Over sleepsporen, penslappen, hotspots en sprookjes
Onze tuin is sinds kort langs 2 kanten omringd door dieren, links staan 2 paarden op een paddock, en achteraan staan 3 koeien. Jutta heeft het graven opgegeven (gelukkig maar), en heeft nu een nieuwe hobby. Ze jaagt de paarden (met weinig succes) en de koeien (met iets meer succes) op langs de draad. Hmm....ook weer een slechte gewoonte. Als ze los tussen de paarden in de ardennen loopt doet ze niets......voorlopig tenminste..... Zondag krijg ik nog maar eens hulp en advies van Peter bij het speuren, maar oh jee.....deze keer laat Jutta wel heel duidelijk merken dat ze zowiezo voor iemand anders NIETS wil doen. Dus dan maar weer terug naar mezelf.....en ze speurt, heel eventjes, daarna trekt ze met haar kop omhoog aan de leiband. Het lijkt wel of ze haar neus in de lucht steekt ipv in de grond. Ook de snoepjes onderweg laat ze voor wat ze zijn, geen klein duimpje dus. Op aanraden van Peter ga ik thuis aan de slag met het leggen van een "sleepspoor". Mijn schoonvader kijkt maar raar als hij mij in de wei ziet met een touw tussen mijn benen, en nog raarder als hij ziet wat er aan dat touw hangt, een verse penslap. Maar Jutta heeft precies toch iets door, en gaat als een speer, tot halverwege, dan lijkt het wel of de geur dicht genoeg is, en steekt ze haar kop omhoog, recht op haar einddoel af. Op 1 seconde is de reuze- penslap binnen .
Lisa is een weekje op kamp, en dus zijn de honden haar ochtend-gezelschap kwijt. Meestal staat Lisa samen met mij op, en als ik naar mijn werk vertrek blijft Lisa vaak bij hen. Maar nu vertrek ik heel vroeg, ik laat de honden buiten, knuffel ze, en dan is het voor hen wachten tot Nico opstaat. Vanmorgen besloot Jutta na mijn vertrek zich dan toch maar te verdiepen in het sprookje van klein duimpje. Toen Nico beneden kwam was het sprookjesboek 'uitgelezen', en ja, zonder vingers....niet gemakkelijk, gelukkig heeft ze tanden .
Die tanden dienen ook om die lieve lieve Dembe lastig te vallen. Met als gevolg dat Dembe opnieuw een grote ontsteking (hotspot) heeft op haar kaak. Maar in ruil krijgt Jutta 's avonds tegenwoordig toch nog een liefdevolle oor-wasbeurt, Dembe is echt té goed voor deze wereld.
Gelukkig zijn er af en toe andere slachtoffers om Jutta te entertainen, slachtoffers die het dan vaak nog fijn vinden ook. Hieronder 2 foto's van Jutta met papa Estah op de bank (jaja, niet alleen Jay kan dat ), en met Estah en Hero aan het spelen (en ja, jumpingpuppy....nog steeds).
Is dit bericht nu weer negatief?? Nee hoor, we zien onze kleine, lieve, zotte Jutta doodgraag ! Alleen denken zowel wij, als de eigenaars van de papa, dat haar karakter en zenuwachtigheid, toch ergens uit een ver voorgeslacht komen !
We hebben nieuwe overburen, meneer pastoor op pensioen en de 6-jarige, 40-50 kg zware border collie teef Mira. Als ik met Jutta terug kom van een paar oefeningetje vliegt Mira plots op Jutta. Ik houd Jutta stevig vast, en duw met mijn benen de boze border collie weg. Meneer pastoor komt buiten en excuseert zich meermaals, aiaiai, dat is geen goede intro als nieuwe buurman. Mira heeft geluk dat ik Jutta bij heb, en niet Dembe. In mezelf mopperend om die onnozele Mira ga ik verder naar huis, en meneer pastoor en Mira wandelen verder de straat in. Voor onze deur doe ik Jutta haar leiband uit, Jutta draait zich op een fractie van een seconde om en rent de straat door, richting Mira, die ondertussen 50 meter verder is met haar baas. Brutaal springt ze bovenop Mira, in de hoop een leuk spelletje te kunnen doen. Deze keer is het dus aan meneer pastoor om Jutta weg te duwen. Vol overtuiging roep ik rustig 'kom Jutta' en ik loop de andere richting uit, maar dat was niet rekening houdend met de beginnende puberteit, want Jutta is plots selectief doof geworden. Tot mijn grote ergernis moet ik haar uiteindelijk gaan halen, en is het aan mij om excuses aan te bieden. Grrrrr Jutta!!!!!! En met die puber mis ik dan nog eens de les op de hondenschool ook, want ik ben te laat thuis van het werk . Dus ga ik maar speuren als ik thuis kom. Opnieuw raapt ze de snoepjes niet op, maar ze volgt het spoor wel tot het einde. Daarna doe ik een paar oefeningetjes met haar, maar nee hoor.......zelfs "hier" loopt fout , ze slentert half in mijn richting, half naast mij, en loopt mij dan straal voorbij . Gelukkig gaat het volgen wel goed. Zit blijven ook, maar ze gaat liggen telkens als ik dan terug in haar richting stap. Dat terwijl ze "af" nog niet wil doen zonder hulp. Lang leve de puberteit!! Volhouden is de boodschap zeker?? Tenminste, dat zeg ik elke zondag tegen de leerlingen in mijn puppy- en A-klas, want op 7 maanden is het nog maar net begonnen !
Aan de uitgang van de Grotten van Han is er zondag een demonstratie van reddingswerk in het water met Newfoundlanders! Dembe is moe en blijft bij Nico, maar Jutta is ondanks de lange wandeling van 's morgens, nog erg in form. Als ze uit de auto stapt ziet ze meteen dat er heel wat te zien is.....véél honden, héél véél honden. Aan de oever van de Lesse kijken we naar een mooie demonstratie, Jutta ziet het volledig zitten, en doet een paar keer een poging om mee het water in te springen. Maar ze gedraagt zich verder super, gromt heel even in het begin als ze al de honden ziet, maar blijft daarna braaf, maar alert, bij mij.
Lisa en Jutta aan de uitgang van de grotten:
Toch wel indrukwekkend, zo'n grote hond die uit een boot springt:
Even een drenkeling gaan halen:
Jutta is niet de enige 'van de Zonneberg' die een leuke namiddag heeft. Jay uit Nederland gaat op bezoek bij papa Estah!
Hieronder een foto met van links naar rechts: Hero von Gewdraa Oel (maatje van Estah), Jay van de Zonneberg, en Estah von Gewdraa Oel!
Training....in de gietende regen, en ik ben heel slecht voorbereid, ik vind geen enkele regenjas, vind mijn hondenschool-schoenen niet, en vind mijn regenbroek niet, grrr.... De training gaat bovendien niet goed. Het lijkt wel alsof ik de afgelopen dagen teveel speuroefeningetjes gedaan heb want Jutta loopt met haar neus in de grond. En als ze dan toch haar neus opheft dan loopt ze iets te ver voor mij. Toch blijkt dat ze aandacht heeft, want bij het oefenen voor de socialisatietest gaat Jutta volledig door het lint als ik haar moet vastbinden en 'achterlaten'. Arme Jutta, ze snapt er niks van. Nadat Jutta vorige week het interieur van mijn auto verbouwd had terwijl ze moest wachten op het pakwerk, besluit ik haar vandaag gewoon bij mij te houden. Het is wel duidelijk dat ik dringend tijd moet maken om een bench te kopen die in mijn auto past. Ik sta al een uur in de regen, met alleen maar een jeansbroek, en een fleece, en ik doe er met een jankende, springende Jutta naast me, nog meer dan een uurtje bij voor het aan ons is voor pakwerk. En ook het pakwerk gaat niet zoals anders, ze lost veel te snel en is afgeleid. De oude garde op de club klaagt over de jeugd van tegenwoordig. Er zijn nog maar zo weinig jonge mensen die zich bezig houden met hondensport, en dat is de schuld van de computer. Raar hé, wie wil nu voor zijn computer zitten als je bijna 3 uur in de regen kan staan met een lastige hond die niet echt wil luisteren. Helemaal gratis en voor niets krijg je dan ook nog eens de kans om helemaal verkleumd en doorweekt te geraken. Begrijpen wie kan, want nu lig ik hier in de zetel, met de computer, met een warme tas gemberthee, en een dekentje op mijn voeten. Maar ook dat is niet wat het moet zijn, want Jutta trekt het deken van mijn voeten en legt zichzelf erop. Heeft ze iets goed te maken??? Op een dag als deze is het maar goed dat er toch een paar mensen zijn die mij helpen gemotiveerd te blijven, want het is toch verdomd gemakkelijk om in de zetel te blijven zitten......
Om dan toch maar positief te eindigen nog wat foto's van de ontmoeting tussen vader en dochter vorige week (dank u Peter & Yvette)
Zelfs Jutta wordt soms moe......
En dan hier nog 2 mooie foto's die ik van Jay zijn baasjes kreeg. Wat een verwende ijsjes-bedelaar die Jay .
Een bouvier met auto's als hobby, de gelukzak mag overal mee naar toe!
Maandag namiddag maak ik met Jutta een wandelingetje in Antwerpen, ze is van niets onder de indruk. 's Avonds ga ik met Peter de laatste 2 stambomen brengen, maar deze keer heb ik Jutta bij, en dus probeert Peter eerst even te speuren met haar, ze is natuurlijk een stuk rustiger dan met mij, dus hij denkt dat het wel goed komt . Dan mag Jutta met papa Estah spelen. Ongelofelijk toch hoe lief die Estah is met haar, voor de zoveelste keer ben ik 100% overtuigd dat we de allerbeste vent voor Dembe gekozen hebben .
Hier Estah en Jutta:
Daarna gaan we James bezoeken, en ook hij mag met Jutta spelen. James leeft net als de anderen als een prins, is helemaal gek op zijn bazin! Eerst is hij wel een beetje onder de indruk van zijn bazige zus, maar al gauw zetten ze samen het huis op stelten!! Arme James krijgt amper de kans om tot bij ons te komen, maar is net als de rest duidelijk een super lief ventje! Ons laatste bezoekje is aan Jari, de hevige uit het nest, maar zijn prinsenbestaan heeft van hem een hele mooie lieve hond gemaakt. Hij komt tussen, en op ons in de zetel zitten, geeft pootjes en veel likjes. Als we vertrekken laten we hem even bij Jutta, en ook hij is wel eventjes onder de indruk van zijn zus, ook al is die kleiner en eigenlijk ook doodmoe.
In elk geval, de Dembe-pups hebben het wel getroffen.....allemaal salon-bouviers, zetel-bouviers, en een deel zelfs bed-bouvier.....wat een hondenleven!!
Nu ben ik net terug thuis van de training met Jutta, het is toch echt een plezier om met haar te werken, ze wil zo graag. Alleen het apporteren is nog een beetje moeilijk soms, als haar rottweiler vriendinnetje tegelijk apporteert zou ze eigenlijk toch liever met haar gaan spelen. Maar als ik haar dan over de sprong laat apporteren doet ze het perfect....in rechte lijn zal te gemakkelijk zijn . De derde pakwerk-training van haar leven gaat ook goed, al is ze duidelijk al 'haar' pakwerker gewend. Ze wisselen af, en Jutta doet het merkelijk beter en heviger met één van de twee. Maar dat komt allemaal dik in orde, dat is voor iedereen op de club wel duidelijk. Met andere woorden: alles wat niet lukt zal mijn schuld zijn!
In het bos staan duizenden wilde paasbloemetjes open, Lisa, Dembe, Jutta en ik gaan plukken. Dembe is nog min of meer voorzichtig, maar Jutta is een olifant in een porseleinkast.......
Hier komt de olifant!
Dan maar even vasthouden voor de foto......
De mooiste, beste, en liefste hond ter wereld......
Plots voel ik me bekeken tijdens de IPO training, een man (nog nooit gezien) staat aan de kant naar ons te staren. Ik doe het apporteren met Jutta, en vol enthousiasme doet ze zelfs de sprong met haar apport in haar bek. Als ik het terrein afwandel pakt de man Jutta vast en hij zegt "ela gij zijt een goed hondje". Dan vraagt hij aan mij waar ik die gehaald heb, en valt bijna achterover als ik zeg dat ik die zelf gefokt heb . Maar goed, ere wie ere toekomt, ik vermeld Gewdraa Oel (toch iets meer 'gewicht' dan "van de Zonneberg" in hondenkringen) en ja, die kent hij. Hij fokt al jaren Rottweilers, maar had helemaal door dat Jutta én mooi, én stabiel, én goed werkend is, slimme man . Hij hoort me uit over de moeder, en komt, na mijn beschrijving, tot de conclusie dat Dembe een alfa hond is, en dus ideaal om mee te fokken. Er komt een roepende dame met blaffende Mechelaar dichterbij, en de nobele onbekende man zegt tegen haar "weet u wat uw hond doet?". Nee, dat weet de vrouw duidelijk niet. "Roepen en tieren" zegt de man, waarop de vrouw een raar gezicht trekt, en zegt dat dat altijd zo is, dat ze daarom straft, bla bla bla.... De man zegt "U doet net hetzelfde, roepen en tieren. U hebt een beta hond, fel, snel met reacties, maar beta honden doen wel het werk in de roedel, en daarom kan het wel een heel erg goede werkhond zijn. Jammer genoeg bent u ook een beta vrouw, u moet minder roepen tegen uw hond." De vrouw druipt af en de man keert zich weer naar mij. Hij wijst naar een andere vrouw op het terrein en zegt "Kijk, dat is een alfa hond, met een beta vrouw, en dat werkt." Ik zeg dat Jutta vast een beta hond is. "Nee, zij is een alfa hond, ze is veel te stabiel om beta te zijn, en u bent een alfa vrouw". Ik bedank hem vriendelijk en ga naar huis. Ik vraag me af waarom de mannen op het terrein niet geanalyseerd werden, zouden die per definitie alfa zijn? Of misschien worden die volgende week geanalyseerd?? Ik kijk er alvast naar uit.
Maandagavond gaan Peter (van Estah) en ik op pad met 3 stambomen, we beginnen bij onze vriend Jeroh, die we beiden wel kennen. Jeroh zijn hoofd, zijn blik, zijn 'gezicht' is 100% Dembe ! Dan rijden we door naar Jannes, en straf, heel straf, die zijn 'gezicht' is helemaal dat van Estah. Voor nummer 3 moeten we naar Nederland, waar Jay op ons wacht. Hij is ook heel erg mooi, en is lijkt meer een mix, ik zie er Dembe wel in, maar er zit nog iets anders bij . Kort over alle 3 omdat de rest van het verhaal voor alle 3 geldt . Alle 3 zijn ze super lief! Jannes lijkt me wel te herkennen, hij is dan ook de enige van die drie die me al 4 maanden niet meer gezien heeft, hij is dolgelukkig met ons bezoek. Maar ook Jay komt bij Peter en mij in de zetel zitten, en Jeroh brengt ons zijn kip. Alle 3 zijn het mooie, grote honden. En het belangrijkste van allemaal: alle 3 leiden ze een prinsen-bestaan, en hebben ze blije bazen!! Dembe en Estah hebben dat toch goed gedaan , volgende week bezoek deel 2, bij James en Jari! Voor de foto's blijf ik op de mensen zelf rekenen want in het donker binnen in huis zwarte Jannes proberen in beeld krijgen die eigenlijk alleen maar op mij wil springen, dat trekt allemaal op niet veel.....
Dan maar terug naar Jutta...... Door de stambomenreis kom ik thuis rond 1u 's nachts, iedereen slaapt......maar Jutta vindt het uiteraard wel de moeite om wakker te worden, dus laat ik haar buiten, knuffel haar even, en ga slapen. Maar Jutta zou Jutta niet zijn als ze mij niet zou straffen voor mijn afwezigheid (en dan nog durven binnenkomen met de geur van haar broertjes!!).......als ik maandagochtend als eerste opsta zie ik een grote plas in de zetel . Dank u Jutta. Het spijt me dat ik je gisteren niet genoeg aandacht gegeven heb . Na het werk kom ik als eerste thuis, ik laat de honden los, speel met hen, maar sluit hen dan weer op om snel even te gaan paardrijden. Hoe durf ik gaan paardrijden terwijl ik ook met Jutta kan bezig zijn. Weerom gestraft, als ik haar later uit haar kennel haal plast ze direct op het terras . Dank u Jutta . Er is nog werk aan!
Maar het is niet allemaal kommer en kwel, Jutta en Dembe babbelen met de buren (ook al klinkt dat niet altijd even vriendelijk, en slaat Jutta haar oor er zelfs helemaal van in de war ). http://www.youtube.com/watch?v=Pep0bmIWGNo
En Jutta mag eendjes vangen, of beter, mag geen eendjes vangen van Lisa.....didactisch (voor de hond ) niet verantwoord al dat 'neeeeeee Jutta', dus maar gestopt met filmen om het zelf recht te zetten. http://www.youtube.com/watch?v=OAsJD9vXhXI
En Jutta krijgt zelfs een nieuw speelgoedje, want ja, ook zij leidt een prinsessenbestaan (al beseft ze dat zelf nog niet altijd ....). Alleen is filmen niet simpel aangezien Jutta alleen maar rond mij cirkelt om haar nieuwe aanwinst te tonen . http://www.youtube.com/watch?v=ZcV0Ur8wbEY
Nog 2 fotootjes om het af te leren.....haar blik op de tweede foto spreekt boekdelen, dit is Jutta !
Jutta heeft een idool, en ik heb de eer, tot groot ongenoegen van Nico, en ik moet zeggen dat ook ik het een beetje overdreven vind nu...... Heel het weekend hebben we veel bezoek, Dembe laat zich knuffelen, zoekt de knuffels zelfs op. Jutta negeert de meeste mensen, maar wie haar wil knuffelen mag knuffelen. Ook als Jutta moe is van het vele wandelen kan ze amper rustig in huis liggen, ze verplaatst zich waar ik me verplaats, als mijn schaduw..... Heel erg fijn met momenten, maar tegelijkertijd is het er toch ook zwaar over als je hond voor de toiletdeur zit te wachten tot je klaar bent . Als ik in bad zit ligt Jutta op de badmat, als ik trappen op en af ren omdat ik het gewoon druk heb rent Jutta mee heen en weer, als ik drankjes haal voor ons bezoek loopt Jutta mee naar de schuur, mee naar de kelder, mee naar de keuken . Zondagochtend laat ik haar achter bij Nico en wat vrienden, en ik ga met een vriendin een ritje doen te paard. Jutta zoekt, en iemand laat de deur even open waardoor Jutta de straat op loopt. Nico ziet het en roept haar, maar Jutta spurt van de deur naar mijn auto, dan naar Nico zijn auto, dan naar het huis van mijn moeder (waar ik net mijn zadel had gehaald), en ze negeert Nico zijn geroep volledig, ze zoekt mij. Uiteindelijk kunnen ze haar toch 'vangen'. Het resultaat is dat Nico, die maandag moet werken, en Jutta wilde meenemen, gewoon iedereen achterlaat in de ardennen want "Jutta wil toch niet bij mij zijn". Ik gun Dembe een rustige nacht op mijn bed, arme Dembe, altijd al mijn onverdeelde aandacht gehad, altijd mijn nummer 1, en nu probeert haar eigen dochter die plaats te veroveren! Jutta is gelukkig nog wel braaf in haar bench 's nachts. Maandagochtend sta ik uren in de schuur met de hoefsmid om paarden te beslagen. Als ik met de smid, en zijn helper, binnen in huis kom, gunt Jutta de 2 mannen geen blik waardig, ze springt als een duiveltje uit een doosje als een bezetene naast mij op en neer, en zodra ik mij aan tafel zet gaat ze op mijn voeten liggen. Als de smid weggaat staat Jutta naast me in de open voordeur, geen haar op haar hoofd dat er aan denkt om op straat te spurten. Vanavond ga ik in het donker met Jutta buiten wat trainen, maar we zijn nog maar net bezig, en we komen onze lieve 78-jarige buurvrouw Maria tegen. Jutta blaft, en Maria is bang, ze gilt, en maakt een dansje, waarop Jutta meedanst. Ik probeer zowel Maria als Jutta te overtuigen om te kalmeren, en Jutta doet dat ook . Dan begint Maria (groentenboerin) in het donker, in het licht van de straatlamp, onze Jutta eens goed te bekijken. "Amai, die heeft goeie benen. En amai, die staart, zoooo schoooon. Maar t is een hevige hé?" Als Jutta een stukje stapt roept Maria blij uit "Maar alé, ge moet die zien lopen, zo'ne billeman, maar wel ne bekwame billeman hé zeg, amai zenne". En nu zit ik in de zetel, met naast me mijn lieve lieve Dembe, en aan de andere kant van de zetel, naast Nico, een bekwame billeman, die jankt zodra ik een vin verroer, omdat ze eigenlijk gewoon over Nico en Dembe wil springen, maar Nico zorgt ervoor dat dat niet lukt. En ik zwijg.....diep in mijn hart voel ik me zeer gevleid, maar onze billeman moet dringend een klein beetje breder leren kijken!
Ik krijg een prachtige fotosessie van een duidelijk verwende, en blije Jay. Hier enkele foto's om te delen met de bloglezers .
Jay mag mee in de duinen gaan wandelen.
Hij toont dat ook hij een jumpingpuppy is.
Thuis heeft hij de zitzak ontdekt.
Wat is heerlijker dan uitrusten op een zachte zitzak na al die zalig wandelingen?
En dan nog goed nieuws, de stambomen zijn toegekomen.......heel erg graag zou ik de pups nog eens terugzien, en ook Peter (van papa Estah) zou ze wel eens van dichtbij willen keuren, dus we gaan het even uitzoeken, en wie weet lukt het heel binnenkort wel om jullie de stambomen zelf te komen overhandigen!
De tijd vliegt, en de puppies groeien. Jutta wordt slimmer en slimmer, kent ons beter en beter. Haar nieuw ding is kusjes geven, als een duiveltje uit een doosje springt ze omhoog en SMAK op de mensen hun kaak. Alleen jammer dat de kusjes soms met open mond gebeuren, want de tandjes zijn groot geworden. Jutta slaapt meestal niet meer in haar bench nu, gewoon los, en ze geniet, net als Dembe, van de zetel. Ze is nog geen 6 maanden, maar al volledig ingeburgerd in ons leventje. En ik hoor gelijkaardige berichten van de broers. Jari heeft de weg naar het bed van Sven ook al gevonden. Jari is ook naar de kapper geweest: "voor":
"na":
Jeroh heeft een mooi leven, als hij niet op het strand aan het wandelen is, rent hij rond in de vrije natuur, maar hij is ook aan IPO training begonnen, wie weet kunnen broer en zus ooit nog eens samen een wedstrijdje spelen! Ann, we moeten er in geloven .
Jeroh in het kippenhok...... Hier moet ik toch opmerken dat wij vroeger ook kippen hadden. Dembe en Zain liepen ook los bij de kippen, tot we op een dag een dode kip zonder kop in de tuin vonden. Ik was overtuigd dat Zain (Nico zijn boefje) de schuldige was, en Nico was overtuigd dat de moordenaar Dembe was (mijn nieuwe, schattige, kleine puppy van 6-7 maanden). Na een ruzie hierover, vertrok ik met Dembe naar de hondenschool, en toen ik toekwam lag er naast Dembe in de koffer.....een kippenkop!! Eerlijk is Dembe dus wel
En Jay reist mee in de bus met zijn baasjes, en is het ook al goed gewend daar in Nederland!
Jay in de bus:
Ook van James en Jannes horen we positieve berichten, het zijn allemaal lieve honden die van niets schrik hebben (Veronique en Guy, foto's altijd welkom ).
En omdat ik het niet kan laten, hier nog een fotootje van Dembe en Jutta
Nog wat nieuws over de stambomen.....
Ik vind het tijd dat we de stambomen krijgen, en dus bel ik naar Sint Hubertus. Ik krijg de dossierbeheerster aan de telefoon, die zegt dat de aanvraag vast nog niet is opgestuurd. Toch wel, in november 2010. Ze haalt het dossier erbij en zegt "Inderdaad, ik heb alles. Nu zal het snel gaan. Ik zal die volgende week afwerken." Of met andere woorden.....administratie grrrr!!!!
Het is 2 graden buiten en het regent dat het giet. Ideaal weer om richting hondenschool te vertrekken met Jutta . Als ze haar vriendinnetje de rottweiler (8 maanden) ziet gaat ze helemaal uit haar dak . Het volgen en voet gaan zoals steeds meer dan behoorlijk. "Hoog" over de planken vindt ze de meest geweldige oefening op aarde (misschien moet ik agility gaan doen??). "Zit blijven" lijkt nu moeilijker dan het enkele weken geleden was, ze plakt nu veel meer aan mij en vindt het bijgevolg maar niks dat ik haar achterlaat. Apporteren blijft een beetje met mijn voeten spelen.....dat moet ik dringend wat meer oefenen. Jutta haar tanden zijn allemaal gewisseld, en staan er ook volledig door. Bijgevolg is het tijd voor de pakwerktest, met de vod! Jutta, die apporteert op haar manier (zonder erg te bijten), Jutta die ons toch regelmatig verbaast, komt ook nu onverwacht uit de hoek. De eerste keren staat ze een beetje te kijken, springt ze naast de vod, maar dan heeft ze het spelletje plots door en hapt ze raak. Als ze na flink wat trekken de vod 'wint', is ze zo fier als een gieter, en loopt ze vrolijk met mij een rondje. Daarna gaat ze meteen de pakwerker uitdagen, met de vod in haar bek gaat ze grommend (en kwispelend ) voor hem staan! Grappig ding toch die Jutta. Ik heb geen tijd om te wachten op de mening van de pakwerker, die al met een andere hond bezig is als ik Jutta wegbreng, maar enkele andere mensen zijn lachend vol lof ! Ik hoor het volgende week wel, in elk geval ben ik (weeral) fier op Jutta. Helemaal verkleumd (ik), helemaal smerig (vooral Jutta), en wild enthousiast (beiden ) komen we terug thuis. Onze mede-bewoners zijn iets minder enthousiast.....Nico moppert op Jutta die met een grote sprong boven op hem in de zetel springt. Ik moet toegeven dat, ondanks het droogwrijven, Jutta er echt uitziet als een heel erg smerige rioolrat . Ook Dembe, die vredig ligt te slapen, is allesbehalve geamuseerd als Jutta ook op haar springt. Ondertussen is het bijgelegd met Dembe (die likt Jutta haar oren alweer), maar nog niet helemaal met Nico. Jutta is nog steeds helemaal opgefokt van haar geweldige uitje en valt hem lastig in de zetel. Terwijl ik dit schrijf geeft ze het op, ze gaat liggen, en mijn laptop krijgt likjes . Nico zucht "eindelijk".
Ergens tussen 6 en 7 's morgens is Jutta toch wel altijd wakker tijdens de week. We horen haar dan bewegen in de bench, soms zacht een liedje zingen, tijd voor de nieuwe dag. Maandagochtend horen we niets, en ook al moet ik naar het werk, ik blijf nog even liggen, genieten van de stilte. Als ik beneden kom krijg ik even de deur niet goed open, er ligt, letterlijk, een tochthond voor de deur: Jutta . Nico kan het zich niet meer herinneren (nochtans had hij niet gedronken ), hij is even na mij naar boven gekomen, en ofwel is hij gewoon vergeten Jutta op te sluiten, ofwel heeft hij de bench niet goed toegedaan. In elk geval, Jutta rekt zich uit, Dembe ook, en het huis is zoals het was, geen plasje, niets stuk gebeten (nochtans ligt er meer dan rommel en speelgoed genoeg op Jutta-oog-hoogte). De volgende avond ligt Jutta zo gelukzalig in de zetel te slapen, dat we het maar weer zo laten. Ik fluister in haar oor dat ze maar 1 keer iets stuk moet bijten om terug in de bench te vliegen, en zowaar, het fluisteren helpt, want ook de volgende ochtend vinden we Jutta, naast Dembe, slapend in de zetel terug . Ik heb nog een beetje een trauma van Dembe die als pup toch zeker een tiental paar schoenen op haar geweten had , maar Jutta lijkt iets vroeger de puppy-tijd ontgroeid, kleine meisjes worden groot. Hiermee is nu ook mijn wekker weg, want Jutta gaan we niet meer horen. Nu nog even nadenken hoe we dat in de ardennen gaan doen, want daar is het ofwel opsluiten, ofwel pure vrijheid.......geen deuren, ze kan recht naar de slaapkamer dan, en ik ben 100% zeker dat ze dat zal doen ook!
Vele jaren geleden was Dembe heel even een BB (bekende bouvier). Voor het Eén-programma 'vriend of vijand' stonden 5 benchen naast elkaar op een wei, met in elke bench een hond, en één van die honden was Dembe. Vervolgens moest een kandidaat raden welke persoon bij welke hond hoorde. Gek genoeg zette de kandidaat mij onmiddellijk naast de bench met Dembe . En nu is het aan Jutta voor een publiek optreden. Twee mensen van de hondenschool in de ardennen gaan hun practisch examen doen om 4B gehoorzaamheidsinstructeur te worden. Ze moeten zelf 6 honden en geleiders meebrengen. Dembe ging deze rol natuurlijk met glans spelen, maar door haar loopsheid kon het niet. Dus......"bij gebrek aan beter", zal Jutta haar moeder vervangen! Zaterdag om half tien spreken we af ergens in de buurt van Binche. Jutta springt uit de auto, en haar staart gaat hoog de lucht in als ze alle andere honden ziet. Zij ziet het alvast zitten . Onze 2 'studenten' zijn bloednerveus.....het is dus aan de 6 geleiders om ervoor te zorgen dat er weinig opmerkingen nodig zijn. Het eerste examen is voor student Michel, hij krijgt van de jury de opdracht te doen alsof dit een A-groep is, oef, dat komt goed. Jutta volgt meer dan behoorlijk, Michel krijgt de opdracht aan mij uit te leggen hoe ik mijn hond moet doen zitten, en alles gaat goed. Het examen duurt 20 minuten, Jutta heeft het wel een beetje gehad, want ze moet veel stilzitten, en begint een zacht liedje te zingen. Dan is het aan student 2, Justine, zij krijgt de opdracht ons te behandelen als een B-groep......slik. Nu ja, alles gaat goed, Jutta volgt zo goed dat ze echt wel kan doorgaan voor een B-hondje. Maar dan moet Justine een lotje trekken voor de volgende oefening, en ze trekt het lotje 'los volgen', wat een grap. Ze zegt tegen de 2 juryleden dat dat toch maar moeilijk is met een pup van 5 maanden. De jury zegt dat ze dan maar andere honden moest meebrengen, ik krijg een aanval van koud zweet . Vooral omdat ook de 5 andere honden maar een vreemd allegaartje zijn van bij elkaar gesprokkelde honden, 3 van de 5 anderen lopen niet eens met hun eigen baas.....dus ik weet dat als Jutta een sprintje doet, er zeker 3 van de andere 5 meespurten. Waar is mijn Dembe als ik haar nodig heb!!! Alle hondjes aan de voet, alle leibanden volledig uit, en "volg".....kwartdraai rechts, hondjes staan, vooruit, looppas, kwartdraai rechts, en alle hondjes aan de voet. Vanaf dat moment vergeten de twee juryleden onze student Justine. Ze komen naar mij, zeggen hoe mooi Jutta wel is, dat ze super goed werkt, dat ik daar echt wel iets mee kan bereiken enz.... mijn dag is goed, Jutta heeft het los volgen, op vreemd terrein, met hoeken en houdingen die ze niet eens kent (staan), PERFECT doorstaan . Wat een ongelofelijk zalig hondje. Zaterdagavond eet ik iets wat ik beter niet gegeten had, met als resultaat dat mijn zondag wat om zeep is, en ik 's middags een paar uur in bed kruip. Nico, Lisa en Dembe gaan wandelen, naar de paarden, en Nico komt Jutta zoeken, die uiteraard op mijn bed ligt. Ze gromt en blaft vervaarlijk als ze iemand hoort dichterbij komen, maar als ze ziet dat het Nico en Lisa zijn begint ze te kwispelen. Als ze haar roepen, met de belofte in het bos te gaan spelen, vertikt ze het, ze beweegt niet.....ze ligt tegen mij aan, en blijft zo nog een paar uur liggen. Ik ben het met Nico eens, Jutta overdrijft. Dembe vindt het vreselijk als Nico en ik elk een aparte kant opgaan in het bos, ze wil 'haar groepje' bij elkaar houden. Jutta vindt dat niet zo'n probleem, zelfs als Nico en Lisa haar roepen en ik zwijg, loopt ze nog achter mij aan. Ik snap wel dat het frustrerend is voor Nico, maar stiekem geniet ik toch heel erg van mijn kleine lieve Jutta (en uiteraard ook van Dembe die nu toch ook weer met haar kop op mijn linkerbeen ligt, en de laptop op mijn rechterbeen ).
Terwijl Nico op latten de bergen in Oostenrijk verkent gaan de dames heel de week door met de dagelijkse routine, die dan helaas niet echt heel veel tijd laat voor de boefjes. Als het dan eindelijk zaterdag is, vertrekken we vroeg naar Heist voor Jutta haar eerste trimbeurt, het wordt wel tijd voor onze langharige puppy. Dembe staat zoals steeds braaf stil op de tafel, voor Jutta vrees ik het ergste, hoe kan die meer dan een uur stilstaan . Maar wonder boven wonder, Jutta is flink, staat stil, maar zingt wel een liedje . Als ik even bij Dembe ga kijken gaat ze een toonladder hoger met haar liedje, maar ze blijft wel heel braaf staan! Wij dachten dat er onder al dat haar niet veel soeps zat, maar toch, onder het haar komt een redelijk groot, en niet eens heel mager, grijs monstertje tevoorschijn dat wel een kruising lijkt tussen Dembe en een Ierse wolfshond . Zo zien we plots dat Jutta eigenlijk gewoon Dembe haar hoofd heeft, en ook voor de rest heel erg op haar lijkt, maar dan in het grijs. Ook Dembe is heel erg mooi!!
Heel het weekend rijden de boefjes met mij mee in de jeep, want er is veel werk, hooi geven, water geven, stront eten , enz.... Alleen zaterdagavond is het een beetje triestig voor de 2 meisjes, ik drop Lisa bij oma, maar de boefjes blijven alleen achter en ik kom pas een stuk in de nacht weer thuis. Ik wil maar 1 ding, mijn bed, en Dembe is het roerend met mij eens, maar Jutta uiteraard niet, en zo sta ik midden in de nacht nog met een puppy te spelen in de tuin (je moet er iets voor over hebben hé ). Rond 6u krijgt Dembe plots een onweerstaanbare drang om een liefdesverklaring te doen, en legt ze liefkozend haar poot rond mijn nek en begint mij af te likken, ook goeiemorgen. Jutta blijft nog een half uurtje stil in de bench, maar dan is de nacht definitief voorbij . Ach ja......ik kan het hen moeilijk kwalijk nemen, en dus sta ik op, wandel wat, en vertrek dan met Jutta naar de hondenschool.
Nico vindt dat Jutta teveel aan mij hangt, maar na hem een weekje niet gezien te hebben, krijgt hij zondagavond toch wel heel wat liefde van "zijn" hondje !!
Ik ben net terug van de hondenschool met Jutta, maar mijn verhalen daarover worden afgezaagd: - volgt prima - doet zit-oefening prima - apporteert goed - springt solo over 3 planken op bevel - is gewoon een superhondje
Daarom even een paar broers in de spotlights . Jay gaat naar de kapper, en wie mooi wil zijn moet even afzien, maar het resultaat mag er wezen!! Jay is een stevige jongen ondanks zijn jonge leeftijd, en zijn hoofd blijft geweldig .
De gelukzak van de week is Jeroh, want die mag op weekend naar zee. Jeroh doet mij meer dan al de rest enorm denken aan Dembe, op sommige foto's lijkt het wel de reincarnatie van Dembe zelf, op het witte vlekje op zijn borst na. Zijn manier van zijn hoofd en hals te houden....zijn rechtervoorpootje dat hij altijd net iets verder naar buiten zet..... Al die complimenten over deze gelukzak vragen om een fotoshoot!
Jeroh = Dembe
De eenzame wandelaar, prachtige foto!
Jutta is naast (half op) mij in de zetel een nep-kip aan het vermoorden, wat een hondenleven hebben al de Dembe-Estah-kindjes. En Dembe is weer loops, maar niemand hier wil Estah tegenkomen de komende 3 weken !
We doen het al jaren, met 2 bouviers een croque monsieur gaan eten in de taverne Kozakkenhof. Ik zie ons daar nog zitten met Zain als braaf voorbeeld voor de kleine puppy Dembe. En nu zitten we daar weer, Dembe legt zich zoals gewoonlijk languit naast de tafel, je kan er niet naast kijken. Jutta zit/ligt braaf onder de tafel. Er is veel volk, en ik merk dat Dembe toch net iets alerter is dan voor de bevalling. Als een jong gezin zich aan de tafel naast ons zet zie ik aan Dembe haar kop dat ze die man niet moet. Ze is uiteraard superbraaf, maar ik krijg het gevoel dat die man nu toch echt geen brute beweging in onze richting moet maken, en zo slim is hij gelukkig ook wel . Zou Dembe echt mensenkennis hebben?? Bij het binnenkomen had die man heel vies gekeken (echt zijn neus opgetrokken ) naar Dembe...... Nochtans zou blijken dat hun zoontje van een jaar of 3 veel meer lawaai maakt dan Dembe of Jutta. Halverwege ons bezoek merkt ook Lisa dat op "dat jongetje is wel niet flink hé, onze hondjes zijn wel flink" (dat zij zelf flink is staat uiteraard buiten kijf, de hondjes zijn onze kindjes en die mogen dus vergeleken worden met dat jongetje). Tot overmaat van ramp laat het lawaaierige kind een stukje croque monsieur vallen. Jutta heeft het niet door, maar Dembe heeft het lastig....."af" blijven terwijl er op 2 meter een stuk croque ligt , maar ze doet het toch. Aan het einde van ons bezoek aan de taverne horen we heel erg in de verte een klein keffertje blaffen, Dembe blijft liggen, maar plots komt er een vervaarlijk geblaf van onder de tafel. Iedereen schrikt, want niemand had onze onzichtbare Jutta gezien . Als we vertrekken duwt Lisa nog snel een stuk van haar croque monsieur tussen een serviette, en uitgebreid beloont ze de honden als ze in de auto springen, want "onze hondjes zijn toch zooooo flink, en zoooo lief" .
Lisa, 5 jaar, wil dierenarts worden, oorspronkelijk ging ze alleen maar bouviers verzorgen, maar sinds kort heeft ze haar klantenbestand uitgebreid naar "honden" in het algemeen. "Mama, Gust zijn hond is nog groter dan Dembe, dat is een Otlander" "Je bedoelt vast en zeker een Newfoundlander?" "Nee, Lotte heeft een Newfoundlander, maar Gust heeft een Otlander, dat is nog groter dan een Newfoundlander. Lotte haar Newfoundlander is ziek." "Wat heeft hij dan?" "Hij heeft een vuiltje in zijn maag." "Oei, en wat hebben ze dan gedaan?" "Ze zijn ermee naar de dierenarts geweest en die zegt dat komt omdat hij altijd over de poort springt."
Laten we allen hopen dat Lisa, als ze haar ambitie wil verder zetten, een betere dierenarts wordt dan die van de Newfoundlander van Lotte. En één dezer ga ik toch eens op bezoek bij die Otlander denk ik.
Gewapend met een massa goede raad van Peter en Dirk begin ik zaterdag aan Jutta haar eerste speuroefening. En het is knoeien geblazen, Jutta springt en springt en springt tegen mij, snapt er niks van, het is heel duidelijk, ik doe iets grondig mis. Het is pas vanavond, na een gesprek met Dirk dat ik besef wat ik verkeerd doe. Mijn hand, die ruikt naar salami moet op de grond het spoor tonen, terwijl ik maar mijn best doe om mijn hand te verstoppen, arme speurneus Jutta, hoe kan ze het nog snappen met zo'n baas..... . Ook het volgen vanavond in de les laat te wensen over, ik lijk wel iemand die nog nooit een hond heeft vastgehad, kijk teveel naar haar, loop scheef, bots tegen haar, corrigeer niet kort genoeg enz..... Er is nog werk (aan mij dan ). De zitoefening gaat prima, en 'hoog' over de planken doet ze nu alleen, gelukkig maar want met mijn korte beentjes ging het springen over 3 planken al niet zo vreselijk elegant meer . Apporteren is nog steeds maar zus en zo, maar wat wil je, met de laatste hoektand die zijn best doet om er helemaal door te komen.
Broertje Jeroh is al naar de kapper geweest, en het valt nog mee, er zit écht hond onder al dat haar ! Broertje Jay zet op eigen initiatief een gaskraan open terwijl het baasje boodschappen aan het doen is . Hij is wel zo slim om daarna naar de gang te gaan, en de deur toe te doen. Straffe kerel! Hij is ook heel lief, en geniet van de aandacht van de kleindochter.
Hieronder een paar foto's van Jutta, Jay, Jeroh (met Dasha) en uiteraard Dembe !
Jeroh met zijn nieuwe kapsel en zijn vriending Dasha:
Jay met zijn vriendinnetje Renske:
Jutta, spelend in een beekje:
Jutta haar engelachtige hoofdje (of moet ik 'tante nonneke' zeggen met die oren zo geplakt? ):
Jutta is een workaholic, Dembe is een salonhond. Het is duidelijk, Jutta herleeft op de hondenschool, en is wild enthousiast als ik 's avonds met haar buiten wat oefeningen doe. Vanavond in de les doet ze het heel erg goed, en toch krijgen we nogal veel aandacht van Dirk de lesgever .....dat kan 2 dingen betekenen....ofwel ben ik vreselijk aan het knoeien, ofwel is Jutta zo goed dat ze het waard is om nog commentaar ter verbetering te krijgen, we zullen het op het laatste houden . Bij het volgen maak ik wel nog teveel fouten, ik duw haar weg, zorg ervoor dat ze haar bochten te breed neemt enz......maar Jutta doet heel erg haar best. Het apporteren gaat niet meer zo goed, ze kan het touw haast niet vasthouden, smakt heel de tijd, gewoon omdat ze teveel kiezen kwijt is, en omdat haar hoektandjes losstaan, dus houden we dat maar kort vandaag. De zitoefening gaat SUPER, zelfs Dirk zegt "gij hebt geoefend", en jawel, we hebben geoefend. Jutta kan nu "zit blijven" terwijl ik weg ga (wel 10m) en blijft zelfs ziten als ik terug naast haar kom staan. Ze kan ook "af" en blijft dan zelfs liggen (langer dan het snel opeten van een koekje ). Bij het oproepen knalt ze recht naar mij, geen vreugdedansjes meer rond mij. En "hoog" over twee planken vindt ze nu zelfs tof, ik spring nog mee, maar dat hoeft eigenlijk niet meer, ze weet al wat ze moet doen als we voor de sprong staan. Het wordt een beetje afgezaagd, maar ik ben weeral fier op Juttake . Dembe heeft nooit echt veel plezier gehad in werken, die was al lang content als ze bij mij mocht zijn, en continu naast mij mocht hobbelen , maar Jutta is een dame met ambitie. Nu nog zien of ik zal kunnen volgen in die ambitie.....
Het voordeel van een blog is dat je erop kan zetten wat je wil.....je hoeft helemaal niets te vertellen over de negatieve zaken, maar goed, soms kan je er niet rond. Het was voor de honden een baal-weekend. Met een dochter die naar tennis en scouts moet, en nog 20 hongerige paarden die bovendien ook wel eens een boswandeling willen maken (en ik ook), kan de aandacht niet altijd voor 90% naar de boefjes gaan. We vertrekken zaterdagochtend naar de ardennen met een paard in de trailer, de honden in de koffer, ik aan het stuur, Nico naast mij, en Lisa op de achterbank. Lisa zit naast bagage, een zadel, en een pas ingevet kopstuk met een aparte neusriem. De rit gaat vlot, Lisa luistert naar een cd, ik let op de baan, Nico slaapt, en de honden ook.....denken we.... Als we er bijna zijn horen we precies toch iets raar in de koffer, en we vragen Lisa om even te kijken. Het verdict is dat zowel Dembe als Jutta op iets aan het bijten zijn . Lisa kan 1 voorwerpje pakken en het is een gespje, een kleintje, eentje van het pas ingevette kopstuk . Op de achterblank blijkt dat de neusriem weg is, in totaal is dat toch wel een half metertje leer. Zeer discreet moet één van beiden (Dembe als hoofdverdachte) die riem van op de achterbank gepakt hebben. Ik probeer mijn aandacht op de snelweg te houden, en Nico vraagt aan Lisa om de kapootte riem weg te pakken bij de boefjes, maar ze vindt geen riem...... Uiteindelijk kruipt ze, op volle snelweg, bij de honden in de koffer (lang leve hun goed karakter!), en ze haalt een tweede gespje uit Dembe haar bek, en een derde gespje uit Jutta haar bek. Het half metertje leer is weg, spoorloos . 's Avonds geeft Dembe over, misschien wel 20 stukjes leer van ongeveer 2 cm......... Jutta heeft blijkbaar een sterkere maag. Tja, ik had het kopstuk maar niet moeten invetten met ossepootolie..... Later kruip ik in bed met een boek, terwijl Nico nog een film kijkt, en Dembe wacht af.....wat gaat Jutta doen .......Jutta legt zich bij mij op bed, en dus blijft Dembe bij Nico, in alle rust..... Nico moet Jutta komen halen later, want ze is diep in slaap.....
Zondag is het haast en spoed, en ja, het zal blijken, dat is zelden goed..... We moeten rond de middag naar Nederland vertrekken met een merrie, maar eerst gaat Nico nog fietsen, en ga ik lesgeven op de hondenschool, en oh ja, de paarden moeten nog hooi krijgen . "Gelukkig" is Lisa al voor 7u wakker, en dus besluit ik maar op te staan, en samen met Lisa en Dembe hooi te gaan geven in het donker. Dembe is blij, zoals altijd ongerust als ik bij de paarden ben, en dolgelukkig als ik weer 'veilig' bij haar ben . Als Nico opstaat en Jutta loslaat uit haar bench is ze niet blij, ze gunt hem geen blik, en gaat op zoek in het huis......naar mij??? (of is dat wishful thinking ).... naar Dembe?? naar Lisa?? Ik neem Jutta wel mee naar de hondenschool, maar ik moet lesgeven, en dus mag Jutta bij de voorzitter, Lisa, en nog een paar mensen, in de kantine blijven. Dembe bleef daar als pup altijd, en nu vaak nog, ze liep vroeger dan wel eens naar de deur, en jankte even, en nu staat ze af en toe op haar achterpoten om door het raam te kunnen zien waar ik ben. Maar Jutta.....dat is een ander kaliber. Na een kwartiertje ofzo komt Lisa het terrein op en ze zegt dat Jutta super stout is, dat ze op haar springt enz.... Ik heb 2 nieuwe puppies in mijn groep en schenk er weinig aandacht aan. Als ik in de buurt van de kantine kom zie ik Jutta voor het raam zitten......op een tafel dus..... Blijkt dat Jutta het hele uur niet te houden was.....janken, keffen, heen en weer rennen, via stoelen op de tafel en er weer af, op tafel op haar achterpoten tegen het raam staan krabben en janken, stoelen omver gegooid (waarna iedereen in de kantine hoopte dat ze bang zou zijn en zou stoppen....maar het gehoopte effect bleef uit)....... Toen ik binnenkwam keek iedereen mij meewarig aan.....zoiets hadden ze nog nooit gezien..... . En ja, ik moet weg, maar wil toch nog snel iets doen.....en dus neem ik Jutta 2 minuten het terrein op om een oproeping te doen. Een medelesgever houdt haar vast, en opnieuw huilt en blaft en spartelt ze, en zodra ze los is komt ze als een pijl uit een boog bij mij, helemaal buiten zichzelf van blijdschap. Helaas, ik moet weg.....dus terug de auto in, en thuisgekomen begin ik in te pakken, Jutta volgt mij overal.....als ik in de badkamer ben gaat ze naar de slaapkamer, en even later komt ze terug. Ik ga ook naar de slaapkamer en wat zie ik Een PLAS op ons donsdeken!!!!!!! Jutta staat naast mij, maar ik moet maar "oh" roepen, en ze rent al weg, naar beneden......ik ren achter haar aan, grabbel haar bij haar nekvel, en sleur haar ons bed weer op, razend, en ze beseft het maar al te goed..... Als geïnteresseerde in gedragstherapie weet ik ook perfect wat dit is.....Jutta vindt dat ze zwaaaaaarrrrr verwaarloosd is door haar baas vandaag!! De dag wordt helaas niet beter voor de hondjes, want in de namiddag zitten we 6u in de auto.... 's Avonds ga ik nog een kwartiertje met Jutta trainen buiten, in het donker (schuldgevoel weet u wel....), ze doet alles wat ik vraag......voet, zit blijf, af, zit voor, apporteren..... Nico komt even kijken, ze gunt hem geen blik waardig.....ze kijkt naar mij, werkt zoals nog nooit één van mijn bouviers gewerkt heeft op die leeftijd. En Dembe? Die is braaf, uiteraard......ze aanvaardt alles, is al lang blij dat ze bij ons is, ook al gaat niet alle aandacht naar haar. En toegegeven, die ossepootolie op 20cm van haar neus.....dat was om miserie vragen! Zoals ik tegen mijn "leerlingen" op de hondenschool altijd zeg, het is maar uiterst zelden de fout van de hond !
. 
), en met Estah en Hero aan het spelen (en ja, jumpingpuppy....nog steeds).
! Alleen denken zowel wij, als de eigenaars van de papa, dat haar karakter en zenuwachtigheid, toch ergens uit een ver voorgeslacht komen 
zware border collie teef Mira. Als ik met Jutta terug kom van een paar oefeningetje vliegt Mira plots op Jutta. Ik houd Jutta stevig vast, en duw met mijn benen de boze border collie weg. Meneer pastoor komt buiten en excuseert zich meermaals, aiaiai, dat is geen goede intro als nieuwe buurman. Mira heeft geluk dat ik Jutta bij heb, en niet Dembe. In mezelf mopperend om die onnozele Mira ga ik verder naar huis, en meneer pastoor en Mira wandelen verder de straat in. Voor onze deur doe ik Jutta haar leiband uit, Jutta draait zich op een fractie van een seconde om en rent de straat door, richting Mira, die ondertussen 50 meter verder is met haar baas. Brutaal springt ze bovenop Mira, in de hoop een leuk spelletje te kunnen doen. Deze keer is het dus aan meneer pastoor om Jutta weg te duwen. Vol overtuiging roep ik rustig 'kom Jutta' en ik loop de andere richting uit, maar dat was niet rekening houdend met de beginnende puberteit, want Jutta is plots selectief doof geworden. Tot mijn grote ergernis moet ik haar uiteindelijk gaan halen, en is het aan mij om excuses aan te bieden. Grrrrr Jutta!!!!!!
. Dus ga ik maar speuren als ik thuis kom. Opnieuw raapt ze de snoepjes niet op, maar ze volgt het spoor wel tot het einde. Daarna doe ik een paar oefeningetjes met haar, maar nee hoor.......zelfs "hier" loopt fout 
, ze slentert half in mijn richting, half naast mij, en loopt mij dan straal voorbij 
! 
. Als ik in bad zit ligt Jutta op de badmat, als ik trappen op en af ren omdat ik het gewoon druk heb rent Jutta mee heen en weer, als ik drankjes haal voor ons bezoek loopt Jutta mee naar de schuur, mee naar de kelder, mee naar de keuken 
) komen we terug thuis. Onze mede-bewoners zijn iets minder enthousiast.....Nico moppert op Jutta die met een grote sprong boven op hem in de zetel springt. Ik moet toegeven dat, ondanks het droogwrijven, Jutta er echt uitziet als een heel erg smerige rioolrat 
. Ook Dembe, die vredig ligt te slapen, is allesbehalve geamuseerd als Jutta ook op haar springt. Ondertussen is het bijgelegd met Dembe (die likt Jutta haar oren alweer), maar nog niet helemaal met Nico. Jutta is nog steeds helemaal opgefokt van haar geweldige uitje en valt hem lastig in de zetel. Terwijl ik dit schrijf geeft ze het op, ze gaat liggen, en mijn laptop krijgt likjes 
. Maar wonder boven wonder, Jutta is flink, staat stil, maar zingt wel een liedje 
) naar Dembe...... Nochtans zou blijken dat hun zoontje van een jaar of 3 veel meer lawaai maakt dan Dembe of Jutta. Halverwege ons bezoek merkt ook Lisa dat op "dat jongetje is wel niet flink hé, onze hondjes zijn wel flink" (dat zij zelf flink is staat uiteraard buiten kijf, de hondjes zijn onze kindjes en die mogen dus vergeleken worden met dat jongetje). Tot overmaat van ramp laat het lawaaierige kind een stukje croque monsieur vallen. Jutta heeft het niet door, maar Dembe heeft het lastig....."af" blijven terwijl er op 2 meter een stuk croque ligt 
