Happy happy 2012 voor iedereen!!! Dembe en Jutta zijn nog steeds aan het afkicken van een voor hen wel heel geweldige vakantie! Het begint al goed met de cadootjes, Dembe krijgt een dik kussen zodat ze naast ons bed lekker zacht kan slapen nu ze wat ouder wordt. We merken dat ze sneller wat stijf loopt als ze lang wandelt, of lang gek doet met Jutta, dus dat verdient ze wel! Jutta krijgt sloefkes om naar de show te gaan , al is dat maar bedoeld als fop-cado, ze krijgt ook koekjes enzo, veel koekjes. Het beste aan de vakantie is wel het bezoek, de honden genieten van de aandacht, van de vele kinderen en tieners die hen aaien, en van de vele hapjes die ze krijgen. Dembe ligt in de zetel op schoot bij het bezoek, en Jutta wordt elke ochtend naar de logeerkamer geroepen voor een knuffelmoment. Het is wel een beetje overdreven.....vooral omdat Jutta haar 'bed-moment' wordt aangeleerd door een paar tieners, maar zij dit natuurlijk gewoon doorzet als het bezoek een paar dagen later uit 5-jarigen bestaat , acht ja, alle kinderen genieten van de onstuimigheid van Jutta en van de rust van Dembe. Op wandeling is Dembe de meest perfecte kinderhond, om beurte haar lijn vasthouden. Gelukkig is Lisa fier dat zij de enige is die Jutta mag vasthouden (met andere kids zou dat wel een paar losse tanden of een bloedneus kunnen geven.....maar Lisa kent haar Jutta en roept op tijd "niet trekkkkkkkeeeeeennnn"). Op één van de eerste wandelingen wil Dembe even drinken uit de Lesse, maar houdt geen rekening met de vele regen, en dus mispakt ze zich, ze zet haar voorpoten in het water, en verdwijnt even.....brrr slecht voor mijn hart..... Ze kan er gelukkig even later zelf terug uitklimmen, en is wel OK, maar voelt ijskoud aan. Gelukkig is het café dichtbij en kan ze dus snel wat opwarmen! Een paar dagen later doet Jutta het nog eens na, ook zij valt in de Lesse, maar de stroming is best hard, en zo probeert ze enkele meters verder uit de rivier te klimmen, maar de wand is te steil. Redder van dienst, Nico, moet haar bij haar nekvel uit de rivier sleuren! Echt geweldig gedrag voor een hond die binnen een paar dagen naar een show moet..... Het vuurwerk op oudejaar laat de honden koud, ze liggen zalig te snurken. Tot de afwasmachine gevuld wordt en Jutta heel enthousiast de voorwas komt doen.....iets té enthousiast, ze stapt op de klep van de machine en de hele mand met borden en bestek valt op de vloer.....met als resultaat een hels lawaai, een aantal gebroken borden en een zeer verbaasde Jutta. Ach ja, wat maakt het allemaal uit, we zijn vergevingsgezind met de kerstdagen, en net als de andere avonden slaapt Jutta naast mijn kant van het bed op de grond. Zelfs 's morgen horen we haar niet en blijft ze snurken tot we opstaan. Maar als het bezoek het lef heeft om rond 8u 's morgens uit het logeergedeelte van het huis te komen vliegt Jutta luid grommend en blaffend op hen af....oops, even vergeten dat er bezoek in huis was . De eerste dag terug in het normale leven, en dus in de kennel, vinden ze niet leuk, vooral Jutta is 'hoorbaar' (volgens de buren) ongelukkig. Ach ja, het went wel weer. Jutta is ondertussen helemaal prachtig showklaar gemaakt voor alweer een grote dag.....nu zaterdag doet ze mee aan de expo in Hoogstraten, maar daarover later meer nieuws!
De winter is er, en zoals gewoonlijk gaat dat samen met veel werk voor de paarden, en dus minder tijd voor de honden. Maar toch proberen we hier en daar te combineren, en zo gaan Dembe en Jutta zaterdagnamiddag samen met mij en een vriendin hooi geven aan de paarden. We leggen de aanhangwagen achter de tractor vol hooi, proppen Dembe tussen de rand en de grote baal, en zetten Jutta met Hélène er bovenop. Dembe blijft rustig zitten, maar Jutta moet toch vastgehouden worden, jankend wil ze naar mij komen, maar daar is geen plaats, en dus moet ze bij de eerste lading hoog bovenop het hooi blijven (we hadden veel beziens!). Bij de tweede lading hooi zitten Dembe, Jutta en Hélène achteraan op de een lage baal hooi. Ik kan hen niet zien, maar Hélène heeft beloofd dat ze Jutta goed zou vasthouden! Plots rijden we langs een raam en zie ik ons spiegelbeeld, maar oei, ik zie Dembe die rechtstaat achteraan op het hooi, alleen ! Ik stop direct en zie Hélène en Jutta die komen aanlopen, hahaha, Hélène was uit de aanhangwagen gevallen, en aangezien ze Jutta stevig vasthield, is die mee de grond op gedonderd, gelukkig niemand gekwests! En dus zetten we de tocht verder, zodra we uit het dorp zijn lopen de honden los mee, tenminste, Jutta loopt mee, maar Dembe rent als een razende rond, blaffend, en ondertussen probeert ze nog in de banden te bijten. Als Jutta even in haar buurt loopt, of tussen haar en het rijdende gevaarte, krijgt Jutta ook een knap. Dembe Dembe.......uren rent ze rond, tot ik het welletjes vind en we haar verplichten om in de aanhangwagen te blijven terwijl Jutta los meeloopt. 's Avonds merk ik dat rechtstaan een beetje pijn doet....het gaat een beetje trager precies. Ik denk dat het tijd wordt dat Dembe beseft dat ze geen 2 jaar meer is....... De rest van het weekend laten we haar dan ook meer rusten. Ze is meestal uit zichzelf zoooo rustig, maar als ze kan rennen rond jeep of tractor lijkt ze wel een andere hond! En zo trekken we zondag namiddag zonder Dembe, maar met Jutta en nog 2 nichtjes van Lisa, naar de kerstmarkt in Aalst. En waw, we hebben opnieuw veel beziens!!! Jutta laat niemand onberoerd......veel mensen zijn bang (hoe hoger ze haar staart draagt hoe meer mensen opzij gaan), maar velen zijn geïnteresseerd en merken op dat het een prachtige hond is . Onze mooie mooie Jutta is braaf, heel erg braaf. Als we aan een kraampje staan aan te schuiven merk ik plots dat een mevrouw haar kleine brokjes pitta aan het voeren is . Kindjes komen aaien, kleine hondjes vallen haar keffend aan, volwassen mensen strelen haar met vlakke hand bovenop haar kop, maar Jutta ondergaat alles zonder verpinken. Een man die nog pakwerk gedaan heeft met mechelaars vindt haar een mooie bobtail , schandalig! Een andere man houdt ons tegen en vraagt van waar ze komt, en of ze ook werkt (hum hum, ja ze werkt super ), want een vriend van hem zoekt een nieuwe bouvier voor mondioring mee te doen (een nogal zware werk-discipline). Dan stappen we voorbij een familie en de man zegt tegen zijn vrouw 'dat is nu een bouvier', waarop ik 'ja' antwoord. Ze stoppen ons en de vrouw zegt dat haar man een bouvier wil maar zij niet zo overtuigd is. Ha! Jutta zorgt er op 2 minuten voor dat ook die mevrouw helemaal overtuigd is van de schoonheid, én het fantastische karakter van een goede bouvier! Voor de tweede keer op de kerstmarkt noteer ik de gegevens van Leo & Mia hun bouvierkennel "Von Gewdraa Oel", en hoop ik dat deze mensen ooit een even geweldige hond zullen hebben als onze Dembe en Jutta!
In het donker, en in de koude wind, krijgen Jutta en ik bezoek op de hondenschool. De baasjes van papa Estah, met uiteraard Estah en Hero, komen kijken hoe Jutta werkt. Ze komen van ver, en zijn aangenaam verrast als Jutta uit de auto springt, ze vinden haar verzwaard, en heel erg mooi geworden!! Juttemieke werkt heel goed, ze volgt super, lijkt helemaal verliefd op mij en scoort dus opnieuw (enkel het apporteren was wat minder, maar goed, het is haar vergeven ). Maar dan is het tijd voor pakwerk, toch niet meteen altijd een groot succes. We proberen het deze keer met een harnas ipv een halsband, en het lijkt te werken, ze houdt het veel langer vol, en blijft langer enthousiast! Na een tijdje wordt ze het alsnog beu natuurlijk, maar voor een bouvier vonden ze haar enthousiasme toch wel super. Ze lijkt het leuk te vinden, staart hoog, blaffend op de pakwerker, allemaal goede tekens! Het komt wel goed met ons enthousiaste meisje! En jaja, ik moet het toegeven, een beetje bouvier-supporters tussen al die Mechelaars, is toch wel fijn! Estah en Hero mogen ook even trainen, en mogen ook even bijten. Mooie honden allebei, maar wat blijf ik verliefd op Estah.....zo'n prachtige kop, zo'n rustige maar toch enthousiaste hond. Bijna even mooi en lief als zijn dochter
Het bezoek van de sint wordt grondig voorbereid, een paardenkoekje voor het paard, een pintje voor zwarte piet, en een tekening met brief voor de sint zelf. Maar hoe kunnen die mannen binnenkomen met 2 waakhonden in huis. Groot probleem!! Lisa beslist dat Jutta in de bench in het waskot moet slapen, en ik moet Dembe op mijn bed leggen (zoals gewoonlijk) én de deur goed dicht doen zodat Dembe toch niet snel de sint kan gaan aanvallen terwijl ik slaap. Zo gezegd zo gedaan...... Rond 3u 's nachts hoor ik plots een harde klop ! De sint!! Dan besef ik wat het geluid was.....Dembe is uit bed gevallen. Zuchtend en kreunend klimt ze terug naast mij. De rest van de nacht verloopt rustig, de sint komt en gaat, en laat veel achter, hij denkt zelfs aan een snoepje voor Dembe en Jutta!
Dembe lijkt steeds jonger, speelt tegenwoordig meer dan Jutta met het grote been, en probeert als een gek in de banden van de jeep te bijten als ze los naast de auto loopt. Gekke Dembe.... Maar 's nachts is Dembe in diepe rust, in het weekend weer steeds vaker op bed, en 's morgens gaat het opstaan toch steeds moeilijker....toch een teken van ouderdom?? Of gewoon een teken dat Dembe mevrouwtje "zen" is? En ja, Jutta lijkt steeds meer op haar moeder. Ze wordt rustiger, springt niet meer zo, en lijkt fantastisch gesettled in haar luilekker-leventje. Ze gaat wel graag naar de hondenschool, werkt goed, maar het pakwerk is een ander paar mouwen (letterlijk ). Ze bijt telkens een paar keer heel goed, en daarna gaat ze naast mij zitten en bekijkt ze de pakwerker in alle rust.....gelukkig heeft ze geen vingers, want anders ging die middenvinger gegarandeerd de lucht in! Ze lijkt wel te willen zeggen "onnozel manneke, wat sta jij daar nu te springen, ik ken u toch? ik heb u toch al gebeten?". Als er dan een tweede pakwerker op het toneel verschijnt doet ze opnieuw een paar slappe pogingen om even de mouw te pakken, maar daarna gaat ze weer rustig naast me zitten, en geeuwt ze uitgebreid, tot grote hilariteit van alle aanwezigen. Vermoeiend, zo 2 mannen zien heen en weer springen met een zweepje in de hand . Daar gaat Jutta zich echt niet druk in maken. Als ze te opdringerig worden verstopt Jutta zich tussen mijn voeten, of springt ze tegen mij op om duidelijk te maken dat ze het dwaas vindt. Heel even trekt ze haar lip op, maar ze voelt zich meteen schuldig, en ik krijg nog een kus. De pakwerkers zijn andere soorten honden gewoon, ofwel honden die altijd bijten, ofwel honden die bang zijn. Jutta is geen van beiden, gewoon "zen". Maar we geven (nog) niet op, zij vindt het leuk om naar daar de training te gaan, en zo kom ik tenminste in de winter nog eens buiten! Nu liggen beide dames naast me in de zetel, te genieten van de rust en het gezelschap, meer moet dat niet zijn. Vandaag kregen ze ook hun jaarlijkse vaccinatie, en ik hoef me niet schuldig te voelen over de prik, want Jutta is al net als Dembe, ze heeft het volste vertrouwen in een baasje dat prikt en beweegt niet. De 'smakelijke tabletten' voor de ontworming zijn wel aan Dembe besteed, maar Jutta vindt ze niet zo smakelijk. Jutta vindt niet zoveel smakelijk...... We hebben nog steeds het plan om naar de keuring te gaan in Hoogstraten begin januari, maar eigenlijk zou ze een beetje dikker moeten worden, en dat is niet zo gemakkelijk met een dametje dat leeft van de liefde! Broertje Jay leidt ook een luilekker-leventje, een prinsenbestaan als in een sprookje, met mooi opgemaakte bedden.....zie foto!
YES YES YES, Jutta is geslaagd voor haar begeleidingshond!!!
Gisteren zag de pessimist in mij het totaal niet meer zitten..... Op de training gaat alles fout, ze volgt niet goed, hangt steeds achter en snapt duidelijk niet wat ik wil. De andere geleiders zijn ook zenuwachtig en er zijn nog honden die er niets van bakken. We krijgen met zijn allen nog even onder onze voeten van de voorzitter....de honden kunnen het, dus als wij stoppen met onnozel doen en zenuwachtig zijn, dan komt het goed. Hmm, gemakkelijker gezegd dan gedaan..... Het pakwerk gaat super, ze bijt nu ook weg van mij, super, maar ja, pakwerk is geen onderdeel van de gehoorzaamheid.
Vanmorgen voel ik de eerste symptomen van een buikgriep......puur door de zenuwen. Ik krijg geen hap door mijn keel, en als ik op de club toekom ben ik niet alleen met dat gevoel. Jutta moet samen met Mechelaar Jarco, als 2 laatsten. We zien de anderen hun wedstrijd spelen, en het gaat eigenlijk allemaal goed, alleen het rotweiler-vriendinnetje van Jutta verliest wat meters in het volgen. En dan is het aan ons. Jutta mag eerst 'af' liggen terwijl Jarco speelt. De 8 minuten lijken wel 8 uren, af en toe loer ik naar Jutta die 25 meter verder ligt, en ze blijft liggen. Eerste oefening geslaagd. Maar nu het volgen..... 50 stappen volgen, keren en terugkomen met 10 stappen looppas, 10 stappen trage pas, vervolgens 2 hoeken naar rechts, nog een keerwending, en dan een 8 door een groep van 4 mensen. Dat alles eerst aan de lijn, dan los. Aan de lijn gaat het SUPER, dank u Jutta!!! En los gaat het ook goed, maar Jutta begint zich duidelijk af te vragen waarom ik zo weinig zeg......en zoekt bevestiging. Tussen mijn tanden door slis ik 'flink zo Jutta'.... hier en daar verliezen we een paar halve metertjes, maar dat zijn details! Als tijdens het los volgen 2 schoten worden afgevuurd wijkt Jutta niet! Ook de zitoefening (ze gaat niet eens liggen) en het oproepen in zit-voor (geen bloedneus deze keer) gaan PRIMA! Als ik me moet gaan afmelden bij de keurder ben ik zo blij dat ik zeg 'ik ben klaar'!! Maar dat is niet helemaal waar......nu komt deel 2! De zenuwen zijn weg voor deel 2, Jutta heeft haar socialisatietest al, en is ook echt wel sociaal, dus geen probleem!! En zo zal blijken dat je met dieren nooit helemaal zeker bent..... Op straat valt Jutta even uit tegen een hond die achter een haag verschijnt, maar de keurder ziet het niet, oef. Terug op het terrein gaat alles perfect (vastgebonden liggen terwijl honden voorbij komen enzo) tot helemaal op het einde de keurder de chip komt lezen.... De Laekense herder voor mij gromt en probeert de keurder te bijten, niet goed.... Dan is het de beurt aan Jutta en ik sta relaxed naast haar, twee weken geleden mocht de keurder in Luxemburg nog al haar tanden tellen. De man, met brede dikke jas, komt dichterbij met de chiplezer en op het moment dat hij het machientje naast Jutta haar hals houdt gromt Jutta vervaarlijk. SHIT! Ik schrik me een ongeluk, roep 'nee' en hou haar stevig vast, en Jutta laat alles terug doen alsof er niks gebeurd is. Ik vermoed dat ze de brute beweging van de keurder verkeerd heeft ingeschat, ze voelde het duidelijk aan als een bedreiging (voor mij of voor zichzelf?). De keurder vraagt wat wij die honden te eten geven....tja. Gelukkig was bij Jutta de rest zo goed, en liet ze de chip na die ene grom toch heel goed lezen, dat hij het door de vingers heeft gezien. Oef!!!
SUPER-JUTTA IS GESLAAGD!!!
Ze wint een zak eten en een roze wandklok van Eukanuba. En mijn beloning voor mijn superhond zijn een fietstochtje, kippenreepjes, en een zalige knuffelavond in de zetel
Mogelijks volgen er ooit nog foto's....er zijn er getrokken, maar wanneer die online gaan komen is nog maar de vraag! Nico en Lisa hadden verbod om te komen kijken dus ik had geen privé fotograaf
Er wordt gewerkt aan het gebrek aan spieren van onze Juttemie! Als het even kan loopt ze naast de fiets met Lisa en de nichtjes naar school, en als ik op tijd thuis ben ga ik met haar fietsen. Alleen jammer van het winteruur......op ons eerste nachtelijke tochtje loopt Jutta mooi mee tot ze plots besluit een plasje te doen en dus héél plots stopt....resultaat, baasje de grond op, gelukkig waren we alleen . Op het plasje na is Jutta een perfecte fiets-hond, zelfs de vele konijntjes, en het kerkuiltje dat op het veld zit, halen haar niet uit haar concentratie (al heeft ze ze wel gezien natuurlijk!). Sinds de show in Luxemburg lijkt Nico ook plots in te zien hoe 'uitmuntend' ons Jutteke is, hij borstelt haar vaak en is meer en meer tegen haar aan het babbelen. Als hij maandag de 2 honden uit de kennels haalt vliegt de brutale sterke Dembe al spelend op haar dochter, die plots hevig jankt en haar groffe spel even staakt. Als Nico het aan mij vertelt aai ik Jutta, die in onze ogen duidelijk wat 'down' is. Als ik later op de avond Jutta aankijk en zeg 'maar wat is er toch mijn Juttemie' zucht ze diep, en rolt ze van miserie op haar rug......arme Jutta, er is iets niet pluis. De volgende ochtend wordt duidelijk wat er mis is......Jutta is een actrice van de bovenste plank! Als wij vrolijk doen rent ze rond als een gek, als wij zielig doen, doet zij dat ook..... Woensdagavond ga ik eindelijk, na 3 weken rust door de loopsheid, terug naar de training, meer dan dringend natuurlijk, want Jutta staat nog steeds ingeschreven om haar brevet begeleidingshond te doen aanstaande zondag. Er zijn nog honden van de club die zondag meespelen en dus test iedereen of de honden het programma wel kunnen. Laten we over Jutta eerlijk zijn.....ze heeft nog te veel aandacht voor wat de rest doet, en daardoor mist ze de hoeken.....telkens is een bijbevel nodig, en telkens is ze even mijn been kwijt . Daar staan we dan, 3 zielige figuren die aan het trainen zijn en het eigenlijk niet zien zitten, het dametje met de Lakense die Jutta aangevallen had, een jonge gast met een boxer, en ik met Jutta. Niemand vertrouwt het.... Eén van de mensen van club wordt lastig, hoe kunnen we het halen als we onze honden niet vertrouwen. En gelijk heeft hij uiteraard.....als Jutta al zielig doet als ik zielig doe, wat gaat ze dan zondag doen als ik zenuwachtig ben?? Gemakkelijker gezegd dan gedaan.... Er komt nog iemand trainen van een andere club, ter voorbereiding van dezelfde wedstrijd nu zondag.....we kijken toe als de man traint met zijn rotweiler, en we zien meteen dat dit niet echt vergelijkbaar is.....we zijn in goed gezelschap, extreem goed gezelschap. De man is kampioen van België geweest met Mechelaars en is nu op zoek naar een nieuwe uitdaging, het trainen van een rotweiler. Het lukt hem aardig........maar nee, wij zijn niet zenuwachtig . Maar we hopen wel allemaal dat we niet samen op het terrein zullen staan met die hond want daarnaast kan je alleen maar een modderfiguur slaan!!
Zaterdag haal ik om 6u Lisa uit bed, terwijl Nico een poging doet om Dembe en Jutta te activeren om een plasje te gaan doen. Dembe mag al snel terug gaan slapen, maar al de rest gaat de auto in, richting Luxemburg, om met Jutta mee te doen aan de internationale show daar. Het is lang aanschuiven om binnen te geraken, ergens tussen de 2600 honden. Een bont allegaartje van honden en een nog bonter allegaartje van mensen vormen een redelijk hilarische file. Samsons met sloefjes aan lopen naast dames in te grote maatpakken, herders in kinder-fietskarretjes vergezellen oudere alleenstaande dames, witte poedels met paarse krulspelden paraderen naast baasjes op hoge hakken, chinese naakthonden lijken doodnormaal naast hun extravagante homo baasjes, en ergens daartussen schuift Jutta aan. Jutta is loops, en de rhodesian ridgeback achter ons in de rij heeft het helemaal door tot grote ergernis van zijn baas. Binnen in de hal zetten we Jutta maar snel in een bench omringd door andere boefjes. Links van haar zitten moeder en dochter boef, maar rechts van haar zit een bouvier reu die meedoet in de kampioensklasse, en die jongen ziet zijn buurvrouw helemaal zitten . De "no love spray" wordt in grote hoeveelheden gebruikt, maar ook al ruiken de mensen alleen maar de spray....de reu weet wel beter. Maar zijn baasje moet niet klagen, want uiteindelijk kaapt hij alle prijzen weg! Het is lang wachten.....héél lang wachten...... We zijn er om 8u, de keuringen beginnen om 10u, en Jutta is aan de beurt om 14.30u . Tegen die tijd heeft Jutta het wel gehad, ze is moe, en ze is het beu. Toch loopt ze uiteindelijk mooi mee met Nico in de ring, zonder opspringen, mooi in draf, en ze laat braaf haar perfecte tandjes inspecteren. De 2 concurrenten zijn ook mooi, en uiteindelijk eindigt Jutta op de derde plaats, maar ze krijgt wel de score "uitmuntend", dus beter kan niet. Jutta is nog wat weinig bespierd, en alles zit nog wat los, maar verder is alles.....tja, 'uitmuntend' dus . Ze krijgt een mooie medaille! Toch kan ik niet anders dan mij afvragen of die medaille het wel waard is om een hele dag te zitten en te hangen en te wachten, vooral omdat het voor Jutta toch ook niet echt een topdag is, zij zou veel liever in het bos rondhollen. We voelden ons schuldig omdat we met Jutta op pad gingen terwijl de arme Dembe thuis moest blijven, maar Dembe heeft wel een topdag, zij gaat met Tito uren in het bos spelen . Maar genoeg gezeurd, de lange dag brachten we gelukkig door in goed gezelschap, de sfeer was best gezellig, de cava best lekker .
Verblijfplaats voor één dag, ze kon er niet echt mee lachen:
De finishing touch, 2 dagen laten ruikt Jutta nog naar een kapsalon:
Een sympathieke concurrent feliciteren:
Thuis toch nog even poseren met de medaille!!
De mooiste hond er wereld, na haar moeder uiteraard!
Lap zeg, net geen 4 weken voor de wedstrijd Begeleidingshond wordt Jutta loops. Kort samengevat wil dat zeggen dat ik niet meer op de club kan gaan trainen gedurende 3 weken, maar dat de loopsheid op de dag van de wedstrijd wel gedaan zal zijn, en we dus wél kunnen meedoen. Geweldig, daar zat ik nu echt op te wachten.....een totaal misplaatste rustpauze . Zo wordt het wel heel moeilijk om het te halen (lees: ik zie het totaal niet meer zitten). Jutta zelf laat het uiteraard niet aan haar hart komen, want Jutta heeft het "ZEN-gen" (iets wat ik echt NIET heb!). Nico vindt dat ik dan maar alleen moet trainen, maar dat is toch niet hetzelfde, Jutta wil hier in de wei enkel maar rennen, en het is overal pikdonker als ik thuiskom, pfff, dan oefen ik liever gewoon niet. En dan is er nog de show in Luxemburg, gek genoeg staat op het inschrijvingsformulier dat loopse teven welkom zijn.....dus zaterdag gaan we daar wel naar toe, er vanuit gaande dat Jutta haar 'toestand' vooral vervelend zal zijn voor de aanwezige reuen. Maar geen nood, ik spuit heel haar achterhand vol met "no love spray", we zullen snel weten hoe goed dat spul werkt !
De aanval van vorige week heeft duidelijk geen sporen nagelaten bij Jutta. Op de training staat ze naast de Lakense Herder in kwestie, maar Jutta heeft enkel oog voor de 2 rottweilers, grr, geen seconde aandacht krijg ik, er is zoveel afleiding. Vooral één van die 2 teefjes vindt Jutta geweldig, en het baasje van die rottweiler helpt niet echt..... Het volgen is bij Jutta een ramp, met dit soort volgen kunnen we dat brevet wel op onze buik schrijven. Maar als de 5 honden "af" liggen, en iedereen oproept terwijl Jutta nog neerligt, blijft ze wel liggen, ook als de ene rottweiler pas vertrekt als haar baasje heel erg gek doet, en de andere rottweiler bij aankomst beloond wordt met een wild spel met een bal. Jutta blijft liggen, en als ik haar oproep komt ze perfect bij mij . En ook het pakwerk gaat beter en beter, de kleinste mouw vindt ze niet meer interessant, de grotere wel. Maar als ze vindt dat het genoeg is, dan kijkt ze de pakwerker aan met een kop die zegt "moet ik nu nog eens of wat? ik ben moe". Typisch Jutta, we lachen er wel mee op de club, het is net alsof ze altijd een jointje gerookt heeft, ze is zo ongelofelijk ZEN. Als ze op de mouw bijt mag de pakwerker doen of hij op haar kop klopt, haar met de stok wrijven enz....het maakt haar allemaal niets uit. Jutta heeft 100% vertrouwen in de mens en dat is een groot cotnrast met de Lakense en Mechelaars, die dan wel ALTIJD zin hebben om te bijten, maar vaak best angstig zijn. Als ik vertrek babbel ik nog even met het baasje van de enige andere bouvier, en ondertussen komt iemand met zijn boxer van het terrein, totaal gefrustreerd, want de boxer is wat angstig, krimpt ook in elkaar zodra de baas zijn stem verheft, hij vraagt cynisch of niemand een boxer wil. Tja, daar kunnen wij maar 1 ding op zeggen "je had maar een bouvier moeten nemen". En met onze knuffel-Dembe gaat alles prima, ze is zo braaf en stil dat we moeten opletten dat we haar niet vergeten naast onze flamboyante Jutta. Maar Dembe behoudt het alleenrecht op de speciale momenten, in het weekend ligt ze heel de nacht te snurken naast mij op bed, en 's morgens als Jutta buitengaat blijft zij nog heel even in de zetel liggen voor nog meer knuffels. Mijn lieve lieve Dembe.....
Onderweg naar huis stop ik in de dierenwinkel om een cadootje voor Jutta te kopen. Het enige dat ze apporteert is het houten blok, en ik vind dat het tijd is voor een groter blok. En zo trekken we vanavond vol goede moed naar de les, met het nieuwe blok. De voorbereidingen voor de wedstrijd verlopen dramatisch, er zijn veel honden, en terwijl Jutta haar los volgen doet zijn er 2 rottweilers aan het apporteren , niet simpel voor Jutta. Het volgen trekt dus op niet veel, en ik moet een massa bijbevelen geven. Maar goed, misschien moet ik ook maar gewoon blij zijn dat Jutta wél bij mij blijft, en niet naar de andere honden spurt, want ondanks de afleiding blijft ze toch wel onder appèl staan. En laten we positief denken, op de wedstrijd zal er zoveel afleiding niet zijn! Of negatief denken: met de prestatie van vandaag haalt ze het niet..... Om in schoonheid te eindigen laat ik haar springen (super!) en ook wat apporteren met haar nieuw blok. Ze vindt het blok geweldig, apporteert, eindigt zelfs met zit voor zonder het blok te lossen. Maar dan gaat het mis.....een Lakense herder ziet dat het wel echt een prachtig blok is, en sleurt zijn bazinnetje vooruit richting Jutta. Ik reageer een fractie te traag, en het baasje van de Lakense kan haar hond totaal niet houden, met als gevolg dat er plots een Lakense reu aan Jutta haar kaak hangt . Ik krijg de spartelende honden niet meteen uit elkaar, en het baasje van de Lakense heeft al helemaal niets te zeggen aan haar hond. Maar lang leve het nieuwe blok.....één klop op de kop van de Lakense en hij laat los!! Jutta smakt en wrijft met haar poot aan haar kaak, maar het is snel over, en ik kan geen wonde vinden (met dank aan het lange haar). Aangezien de baasjes meer onder de indruk zijn dan de honden besluit ik toch maar te blijven voor het pakwerk, en dat is een goede beslissing. De aanval van de Lakense heeft haar zeker niet bang gemaakt ofzo, in tegendeel zou ik bijna zeggen, want Jutta bijt zoals ze nog niet vaak gebeten heeft. Ze laat de mouw niet eens vallen op mijn tenen!! En nu maar hopen dat ze geen levenslange haat voor Lakense herders zal hebben......Dembe heeft zo ongelofelijk de pest aan Duitse Herders, omdat ze als jonge hond aangevallen geweest is door zo'n hond. We zullen het volgende week wel zien......
Ander werk, andere computer, veel te doen, weinig tijd, en zo kan ik nog een tijdje doorgaan met het verzinnen van waarheden en excuses voor het niet meer bijschrijven op het blog. Maar eigenlijk gaat alles prima met ons en de hondjes. Ze hebben genoten van een maand september met een baasje dat meer tijd had, Jutta liep vaak naast de fiets mee naar school, en beide hondjes lagen naast me in de zetel als ik van thuis kon werken. Maar toen kwam oktober, ander werk, ander ritme. Als ik 's morgens vroeg het huis uit sluip laat ik iedereen weer slapend achter, maar de hondjes zijn flexibel, ze blijven braaf en stil liggen tot Nico en Lisa opstaan. Dembe is weer maar eens schijndrachtig en verlangt naar een nest puppies. Bij gebrek aan puppies ontfermt ze zich over Jutta, die continu wordt afgelikt momenteel, en er schijnbaar nog van geniet ook . Op een avond probeert Dembe zich ook te ontfermen over een egel in de tuin, het was wel duidelijk dat het 'dansje' dat ze aan het doen was niet zomaar was, ze probeerde de egel te pakken, en Jutta stond erbij en keek ernaar. Maar achteraf was het wel Jutta die een wonde op haar onderlip had, tja, ze kent geen gevaar onze kleine Jutta en dus waarschijnlijk domweg even gaan snuffelen. En ondanks al de lieve onstuimigheid zijn de ambities groot...... Jutta is ingeschreven op de show in Luxemburg op 5 november, gewoon om het showen nog eens te oefenen, in de hoop dat ze dan ook zal showen en niet alleen maar op en neer springen. En nog ambitieuzer is haar inschrijving voor 'begeleidingshond' op 20 november. Dat is het eerste brevet van de werk-sectie 1c van Sint Hubertus, het reglement is te lezen op http://www.kkush.be/Portals/kkush/documents/reglementen/brevetbh.pdf Vanaf 12 maanden mogen honden deelnemen, maar er zitten voor Jutta toch wel enkele addertjes onder het gras. Zo is 8 minuten 'af' liggen op 20 meter van mij veel te lang.....ze doet het wel, maar als ze weet dat het bijna gedaan is en ik terug naar haar toe stap, dan moet de ingehouden spanning weg, en ontploft Jutta. Op de laatste training eindigde dat zelfs in een goedbedoelde tongkus, die helaas een tandkus net boven mijn oog werd. Met een bloedende wenkbrauw zag ik toch even sterretjes, en ik vraag me nog steeds af wat mijn nieuwe collega's de volgende dag dachten. Wellicht dat ik een slachtoffer ben van huiselijk geweld..... Ook het lange los volgen is niet zo gemakkelijk voor Jutta, of toch, ze volgt eigenlijk erg goed, maar ik moet opletten dat ik niet over haar struikel en haar niet vastgrabbel want ze staat continu naast mij te springen. In de zit-oefening durft ze nog wel eens gaan liggen, en als er een rotweiler op het terrein is is ze toch een beetje afgeleid (wat ze in die kortharige dikkoppen ziet is mij een raadsel). Maar goed, ik heb nog een maand om te oefenen, en op de hondenschool zeggen ze dat het wel kan lukken, ook al is ze nog aan de jonge kant. Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat het ook maar 'om te oefenen' is dat ik meedoe, en dat het bijgevolg niet belangrijk is om geslaagd te zijn. Helaas is mijn overtuigingskracht naar mezelf toe niet zo schitterend......en dus reken ik op veel geduim op 20 november Er is ook iemand ingeschreven die met zijn vorige hond wereldkampioen geweest is met deze discipline, dus Jutta is alvast in goed gezelschap!
Het is heel lang geleden dat ik nog iets geschreven heb, en daar heb ik meerdere excuses voor, waarover later meer. Vandaag gaat het over Jannes, die zijn oude vriedin Bess duidelijk nieuwe energie gegeven heeft! De grote Jannes is duidelijk nog steeds groot, en speels. Hij was de grote favoriet van nichtje Floor hier, dus zij dankt de baasjes heel erg voor dit leuke filmpje, en de foto's! http://www.youtube.com/user/guystje#p/a/u/0/B45A9v1unmc
Ook in Limburg was er een verjaardagsfeest voor broertje Jari, hij krijgt een heerlijk been, zie foto's! Hij is nog steeds dikke maatjes met zijn boevenvriend Faico, ze kunnen elkaar niet goed missen.
Jutta heeft een lief. Hij is 2 jaar, heet Harry en is een Welsh Terrier. Hij woont vlak aan de waterbron waar we het water voor de paarden halen. Als de jeep die straat indraait wordt Jutta al helemaal blij. Terwijl het tonnetje vult met water gaat Jutta een dansje opvoeren aan de omheining, en Harry doet hetzelfde aan zijn kant. Dembe kijkt toe en ziet dat het echte liefde is . Vanmorgen geef ik privéles aan een meisje van rond de 20 met een Cane Corso pup van 3 maanden. De ouders van het meisje kijken toe, Dembe en Lisa zitten in de kantine, en Jutta zit opgesloten in een kot (omdat ze elders nooit zou aanvaarden dat ik privé aandacht geef aan een andere hond). De kleine Cara heeft een vervelend kantje voor een pup van 3 maanden, ze valt andere honden aan. Gek toch dat mensen die geen honden-ervaring hebben, meteen kiezen voor een Cane Corso, een teefje weliswaar ('want die zijn gemakkelijker'), waarvan ze de moeder gezien hebben en 'die was niet zo groot'. Nadat de kleine dappere pup een aantal honden heeft aangevallen op het terrein, waarbij de jonge bazin de leiband, bij wijze van extra steun, even aanspant en niet corrigeert, besluit ik dat het tijd is om in te grijpen. Het zou toch spijtig zijn dat het enige wat de hond tijdens zijn eerste les geleerd heeft "ik mag honden aanvallen" is. En dus neemt een collega lesgever de pup even over van het jonge meisje, en komt Dembe ten tonele. Als de moeder van het meisje Dembe ziet verschijnen vraagt ze heel oprecht "uw hond gaat mijn hond toch niet opeten hé?". Puppymoord, precies waar Dembe van houdt.....waar heeft dat mens het over!! Dembe zet zich naast mij op het terrein, en mijn collega wandelt rond met de kleine Cara. Eén keer vliegt Cara uit, maar aangezien zowel mijn collega als Dembe op het juiste moment reageren (de ene al wat duidelijker dan de andere ), blijft het bij 1 keer. Na een paar minuten wordt het saai, en dus gaat Dembe terug naar de kantine (beetje uitrusten van haar opvoedkundige taak), en verschijnt Jutta. Om één of andere reden is de moeder van het meisje een stuk minder ongerust over Jutta (is het dan toch die staart die zorgt voor het lieve imago?). Jutta ziet het volledig zitten, springt als een kangeroe tegen mij op, en wil ook wel eens gaan kijken naar wat die pup allemaal doet. Blijkbaar lijkt Jutta toch voldoende op haar moeder in de ogen van de pup, want de kleine Cara kijkt met ontzag naar de grote spring in 't veld. Les 1 van de Cane Corso is gedaan, hopelijk komt ze nog terug volgende week. Na de les ga ik met Lisa en de 2 boefjes naar de dierenwijding in een naburig dorp. Op zich wel een uitdaging....Lisa heeft Dembe vast, die super braaf naast haar loopt, maar waarvan ik weet dat als er een andere hond haar durft aan te raken, dat Lisa wel eens een probleem zou kunnen hebben! En er lopen daar heel wat honden rond, ondanks de gietende regen. Tussen het 30-tal paarden en 20-tal honden, heb ik mijn aandacht nodig voor Jutta. Ze loopt perfect aan de 'voet', maar ik voel dat er niet zoveel nodig is om het kleine speelse bommetje te doen ontploffen in deze dierenmassa. Gelukkig laat meneer pastoor niet op zich wachten, Lisa & Dembe worden gewijd en krijgen een pistolet die Dembe gulzig opschrokt, en even later is het mijn beurt met Jutta. Jutta lust de pistolet niet.....en dus deelt ze hem later thuis met Tito en 2 paarden, maar Lisa vindt dat Jutta toch ook een stuk moet eten. Na veel aandringen krijgen we een stuk gewijde pistolet, ingepakt in een stuk kaas, naar binnen. Oef, iedereen blij. Lisa is overtuigd dat onze hondjes nu heilig braaf zullen zijn, en uiteraard tot in de eeuwigheid gezond. Als we 's avonds thuiskomen zijn ze zo moe dat het inderdaad precies engeltjes zijn. Nico vraagt wat wij met die honden hebben uitgestoken dit weekend en Lisa zegt fier: "onze hondjes zijn gewijd en nu gaan ze altijd flink zijn". Dat kan morgen nog tegenvallen, maar vandaag gaan we er toch van genieten!
Once upon a 6th September..... - werd Joseph Patrick Kennedy geboren, vader van JFK, Bobby en Edward (1888) - mislukte de aanslag op de Italiaanse fascistenleider Mussolini (1924) - werd Jimmy Reed geboren (1925) - verklaarde Zuid-Afrika de oorlog aan Duitsland (1939) - haalden we in België de laagste temperatuur ooit (1952) - werd Swaziland onafhankelijk (1968) - krijgen 41000 mensen in Parijs een brief van de Franse justitie waarin ze worden aangeklaagd wegens moord, afpersing en prostitutie....foutje, het moesten verkeersboetes zijn (1989) - werd lady Diana begraven (1997) - stierf Luciano Pavarotti (2007) - werden Jutta, Jari, Jeroh, Jay, Jannes, en James van de Zonneberg geboren (2010)
Het is alweer een jaar geleden....ik moet er toch aan denken als Dembe half op mij in de zetel ligt vanavond. Die lieve Dembe gaat een rustigere nacht tegemoet dan vorig jaar!
Files, vioolles, regen en wind zorgen ervoor dat Jutta haar verjaardag maar stilletjes gevierd wordt.....Lisa geeft haar de helft van haar cornflakes met yoghurt 's morgens, maar tot haar grote teleurstelling lust Jutta het niet. Dan maar voor Dembe, uiteindelijk moest die vorig jaar al het werk doen . Maar een hondenpoot is gauw gevuld en Jutta geniet van haar kwartiertje met mij alleen in de gietende regen als ik naar de paarden ga kijken .
Laat de foto's van de jarige mannen maar komen zou ik zeggen!!
Ons logeetje van 1 jaar gaat meedogenloos tegen de grond (herhaaldelijk ), onze zieke dochter van 6 wordt besprongen (langs voor, langs achter en langs opzij), ons vliegenraam in de schuifdeur heeft nu een groot in- en uitloopgat waar duizend vliegen tegelijk doorkunnen, de achtbaan van polly pocket is verbouwd (beetje korter gemaakt), de gieter heeft extra water-gaatjes (zeg maar gaten), de stenen van de terrasmuur liggen plots allemaal los, het grote stenen bord onder de grote yuka is helemaal stuk, het stukje rubber achteraan in de jeep is spoorloos verdwenen, de sterkte van de prikkeldraden in de weien werd getest (en ze zijn sterk bevonden!),...... De olifant is gepasseerd in onze porseleinwinkel. De olifant, onze olifant, heeft een hekel aan het begin van het nieuwe schooljaar.....boeken kaften, oudercontacten, danslessen, vioollessen, en vroege winterinfecties.......veel te weinig tijd voor de olifant.
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisje zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Ten minste, dat was het plan. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisjes zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
, al is dat maar bedoeld als fop-cado, ze krijgt ook koekjes enzo, veel koekjes. Het beste aan de vakantie is wel het bezoek, de honden genieten van de aandacht, van de vele kinderen en tieners die hen aaien, en van de vele hapjes die ze krijgen. Dembe ligt in de zetel op schoot bij het bezoek, en Jutta wordt elke ochtend naar de logeerkamer geroepen voor een knuffelmoment. Het is wel een beetje overdreven.....vooral omdat Jutta haar 'bed-moment' wordt aangeleerd door een paar tieners, maar zij dit natuurlijk gewoon doorzet als het bezoek een paar dagen later uit 5-jarigen bestaat 
, acht ja, alle kinderen genieten van de onstuimigheid van Jutta en van de rust van Dembe. Op wandeling is Dembe de meest perfecte kinderhond, om beurte haar lijn vasthouden. Gelukkig is Lisa fier dat zij de enige is die Jutta mag vasthouden (met andere kids zou dat wel een paar losse tanden of een bloedneus kunnen geven.....maar Lisa kent haar Jutta en roept op tijd "niet trekkkkkkkeeeeeennnn").
.
! Ik stop direct en zie Hélène en Jutta die komen aanlopen, hahaha, Hélène was uit de aanhangwagen gevallen, en aangezien ze Jutta stevig vasthield, is die mee de grond op gedonderd, gelukkig niemand gekwests! En dus zetten we de tocht verder, zodra we uit het dorp zijn lopen de honden los mee, tenminste, Jutta loopt mee, maar Dembe rent als een razende rond, blaffend, en ondertussen probeert ze nog in de banden te bijten. Als Jutta even in haar buurt loopt, of tussen haar en het rijdende gevaarte, krijgt Jutta ook een knap. Dembe Dembe.......uren rent ze rond, tot ik het welletjes vind en we haar verplichten om in de aanhangwagen te blijven terwijl Jutta los meeloopt. 's Avonds merk ik dat rechtstaan een beetje pijn doet....het gaat een beetje trager precies. Ik denk dat het tijd wordt dat Dembe beseft dat ze geen 2 jaar meer is....... De rest van het weekend laten we haar dan ook meer rusten. Ze is meestal uit zichzelf zoooo rustig, maar als ze kan rennen rond jeep of tractor lijkt ze wel een andere hond!
. Onze mooie mooie Jutta is braaf, heel erg braaf. Als we aan een kraampje staan aan te schuiven merk ik plots dat een mevrouw haar kleine brokjes pitta aan het voeren is 
. Daar staan we dan, 3 zielige figuren die aan het trainen zijn en het eigenlijk niet zien zitten, het dametje met de Lakense die Jutta aangevallen had, een jonge gast met een boxer, en ik met Jutta. Niemand vertrouwt het.... Eén van de mensen van club wordt lastig, hoe kunnen we het halen als we onze honden niet vertrouwen. En gelijk heeft hij uiteraard.....als Jutta al zielig doet als ik zielig doe, wat gaat ze dan zondag doen als ik zenuwachtig ben?? Gemakkelijker gezegd dan gedaan....
. Zo wordt het wel heel moeilijk om het te halen (lees: ik zie het totaal niet meer zitten). Jutta zelf laat het uiteraard niet aan haar hart komen, want Jutta heeft het "ZEN-gen" (iets wat ik echt NIET heb!). Nico vindt dat ik dan maar alleen moet trainen, maar dat is toch niet hetzelfde, Jutta wil hier in de wei enkel maar rennen, en het is overal pikdonker als ik thuiskom, pfff, dan oefen ik liever gewoon niet. 
, niet simpel voor Jutta. Het volgen trekt dus op niet veel, en ik moet een massa bijbevelen geven. Maar goed, misschien moet ik ook maar gewoon blij zijn dat Jutta wél bij mij blijft, en niet naar de andere honden spurt, want ondanks de afleiding blijft ze toch wel onder appèl staan. En laten we positief denken, op de wedstrijd zal er zoveel afleiding niet zijn! Of negatief denken: met de prestatie van vandaag haalt ze het niet..... 
