De winter is er, en zoals gewoonlijk gaat dat samen met veel werk voor de paarden, en dus minder tijd voor de honden. Maar toch proberen we hier en daar te combineren, en zo gaan Dembe en Jutta zaterdagnamiddag samen met mij en een vriendin hooi geven aan de paarden. We leggen de aanhangwagen achter de tractor vol hooi, proppen Dembe tussen de rand en de grote baal, en zetten Jutta met Hélène er bovenop. Dembe blijft rustig zitten, maar Jutta moet toch vastgehouden worden, jankend wil ze naar mij komen, maar daar is geen plaats, en dus moet ze bij de eerste lading hoog bovenop het hooi blijven (we hadden veel beziens!). Bij de tweede lading hooi zitten Dembe, Jutta en Hélène achteraan op de een lage baal hooi. Ik kan hen niet zien, maar Hélène heeft beloofd dat ze Jutta goed zou vasthouden! Plots rijden we langs een raam en zie ik ons spiegelbeeld, maar oei, ik zie Dembe die rechtstaat achteraan op het hooi, alleen ! Ik stop direct en zie Hélène en Jutta die komen aanlopen, hahaha, Hélène was uit de aanhangwagen gevallen, en aangezien ze Jutta stevig vasthield, is die mee de grond op gedonderd, gelukkig niemand gekwests! En dus zetten we de tocht verder, zodra we uit het dorp zijn lopen de honden los mee, tenminste, Jutta loopt mee, maar Dembe rent als een razende rond, blaffend, en ondertussen probeert ze nog in de banden te bijten. Als Jutta even in haar buurt loopt, of tussen haar en het rijdende gevaarte, krijgt Jutta ook een knap. Dembe Dembe.......uren rent ze rond, tot ik het welletjes vind en we haar verplichten om in de aanhangwagen te blijven terwijl Jutta los meeloopt. 's Avonds merk ik dat rechtstaan een beetje pijn doet....het gaat een beetje trager precies. Ik denk dat het tijd wordt dat Dembe beseft dat ze geen 2 jaar meer is....... De rest van het weekend laten we haar dan ook meer rusten. Ze is meestal uit zichzelf zoooo rustig, maar als ze kan rennen rond jeep of tractor lijkt ze wel een andere hond! En zo trekken we zondag namiddag zonder Dembe, maar met Jutta en nog 2 nichtjes van Lisa, naar de kerstmarkt in Aalst. En waw, we hebben opnieuw veel beziens!!! Jutta laat niemand onberoerd......veel mensen zijn bang (hoe hoger ze haar staart draagt hoe meer mensen opzij gaan), maar velen zijn geïnteresseerd en merken op dat het een prachtige hond is . Onze mooie mooie Jutta is braaf, heel erg braaf. Als we aan een kraampje staan aan te schuiven merk ik plots dat een mevrouw haar kleine brokjes pitta aan het voeren is . Kindjes komen aaien, kleine hondjes vallen haar keffend aan, volwassen mensen strelen haar met vlakke hand bovenop haar kop, maar Jutta ondergaat alles zonder verpinken. Een man die nog pakwerk gedaan heeft met mechelaars vindt haar een mooie bobtail , schandalig! Een andere man houdt ons tegen en vraagt van waar ze komt, en of ze ook werkt (hum hum, ja ze werkt super ), want een vriend van hem zoekt een nieuwe bouvier voor mondioring mee te doen (een nogal zware werk-discipline). Dan stappen we voorbij een familie en de man zegt tegen zijn vrouw 'dat is nu een bouvier', waarop ik 'ja' antwoord. Ze stoppen ons en de vrouw zegt dat haar man een bouvier wil maar zij niet zo overtuigd is. Ha! Jutta zorgt er op 2 minuten voor dat ook die mevrouw helemaal overtuigd is van de schoonheid, én het fantastische karakter van een goede bouvier! Voor de tweede keer op de kerstmarkt noteer ik de gegevens van Leo & Mia hun bouvierkennel "Von Gewdraa Oel", en hoop ik dat deze mensen ooit een even geweldige hond zullen hebben als onze Dembe en Jutta!
In het donker, en in de koude wind, krijgen Jutta en ik bezoek op de hondenschool. De baasjes van papa Estah, met uiteraard Estah en Hero, komen kijken hoe Jutta werkt. Ze komen van ver, en zijn aangenaam verrast als Jutta uit de auto springt, ze vinden haar verzwaard, en heel erg mooi geworden!! Juttemieke werkt heel goed, ze volgt super, lijkt helemaal verliefd op mij en scoort dus opnieuw (enkel het apporteren was wat minder, maar goed, het is haar vergeven ). Maar dan is het tijd voor pakwerk, toch niet meteen altijd een groot succes. We proberen het deze keer met een harnas ipv een halsband, en het lijkt te werken, ze houdt het veel langer vol, en blijft langer enthousiast! Na een tijdje wordt ze het alsnog beu natuurlijk, maar voor een bouvier vonden ze haar enthousiasme toch wel super. Ze lijkt het leuk te vinden, staart hoog, blaffend op de pakwerker, allemaal goede tekens! Het komt wel goed met ons enthousiaste meisje! En jaja, ik moet het toegeven, een beetje bouvier-supporters tussen al die Mechelaars, is toch wel fijn! Estah en Hero mogen ook even trainen, en mogen ook even bijten. Mooie honden allebei, maar wat blijf ik verliefd op Estah.....zo'n prachtige kop, zo'n rustige maar toch enthousiaste hond. Bijna even mooi en lief als zijn dochter
! Ik stop direct en zie Hélène en Jutta die komen aanlopen, hahaha, Hélène was uit de aanhangwagen gevallen, en aangezien ze Jutta stevig vasthield, is die mee de grond op gedonderd, gelukkig niemand gekwests! En dus zetten we de tocht verder, zodra we uit het dorp zijn lopen de honden los mee, tenminste, Jutta loopt mee, maar Dembe rent als een razende rond, blaffend, en ondertussen probeert ze nog in de banden te bijten. Als Jutta even in haar buurt loopt, of tussen haar en het rijdende gevaarte, krijgt Jutta ook een knap. Dembe Dembe.......uren rent ze rond, tot ik het welletjes vind en we haar verplichten om in de aanhangwagen te blijven terwijl Jutta los meeloopt. 's Avonds merk ik dat rechtstaan een beetje pijn doet....het gaat een beetje trager precies. Ik denk dat het tijd wordt dat Dembe beseft dat ze geen 2 jaar meer is....... De rest van het weekend laten we haar dan ook meer rusten. Ze is meestal uit zichzelf zoooo rustig, maar als ze kan rennen rond jeep of tractor lijkt ze wel een andere hond!
. Onze mooie mooie Jutta is braaf, heel erg braaf. Als we aan een kraampje staan aan te schuiven merk ik plots dat een mevrouw haar kleine brokjes pitta aan het voeren is 
. Kindjes komen aaien, kleine hondjes vallen haar keffend aan, volwassen mensen strelen haar met vlakke hand bovenop haar kop, maar Jutta ondergaat alles zonder verpinken. Een man die nog pakwerk gedaan heeft met mechelaars vindt haar een mooie bobtail 
), want een vriend van hem zoekt een nieuwe bouvier voor mondioring mee te doen (een nogal zware werk-discipline). Dan stappen we voorbij een familie en de man zegt tegen zijn vrouw 'dat is nu een bouvier', waarop ik 'ja' antwoord. Ze stoppen ons en de vrouw zegt dat haar man een bouvier wil maar zij niet zo overtuigd is. Ha! Jutta zorgt er op 2 minuten voor dat ook die mevrouw helemaal overtuigd is van de schoonheid, én het fantastische karakter van een goede bouvier! Voor de tweede keer op de kerstmarkt noteer ik de gegevens van Leo & Mia hun bouvierkennel "Von Gewdraa Oel", en hoop ik dat deze mensen ooit een even geweldige hond zullen hebben als onze Dembe en Jutta!
