Het is 2 graden buiten en het regent dat het giet. Ideaal weer om richting hondenschool te vertrekken met Jutta . Als ze haar vriendinnetje de rottweiler (8 maanden) ziet gaat ze helemaal uit haar dak . Het volgen en voet gaan zoals steeds meer dan behoorlijk. "Hoog" over de planken vindt ze de meest geweldige oefening op aarde (misschien moet ik agility gaan doen??). "Zit blijven" lijkt nu moeilijker dan het enkele weken geleden was, ze plakt nu veel meer aan mij en vindt het bijgevolg maar niks dat ik haar achterlaat. Apporteren blijft een beetje met mijn voeten spelen.....dat moet ik dringend wat meer oefenen. Jutta haar tanden zijn allemaal gewisseld, en staan er ook volledig door. Bijgevolg is het tijd voor de pakwerktest, met de vod! Jutta, die apporteert op haar manier (zonder erg te bijten), Jutta die ons toch regelmatig verbaast, komt ook nu onverwacht uit de hoek. De eerste keren staat ze een beetje te kijken, springt ze naast de vod, maar dan heeft ze het spelletje plots door en hapt ze raak. Als ze na flink wat trekken de vod 'wint', is ze zo fier als een gieter, en loopt ze vrolijk met mij een rondje. Daarna gaat ze meteen de pakwerker uitdagen, met de vod in haar bek gaat ze grommend (en kwispelend ) voor hem staan! Grappig ding toch die Jutta. Ik heb geen tijd om te wachten op de mening van de pakwerker, die al met een andere hond bezig is als ik Jutta wegbreng, maar enkele andere mensen zijn lachend vol lof ! Ik hoor het volgende week wel, in elk geval ben ik (weeral) fier op Jutta. Helemaal verkleumd (ik), helemaal smerig (vooral Jutta), en wild enthousiast (beiden ) komen we terug thuis. Onze mede-bewoners zijn iets minder enthousiast.....Nico moppert op Jutta die met een grote sprong boven op hem in de zetel springt. Ik moet toegeven dat, ondanks het droogwrijven, Jutta er echt uitziet als een heel erg smerige rioolrat . Ook Dembe, die vredig ligt te slapen, is allesbehalve geamuseerd als Jutta ook op haar springt. Ondertussen is het bijgelegd met Dembe (die likt Jutta haar oren alweer), maar nog niet helemaal met Nico. Jutta is nog steeds helemaal opgefokt van haar geweldige uitje en valt hem lastig in de zetel. Terwijl ik dit schrijf geeft ze het op, ze gaat liggen, en mijn laptop krijgt likjes . Nico zucht "eindelijk".
Ergens tussen 6 en 7 's morgens is Jutta toch wel altijd wakker tijdens de week. We horen haar dan bewegen in de bench, soms zacht een liedje zingen, tijd voor de nieuwe dag. Maandagochtend horen we niets, en ook al moet ik naar het werk, ik blijf nog even liggen, genieten van de stilte. Als ik beneden kom krijg ik even de deur niet goed open, er ligt, letterlijk, een tochthond voor de deur: Jutta . Nico kan het zich niet meer herinneren (nochtans had hij niet gedronken ), hij is even na mij naar boven gekomen, en ofwel is hij gewoon vergeten Jutta op te sluiten, ofwel heeft hij de bench niet goed toegedaan. In elk geval, Jutta rekt zich uit, Dembe ook, en het huis is zoals het was, geen plasje, niets stuk gebeten (nochtans ligt er meer dan rommel en speelgoed genoeg op Jutta-oog-hoogte). De volgende avond ligt Jutta zo gelukzalig in de zetel te slapen, dat we het maar weer zo laten. Ik fluister in haar oor dat ze maar 1 keer iets stuk moet bijten om terug in de bench te vliegen, en zowaar, het fluisteren helpt, want ook de volgende ochtend vinden we Jutta, naast Dembe, slapend in de zetel terug . Ik heb nog een beetje een trauma van Dembe die als pup toch zeker een tiental paar schoenen op haar geweten had , maar Jutta lijkt iets vroeger de puppy-tijd ontgroeid, kleine meisjes worden groot. Hiermee is nu ook mijn wekker weg, want Jutta gaan we niet meer horen. Nu nog even nadenken hoe we dat in de ardennen gaan doen, want daar is het ofwel opsluiten, ofwel pure vrijheid.......geen deuren, ze kan recht naar de slaapkamer dan, en ik ben 100% zeker dat ze dat zal doen ook!
. Als ze haar vriendinnetje de rottweiler (8 maanden) ziet gaat ze helemaal uit haar dak 
. Het volgen en voet gaan zoals steeds meer dan behoorlijk. "Hoog" over de planken vindt ze de meest geweldige oefening op aarde (misschien moet ik agility gaan doen??). "Zit blijven" lijkt nu moeilijker dan het enkele weken geleden was, ze plakt nu veel meer aan mij en vindt het bijgevolg maar niks dat ik haar achterlaat. Apporteren blijft een beetje met mijn voeten spelen.....dat moet ik dringend wat meer oefenen.
) voor hem staan! Grappig ding toch die Jutta. Ik heb geen tijd om te wachten op de mening van de pakwerker, die al met een andere hond bezig is als ik Jutta wegbreng, maar enkele andere mensen zijn lachend vol lof 
) komen we terug thuis. Onze mede-bewoners zijn iets minder enthousiast.....Nico moppert op Jutta die met een grote sprong boven op hem in de zetel springt. Ik moet toegeven dat, ondanks het droogwrijven, Jutta er echt uitziet als een heel erg smerige rioolrat 
. Ook Dembe, die vredig ligt te slapen, is allesbehalve geamuseerd als Jutta ook op haar springt. Ondertussen is het bijgelegd met Dembe (die likt Jutta haar oren alweer), maar nog niet helemaal met Nico. Jutta is nog steeds helemaal opgefokt van haar geweldige uitje en valt hem lastig in de zetel. Terwijl ik dit schrijf geeft ze het op, ze gaat liggen, en mijn laptop krijgt likjes 
. 
