Het is bijna zover, we gaan onze 2 boefjes achterlaten......we vertrekken een weekje op verlof naar Ijsland, en boefjes zijn daar niet welkom . Maar het komt goed, want als wij op het vliegtuig stappen landt er een ander vliegtuig, en daarop zit, als alles goed is, onze dogsitter!! Mijn broer komt met Tito een weekje op onze boefjes passen, dat wordt dolle pret, op voorwaarde dat zijn vliegtuig geen dagen vertraging heeft ofzo, én op voorwaarde dat Dembe niet loops wordt...... Hoe leuk vakantie ook is, stiekem ga ik hen toch missen, en iets minder stiekem ga ik ongerust zijn, en zoals een echte moeder kloek zal ik elke dag bellen en sms-en om te horen hoe het met mijn 2 allerliefste boefjes gaat! De dogsitter is gewaarschuwd!
Zaterdagochtend staan er 3 meisjes te springen, ook al weet er maar eentje zeker wat er gaat gebeuren. Nico is al lang "in het zuiden" als wij een vriendinnetje van Lisa oppikken dat voor een weekendje mee mag naar de ardennen. Mijn schoonmoeder heeft lang gepreekt tegen mij.....Weten die ouders wel dat wij zo'n 2 grote honden hebben?? Is dat vriendinnetje van 5 niet bang van zo'n grote honden?? En om de preek goed te eindigen suggereert mijn schoonmoeder dat het misschien toch niet zo erg is, het is tenslotte zomer, ze voorspellen goed weer, en dus kan ik de honden buiten in de tuin laten als de kinderen binnen zijn. Ik probeer selectief doof te zijn, want uitvliegen tegen je schoonmoeder is 'not done' hé.... En zo pikken we het kleine meisje op, ik doe deur van de auto achteraan open, Lisa springt naar binnen, en daar verschijnen 2 grote neuzen vanuit de koffer . Vader en moeder lachen even, ik ken hen niet genoeg om te zien hoe groen die lach is. Aangezien ze voor het eerst hun dochter afstaan aan vreemden besluit ik dat het nu misschien toch niet zo goed overkomt om de deur van de auto toe te zwaaien, de 2 kids met de 2 monsters achter te laten om rond mijn auto naar de bestuurdersplaats te lopen. Dus krijgt Lisa de opdracht om een raampje open te doen, dan ben ik toch iets dichterbij zodat ik een aanval kan voorkomen. Héhé, zover zijn we!! De rest van het weekend is gelukkig een stuk rustiger, geen schoonmoeders meer, geen overdreven bange kleine meisjes, en 2 niet zo heel monsterachtige monsters, oef! Wel zegt Lisa op het einde van het weekend vol oprechte bewondering dat het toch heel raar is dat een hond niet het lievelingsdier is van haar vriendinnetje...."da's toch raar hé mama, honden zijn toch de leukste dieren van allemaal?" Verder weinig nieuws, Jutta wordt eigenlijk steeds meer Dembe 2, ze is belachelijk braaf voor een hond van 10 maanden....... Op de hondenschool gaat de gehoorzaamheid redelijk goed. Alleen het apporteren blijft matig, "niet genoeg drift" is de diagnose van de voorzitter, tja.....we blijven oefenen, maar ik merk steeds meer dat ze het doet om mij een plezier te doen. Als ik haar apport weg gooi blijft ze zonder problemen naast mij zitten, en dat hoeft toch niet echt voor een pup van 10 maanden! En pakwerk....daar hebben we nu wat op gevonden, bij het 'normale' pakwerk gaat Jutta liggen aan mijn voeten, met haar ogen volgt ze het dansende mannetje in kostuum wel, maar verder is ze er wel gerust in, er is geen gevaar. Maar als de pakwerker in mijn richting uithaalt, of haar even echt uitdaagt en pest, dan valt ze aan, boos en gefrustreerd. Jutta is geen 'plezierbijter', dat is wel duidelijk! Was dat ook niet exact wat ik wou, Dembe nummer 2 op de wereld zetten? En toegegeven, het is zalig. Zaterdagavond lig ik in bed met een boek, en Jutta ligt naast me op de grond.......Nico komt iets halen en gromt tegen Jutta 'wat doe jij hier?', en dan roept hij haar, 3 keer, maar Jutta speelt dood.......ze heft haar kop niet eens op. Grommend gaat Nico weer weg, ik kijk op van mijn boek, en nog voor ik iets kan zeggen heft Jutta haar kop op, kijkt me lief aan, en kwispelt. Hoe kan je daar nu boos op zijn!??
. Maar het komt goed, want als wij op het vliegtuig stappen landt er een ander vliegtuig, en daarop zit, als alles goed is, onze dogsitter!! Mijn broer komt met Tito een weekje op onze boefjes passen, dat wordt dolle pret, op voorwaarde dat zijn vliegtuig geen dagen vertraging heeft ofzo, én op voorwaarde dat Dembe niet loops wordt......
. Vader en moeder lachen even, ik ken hen niet genoeg om te zien hoe groen die lach is. Aangezien ze voor het eerst hun dochter afstaan aan vreemden besluit ik dat het nu misschien toch niet zo goed overkomt om de deur van de auto toe te zwaaien, de 2 kids met de 2 monsters achter te laten om rond mijn auto naar de bestuurdersplaats te lopen. Dus krijgt Lisa de opdracht om een raampje open te doen, dan ben ik toch iets dichterbij zodat ik een aanval kan voorkomen. Héhé, zover zijn we!! De rest van het weekend is gelukkig een stuk rustiger, geen schoonmoeders meer, geen overdreven bange kleine meisjes, en 2 niet zo heel monsterachtige monsters, oef! Wel zegt Lisa op het einde van het weekend vol oprechte bewondering dat het toch heel raar is dat een hond niet het lievelingsdier is van haar vriendinnetje...."da's toch raar hé mama, honden zijn toch de leukste dieren van allemaal?"
En toegegeven, het is zalig. Zaterdagavond lig ik in bed met een boek, en Jutta ligt naast me op de grond.......Nico komt iets halen en gromt tegen Jutta 'wat doe jij hier?', en dan roept hij haar, 3 keer, maar Jutta speelt dood.......ze heft haar kop niet eens op. Grommend gaat Nico weer weg, ik kijk op van mijn boek, en nog voor ik iets kan zeggen heft Jutta haar kop op, kijkt me lief aan, en kwispelt. Hoe kan je daar nu boos op zijn!?? 
