Werken.....en dan half Vlaanderen doorkruisen om Lisa op te pikken (het lot van werkende ouders tijdens vakanties), om 18.45u thuiskomen en om 19u op de IPO training moeten zijn met Jutta. Ik kom toe om 19.04u, al helemaal buiten adem, en Jutta doet er nog een schepje bovenop. We zijn met 4, een rotweilerteefje van 6 maanden, een Laekense herder reu van 8 maanden, een Mechelaar van 10 maanden en een Jutta.....morgen 4 maanden. Jutta voelt zich groot en geweldig, ik voel mij een knoeier. Dolenthousiast begint Jutta aan de training, het gaat snel, erg snel, voet, keer, zit, hoek links, hoek rechts, terwijl Jutta naast mij (en voor mij, en op mij) springt en huppelt voel ik mij duizelig worden. Als ik dit tempo in mijn gehoorzaamheidsles op zondag invoer vallen er vast een paar begeleiders dood neer . Het is wel duidelijk, begin nooit op een nuchtere maag aan een IPO training. Bij het apporteren rent Jutta wild een paar keer rond iedereen, mét apport in haar bek, dat mag dus niet, volgende keer aan de lange lijn, terwijl ik al blij was dat ze het mij terugbracht na een rondje rennen . Ik heb zin om te zeggen "hallo!!!! deze pup is 4 maanden!!!!", maar we doen maar gewoon verder. En wonder boven wonder doet Jutta het na een tijdje beter, en beter, en nog beter, ze loopt in voet naast me, kijkt zelfs af en toe naar mij, ze doet ook de zit-oefening (zit-blijf) prima, terwijl ze dat nog nooit gedaan heeft. We oefenen de toekomstige spring-oefening over 1 plankje. Het rottweiler teefje durft niet, de Laekense ook niet, Jutta wel . Op het einde van de les staan we allemaal op een rij met onze pup en uit het lokaal komt een man, hij stapt het donker in. Jutta gromt diep, springt vooruit en begint te blaffen, terwijl de andere, veel oudere pups, de man nog niet eens opgemerkt hebben. Achteraf mag dezelfde man haar strelen. Ik ben fier op onze lieve Jutta, en zij is blij met mij. Ze is niet zo moe als ik gehoopt had , maar plakt vanavond wel aan mij, ik krijg nog meer likjes dan anders .
. Het is wel duidelijk, begin nooit op een nuchtere maag aan een IPO training. Bij het apporteren rent Jutta wild een paar keer rond iedereen, mét apport in haar bek, dat mag dus niet, volgende keer aan de lange lijn, terwijl ik al blij was dat ze het mij terugbracht na een rondje rennen 
. Ik heb zin om te zeggen "hallo!!!! deze pup is 4 maanden!!!!", maar we doen maar gewoon verder. En wonder boven wonder doet Jutta het na een tijdje beter, en beter, en nog beter, ze loopt in voet naast me, kijkt zelfs af en toe naar mij, ze doet ook de zit-oefening (zit-blijf) prima, terwijl ze dat nog nooit gedaan heeft. We oefenen de toekomstige spring-oefening over 1 plankje. Het rottweiler teefje durft niet, de Laekense ook niet, Jutta wel 
. Op het einde van de les staan we allemaal op een rij met onze pup en uit het lokaal komt een man, hij stapt het donker in. Jutta gromt diep, springt vooruit en begint te blaffen, terwijl de andere, veel oudere pups, de man nog niet eens opgemerkt hebben. Achteraf mag dezelfde man haar strelen. Ik ben fier op onze lieve Jutta, en zij is blij met mij. Ze is niet zo moe als ik gehoopt had 
, maar plakt vanavond wel aan mij, ik krijg nog meer likjes dan anders 
