heerlijk. Altijd vlak en rechtdoor, zonder veel tegenwind. Net wat ik nodig heb.
In ons blootje staan, hetzij letterlijk hetzij figuurlijk, is zo gênant. Dat iemand ons ziet zoals we écht zijn, niet bedekt met kleren of met woorden maar onverbloemd, met een teveel aan het ene, het te weinig aan het andere. Oordelen van de andere partij en in de eerste plaats van onszelf. Zonder oordeel kan ook. Als de natuurlijke diversiteit ons meer boeit dan de natuurlijke selectie.
De meeste bestempelen mij als direct en confronterend. En als ik vraag of dat goed of slecht is, dan is hun antwoord dubbel: slecht omdat ze dat niet echt aangenaam vinden, goed omdat er dan ook tegelijk iets in hunzelf verandert. Verandering, daar gaat het mij tenslotte om. Tenminste bij anderen. Zelf kan ik daar heel stuk minder goed mee om.
In Ikea ligt alles zo voor het grijpen. Ze stralen dat ook uit. Het is hun concept. De dingen worden kant en klaar uitgestald en jij kan je eigen combinatie kiezen en meenemen. Ze lijken ook alles ter beschikking te hebben. Tegen redelijke prijzen. Laat ons alles nieuw kopen. Ik ga dat ook doen. Behalve posters: ik zal ze zelf maken en aan de muur hangen. Liever mijn eigen probeersels, mijn eigen expressies van wat in mij leeft, mijn eigen falende maar unieke (kunst-) werken dan één van de exemplaren in grote oplage van iemand anders.
Misschien hebt u ook de reportage gezien over Ingrid Bettancourt op Canvas. Een Columbiaanse politica die vijf en half jaar lang door de FARC werd gevangen gehouden in de jungle. Het is een onwaarschijnlijk verhaal. Hoe overleven mensen zo iets? Hoe kunnen die daarna terug normaal in de maatschappij functioneren? Wat zijn wij toch watjes met al onze kleine probleempjes.
Een Frans toneelstuk in het 'Theatre Royal des galeries': het is eens wat anders. Een burlesk stuk over vermeende ontrouw en bijbehorende perikelen. Maar wat een theater! Alles in rood fluweel, bedoeld voor de betere stand in eerdere tijden. In de koninggalerij zelf, vlak naast de Beenhouwerstraat. We zijn er gaan eten alsof we toeristen waren. We zijn ook toeristen.
