Loopsheid, socialisatietest, showke, en gewoon in het algemeen een baasje met te weinig tijd......niet goed, we moeten dringend terug aan het werk! Na 4 weken afwezigheid trek ik enigzins beschaamd naar de hondenschool, maar de schaamte verdwijnt snel, want iedereen zingt weer het lof van die mooie Jutta (ikke fier )! De lesgever besluit dat het nu voor Jutta en enkele andere jonge honden, tijd is om te beginnen trainen voor het "Brevet van begeleidingshond" of "BH". Dat brevet mogen ze proberen te halen vanaf de leeftijd van 12 maanden, we hebben dus nog even tijd . Het grootste nadeel is dat de meeste oefeningen 'los' gebeuren. Het volgen, zowel los als aan de leiband, gaat met momenten super, waarbij ze echt met haar schouder tegen mijn been plakt, maar soms is ze toch wat afgeleid. Maar goed, ik ben al lang blij dat ze niet wegspurt, op zoek naar één of ander agressief vriendje! Het apporteren blijft haar mindere oefening, ze doet het wel, maar zonder enthousiasme, ze heeft meer plezier in het aan mij geven van haar apport, dan in het trekken om te spelen. In elk geval, ondanks de lange afwezigheid misstaat ze absoluut niet in de groep! Maar oh jee, ook de pakwerker besluit dat het tijd is om een stapje vooruit te zetten, we houden het wel bij het 'pensje', en laten de mouw nog maar even liggen, maar deze keer moet ze zelf iets meer doen, en komt de pakwerker haar niet meer elke keer 'halen'. Hij loopt achteruit en als hij knikt mag ik Jutta lossen, tenminste.....dat is het plan! Maar Jutta heeft toch ook wel heel wat Dembe genen, en dus zit ze naast mij, met losse lijn, te kijken naar het dansje dat het mannetje in het gekke pak voor haar aan het doen is . De pakwerker twijfelt, ze is niet hevig genoeg, maar we besluiten het toch te proberen, hij gaat achteruit, knikt, ik zeg 'vast' tegen Jutta, ze kijkt naar mij en vliegt naar de pakwerker. Hahaha, dat is niet echt de bedoeling, maar goed, ze houdt wel vast, dus het is een begin! Als beloning mag ze een rondje lopen met haar 'buit', maar het laat haar koud, zodra ik stilsta en mij buk lost ze en ik krijg vele vele likken op mijn kaak. Iedereen moet ermee lachen, de meeste honden laten hun buit amper los en Jutta wil niet liever dan lossen om mijn gezicht af te likken, rare hond!! Ik ben niet zo zeker dat er een grote pakwerk-carrière voor haar is weggelegd, maar we zullen het nog maar even volhouden! Na 4 weken rust is het ook hoog tijd om discipline 3 te trainen, speuren.... Na al die ambitie van pakwerker enzo besluit ik de lat ook hoog te leggen, en ik leg een spoor met een echte hoek van 90°. Als mijn spoor klaar is besef ik plots dat ik alle goede raad weer genegeerd heb, er is super veel wind, maar ik heb er niet op gelet, dus wie weet hoe de geur zal waaien.... Jutta speurt haar eerste rechte lijn, wijkt 2 keer even af van het spoor (met de wind mee??) maar komt elke keer terug, ik hou heel even wat meer spanning op de lijn als we bij de hoek zijn, en Jutta neemt de hoek PERFECT, ikke weeral fier . Onderweg laat ze alle koekjes liggen, maar op het einde van het spoor eet ze er toch een paar op, tot ik mij buk om haar te strelen, dan laat ze de koekjes direct liggen om mijn gezicht af te likken. Ik gooi vol enthousiasme haar balletje weg, maar ze ziet het niet als een beloning, ze gaat het halen omdat ik haar aanmoedig, maar eigenlijk is het tegen haar zin, ze wil gewoon naast mij lopen in de wei..... Het enige probleem met de training van Jutta is dus dat ze "gratis" werkt, ze is bijna niet te belonen met balletjes of koekjes, ze wil wel werken, maar gewoon zomaar, ik zal maar denken dat het puur uit liefde voor mij is, en er nog even van genieten, maar ik zou haar zo graag eens echt belonen met iets wat zij zelf leuk vindt. Alle tips welkom!
Wat een leuke zonnige dag had moeten worden, wordt een leuke regendag. In Heteren, Nederland, op de show van de Nederlandse Bouvierclub, is het al druk tegen dat wij toekomen rond 9u. Heel het showgebeuren is door de regen verhuisd naar de binnenpiste van de manege, de combinatie regen en manege-zand is best interessant, en houdt de hondenbaasjes druk bezig met borstelen. Er zijn zo'n 150 bouviers ingeschreven, en zelfs met wat afwezigheden door het slechte weer, zijn het er nog steeds een massa! Jay, Jeroh en Jutta zijn alvast van de partij! Estah komt supporteren, maar in stilte (op zijn gesnurk in de bench na ), en Dembe is er uiteraard ook. De broers Jay en Jeroh moeten de spits afbijten in de jeugdklas reuen, toch wel spannend. Ann en Danny 'delegeren' het voorbrengen van Jeroh aan Peter, maar Mieke heeft de moed om zelf Jay voor te brengen! Onze broers komen terecht in een reeks van 17 honden, allemaal tussen 9 en 18 maanden oud. Ze zijn groot tussen hun concurrenten, maar ze zijn ook jonger dan de meeste anderen, en dus nog wat smal. Ze lopen beiden flink mee, laten braaf naar hun tandjes kijken, en staan mooi (en heel erg lang) stil terwijl de keurder zijn opmerkingen laat noteren. Beide heren krijgen een zeer verdienstelijke "zeer goed", waardoor ze het beter doen dan enkele 'goed-honden', maar niet bij de 5 eerste voor de erering zijn. Goed gedaan heren (en Mieke )! Het volgende slachtoffer is Jutta, in een reeks van 20 teven, en ze loopt wonderlijk genoeg braaf mee, mooi in draf, en ja, het stilstaan is iets moeilijker, het duurt ook wel erg lang allemaal. Maar toch, ik ben fier op mijn kleine Jutta, want ook zij haalt een mooie "zeer goed"!
Als we later de papieren krijgen is er één gemeenschappelijke opmerking, ze zijn "flink aan de maat" . Ja, de van de Zonnebergskes zijn grote mannen!! Ze krijgen uiteraard ook alle 3 opmerkingen over hun 'jeugd' (jeugdige vacht en in het geval van Jutta ook nog "ze loopt wel goed mee maar heeft nog wat meer tijd nodig" ). Alle 3 krijgen ze ook veel andere positieve punten: goed gebit, goed hoofd, goede hals enz.... En toch zijn we eigenlijk alle 3 overtuigd dat die van ons de mooiste zijn, jong of niet, de mooiste, de beste, de liefste.
Of bijna de liefste.....want dan is het de beurt aan Dembe en Lisa. Lisa is heel erg zenuwachtig, ze staart naar één van haar concurrenten, een klein meisje verkleed als hollands boerinnetje, en de stress vergroot nog. Ze moet als eerste kindje haar hond goed zetten, met haar lopen (wat ze niet echt kan met haar gips), maar ze is zo zenuwachtig, dat ze mij toch een moeilijke 10 minuten aan de zijlijn bezorgd . Ik zie hoe mijn lieve Dembe rechtgesleurd wordt, gewurgd wordt, en geen vriendelijk woord krijgt (had nog zo gepreekt dat je tegen een hond moet praten ). Maar ik zie ook een ongelofelijk brave superhond, die het allemaal laat gebeuren, die niet eens de keurder bijt die naar haar tanden kijkt en daardoor heel dicht bij Lisa komt, die zich half gewurgd laat meesleuren over de piste, en die niet eens uitvalt naar de boef van het jongetje dat zijn hond te dicht laat komen. En zo eindigen Lisa en Dembe op de derde plaats, en onmiddellijk zijn de zenuwen weg, Lisa glundert, en Dembe staat braaf naast haar. Ze slepen samen heel wat cadeautjes in de wacht, maar het mooiste is toch wel die beker! De toekomst is weeral verzekerd, Lisa vindt het allemaal geweldig, maar ze heeft gelukkig toch ook wel door dat ze veel aan 'haar' hond Dembe te danken heeft. Ze wint een dekentje, en vindt dat Dembe daarmee op haar kamer mag slapen, jaja, Dembe ligt weer maar eens in de allerbovenste schuif!!
Terwijl Estah verder snurkt in zijn bench, Jay en Jeroh spelen dat het een lieve lust is, Jutta geconcentreerd naar de piste kijkt hoe het echt moet bij de kampioenen, en Dembe het echt helemaal beu is, wint Hero (maatje Estah) met Peter nog even snel zijn klasse, en dus drinken we op de geweldige van de Zonnebergskes (met hun leuke baasjes! ), op de snurkende papa, de ongelofelijk fantastische mama, en op Hero!
Het was ZEER GOED!!!
En dan hier de foto's!
De twee broers in de ring (links Jeroh, rechts Jay):
Jeroh:
Jay:
Jutta
De concurrentie is zwaar......
Maar de 3e plaats voelt zo zalig dat er zelfs een glimlach afkan:
En de beker de lucht in!
Dembe is het BEU!!
Hero met Peter, proficiat!
PS: nog een kleine anekdote......er waren 150 bouviers op de show, toch wel allemaal dicht op elkaar in die binnenpiste......maar niemand geeft een kik. Tot plots de enige hond van een ander ras voorbij komt.....een grote dog-achtige....en Dembe vliegt even lelijk uit. Aiaiai, Dembe is racistisch!!
Jutta is helemaal in form, maar door dwaas te doen in de tuin (denk ik) heeft ze een redelijk grote wonde net boven haar oog, het zal chic zijn op de show zondag .
Maar hoe zou het zijn met....de rest van de bende?
Met Jannes gaat het goed, hij is een losbol en een wildebras volgens zijn baasjes, maar dan wel een mooie losbol .
Met Jay gaat het ook goed, die is volgens zijn baasjes wel heel erg slim, hij kent de regels des huizes heel erg goed, en is vaak mee op pad naar camping, naar de cross, en hij komt nu zondag ook naar de show in Heteren (NL). We zijn benieuwd, op foto lijkt hij alleszins nog steeds heel erg mooi!
En ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe goed het met Jeroh gaat, een vrolijke, mooie kerel die misschien in het begin niet de grootste was, maar nu plots aan een stevig inhaal-manoevre bezig is! Ook hij komt zondag naar de show in Heteren en zal naast zijn broer Jay in de ring staan!
Met James gaat het ook goed, die mag mee op vakantie naar Italië binnenkort, en springt graag op de trampoline!! Foto's van James en Jari zijn altijd welkom .
Stap 1 van een lange succesvolle hondensport-carrière (hahaha, hoop doet leven ) is gezet: Jutta is geslaagd in haar socialisatietest! Het was vooral een saaie, lange dag, met veel wachten, maar goed, ge moet er iets voor over hebben, en een aantal mensen en honden hebben ons door de dag geholpen! De dag begint vol stress, want Border Collie "Cash" en zijn baasje rijden met mij en Jutta mee naar Florenville. Cash is serieus wagenziek, al komt dat volgens mij vooral omdat zijn baasje helemaal in stress is voor de 'wedstrijd' . Hij heeft het uurtje autorijden wel 'proper' gehouden, maar zodra hij uitstapt komt de toast die hij als ontbijt gehad had eruit (sorry voor de details). We hebben gelukkig tijd om te bekomen en te kalmeren. Jutta haar laatste loopsheidsgeurtjes zijn succesvol gecamoufleerd met een "no-love-spray" . En eerlijk is eerlijk, ook ik ben er niet helemaal gerust in......uiteraard weet ik dat Jutta sociaal is, en goed luistert (als het moet ), maar toch, je weet maar nooit dat ze daar een hond ziet die haar niet aanstaat..... Het begint al goed, bij de inschrijvingen komen we de enige andere bouvier van de dag tegen, een reu van 14 maanden, iets kleiner dan Jutta, met kromme poten, en voor de rest zal ik me maar van commentaar onthouden. Ik zie dat de baasjes naar Jutta kijken, en commentaar op haar staart hebben, tja, daar kan ze ook niet aan doen hé . Als het eindelijk aan ons is staan we opnieuw te wachten, en dan wordt Jutta verliefd op een kleine franse bulldog, tja.....haar smaak is nog niet echt optimaal . De keurster zet mij op mijn plaats, het moet toch een beetje serieus blijven die socialisatietest. Jutta volgt verstrooid tussen de wandelende mensen, laat zich verbaasd vasthouden en oproepen tussen de mensen, en vindt het vastbinden te kort, en te dicht bij mij om te flippen. Het hele gedoe is voorbij voor we het beseffen. In één van de andere groepen is er een Mechelaar die een andere hond aanvalt en meteen naar huis mag vertrekken. Om te tonen hoe je een hond corrigeert praat de baas een kwartier met de keurster, om daarna zijn hond over zijn schouder te zwieren als straf. Jaja, volgens mij heeft de hond het nu wel begrepen . En dan is het pauze, want na de middag volgt deel 2.....ook heel serieus en moeilijk, op de openbare weg..... Later zal blijken dat de middagpauze vooral dient om de kas van de club te spijzen, en dus eten we allemaal een lekker broodje en worden de dorstigen gelaafd. De voorzitter van onze club in Smuid, en ook nog een lesgever, zijn er om te supporteren, en dus gaat de tijd toch wel redelijk snel voorbij. Het gaat nog beter als Jutta haar broer Jeroh komt supporteren, waarvoor hartelijk dank Ann en Danny!!! Jeroh en Dasha laten zich opmerken, YES, eindelijk nog wat mooie boeven daar !! Jeroh is ongelofelijk gegroeid sinds ik hem de laatste keer zag, maar hij is wel bij de pinken, want hij lijkt wel de enige die doorheeft dat Jutta nog een heel klein beetje loops is . En na de middag staan we met z'n allen op straat, te wachten tot een auto, een fietser en een jogger zich klaarmaken om te controleren of de honden hen niet aanvallen, of doodsbang zijn. We wachten, en wachten, en ondertussen rijden er een paar auto's voorbij, een paar fietsers, en dan ook plots een super snelle auto..... Even verder is de standplaats van de ziekenwagen, een dame springt uit de auto, springt in de ziekenwagen, en die rijdt ons opnieuw voorbij. Daarna is het de beurt aan het 'echte' gebeuren. In slow motion rijdt er een auto voorbij, dan een fietser, en uiteindelijk doet er nog iemand de moeite om de honden voorbij te joggen. Gek toch dat geen enkele hond reageert . Als kers op de taart komt de voorzitter van de club in Florenville ons nog proficiat wensen, hij geeft ons allemaal een hand, en jawel, geen enkel hond bijt hem. We zijn geslaagd! Dikke pluim aan Jutta, en sms naar Nico die aan het fietsen is in Nederland, om te zeggen dat MIJN hond de moeilijke test met glans doorstaan heeft ! Hier een paar foto's....... De 3 dames van de club in Smuid staan te wachten.....
Naast baasje is het altijd goed!
Opletten, er gaat een auto of een fiets voorbij komen!
Helemaal alleen achterblijven zonder baasje.....
(ik kan alleen maar hopen, dat de bloglezer de ironische ondertoon van deze ongelofelijk moeilijke en mentaal zware socialisatietest doorheeft).
En wil dit nu zeggen dat Dembe verwaarloosd wordt? Welnee......en dankzij mijn lieve dochter is ook daar bewijs van!!
Wat duren 3 weken lang....Jutta is nog steeds loops, en daardoor hebben we er de laatste 2 weken echt niet veel mee gedaan ter voorbereiding van haar socialisatietest komende zaterdag. Natuurlijk is Jutta sociaal van zichzelf, maar ik had toch graag even geoefend....iemand vreemd eens laten doen alsof hij haar chip leest met een toestelletje, en haar nog eens opgeroepen tussen een hoop volk, enz... Om toch 'iets' te doen bind ik haar vanavond vast in onze tuin. Jutta is dolblij als ik buitenkom met een lange lijn, Dembe kijkt zielig naar ons van achter het raam. Maar de vreugde is snel weg als ik haar vastbind, en naar binnen verdwijn. Zelfs Dembe snapt er niets van, ze kijkt triestig door het raam naar haar vastgebonden dochter. Jutta is zo verbaasd dat ze zich niet eens ophangt in een poging zich vrij te maken, in plaats daarvan huilt ze hartverscheurend, en dus laat ik haar nog geen minuut vastgebonden. Het is ook maar een belachelijke oefening, en daar gaat het trouwens op de socialisatietest helemaal niet om. Tijdens de socialisatietest gaat het om geen angst of agressie hebben, niet naar mensen, niet naar andere honden, niet naar fietsen, niet naar auto's. Jutta is megasociaal, maar de perfectionist in mezelf krijgt er toch wat stress van . Lisa is weer helemaal enthousiast om Dembe te showen in Nederland op 19 juni, maar ze zal helaas nog een gips rond haar been hebben. De keurder zal het haar dus moeten vergeven, ze zal enkel kunnen stappen..... Zelf ziet Lisa daar alleen maar voordelen van, want "dan kan Dembe niet zo kwakkelen " . En ondertussen moet ze ook niet meer oefenen voor het lopen, want "stappen en Dembe mooi zetten, dat kan ik zo ook wel" . Ach ja, we zullen zien als het zover is! Ook op school maakt Lisa oefeningen, en één van de oefeningen is zichzelf tekenen. Dat doen ze al 3 jaar op school, om de evolutie te zien. Die is uiteraard duidelijk, van een paar streepjes met een bol erop is de tekening ondertussen geëvolueerd naar iets dat lijkt op een mens. Op de tekening van zichzelf die ik vanavond uit haar boekentas haal is wel een nieuw element verschenen. Naast Lisa zelf staat een dier getekend, dat verdacht veel op een bouvier lijkt, een bouvier die heel duidelijk lacht (een brede glimlach, zonder tanden ). Ik gok dat het Dembe is, al lijken de oren gecoupeerd, en al lijkt het dier in kwestie toch ook een halve staart te hebben. Daar wil ik morgen aan het ontbijt het fijne van weten!
Al bijna 9 maanden staat Dembe in de schaduw van haar kinderen, vooral in de schaduw van haar enige dochter. Het is tijd om daar wat verandering in te brengen! De twee dames mogen naar de kapper, zodat ze er binnen 2 weken op de show toch een beetje deftig uit zien. Ten minste, Dembe moet er enkel deftig uitzien als Lisa op tijd van haar gips verlost wordt, want een hond showen met een rolstoel wordt toch wel erg moeilijk, maar dat terzijde. De dames zijn braaf bij de kapper, en ze genieten van een paar dagen ardennen, rondrijden in de jeep, toch ook wel even poseren voor de foto (niet altijd gemakkelijk voor zenuwpees Jutta, vooral als de fotograaf op de grond gaat zitten ). Ook Tito, de reu van mijn broer, is van de partij omdat zijn baasjes op vakantie zijn, nu ja.....niet écht van de partij, want Jutta is nog steeds loops, en volgens Tito is ze héél erg loop . Zaterdagavond vertrekt Nico al terug naar Vlaanderen, en tegen mijn zin geef ik hem Jutta mee, want zondag moet ik Tito meenemen in de auto, en dat lukt echt niet met loopse Jutta. Nico is blij dat hij 'zijn' hond meeneemt, maar maakt dan een klein foutje, hij zet haar thuis af, alleen, los in huis, en gaat fietsen. En Jutta weet perfect hoe ze haar baasje duidelijk moet maken dat het niet naar haar zin is, ze bijt de afstandsbediening van de tv kapot . Haha, een heel weekend zonder tv, zo gaat Jutta niet snel stijgen in de achting van haar baasje ! En ondertussen geniet ik van Dembe, en zij van mij . We liggen samen lui in de zetel naar een filmpje te kijken, en liggen daarna samen lui op bed naar de regen te luisteren, zalig. Zondagochtend gaan we samen op ons gemak naar de paarden kijken, en 's middags mag Dembe mee naar de barbeque op de hondenschool. Het is terug warm, er zijn veel mensen, veel honden, veel eten, en veel wijn. Iedereen heeft wel wat teveel op. Dembe krijgt hier en daar een stukje worst en kip, springt regelmatig met haar voorpoten op de bank, en geeft wildvreemden lieve likjes op hun kaak (dank u lekkere kip). In de loop van de namiddag begint mijn collega lesgever met een aantal 'leerlingen' wat oefeningen te doen, de baasjes laten de honden zitten, en roepen hen daarna op door een metalen tunnel, de helft loopt naast de tunnel, en met veel gebaren (dank u lekkere wijn) wordt uitgelegd hoe het dan wel moet, de honden snappen er niets van. Mijn lieve collega ziet dat ik niet echt veel zin heb om mij na zoveel wijn nog in hondenoefeningen te verdiepen, en dus komt hij op zijn knieën voor Dembe zitten en haalt hij zijn beste Nederlands boven. Gelukkig is Dembe haar Frans beter dan zijn Nederlands . Gewillig gaat Dembe mee, gaat zitten als hij "assis" zegt, blijft zitten als hij weer één of ander woord zegt en gaaat door de tunnel als hij haar oproept om te eindigen in een perfecte zit voor. Dan draait Dembe zich om, en met haar schattige oortjes plat komt ze met grote sprongen naar mij gerend, onder luid aplaus wel te verstaan . Mijn lieve Dembe, ik weet weer waarom net die Dembe een nestje mocht hebben, al wordt het een uitdaging voor Jutta en co om Dembe te evenaren . En zo treedt Dembe toch plots weer uit de schaduw van haar dochter!
In de zon vertrekken Lisa en ik met de fiets naar school vanmorgen. Dembe loopt los mee, het is 1km enkel, en het is tijd om onze oude woef een beetje in conditie te brengen. Dembe loopt vlotjes en vrolijk los mee, op de achtergrond horen we Jutta moord en brand schreeuwen in de kennel . Als we aan de school toekomen loopt Dembe achter Lisa richting speelplaats, en dat is dus niet de bedoeling. Dembe snapt er niets van....ze wil mee naar school. Ik lijn haar aan en moet serieus trekken om haar mee te krijgen. Arme Dembe, daar heeft ze dus echt een hekel aan.....haar familie die niet bij elkaar blijft . Op de terugweg is ze dan ook traag, en lang niet zo vrolijk. Lisa is erg fier als ik het haar vertel 's avonds, of beter....ze vindt het normaal "want Dembe is wel mijnen hond hé mama". En de ambitie van Lisa is groot, want ze wil een show lopen met Dembe. Dat idee is natuurlijk niet zomaar ontstaan in haar 5-jarige hersenen.....het begon eigenlijk allemaal met Peter die aan de baasjes van Jay in Nederland zei dat er dichtbij hen een show is van de Nederlandse bouvierclub.............en toen is er één en ander beginnen rollen...... Om een lang verhaal kort te maken: op de Kampioensclubmatch van de Nederlandse bouvierclub, op 19 juni, in Heteren (zie http://www.bouvierclub.nl) zullen te zien zijn: - Jay van de Zonneberg - Jeroh van de Zonneberg - Jutta van de Zonneberg - Dembe von Gewdraa Oel De eerste drie zullen te bewonderen zijn in de jeugdklas, waar ze helaas de jongsten zullen zijn met hun 9 maanden en 13 dagen.....(is vanaf 9 maanden), maar ze zullen hun best doen , en we gaan voor het plezier! En Dembe zal te zien zijn in de klasse "hond en kind tot 7 jaar".......tot Lisa haar grote frustratie 'kwakkelt' Dembe in plaats van mooi te draven, maar ach....dat is dan maar zo! Van mij mag ze kwakkelen zoveel ze wil, zolang ze Lisa maar niet besluit te beschermen en de keurder zijn hand afbijt ofzo . Lisa oefent in elk geval om Dembe mooi recht te zetten, maar ik ben nog niet helemaal zeker of ze op de dag zelf niet teveel plankenkoorts zal krijgen. Papa Estah komt naar zijn nageslacht, en zijn 'madame', kijken als toerist .
Vandaag zag ik ook dat Jutta loops is, gelukkig heeft ze gewacht tot het weekend voorbij was, want Hero en Estah zouden dat misschien wel heel leuk gevonden hebben......maar wij hadden het een stuk minder rustig gehad! Volgens Lisa, die zich helemaal aan het verdiepen is in hengstige merries die dan gedekt worden om veulentjes te krijgen enzo, wil dit nu zeggen dat Jutta binnenkort puppies zal krijgen. Ik denk het niet....(nog niet ).
Bezoek is leuk, bezoek met honden is welkom, maar niet alle bezoek met honden valt mee. Behalve natuurlijk als dat bezoek over boefjes gaat. We hadden bezoek dit weekend, hoog bezoek ! Papa Estah en zijn maatje Hero komen met hun baasjes op bezoek, en bij zoveel 'von Gewdraa Oel' aanwezigheid mag natuurlijk het brein achter die superhonden niet ontbreken en zo zijn ook Leo en Mia van de partij! Als de boeven-heren binnenkomen heeft Dembe heel eventjes een "oh my god" gevoel, maar 2 minuten later lijkt het alsof de 4 honden al jaren samen leven. En dat is toch zooo gemakkelijk, want dan kunnen de mensen hun aandacht helemaal geven aan drank en eten , zonder heel de tijd vechtende honden uit elkaar te moeten halen. Ook 's nachts is iedereen braaf, en dus ook helemaal klaar voor een actieve zondag. Jutta en Hero mogen al bij het ochtendgloren (op nuchtere maag van de baasjes ), gaan speuren. Toch een beetje stress voor mij, want de laatste speur-oefening met Hero & Peter....hmm.....dat trok toen bij Jutta op niet veel. Peter legt een spoor voor Jutta, met een bocht erin, en Jutta doet het SUPER , ze speurt bijna perfect tot het einde! Na het ontbijt maken we een lange wandeling, en Estah toont dat onze Jutta-zonder vrees dat trekje toch ook wel van papa heeft.......er was 1 paard mee op wandeling, en Estah loopt er onder, er voor, en lijkt niet door te hebben dat zo'n beest van 400kg hem misschien toch wel eens zou kunnen pijn doen. Gelukkig is het een super braaf paard! Verder valt over de wandeling eigenlijk weinig te schrijven, want beelden zeggen meer dan woorden !
Een ardeens bergbeekje zorgt voor wat afkoeling:
Hero en Dembe hebben het echt te warm:
Kleine demonstratie van de jongste ruiter:
De Lesse zorgt op het einde voor de ultieme afkoeling, en Jutta is duidelijk de grootste water-boef, al heeft ze dat toch ook wel geërfd van papa:
Even poseren (van links naar rechts: Hero, Jutta, Dembe, Estah)
Dembe en Jutta mogen niet klagen, Dembe lijkt vaak wel een halve mens, ze weet zo veel. En Jutta, zoals ze vanavond naast de fiets liep, zo wijs.... Maar in Nederland woont er eentje die zo mogelijk een nog luxueuzer leven leidt! Jay reist mee in de auto, hangt uit het raam als een volleerde tiener (met een echte Dembe-blik ), maar Jay is vooral een flinke jongen, hij poetst zelfs zijn tandjes voor het slapengaan!
Tien volwassenen, tien kinderen tussen 1 en 12, twee bouviers en een hoop eten en drank........dat zijn de ingrediënten voor het verjaardags / welcome back-feestje voor Nico. Ik blijf in de voormiddag in de ardennnen met mijn 2 boefjes, en ga met Jutta naar alle paarden, dan is ze toch een beetje moe.....want van die 10 kinderen zijn er toch zo'n 3-4 panisch en nog eens 2-3 niet al te gek van honden . Nog voor het bezoek er is staat de tafel al vol eten. Op een hoek staat een bord vol kleine cakejes in hartvorm, en plots zijn er daar 3 van weg, en zie ik Jutta nog snel naar een vierde happen . Ach ja.....het is feest. En dan gebeurt het wonder, Jutta gedraagt zich voor 100% tijdens heel het feest. Samen met Dembe blijft ze aanvankelijk strategisch dicht bij de tafel, want ja, kleine kindjes morsen veel. Later gaan de kids buiten spelen in de tuin, en Jutta loopt mee, springt af en toe wel op, maar zeker niet wild, en dus kan Jutta gewoon tussen heel die bende lopen....tenminste, tot er gevoetbald wordt....nog steeds heel lief, maar meespelen met zo'n tanden is misschien toch niet zo'n goed idee. Dan maar weer naar de tafel.... Lang leve de boefjes!! Ik had mijn eerste gesprek met Nico al duizend maal geoefend in mijn hoofd, over hoe ik het zou verdedigen dat de boefjes niet mogen opgesloten worden in de kennel omwille van de bange leden van mijn schoonfamilie enz.....maar het gesprek was niet nodig, we hebben 2 voortreffelijke boefjes in huis, die gerust mee kunnen vieren!!
De strategische plaatsen onder de tafel (zoek Dembe ):
Rennen en springen zonder wild en brutaal te zijn:
Toch raar zo'n mensenkind, waarom gaat die nu op de grond liggen?
Nico is bijna 3 weken weg......tijd om even te evalueren wat Jutta allemaal geleerd heeft in het (tijdelijke) drukke één-ouder-gezin.
Als je overdag te lang in de kennel moet zitten mag je: - een plasje doen in de kennel - alle mensen omver springen, inclusief 5-jarige kindjes - je moeder serieus ambeteren in de tuin - sleuren aan de leiband op wandeling - wegspurten naar de geiten, kippen en ganzen van de buren zodra je los bent - selectief doof zijn als je door de wei spurt - het wasrek helemaal leeghalen en alle kledij verspreiden over de zetel, en hier en daar een klein gaatje in bijten - de speelgoedkast leeghalen en hier en daar een doos kapot bijten - genieten van een borstelbeurt - spijbelen (OK....1 keer maar) - het logisch vinden dat de lasagne die het baasje vastheeft voor jou is - verwachten dat het baasje 's morgens ten laatste om 6u opstaat
Maar.....er is ook een positief puntje, Jutta eet haar korrels nu ook zonder vlees. Tja.....in een één-ouder-gezin lukt het niet altijd om op tijd de diepvriezer te vullen .
Het zalige weer vraagt om waterpret! Heel de familie trekt naar de rivier voor wat verfrissing. De 3 honden denken elk anders over het water.....Tito is bang, Dembe wil gewoon baasje volgen maar als het niet echt moet wil ze toch liever niet door het diepste stuk Lesse met veel stroming, en Jutta denkt niet na (zoals gewoonlijk ) en rent door de rivier. Samen met haar krijgen we zelfs Tito zo ver om over te steken. We splashen in het water, iedereen wordt kletsnat (en dus zijn er geen foto's van ). Als de helft van de familie de honden aan de leiband houdt aan de ene kant van de rivier, en ik via de brug naar de overkant ga wordt Jutta gek, als ik haar roep rent ze aan een ongelofelijk tempo door de Lesse naar mij toe . De rest, mensen inbegrepen, komen op een rustiger tempo over de stenen geklauterd.
Geen foto's is ook maar triestig, dus hier een paar van onze langharige monsters !
Hier is mijn langste speelgoedje!
Wie is de sterkste......
Oei, mama gaat winnen, die kan er al bij gaan liggen.
En gelukkig voor het ego van Jutta breekt het lange speeltje in 2 korte
Drie weken geleden vond Dirk, de voorzitter (én lesgever, én pakwerker) van de club in Aalst dat Jutta er fysiek snel doorzat bij het pakwerk. Vanavond ga ik enkel naar de gehoorzaamheid, geen tijd voor pakwerk want Lisa moet mee. Jutta is compleet over haar toeren het uur voor de les, en dolgelukkig als we vertrekken. Dirk geeft de les, en het gaat goed, in het begin is het volgen een beetje knoeien wegens te hevig, maar de rest gaat goed. Het springen vindt ze geweldig, zelfs met blok in haar bek. Alles gaat goed tot we gaan apporteren....Jutta brengt het wel een keer, maar na 2 keer legt ze zich hijgend aan mijn voeten. Opnieuw zegt Dirk dat ze er precies fysiek doorzit. Yeah right, fysiek erdoor, die ziet niet wat Jutta soms allemaal uitsteekt hé, van zo'n klein trainingske er door zitten, ik geloof er niks van. En dus zeg ik dat ik het toch moeilijk vind om te weten wanneer ze moe is, en wanneer ze geen zin heeft. Dirk blijft overtuigd dat ze er door zit. Vervolgens neemt hij haar mee voor een kleine privé training....op zijn Jutta's natuurlijk, heel de tijd omkijkend naar mij (smelt smelt, mijn klein schatje ), maar toch heel goed vond ik. Dirk traint serieus door, en uiteindelijk komt hij met Jutta terug bij mij. Heel serieus reikt hij mij de leiband aan en zegt "het is allemaal komedie, die zit er helemaal niet door" . Als we thuiskomen, en Dembe oppikken bij oma en opa, laat ik de honden los in de tuin terwijl ik Lisa in bed steek. Als ik beneden kom zie ik twee bouviers die rond de kennels rennen, Dembe op kop, maar af en toe kan Jutta haar inhalen, en ze blijven rennen.....fysiek erdoor, yeah right!
Mijn berichtje gisterenavond was zo dwaas nog niet....misschien moet ik maar gewoon blij zijn dat ik mijn klein monstertje toch zo goed aanvoel. Als ik 's morgens de deur van de living open doe staat mijn hart even stil. Heel de woonkamer is verbouwd. Op het wasrek lagen gisterenavond nog tientallen kledingstukken (jaja, ik sta wat achter), en nu ligt al die kledij her en der verspreid over de zetel en de vloer. De open speelgoedkast van Lisa bevat plots ook bitter weinig inhoud. Overal liggen dozen met puzzles, boeken enz... Dembe staat te kijken, met haar hoofd laag en haar oren naar achter, helemaal schuldig. Jutta staat hijgend, met haar kop scheef en de tong ver uit haar bek mij vrolijk aan te kijken. Daar heb ik niet veel aan toe te voegen. Vanavond gaat Lisa dan maar een uurtje later slapen, want wij gaan wandelen, lang wandelen. De dames gaan uit hun dak, proberen konijnen te vangen, rennen en racen achter elkaar aan. Dembe is weer helemaal de oude, ze is een paar kilos kwijt, is superfit en kan haar hevige dochter echt wel aan. Het zijn 8 poten op 1 buik, geen speld tussen te krijgen. Lisa en ik zijn niet zo zeker dat wij hen wel aankunnen. Slaapwel Jutta, slaap zacht in de niet al te grote bench, het zal je leren .
Elke vrije minuut zijn de boefjes bij me, maar er zijn niet veel vrije minuten . Ze moeten het een paar weken met alleen maar mij en Lisa doen, en dat is toch niet zo simpel, want ook Dembe (die steeds meer bij Nico aandacht zoekt) komt nu bij mij, dus dan zit ik daar in de zetel, met 2 bouviers op mij. Maar ik krijg veel in ruil, ze steunen me zelfs tot na middernacht, en liggen op mijn voeten als ik een budget probeer af te werken voor het werk, maar ze snurken wel . De verwaarlozing gaat zo ver dat Jutta blij is als ze geborsteld wordt, ze geniet van haar kwartiertje pure aandacht van mij voor haar. Dembe weet wel beter, dan toch maar liever geen aandacht. Dembe staat op dieet, maar ze heeft een hekel aan die light voeding, en dus eet ze niet. Hoeft ook niet, want dochterlief schuift elke ochtend haar pot met lekker puppykorrels onder de tralies van de kennel door, voor mama. Ach ja, het is bijna moederdag hé.....maar ik ga toch maar eens een hogere pot kopen voor Jutta. Of het nu door het doorschuiven van het eten komt of niet, Dembe is helemaal gek op haar dochter. Oren en ogen worden dagelijks uitgewassen, er wordt samen gespeeld met het harde been enz....grote liefde (volgens mij nog steeds een beetje hormonaal bij Dembe, maar goed, ze kunnen er maar van genieten!).
Dembe zwemt alleen als het warm is. Jutta zwemt in elk geval ook als het warm is . Lisa is zwaar onder de indruk want Jutta kan 'diep zwemmen'. Onze Jan Zonder Vrees springt 3 keer na elkaar zonder veel twijfel het water in om een stok te gaan halen, maar dan neemt ze een bocht wat kort, krijgt wat water binnen en is toch even onder de indruk. Maar mits wat overtuigen blijft ze stokken uit het water halen. En ja, ik weet het, zwemmen is niet goed voor de vacht als je shows wil lopen. Maar wat kan ons dat schelen op een mooie warme Paasdag . Zie http://www.youtube.com/watch?v=cBkXyY1qHDc
Nul keer gespeurd op een hele week, en 1 keer een beetje gehoorzaamheid gedaan op de hondenschool, het is een schande. Maar wel heel veel geknuffeld in de zetel, en dat is ook héél belangrijk voor de goede band tussen hond en baas . Binnen een paar dagen vertrekt Nico voor 3 weken naar Canada, dan is het "girls only", nog meer kans om te knuffelen in de zetel, nog meer excuses om niet te speuren of te trainen . Fijn Paasweekend iedereen!
Lisa (5jaar) blijft een dagje bij oma en opa die naast ons wonen, terwijl wij werken. Ze speelt buiten met een buurmeisje van 6 jaar en vraagt aan oma of ze haar nieuwe fiets mag gaan tonen aan haar vriendinnetje. Maar de meisjes blijven lang weg, en oma gaat op zoek. Ze roept, maar de meisjes reageren niet. Als oma richting onze tuin gaat ziet ze de 2 meisjes in de kennel van Dembe zitten! Oma haar hart staat stil en ze loopt roepend onze tuin in. De 2 meisjes zitten gezellig met Dembe opgesloten in de kennel. Lisa snapt niets van de boosheid van oma. Als ik 's avonds thuis kom zit Lisa aan tafel en oma, opa en papa hebben haar duidelijk de preek van haar leven gegeven. Lisa moet aan mij opbiechten wat ze gedaan heeft, wat ze ook doet, maar meteen gaat ze in de verdediging. "Dembe is wel mijn beste vriend hé, wij waren haar aan het knuffelen, en zij gaf mij wel likjes hé". Arme Lisa.....maar goed, we moeten opvoedkundig correct blijven, en dus leg ik haar uit dat Dembe dat buurmeisje niet zo goed kent enz.... Maar diep in mijn hart ben ik er zo gerust in, en zo fier op Dembe. Mijn lieve lieve Dembe zou uiteraard nooit iets doen aan kindjes, maar ik denk toch dat Lisa het nooit meer zal doen . En misschien maar best, want als ze dat doet bij de Duitse Herder van oma en opa, dan zou het misschien niet zo goed aflopen. 's Avonds gaan Nico (te voet) en Lisa (met de fiets) wandelen met Dembe, terwijl ik met Jutta naar de hondenschool ga (was SUPER ). Als Lisa voorop fietst wil Dembe vooruit, maar als Lisa achterblijft kijkt Dembe heel de tijd om en moet Nico haar vooruit sleuren. Het is een echt team, Dembe en Lisa! Dembe heeft trouwens een extra lieve periode, ze is duidelijk wat schijndrachtig, en dus krijgt dochterlief Jutta heel veel aandacht, ze wordt dagelijks afgelikt van kop tot teen. Ik denk dat ik maar eens moed moet gaan verzamelen om Dembe te laten steriliseren......
Deze week wordt voor de honden een week van verwaarlozing, tenminste van mijn kant, en daar is Jutta niet blij mee. Druk met de paarden, druk met het werk (en daardoor zelfs een nachtje niet thuis).....helemaal niet goed. En dus is het hoog tijd voor wat multi-tasking, iedereen zegt toch altijd dat vrouwen daar zo goed in zijn . Terwijl ik de droogkast leeghaal en de was opvouw komt Jutta bij me met haar been in haar bek. Tussen 2 T-shirten in probeer ik haar te laten zitten met het been in haar bek. Dat is me bij nog geen enkele hond gelukt.....ofwel gingen ze zitten en lieten ze het voorwerp los (Dembe), ofwel hielden ze het vast en gingen ze niet zitten (Sika). De droogkast is half leeg als Jutta in perfecte zit-voor zit MET been in haar bek. Ik laat de was voor wat het is, en knuffel mijn super-Jutta, ze is zoooo gelukkig met die aandacht en doet de oefening nog 5 keer perfect opnieuw .
Als ik woensdagavond thuiskom van het werk zitten Nico en Dembe verslagen in de zetel. Buiten in de tuin, in de regen, rent Jutta heen en weer langs de omheining. Aan de andere kant van de draad rennen 2 paarden ook heen en weer op de paddock. De paarden rennen zelden, en meestal is Jutta eraan voor de moeite die ze steeds doet om hen in gang te krijgen. Maar vandaag kwam er een pony voorbij op straat, en dus renden de paarden heel even zelf......en Jutta zorgt dat ze blijven rennen. Overtuigd dat mijn kleine lieve Juttemie dolgelukkig zal zijn om mij te zien steek ik mijn hoofd buiten en roep haar. Maar Jutta is blind en doof, en rent als een bezetene heen en weer ....... Na een paar vriendelijke pogingen neem ik een lang touw, stap op haar af, en "vang" haar met een brute ruk aan het touw. Ik neem het vieze monster mee naar binnen, ze doet alsof er niets gebeurd is. Nico en Dembe willen rust, en doen hun uiterste best om mij te overtuigen om toch naar de hondenschool te gaan, iets waar ik in de regen, en wegens veel te weinig geslapen de afgelopen dagen, helemaaaaaaaal geen zin in heb. Maar ik ga toch. En wat een geluk. Jutta werkt super. Eén keer gaat ze even in de fout, na het oproepen doet ze een perfecte zit-voor, voet en dan zooeeeffff is ze weg, even kijken wat die boze Mechelaar daar verderop aan het doen is. Gelukkig was haar doofheid tijdelijk en komt ze onmiddellijk teruggerend als ze mij hoort roepen. Ze volgt super, springt met haar apport over de sprong heen en weer (nu 5 plankjes hoog), doet 'zit', en ze blijft de enige niet-agressieve hond op de club, en de enige die iedereen een tongkus geeft als ze de kans krijgt (zoveel intimiteit is nu ook niet echt nodig, maar bon ). Hoe meer aandacht Jutta vraagt met al haar fratsen, hoe braver Dembe wordt. Veel braver dan superbraaf (wat ze altijd al was) kan wel moeilijk, maar toch, Dembe doet nu helemaal niks meer verkeerd, luistert direct, en lijkt vaak diep te zuchten als dochterlief weer eens haar oor omhoog steekt....HET teken van deugnieterij! Boos zijn op Jutta duurt wel nooit lang......want ze is zoooo ongelofelijk lief en vrolijk .
)! De lesgever besluit dat het nu voor Jutta en enkele andere jonge honden, tijd is om te beginnen trainen voor het "Brevet van begeleidingshond" of "BH". Dat brevet mogen ze proberen te halen vanaf de leeftijd van 12 maanden, we hebben dus nog even tijd 
. De pakwerker twijfelt, ze is niet hevig genoeg, maar we besluiten het toch te proberen, hij gaat achteruit, knikt, ik zeg 'vast' tegen Jutta, ze kijkt naar mij en vliegt naar de pakwerker. Hahaha, dat is niet echt de bedoeling, maar goed, ze houdt wel vast, dus het is een begin! Als beloning mag ze een rondje lopen met haar 'buit', maar het laat haar koud, zodra ik stilsta en mij buk lost ze en ik krijg vele vele likken op mijn kaak. Iedereen moet ermee lachen, de meeste honden laten hun buit amper los en Jutta wil niet liever dan lossen om mijn gezicht af te likken, rare hond!! Ik ben niet zo zeker dat er een grote pakwerk-carrière voor haar is weggelegd, maar we zullen het nog maar even volhouden!
Jutta speurt haar eerste rechte lijn, wijkt 2 keer even af van het spoor (met de wind mee??) maar komt elke keer terug, ik hou heel even wat meer spanning op de lijn als we bij de hoek zijn, en Jutta neemt de hoek PERFECT, ikke weeral fier 
. Onderweg laat ze alle koekjes liggen, maar op het einde van het spoor eet ze er toch een paar op, tot ik mij buk om haar te strelen, dan laat ze de koekjes direct liggen om mijn gezicht af te likken. Ik gooi vol enthousiasme haar balletje weg, maar ze ziet het niet als een beloning, ze gaat het halen omdat ik haar aanmoedig, maar eigenlijk is het tegen haar zin, ze wil gewoon naast mij lopen in de wei.....
. Ja, de van de Zonnebergskes zijn grote mannen!! Ze krijgen uiteraard ook alle 3 opmerkingen over hun 'jeugd' (jeugdige vacht en in het geval van Jutta ook nog "ze loopt wel goed mee maar heeft nog wat meer tijd nodig" 
. Haha, een heel weekend zonder tv, zo gaat Jutta niet snel stijgen in de achting van haar baasje 
. Op de terugweg is ze dan ook traag, en lang niet zo vrolijk. Lisa is erg fier als ik het haar vertel 's avonds, of beter....ze vindt het normaal "want Dembe is wel mijnen hond hé mama". En de ambitie van Lisa is groot, want ze wil een show lopen met Dembe. Dat idee is natuurlijk niet zomaar ontstaan in haar 5-jarige hersenen.....het begon eigenlijk allemaal met Peter die aan de baasjes van Jay in Nederland zei dat er dichtbij hen een show is van de Nederlandse bouvierclub.............en toen is er één en ander beginnen rollen...... Om een lang verhaal kort te maken: op de Kampioensclubmatch van de Nederlandse bouvierclub, op 19 juni, in Heteren (zie 
. Lisa oefent in elk geval om Dembe mooi recht te zetten, maar ik ben nog niet helemaal zeker of ze op de dag zelf niet teveel plankenkoorts zal krijgen. Papa Estah komt naar zijn nageslacht, en zijn 'madame', kijken als toerist 
.
en ze loopt roepend onze tuin in. De 2 meisjes zitten gezellig met Dembe opgesloten in de kennel. Lisa snapt niets van de boosheid van oma. Als ik 's avonds thuis kom zit Lisa aan tafel en oma, opa en papa hebben haar duidelijk de preek van haar leven gegeven. Lisa moet aan mij opbiechten wat ze gedaan heeft, wat ze ook doet, maar meteen gaat ze in de verdediging. "Dembe is wel mijn beste vriend hé, wij waren haar aan het knuffelen, en zij gaf mij wel likjes hé". Arme Lisa.....maar goed, we moeten opvoedkundig correct blijven, en dus leg ik haar uit dat Dembe dat buurmeisje niet zo goed kent enz.... Maar diep in mijn hart ben ik er zo gerust in, en zo fier op Dembe. Mijn lieve lieve Dembe zou uiteraard nooit iets doen aan kindjes, maar ik denk toch dat Lisa het nooit meer zal doen 
