Zondag begint goed, ik heb keelpijn, voel me niet echt schitterend en ik besluit nog even in bed te blijven terwijl Nico naar de bakker gaat. Hij laat Jutta los, en zodra hij weg is staat Jutta natuurlijk naast mijn bed. Gezwind springt ze erop, en begint ze mij af te likken. Mijn "laat-mij-gerust-gekreun" maakt haar nog gekker en uiteindelijk krijg ik helemaal de slappe lach.....voor Jutta HET teken om met haar neus als een zotte te beginnen wroeten en de likken worden haar welbekende "lovebites", duidelijk tijd om op te staan!! Later rijd ik met Jutta, Lisa, en Floor (nichtje van Lisa, 8 jaar) naar de hondenschool. Dembe mag met Nico de paarden hooi gaan geven. Het sneeuwt, en opeens zien we langs de weg een jachthond lopen, zo'n boomer-type. Om de 10 meter zet hij zich in het midden van de baan, heft hij zijn hoofd op en huilt hij, duidelijk verloren. Ik zet mijn 4 knipperlichten op, stap uit, maar nee, deze heer is niet te pakken. Niet grappig, hij mankt achteraan, zijn ruwe haren zitten vol sneeuwballen, en ergst van al, hij loopt op een grote weg, als ik hem niet kan pakken is het een vogel voor de kat. Drie keer rijd ik hem voorbij met de auto, stap uit, maar noppes. Dan loopt hij een klein zijwegje in, ik stap uit, grabbel Jutta vlug mee aan de leiband, (in de hoop hem zo beter te lokken), en ik grabbel ook nog snel een lang touw mee. Met het lange touw maak ik een lus.....en 1 seconde is hij afgeleid door Jutta en hopla, Animal Cops is er niks tegen, ik heb hem! Met Jutta onder mijn arm en de jachthond aan de lijn roep ik tegen Floor dat ze zich vlug vooraan in de auto moet zetten, ik zwier Jutta op haar schoot, en Lisa houdt de lijn van de jachthond vast als ik die in de auto zet. Op de hondenschool proberen we het telefoonnummer op zijn halsband te lezen, er staan precies 2 nummers op, maar het ene heeft veel teveel cijfers (en is half onleesbaar), het andere is nog meer onleesbaar. We bellen zeker zo'n 20 nummers op, en uiteindelijk heb ik een fransman aan de lijn, die inderdaad de dag ervoor in België was gaan jagen en zijn hond Timon was verloren. De hond heeft dus de nacht buiten doorgebracht ocharme. Het enige wat niet klopt is dat Timon normaal gezien echt NIET te vangen is, en bovendien agressief is. Tot zover weer mijn naief vertrouwen in alle honden. Timon had gegromd tegen mij, maar ik had hem even duidelijk gemaakt dat dat 'not done' was, en terwijl ik met die fransman aan de lijn was hebben de 2 kleine meisjes Timon vast. Timon is koud en moe, en thuisgekomen zetten we Dembe en Jutta in het waskot, en Timon legt zich aan de stoof, en krijgt een blikje Hill's, dat hij met smaak opeet. Zijn baas komt uit Frankrijk door de sneeuwstorm om zijn hond te halen, maar als hij toekomt reageert Timon niet echt. Als ik dan zeg dat hij een wonde heeft aan zijn achterpoot, en de baas kijkt, dan gromt hij lelijk. Volgens de fransman heeft Timon 'un sale caractère'......belachelijk, ik mocht wel naar die wonde kijken! Grrr.....domme man. Hij koopt Timon terug met een fles wijn, en bedankt me meer dan uitvoerig, een vriendelijke man dus, maar hij weet duidelijk totaal niet hoe hij met honden moet omgaan, grrrr........ik denk dat Timon zelf liever bij ons aan de stoof was blijven liggen!! In de namiddag wordt de sneeuw nog erger, we gaan wandelen gewapend met de slee, maar van foto's nemen komt niet veel in huis. Er is zo veel sneeuw.....leuk, maar uiteindelijk blijkt dat we maar weer eens te lang gewacht hebben, en dus is de rit naar huis van 3 uren onze straf. En toch was 't plezant
Na weer maar eens 4 dagen weg voor mijn werk kom ik thuis en ik vind een dolgelukkige Dembe, en een nog meer geluk-uitende Jutta . Ik knuffel beiden, speel met Jutta en als ik me dan eindelijk in de zetel zet is Dembe blij. Ze legt zich naast mij, met haar hoofd op mijn schoot en zucht diep.....zo kan ze uren blijven liggen. Maar dat is buiten Jutta gerekend, die vindt dat ze nog niet genoeg aandacht kreeg. Ze springt langs de andere kant naast mij in de zetel en begint zowaar te blaffen tegen mij. Jaja meisje......hoog tijd om wat extra regeltjes in te voeren. Regel 1: puppies krijgen geen aandacht als ze daar zelf om vragen De baas beslist wanneer die aandacht wil geven! Dus heb ik het kleine mevrouwtje maar even snel op haar plaats gezet, ze is gelukkig niet dom en ging algauw mokkend aan de andere kant van de zetel liggen. Als ik heel even de kamer verlaat plukt Jutta een kerstbal uit de boom, een mooie grote rode. Fier ligt ze in de zetel met de kerstbal (nog heel!) tussen haar tanden. Tijd voor regeltje 2 dus..........puppies mogen geen kerstballen plukken. Zucht........nog vele regeltjes te gaan denk ik!
De baas beslist wanneer die aandacht wil geven! Dus heb ik het kleine mevrouwtje maar even snel op haar plaats gezet, ze is gelukkig niet dom en ging algauw mokkend aan de andere kant van de zetel liggen. 
