Ander werk, andere computer, veel te doen, weinig tijd, en zo kan ik nog een tijdje doorgaan met het verzinnen van waarheden en excuses voor het niet meer bijschrijven op het blog. Maar eigenlijk gaat alles prima met ons en de hondjes. Ze hebben genoten van een maand september met een baasje dat meer tijd had, Jutta liep vaak naast de fiets mee naar school, en beide hondjes lagen naast me in de zetel als ik van thuis kon werken. Maar toen kwam oktober, ander werk, ander ritme. Als ik 's morgens vroeg het huis uit sluip laat ik iedereen weer slapend achter, maar de hondjes zijn flexibel, ze blijven braaf en stil liggen tot Nico en Lisa opstaan. Dembe is weer maar eens schijndrachtig en verlangt naar een nest puppies. Bij gebrek aan puppies ontfermt ze zich over Jutta, die continu wordt afgelikt momenteel, en er schijnbaar nog van geniet ook . Op een avond probeert Dembe zich ook te ontfermen over een egel in de tuin, het was wel duidelijk dat het 'dansje' dat ze aan het doen was niet zomaar was, ze probeerde de egel te pakken, en Jutta stond erbij en keek ernaar. Maar achteraf was het wel Jutta die een wonde op haar onderlip had, tja, ze kent geen gevaar onze kleine Jutta en dus waarschijnlijk domweg even gaan snuffelen. En ondanks al de lieve onstuimigheid zijn de ambities groot...... Jutta is ingeschreven op de show in Luxemburg op 5 november, gewoon om het showen nog eens te oefenen, in de hoop dat ze dan ook zal showen en niet alleen maar op en neer springen. En nog ambitieuzer is haar inschrijving voor 'begeleidingshond' op 20 november. Dat is het eerste brevet van de werk-sectie 1c van Sint Hubertus, het reglement is te lezen op http://www.kkush.be/Portals/kkush/documents/reglementen/brevetbh.pdf Vanaf 12 maanden mogen honden deelnemen, maar er zitten voor Jutta toch wel enkele addertjes onder het gras. Zo is 8 minuten 'af' liggen op 20 meter van mij veel te lang.....ze doet het wel, maar als ze weet dat het bijna gedaan is en ik terug naar haar toe stap, dan moet de ingehouden spanning weg, en ontploft Jutta. Op de laatste training eindigde dat zelfs in een goedbedoelde tongkus, die helaas een tandkus net boven mijn oog werd. Met een bloedende wenkbrauw zag ik toch even sterretjes, en ik vraag me nog steeds af wat mijn nieuwe collega's de volgende dag dachten. Wellicht dat ik een slachtoffer ben van huiselijk geweld..... Ook het lange los volgen is niet zo gemakkelijk voor Jutta, of toch, ze volgt eigenlijk erg goed, maar ik moet opletten dat ik niet over haar struikel en haar niet vastgrabbel want ze staat continu naast mij te springen. In de zit-oefening durft ze nog wel eens gaan liggen, en als er een rotweiler op het terrein is is ze toch een beetje afgeleid (wat ze in die kortharige dikkoppen ziet is mij een raadsel). Maar goed, ik heb nog een maand om te oefenen, en op de hondenschool zeggen ze dat het wel kan lukken, ook al is ze nog aan de jonge kant. Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat het ook maar 'om te oefenen' is dat ik meedoe, en dat het bijgevolg niet belangrijk is om geslaagd te zijn. Helaas is mijn overtuigingskracht naar mezelf toe niet zo schitterend......en dus reken ik op veel geduim op 20 november Er is ook iemand ingeschreven die met zijn vorige hond wereldkampioen geweest is met deze discipline, dus Jutta is alvast in goed gezelschap!
. Op een avond probeert Dembe zich ook te ontfermen over een egel in de tuin, het was wel duidelijk dat het 'dansje' dat ze aan het doen was niet zomaar was, ze probeerde de egel te pakken, en Jutta stond erbij en keek ernaar. Maar achteraf was het wel Jutta die een wonde op haar onderlip had, tja, ze kent geen gevaar onze kleine Jutta en dus waarschijnlijk domweg even gaan snuffelen. 
Er is ook iemand ingeschreven die met zijn vorige hond wereldkampioen geweest is met deze discipline, dus Jutta is alvast in goed gezelschap! 
